Het is een hele tijd geleden dat ik nog iets geschreven heb op dit forum. Ik zal mijn verhaal even kort proberen te schetsen.
Ik ben 29, heb PCOS en heb een zoontje van 4 die we hebben gekregen via Clomid. 2,5 jaar geleden zijn we begonnen voor een 2de kindje ... ditmaal bleek het niet zo evident. Na 6 maanden Clomid te hebben gebruikt, zijn we doorverwezen geweest naar het UZ Jette.
Hier heb ik 5 behandelingen gehad met Menopur & Suprefact, aangezien ik niet snel reageer op de medicatie heeft dit maar 1 keer geresulteerd in een effectieve ICSI poging ... met een positief resultaat, ik was zwanger. Helaas is dit na 8 weken uitgedraaid op een miskraam.
We hebben toen beslist om een rustpauze in te lassen want ik had het heel moeilijk met de hele situatie.
In maart van dit jaar dan een wonder ... was natuurlijk zwanger ... helaas is dit opnieuw uitgedraaid op een miskraam. Was opnieuw een hele klap voor. We hebben ondertussen onze moed terug gevonden en hebben voor augustus opnieuw een afspraak gemaakt in het UZ Jette om er opnieuw aan te beginnen.
De gevoelens die ik hierover heb zijn heel dubbel, onze kinderwens is nog enorm groot maar heb zo'n schrik dat het opnieuw op niks gaat uitdraaien. Ik weet dat er mensen zijn die een nog langere weg hebben afgelegd of afleggen maar ik heb het er zo moeilijk mee
Ik weet ook dat ik toch een minimum aan positivisme moet hebben vooraleer we er opnieuw moeten aan beginnen.
Zijn er nog mensen die zich zo voelen ?
Grs,