Ons eerste ICSI traject

[tomzev]

Hallo allemaal!

Hierbij mijn (ICSI) verhaal tot nu toe. (Dus uit het oogpunt van de man):

Mijn vrouw en ik zijn al ruim een jaar bezig om zwanger te worden. Wij dachten dat doen we wel even.. maar helaas! Elke menstruatie was weer een grote teleurstelling. Afgelopen januari hebben wij toch maar de stap gemaakt om hulp te vragen bij onze kinderwens.

De eerste stap is natuurlijk een consult bij de huisarts. Voor het consult eerst even een semen-onderzoek. Daar kwam uit dat ik sterk verminderd vruchtbaar ben. Een maand voor het onderzoek waarschijnlijk nog wel koorts gehad. Wij waren een weekendje weg en heb daardoor geen temperatuur kunnen meten. Dus echt 100% zeker van die koorts ben ik niet. Uiteraard moest het protocol gevolgd worden en moest ze bepaalde vragen stellen. Gelukkig hebben wij beide redelijk goed opgelet bij de biologieles vroeger op school dus dat was het probleem niet. Die vragen zijn wel gênant hoor. Van de huisarts een verwijzing naar de fertiliteitsarts gekregen maar zonder eigenlijk aan te geven hoe extreem slecht de uitslag was.

Die boodschap gaf de fertiliteitsarts wel in het eerste (telefonisch) consult. Dat is toch wel een schrok en grote tegenvaller als je het hoort. Maar ook wel duidelijk en nu weten we in ieder geval de reden waarom het op de "normale" manier niet lukt. Ik mocht een tweede semen-onderzoek laten doen 3 maanden na het eerste onderzoek. Mijn vrouw kreeg een (inwendige) echo om te kijken of met haar wel alles goed was. Die uitslag was prima en veel follikels gevonden.

Na mijn tweede semen-onderzoek stiekem toch maar vast de uitslag bekeken in het online dossier van het ziekenhuis. Dat moet je eigenlijk nooit doen... Daar konden wij al vanuit op maken dat deze wel een stuk beter was dan de eerste keer. Nog steeds sterk verminderd vruchtbaar maar niet zo extreem beroerd als de eerste keer.

De fertiliteitsarts was in het tweede telefonisch consult een stukje positiever. We mogen door voor ICSI. De eerst volgende mogelijkheid voor ICSI was september. Dat was nog 5 maanden wachten maar we gaven wel aan dat wij flexibel zijn mocht er eerder plek zijn. Begin mei werd mijn vrouw gebeld met het goede nieuws dat wij in juni al mogen beginnen. Super spannend natuurlijk.

Wij zijn heel open naar onze familie en vrienden over ons kinderwens en dat het niet vanzelfsprekend gaat. Zij weten niet beter dat wij pas in september gaan starten. Dat laten wij maar even zo.

Eind mei is mijn vrouw gestart met de pil en begin juni hebben wij de medicatie opgehaald voor het spuiten van de hormonen. Omdat er bij het eerste onderzoek veel follikels zijn gevonden starten we met een lage dosis Gonal-f. Dit om overstimulatie te voorkomen.

Bij de eerste echo (5 dagen na het beginnen van Gonal-f) was er nog weinig activiteit te zien. Dus medicatie opgehoogd en twee dagen later weer een echo. Ook bij die echo waren er weinig grote follikels te zien. Wel nog een boel kleine. Dus weer de medicatie omhoog en twee dagen later weer een echo. Dat was afgelopen vrijdag. De gynaecoloog was er niet gerust op gaf wel aan dat er meer follikels moeten gaan groeien anders komt er geen punctie want dat was de moeite niet waard. We gaan naar de maximale dosis Gonal-f en gisteren weer naar het ziekenhuis gegaan voor een echo. Het was er op of er onder! Gelukkig zijn de kleine follikels mooi gaan groeien en wordt er voor aankomende vrijdag een punctie ingepland.

De punctie is met een roesje. Nadeel hiervan is dat ik er zelf niet bij kan zijn. Het ziekenhuis waar de punctie wordt gedaan is een zogenaamd transport ziekenhuis. Ik moet dus met de eitjes naar het UMCU en daar uiteraard ook mijn "ding" doen.

Al met al een super spannende en emotionele periode. We doen het stap voor stap.

Het spannendste op dit moment is om niet alsnog overstimulatie te krijgen. Ook ben ik nog steeds heel erg op mijn hoede voor een corona infectie (dan mag ik niet de komende drie maanden niet doneren) en ik hoop dat de snelwegen vrijdag niet vol staan met tractoren.

Tot zo ver...

[Sproetje]

Ik wil je alvast heel veel succes wensen bij jullie traject. Hou er rekening mee dat dit traject wel wat met een mens doet. Zorg dat je elkaar zeker niet uit het oog verliest en elkaar blijft steunen hierin. Hormonen doen rare dingen met een vrouw
Ook eventuele teleurstellingen kunnen heel hard aankomen, want ja, je kinderwens is zoooo groot dat je heel veel hoop gaat creëren. Maar onthou, dat ook al lukt het niet meteen, je niet mag opgeven. Dat kleintje komt er wel voor jullie, alleen een beetje geduld hebben.
Ik duim alvast mee dat het geluk deze keer aan jullie kant staat en je snel kan aankondigen dat jullie een kleintje verwachten! Succes!

[mich75]

Ik mag me na 8 jaar in de mmm en evenlang op dit forum toch wel een ervaringsdeskundige noemen.

De raad die ik wil meegeven is dat als het met deze poging niet zou lukken, jullie overstappen naar een ziekenhuis waar ze alles doen, dus zowel punctie, labo als terugplaatsing.

Dat de partner zelf het transport van de eicellen moet doen vind ik totaal niet professioneel, en dan spreek ik nog niet van de stress dat het met zich meebrengt. Nu zijn het misschien boze boeren, volgende keer een ongeluk,...toch steeds de mogelijkheid/angst dat je vertraging oploopt.

Ik hoop dat de gynaecoloog een goede inschatting heeft kunnen maken om zo ver op voorhand de punctie in te plannen. Ik gok dat ze in het weekend geen puncties doen en dat het maandag dan mogelijk te laat is.

Mijn bericht lijkt misschien negatief, dit is zeker niet de bedoeling, enkel wat bedenkingen, iets om in het achterhoofd te houden.

Ik wens jullie veel succes toe en dat jullie kinderwens snel vervuld mag worden.

[tomzev]

Afgelopen vrijdag was emotioneel heel heftig. Mijn vrouw heeft onder een roesje de punctie gehad. In totaal 21 buisjes en daaruit 9 eitjes. Een mooi resultaat uiteindelijk!

Mijn eerste productie was niet goed (genoeg) en moest nogmaals een potje afgeven. Dat was intens spannend! Een beetje mijn grootste angst dat het aan mijn kant niet goed is en dat het daarom niet verder kan gaan.

Gelukkig was de tweede keer beter en heeft vrijdagmiddag de ICSI plaatsgevonden.

Morgenvroeg gaan we naar het ziekenhuis om te controleren of mijn vrouw geen overstimulatie heeft. Het gaat nu hartstikke goed maar het is toch verstandig om het te laten checken. Morgenvroeg horen we ook of er bevruchting heeft plaatsgevonden en of er terugplaatsing mogelijk is.

Dat de partner zelf het transport van de eicellen moet doen vind ik totaal niet professioneel, en dan spreek ik nog niet van de stress dat het met zich meebrengt. Nu zijn het misschien boze boeren, volgende keer een ongeluk,...toch steeds de mogelijkheid/angst dat je vertraging oploopt.

Ik heb het heel erg fijn gevonden dat ik dit kon doen. Eindelijk iets kunnen doen.

[Liesjeb]

Ik heb het heel erg fijn gevonden dat ik dit kon doen. Eindelijk iets kunnen doen.

Ik vond het initieel ook vreemd dat je dit zelf moest doen maar de manier waarop je dit omschrijft vind ik een oprecht mooie insteek!

[tomzev]

Vanochtend begon het vroeg in het ziekenhuis. Eerst Bloedprikken en daarna een echocontrole. Gelukkig was er (vooralsnog) geen overstimulatie zichtbaar.

Tussen 11:00 en 12:00 moesten we een sms of in het slechte geval een telefoontje krijgen vanuit het UMC. Dit was zo verschrikkelijk spannend. Ondragelijk eigenlijk! Gelukkig om 11:30 een sms dat de afspraak voor de terugplaatsing door kan gaan.

Vanmiddag dus een terugplaatsing gehad van een mooie 8 cellige embryo. Enorm opgelucht! Er zijn in totaal 6 eitjes bevrucht. Deze week horen we hoeveel eitjes de vriezer in mogen.

Nu gaat het moeilijke wachten beginnen…

[Margootje]

Dat zijn alvast mooie resultaten Tomzev,
En je vrouwtje heeft chance met een betrokken man als jij hoor!
Veel succes, hopelijk zijn jullie gauw met z'n 3

[tomzev]

Dat wachten duurt maar lang.. volgende week dinsdag mogen we testen. Mijn vrouw voelt ondertussen van alles. Super spannend.

Vorige week van het ziekenhuis begrepen dat er drie embryo's zijn ingevroren. Fijn om te weten dat er nog wat "achter de hand is".

[tomzev]

Helaas een negatieve test vandaag. We wisten het al sinds afgelopen donderdag omdat mijn vrouw toen haar menstruatie kreeg. Nu eerst op vakantie en dan hopelijk een cryo terugplaatsing.

[tomzev]

Gisteren een eerste cryo terugplaatsing gehad. De twee spannende weken komen er weer aan

[Sproetje]

Gisteren een eerste cryo terugplaatsing gehad. De twee spannende weken komen er weer aan

Succes! We duimen mee!

[ZonderZorgen]

Gisteren een eerste cryo terugplaatsing gehad. De twee spannende weken komen er weer aan

Succes, duimen draaien volop.

[tomzev]

Aanstaande dinsdag is onze testdag maar we hebben gisteren al even getest. Knetters POSITIEF!

Na 2 jaar telkens een negatieve uitslag te zien konden we nu onze ogen niet geloven.

Nu maar hopen dat de test dinsdag nog steeds positief is maar daar gaan we eigenlijk wel van uit.

Hoeveel weken na de testdatum is de eerste echo? Stuk of 5?

[Goedgelukje]

Aanstaande dinsdag is onze testdag maar we hebben gisteren al even getest. Knetters POSITIEF!

Na 2 jaar telkens een negatieve uitslag te zien konden we nu onze ogen niet geloven.

Nu maar hopen dat de test dinsdag nog steeds positief is maar daar gaan we eigenlijk wel van uit.

Hoeveel weken na de testdatum is de eerste echo? Stuk of 5?

Proficiat!! Hopelijk dinsdag ook een positieve bloedname! Normaal gezien een eerste echo rond week 7 (= 3 tal weken na de testdatum) bij een ICSI zwangerschap. Zo is het toch in elk geval in mijn ziekenhuis. Natuurlijke zwangerschappen rond week 8. Moesten jullie al vroeger willen gaan, kan je ook eens bij een vroedvrouwenpraktijk langs gaan voor een echo. Dan kan je gaan wanneer je zelf wil.

[tomzev]

Dankjewel Goedgelukje!

In Nederland bellen wij eigenlijk alleen de uitslag van een “normale” zwangerschapstest door. Er komt dus (vooralsnog) geen bloedafname bij kijken.