Van ons eerste kindje waren we bij de derde poging al zwanger. Je hoort zoveel over vruchtbaarheidsproblemen. Bij ons was daar zeker geen sprake van, ... dachten we.
Nu zijn wij al meer dan een jaar druk in de weer voor een broer of zus voor onze dochter, maar een zwangerschap blijft uit. Toen besloten we om ons te laten testen. Blijkt nu dat mijn man heel weinig zaadcellen heeft en dat die ook van mindere kwaliteit zijn. Ik moet vandaag mijn vierde IUI hebben. Deze laatste doen ze in afwachting van ons gesprek voor ivf of icsi. De staaltjes van mijn man zijn telkens helemaal niet goed en mijn gyn vreest voor icsi. De laatste uitslag van zijn staal was: 0% goede zaadcellen en na opwekking nog altijd 0%. Wat een klap in ons gezicht.
Mijn vraag: Herkennen sommigen zich in ons verhaal?
Hoe snel kan men beginnen aan IVF/ICSI?
Hoe verloopt zo'n behandeling?
Wat doen die hormonen met jou (lichamelijk en mentaal)?
Kan iemand mij helpen?
Ons eerste kindje was een gelukskindje, voor tweede icsi
-
Elly
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 11 maart 2008, 9:47
-
pelkie
- Berichten: 1927
- Lid geworden op: 15 oktober 2007, 9:49
Hoi,
tussen IVF en ICSI is er voor jullie in principe weinig verschil. De hele behandeling gebeurt hetzelfde, alleen in het labo is er een verschil voor het samenbrengen van de cellen.
Dat je al een kindje hebt, betekent dat jij waarschijnlijk goed vruchtbaar bent, dus er is een goede kans dat IVF/ICSI zal lukken (volgens mij).
Hoe snel je kan beginnen hangt af van het ziekenhuis. In Jette duurt het een maand eer je een intake gesprek kan vastkrijgen, dan kom je op de wachtlijst en die is meestal 4 maanden of zo. Het kan zijn dat in een ander ziekenhuis het iets sneller verloopt. Ik raad je wel aan een zieknhuis dichtbij te nemen, want je gaat daar zowiezo al bijna moeten gaan kamperen als je in behandeling bent, dat maakt alles toch dan weer ietsje gemakkelijker.
Het effect van de hormonen vond ik iets overdreven. Misschien zijn je emoties (neg en pos) iets meer uitgesproken als zonder, maar verder heb ik daar geen last van.
Ik raad je wel aan al je inspuitingen zelf te geven, zodat je niet afhankelijk bent van thuisverpleging.
Verder is de pick up het zwaarste. Die is redelijk pijnlijk, vooral als je veel eicellen hebt. Nadien ben je toch een week moe, gezwollen buik,...
En dan die vreselijke wachtweken, maar die ben je ondertussen waarschijnlijk ook al gewoon.
succes
tussen IVF en ICSI is er voor jullie in principe weinig verschil. De hele behandeling gebeurt hetzelfde, alleen in het labo is er een verschil voor het samenbrengen van de cellen.
Dat je al een kindje hebt, betekent dat jij waarschijnlijk goed vruchtbaar bent, dus er is een goede kans dat IVF/ICSI zal lukken (volgens mij).
Hoe snel je kan beginnen hangt af van het ziekenhuis. In Jette duurt het een maand eer je een intake gesprek kan vastkrijgen, dan kom je op de wachtlijst en die is meestal 4 maanden of zo. Het kan zijn dat in een ander ziekenhuis het iets sneller verloopt. Ik raad je wel aan een zieknhuis dichtbij te nemen, want je gaat daar zowiezo al bijna moeten gaan kamperen als je in behandeling bent, dat maakt alles toch dan weer ietsje gemakkelijker.
Het effect van de hormonen vond ik iets overdreven. Misschien zijn je emoties (neg en pos) iets meer uitgesproken als zonder, maar verder heb ik daar geen last van.
Ik raad je wel aan al je inspuitingen zelf te geven, zodat je niet afhankelijk bent van thuisverpleging.
Verder is de pick up het zwaarste. Die is redelijk pijnlijk, vooral als je veel eicellen hebt. Nadien ben je toch een week moe, gezwollen buik,...
En dan die vreselijke wachtweken, maar die ben je ondertussen waarschijnlijk ook al gewoon.
succes
-
heydi
- Berichten: 60
- Lid geworden op: 14 augustus 2007, 18:01
In het UZ Gent is de wachttijd voor een intakegesprek toch wat langer dan een maand, ongeveer 4 maanden. Dan nog eens 5 maanden voor je effectief kan beginnen met de behandeling. Als je geluk hebt, belt er juist iemand af en kun je wat eerder op intake gaan.
Het effect van de hormonen vond ik ook wat overdreven. Ik heb er niets van last van gehad. 1 keer had ik een huilbui en ik wist niet eens waarom ik huilde. Maar anders valt het heel goed mee. Het is inderdaad het gemakkelijkst als je jezelf kunt prikken. De pick-up vond ik ook het ergst, maar ik had toch erger verwacht. Maar ik had ook maar 6 eicellen. Ik zit nu in de wachtweken en nu valt het nog mee, maar ik denk wel dat, naarmate de wachttijd vordert, ik zenuwachtiger word.
Het effect van de hormonen vond ik ook wat overdreven. Ik heb er niets van last van gehad. 1 keer had ik een huilbui en ik wist niet eens waarom ik huilde. Maar anders valt het heel goed mee. Het is inderdaad het gemakkelijkst als je jezelf kunt prikken. De pick-up vond ik ook het ergst, maar ik had toch erger verwacht. Maar ik had ook maar 6 eicellen. Ik zit nu in de wachtweken en nu valt het nog mee, maar ik denk wel dat, naarmate de wachttijd vordert, ik zenuwachtiger word.
-
Elly
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 11 maart 2008, 9:47
-
trienemieke
- Berichten: 130
- Lid geworden op: 25 februari 2008, 16:57
hallo,
ik ben in behandeling in brugge en kom van de streek van dentergem...dus dat is voor ons telkens een klein uurtje rijden maar voor bloed en echo ga ik steeds naar het ziekenhuis in waregem,da maakt het voor ons een stuk makkelijker,ik heb ook niet mogen klagen van de spuitjes...juist de dag voor de PU heb ik even afgezien en de PU zelf heb ik ook last gehad..ik had een erg gezwollen buik...
volgens ik van sommige lees hebben ze schrik voor hun werkgever,eerlijk gezegd heb ik eerlijk geweest toen ik ben gaan solliciteren en rara,ik werd aangenomen en hebben alle begrip daarvoor,ze leven erg met me mee!
ik mag telkens ee week thuis zijn van hen in de week van de PU en de terug plaatsing,wij gaan nu starten voor de tweede keer!
normaal gingen we naar gent gaan maar daar moest ik nog 3 maand wachten voor een gesprek en in brugge mocht ik al de volgende week gaan, ondertussen ben ik nog maar 2 maand verder en heb ik al een poging achter de rug dus het hangt echt allemaal af van de plaatsen en de bezetting!!
ik wens alvast iedereen enorm veel succes toe en bedankt voor de steun van iedereen
dikke kus
ik ben in behandeling in brugge en kom van de streek van dentergem...dus dat is voor ons telkens een klein uurtje rijden maar voor bloed en echo ga ik steeds naar het ziekenhuis in waregem,da maakt het voor ons een stuk makkelijker,ik heb ook niet mogen klagen van de spuitjes...juist de dag voor de PU heb ik even afgezien en de PU zelf heb ik ook last gehad..ik had een erg gezwollen buik...
volgens ik van sommige lees hebben ze schrik voor hun werkgever,eerlijk gezegd heb ik eerlijk geweest toen ik ben gaan solliciteren en rara,ik werd aangenomen en hebben alle begrip daarvoor,ze leven erg met me mee!
ik mag telkens ee week thuis zijn van hen in de week van de PU en de terug plaatsing,wij gaan nu starten voor de tweede keer!
normaal gingen we naar gent gaan maar daar moest ik nog 3 maand wachten voor een gesprek en in brugge mocht ik al de volgende week gaan, ondertussen ben ik nog maar 2 maand verder en heb ik al een poging achter de rug dus het hangt echt allemaal af van de plaatsen en de bezetting!!
ik wens alvast iedereen enorm veel succes toe en bedankt voor de steun van iedereen
dikke kus
-
duifje
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 19 mei 2008, 13:47
1° kindje natuurlijke weg, 2° IVF/ICSI
Dag Ellie,
ik herken mezelf zo goed in jouw verhaal. Wij raakten snel spontaan zwanger van ons eerste kindje. Toen we klaar waren voor een tweede, werd ik maar niet zwanger. Na een jaartje zijn we bij de gynecoloog geweest en die concludeerde dat er weinig goede / bewegende zaadcellen waren. Er werd onmiddellijk beslist tot IVF en ICSI over te gaan. Gyn besloot onmiddellijk de twee te doen zodat die kon zien wat de resultaten waren met de twee soorten behandelingen. Ik zit nu de 10de dag menopur te spuiten, als alles goed gaat dan gebeurt de pick-up ergens rond het komend weekend.
Blijkbaar hangt het af van gyne tot gyne welke behandeling voorgeschreven wordt..
In vind het zo ongeloofwaardig: eerst op natuurlijke wijze en voor een tweede kindje onmiddellijk ICSI. Ik had mij beter gevoeld als hij eerst kunstmatige inseminatie had voorgesteld (zoals bij jullie). Ik heb de beslissing echter nooit in twijfel durven trekken, want ja, wie is de ervaren specialist...
De behandeling legt nogal wat druk op je. Zoals je zo vaak leest: zowel fysisch maar vooral psychisch is het nogal wat. Mijn humeur is de ene dag supergoed, de dag nadien zit ik hele dagen te huilen (meestal de weekends, in de week houd ik mij goed op het werk. Zelfs op één dag gaat dat zo op en neer. Ook de vermoeidheid is groot, vooral omdat wij al een kindje hebben om voor te zorgen. Maar dan bedenk je dat het allemaal voor een goed doel is. Maar je bedenkt ook 'hoe kan dit ons in godsnaam overkomen, we hebben toch al een kindje'. Vooral met dat laatste heb ik het heel moeilijk. En ik moet eerlijkheidshalve ook zeggen dat ik met een vingertje naar mijn partner wijs. Het is niet mooi/correct om te zeggen, maar zo voelt het nu. Voor onze relatie is het ook een domper. We zijn een sterk koppel en we raken hier wel samen uit, maar nu kennen we toch een dip.
Aangezien jouw mailtje dateert van 11/3 ben ik benieuwd naar de resultaten van je IUI. Ik hoop echt dat het voor jullie op die manier gelukt is.
Duim voor mij.
Ik wil wel graag in contact met je blijven omdat we in een gelijkaardige situatie zitten.
An (Duifje)
ik herken mezelf zo goed in jouw verhaal. Wij raakten snel spontaan zwanger van ons eerste kindje. Toen we klaar waren voor een tweede, werd ik maar niet zwanger. Na een jaartje zijn we bij de gynecoloog geweest en die concludeerde dat er weinig goede / bewegende zaadcellen waren. Er werd onmiddellijk beslist tot IVF en ICSI over te gaan. Gyn besloot onmiddellijk de twee te doen zodat die kon zien wat de resultaten waren met de twee soorten behandelingen. Ik zit nu de 10de dag menopur te spuiten, als alles goed gaat dan gebeurt de pick-up ergens rond het komend weekend.
Blijkbaar hangt het af van gyne tot gyne welke behandeling voorgeschreven wordt..
In vind het zo ongeloofwaardig: eerst op natuurlijke wijze en voor een tweede kindje onmiddellijk ICSI. Ik had mij beter gevoeld als hij eerst kunstmatige inseminatie had voorgesteld (zoals bij jullie). Ik heb de beslissing echter nooit in twijfel durven trekken, want ja, wie is de ervaren specialist...
De behandeling legt nogal wat druk op je. Zoals je zo vaak leest: zowel fysisch maar vooral psychisch is het nogal wat. Mijn humeur is de ene dag supergoed, de dag nadien zit ik hele dagen te huilen (meestal de weekends, in de week houd ik mij goed op het werk. Zelfs op één dag gaat dat zo op en neer. Ook de vermoeidheid is groot, vooral omdat wij al een kindje hebben om voor te zorgen. Maar dan bedenk je dat het allemaal voor een goed doel is. Maar je bedenkt ook 'hoe kan dit ons in godsnaam overkomen, we hebben toch al een kindje'. Vooral met dat laatste heb ik het heel moeilijk. En ik moet eerlijkheidshalve ook zeggen dat ik met een vingertje naar mijn partner wijs. Het is niet mooi/correct om te zeggen, maar zo voelt het nu. Voor onze relatie is het ook een domper. We zijn een sterk koppel en we raken hier wel samen uit, maar nu kennen we toch een dip.
Aangezien jouw mailtje dateert van 11/3 ben ik benieuwd naar de resultaten van je IUI. Ik hoop echt dat het voor jullie op die manier gelukt is.
Duim voor mij.
Ik wil wel graag in contact met je blijven omdat we in een gelijkaardige situatie zitten.
An (Duifje)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 52 gasten