Nog een groentje ...

[Picolien]

Hallo iedereen,

Ik denk dat ik bij jullie vergeleken nog een groeitje ben met al die vruchtbaarheidstesten.
Wij proberen al anderhalfjaar om een kindje te krijgen en zijn nu pas begonnen met de onderzoeken. Ik snap nog heel weinig wat al die verschillende methodes betekenen. Volgende week woensdag moeten we voor de uitslag van het bloedonderzoek en dan kijken we weer verder wat er daarna op het programma staat.

Groeten
Picolien

[Saartje]

Hallo,

Ik ben hier ook een groentje.
We zijn wel al een stapje verder omdat we al verschillende onderzoeken hebben gedaan. Ikzelf heb PCO (kysten op de ovaria met ellelange cyclusen) en mijn partner heeft geen zaadcellen door een blokkage (dwz dat er geen zaadcellen vrijkomen daardat er een stuk zaadleider ontbreekt). Half januari hebben ze dan een TESE (rechtstreekse afname van zaadcellen aan de teelballen) en gedaan en hebben dan genoeg en goede zaadcellen gewonden (een geluk...).
Maandag hebben we een nieuwe afspraak om verder te zien wat ze gaan doen (ik vermoed een ICSI).
Ben behoorlijk zenuwachtig...

Welke onderzoeken hebben jullie gedaan?

Groetjes,
Saartje

[Picolien]

Hallo Saartje,

Dan zijn jullie toch al wat stappen verder dan bij ons. Het zaadonderzoek is niet positief maar is niet de echte oorzaak van het niet-zwanger worden.
Vorige vrijdag heb ik een bloedonderzoek laten doen en daarvan weten we nu woensdag de uitslag van. OOk moet er woensdag een onderzoek worden gedaan na betrekking. En wat daarna komt, ja, dat horen we woensdag wel. Ik denk een kijkoperatie maar of het dat zou zijn, dat weet ik natuurlijk niet ... We moeten maar afwachten.
Ik snap in ieder geval wel dat je zenuwachtig bent. Maar het inderdaad een geluk dat ze goede zaadcellen hebben gevonden. In ieder geval veel succes maandag ...

Groetjes
Picolien

[Marieke]

Liefste "groentjes"

Hopelijk blijven jullie groen wat jullie vruchtbaarheidsproblemen betreft!

Picolien, je zegt dat je niet veel weet over de verschillende technieken en zo. Ik kan je de stukken "begrijpen" en "behandelen" van deze website aanraden. Daar wordt op eenvoudige en korte wijze alles uitgelegd. Alle teksten zijn door artsen geschreven / nagekeken.

Je fertiliteitscentrum heeft waarschijnlijk ook en website of een brochure waar je meer uitleg vindt.

Uiteraard is je eigen arts het meest geplaatst om je uitleg te geven rond jouw specifiek geval. Maar als je goed geïnformeerd toekomt, zal je meer opsteken over wat hij/zij zegt en gericht vragen kunnen stellen. Weet dat zowat alle fertiliteitsartsen het bijzonder druk hebben. Het is ook altijd goed om een vragenlijstje mee te doen, zo weet je zeker dat je niets vergeet te vragen.

veel succes
Marieke

[NelC]

hey Picolien en Saartje,

ik denk dat ik ook mee kan schrijven aan dit topic. Morgen is voor ons D-day, dan starten de onderzoeken in het fertiliteitscentrum na een jaartje natuurlijk proberen zwanger te worden.

De zenuwen zijn zowel bij mij als bij mijn man stilaan aan het komen... We weten van de huisarts welke onderzoeken er als basis zullen gedaan worden, maar toch blijft het spannend.

Ik zie vooral op tegen de wachtmomenten, de tijd tussen de onderzoeken en het uitslaggesprek.
Maar langs dan andere kan zal het beter zijn dan de maandelijkse wachttijd waar dan toch weer die vervelende regels doorkomen.

Ik hoop dat jullie ook de verdere stappen in jullie onderzoeken meedelen op dit forum, dan kunnen we elkaar wat steunen.

groetjes,

Nele

[Saartje]

Hallo iedereen,

Inderdaad de wachtmomenten zijn verschrikkelijk. men wil er snel zijn om te wat maar tegelijkertijd wil men het wel weten. Ik had zo een dubbel gevoel.
Wij hebben op korte tijd heel wat slecht nieuws moeten verwerken en hoop er niet te veel nog moeten slikken (we moeten nog de uitslagen van de genetische testen krijgen, vanavond hoop ik..) Nog een uurtje of zo en dan zijn we aan de beurt. Zenuwslopend is dat, amai.

Nele, succes met je onderzoeken. Als je vragen hebt laat gerust iets weten.

Groetjes,

Saartje

[Elise]

Hallo NelC en Saartje,

De wachtmomenten zijn dus inderdaad lang. We zijn nu al 1,5 jaar bezig en maar aan het afwachten en nu heeft de gyn er nogs eens 4 maanden bij gedaan. Ik moet nu 4 maanden Clomid nemen en als ik dan nog niet zwanger ben dan kijken we verder. Als ik het zo lees dan is Clomid om een eicel aan te maken. Maar ik heb iedere maand een eicel, dus ik weet niet waarom ik dit medicijn moet nemen.
Hoe staat het bij jullie onderzoeken????

Groeten
Elise (Picolien)

[Saartje]

Haai,

Sorry dat ik zo lang wegbleef. Ik ben deze week en weekend geveld geweest door de griep (zo eentje met veel koorts... )
Wij hebben nog geen uitslag gekregen van onze genetische onderzoeken (ze waren een staal kwijt of eentje te weinig genomen, we zullen het nooit weten denk ik ). Dus nog is een 4 tal weken te wachten. In mei kunnen we dan beginnen met ICSI. Rond 9/5 moet ik beginnen met spuitjes van Puregon om verschillende eisprongen te krijgen.
Het is nog eventjes wachten maar ik vindt dit niet slecht. Zo hebben we weer eventjes om op adem te komen en ons gedachten op iets anders te zetten (zoals bijvoorbeeld eindelijk onze slaapkamer verder schilderen enz..).

Elise ik snap dat ook niet goed zo goed dat je Clomid moet nemen al sje eisprongen hebt. Heb je misschien zeer langen cyclussen?

Groetjes,

Saartje

[Elise]

Hallo Saartje,

Een adempauze is ook wel eens leuk tussen al de onderzoeken door. Jullie zullen weer helemaal opgekrikt zijn als jullie beginnen met ICSI.
Maar om uw vraag te beantwoorden. Ik heb een cyclus van die varieert van 28 tot 31 dagen, dus ik denk dat ik niet mag zeggen dat ik een lange cyclus heb. De gyn heeft Clomid gegeven om mijn eicel meer kwaliteit te geven. Ik vind het ook best wel raar en vooral als ik de verhalen hier lees wordt Clomid gegeven als er geen eisprong zou zijn. Mijn vriend vindt dat ik me zorgen maak voor niks. Hij zegt dat de gyn zal wel weten wat hij doet. Ik moet nu anderhalve maand mijn temperatuur meten en op het einde van volgende cyclus terug naar de gyn gaan. Dan kan ik eens vragen waarom ik die Clomid moet nemen ...

Veel beterschap na uw griep ...

Groetjes
Elise

[anoniempje]

Hallo,

Wij zijn ook anderhalf jaar aan't proberen om zwanger te raken en maandag moet ik mijn bloed laten prikken.
Mijn vriend moet nog een staal binnenbrengen, dus wij zijn er ook nog maar net aan begonnen aan al die onderzoeken. Ik begin daar behoorlijk zenuwachtig voor te worden terwijl ik eerst dacht dat ik er niet veel last van zou hebben. Nog een vraagje, hebben jullie dat al aan familie verteld ? Bij ons weten enkel een paar goede vrienden het, maar nog niemand van de familie. En ik begin eerlijk gezegd die vragen een beetje moe te worden...

Groetjes

[Elise]

Hallo anoniempje,

Mijn moeder en mijn jongste zus weten ervan, maar ik heb het ook maar na 1,5 jaar verteld. Mijn schoonfamilie weet nog helemaal van niks en mijn man wil het ook zo houden. Maar die opmerkingen zijn soms vervelend en soms best wel kwetsend. Als ik me ziek voelde dan zeiden ze soms "Aha, ben je zwanger" terwijl ik het zo graag zou hebben, doen zo'n opmerkingen pijn. Vrienden van mij weten het niet. Ik had het verteld tegen een vriendin en die heeft een schunnige opmerking gegeven zoals "het kwakje in het potje spuiten". Ik weet niet of uw vriend/man daarmee problemen heeft/had, maar mijn vriend had het daar best wel lastig mee. Dus ik heb het dus zowel positief als negatief ervaren.
Ook wij zijn pas begonnen met de onderzoeken, maandag nog bloed gaan prikken. Dus als je wil praten ... geef gerust een seintje.

Groetjes
Elise

[anoniempje]

Hey Elise,

Ik heb geluk dat ik twee heel goeie vriendinnen heb waar ik alles tegen kan vertellen en die een luisterend oor bieden. Het is natuurlijk niet echt hetzelfde dan dat je met iemand kan babbelen die in hetzelfde schuitje zit... (ze hebben beiden al kindjes)maar ze zijn toch heel lief en begrijpend. Mijn vriend heeft heel veel schrik dat het aan hem ligt, want zijn neven hebben ook problemen gehad om kinderen te krijgen. Ik weet nu niet of dat genetisch bepaald is zoiets, maar hij is er toch ook gevoelig voor.
Da's ook wel toeval dat we op dezelfde dag bloed moeten laten prikken.. Laten we hopen dat de uitslag positief is he..
Nog een vraagje, hoe reageert jouw man/vriend hier op ? Ik bedoel, mijn vriend is niet zo haastig om een staal binnen te brengen (maar dat is dan omdat hij schrik heeft voor de resultaten..) en ik vroeg me nu af of nog mannen dat zouden hebben.

Voor jou geldt hetzelfde he, als je wilt praten... moet je maar iets laten weten..

Groetjes

[Elise]

Hallo anoniempje,
Vanaf oktober moesten we een staal binnen brengen van mijn man maar dat is pas in januari gebeurt. Mijn man zag er dus heel erg tegenop. Hij was dus ook bang om het resultaat te horen. Jaren geleden heeft hij een heel zware bijbalontsteking gehad en hij had dus de kans om onvruchtbaar te zijn. Om de zoveel tijd vroeg ik of hij eens het staal wou binnen brengen maar hij zag dat helemaal niet zitten tot we eind december naar de huisarts gingen en het er toevallig over hadden. De huisarts zei direct .. Breng je staal binnen en op 4 janauri kom je naar hier voor het resultaat. Hij kon dus niet anders en heeft zijn verstand op nul moeten zetten. Hij vond dat hij gecontroleerd werd in zijn mannelijkheid of zoiets ... Ik weet niet precies hoe je het moet vertellen.

Mijn vriendin heeft al één kindje, direct nadat ze gestopt is met de pil. Dus het gevoel van "shit, het is niks" heeft ze helemaal niet meegemaakt. Aan haar vertel ik dus heel weinig erover. De rest van mijn vriendinnen hebben of willen geen kinderen.

Succes met de uitslag van je bloed, als je iets kwijt wil of iets weet ...

Groetjes
Elise

[anoniempje]

Hey Elise,

Ik heb gisteren mijn bloed laten trekken.. Overmorgen zouden ze de uitslag hebben, maar ik kan mijn gynae pas vrijdag bereiken. Dat het maar snel vrijdag is, dan weten we toch al iets meer... Hoe is 't met u ?

Groetjes

[Jill]

Hallo, ook ik voel me behoorlijk groen en op dit moment voel ik me verloren. We hebben alle onderzoeken gedaan, maar moet nu nog één onderzoek laten doen met een cameratje omdat het IVF met ICSI wordt bij ons. Bij ons ligt het probleem bij mijn vriend en hij heeft het er enorm moeilijk mee. Hij wil ook niet dat iemand het weet omdat hij zich schaamt. Wat ik helemaal niet nodig vind. We wachten nu op een telefoontje van Leuven. Ze gaan ons oproepen en hopelijk kunnen we dan zo snel mogelijk beginnen, want hoe meer tijd er tussen is. Hoe meer tijd ik heb om te piekeren en hoe slechter ik me voel. Hebben jullie dat ook?

Vele groetjes en veel moed aan jullie
Jill