Azoospermie
Geplaatst: 19 maart 2016, 23:58
Hallo iedereen
Dit is de eerste maal dat ik hier ben dus ik ben nog wat "maagd" zeg maar in deze forum.
De laatste jaren zijn wat stressvol geweest voor me.
Ik ga trouwen met de liefde van mijn leven. Mijn beste vriend al 13 jaar en reeds al 4 jaar mijn partner.
Mijn vriend heeft een moeilijke jeugd gehad door zijn nieren.
Hij heeft sinds kleinsaf aan problemen met zijn ene theelbal en had nierfalen.
Hij moest aan de dialyse maar is al reeds twee jaar getransplanteerd.
Ik heb aan zijn zijde gebleven heel de rit.
Heel zijn leven ziet hij af, hij kon niet studeren door de dialyse.
Gelukkig heeft hij nu zijn diploma afgemaakt.
Inds kleinsaf aan lachten we met onze kindjes gaan zo zijn en zo.
Maar dan komt de realiteit. Na twee jaar van de pil nog steeds niet zwanger.
Hij heeft twee staaltjes binnengebracht en allebei negatief. 0 zaadcellen.
Zijn uroloog heeft ons doorverwezen naar UZ Gent. Beide dokters komen tot de conclusie door zijn jeugd en dialyse dat het normaal is dat hij dit probleem heeft. Ik ben moedig en probeer mijn gevoelens niet te uiten omdat ik het nie moeilijk wil maken voor hem. We waren net zo ver vooruit en dan gaat alles terug achteruit. De dokter zei dat een tese mogelijk was maar dat 1 op 3 maar iets kan gevonden worden en dat meeste koppels voor KID kiezen dan. Ook zonder de tese te ondergaan. Ik kreeg het gevoel alsof hij ons duidelijk wilde maken dat het niets zal worden maar toch geven de niet op. We hebben een tese ingepland op 29 april.
Ik probeer positief te blijven maar we hebben over alles gepraat. Over kid en eventueel adoptie. Ik ben 26 en hij 27.
Het breekt mijn hart dat er een grote kans bestaat dat hij geen biologische kind zal hebben.
Zijn er mensen die ondanks geen zaadcellen in ejaculatie toch via tese iets gevonden hebben?
En bij KID voel ik me schuldig dat ik een kind zal dragen die 50% van mij is. Hij zegt liever dat dan niets en dat het zijn kind zal zijn wat er ook gebeurd. Maar ik ben bang dat hij het nu denkt maar misschien bij de bevalling of de zwangerschap zal stiekem denken: het is mijn kind niet.
Ik moest even mijn hart luchten.
Ik hoop van iemand te horen!
Dit is de eerste maal dat ik hier ben dus ik ben nog wat "maagd" zeg maar in deze forum.
De laatste jaren zijn wat stressvol geweest voor me.
Ik ga trouwen met de liefde van mijn leven. Mijn beste vriend al 13 jaar en reeds al 4 jaar mijn partner.
Mijn vriend heeft een moeilijke jeugd gehad door zijn nieren.
Hij heeft sinds kleinsaf aan problemen met zijn ene theelbal en had nierfalen.
Hij moest aan de dialyse maar is al reeds twee jaar getransplanteerd.
Ik heb aan zijn zijde gebleven heel de rit.
Heel zijn leven ziet hij af, hij kon niet studeren door de dialyse.
Gelukkig heeft hij nu zijn diploma afgemaakt.
Inds kleinsaf aan lachten we met onze kindjes gaan zo zijn en zo.
Maar dan komt de realiteit. Na twee jaar van de pil nog steeds niet zwanger.
Hij heeft twee staaltjes binnengebracht en allebei negatief. 0 zaadcellen.
Zijn uroloog heeft ons doorverwezen naar UZ Gent. Beide dokters komen tot de conclusie door zijn jeugd en dialyse dat het normaal is dat hij dit probleem heeft. Ik ben moedig en probeer mijn gevoelens niet te uiten omdat ik het nie moeilijk wil maken voor hem. We waren net zo ver vooruit en dan gaat alles terug achteruit. De dokter zei dat een tese mogelijk was maar dat 1 op 3 maar iets kan gevonden worden en dat meeste koppels voor KID kiezen dan. Ook zonder de tese te ondergaan. Ik kreeg het gevoel alsof hij ons duidelijk wilde maken dat het niets zal worden maar toch geven de niet op. We hebben een tese ingepland op 29 april.
Ik probeer positief te blijven maar we hebben over alles gepraat. Over kid en eventueel adoptie. Ik ben 26 en hij 27.
Het breekt mijn hart dat er een grote kans bestaat dat hij geen biologische kind zal hebben.
Zijn er mensen die ondanks geen zaadcellen in ejaculatie toch via tese iets gevonden hebben?
En bij KID voel ik me schuldig dat ik een kind zal dragen die 50% van mij is. Hij zegt liever dat dan niets en dat het zijn kind zal zijn wat er ook gebeurd. Maar ik ben bang dat hij het nu denkt maar misschien bij de bevalling of de zwangerschap zal stiekem denken: het is mijn kind niet.
Ik moest even mijn hart luchten.
Ik hoop van iemand te horen!