ik verlies al mijn moed

Andere behandelingen forum.
Plaats reactie
joelle
Berichten: 2
Lid geworden op: 2 februari 2007, 18:46

ik verlies al mijn moed

Bericht door joelle » 2 februari 2007, 19:35

hallo iedereen

gisteren met het nieuws te kijken heb ik deze site gevonden en ben er echt blij om want ik weet echt geen raad meer
het is nu 1jaar en 6maanden dat we proberen om een kindje te hebben en het lukt maar niet
ik heb al alle testen gedaan dat gedaan moesten worden en mijn vriend zijn sperma is ook getest geweest en daar ging alles goed
de genycoloog heeft toen een behandeling gestart van clomid bij de eerste poging hebben ze gezien dat mijn baarmoederslijmvlies te dun( 2mm )was dus hebben ze er nog estrofem bij gegeven en dit zonder resultaat tot de 16 januarie 2007 kreeg ik einelijk goed nieuws ik had 2 follikels eentje van 28mm en eentje van 20mm
maar mijn baarmoederslijmvlies maakte geen slijmen dus besloten ze van een uterine insiminatie te doen
ik moest die zelfde dag een bloedafname laten doen om te zien of er genoeg hormonen waren zo ja ging de insiminatie de volgende dag door en ja het kon ni beter zijn ik kreeg te horen toen ik belde voor de bloeduitslag dat ik de zelfde avond naar mijn huis dokter moest om mijn injectie van pregnyl te krijgen op 17 januarie kreeg ik mijn insiminatie en was heel blij :D ik moest drie weken wachten .op 31 januarie 2007 kon de vreugde ni op we waren juist 2 weken dat de insiminatie plaats had. allee zei ik tegen mijn vried nog 1 week te gaan en dan weten we meer :wink: .tot gisteren 1 februarie 2007 mijn vreugde was snel voorbij toen ik op stond en naar toilet ging :cry: ja ik had terug mijn maandstonden ik barste in tranen wist ni meer wat doen ben toch vertroken om te gaan werken met een heel klein hartje en roode ogen van te wenen . ik ben al mijn moed weer verloren ik weet het echt ni meer wat is er nu mis gegaan wat heb ik messchien mis gedaan ik weet het ni stel me allemaal vragen waar ik geen antwoord op vind en barst voor het minst ik tranen
ik vertelde het aan mijn vriend dat het weer niks was geworden en de tranen kwamen in zijn ogen hij wist ni wat zeggen om me te troosten
heb vandaag naar de genycoloog gebeld voor een afspraak ik moet 12 februarie terug gaan ondertussen moet ik weer mijn behandeling van clomid en estrofem innemen en weer afwachten tot de 12de om meer te weten
wat doe ik toch mis dat het telijkens mislukt ik weet het echt ni meer, waneer ga deze kinderwens eindelijk in vervuling gaan
wie heeft er van julie ook deze behandeling gekregen en hoeveel pogingen hebben julie gedaan?

mvg joelle

caro
Berichten: 9
Lid geworden op: 1 februari 2007, 22:58

Bericht door caro » 2 februari 2007, 23:03

ik heb jaren terug 4 keer iui voor ik de allereerste keer zwanger was en van een tweeling nog wel.
Maar toen wisten we nog niet dat ik coeliakie(glutenallergie) had die een enorme invloed heeft op de vruchtbaarheid.
Volgens onze gynecoloog niet maar volgens de professor gespecialiseerd in coeliakie die ik gesproken heb is dit één van de belangrijkste redenen buiten alle andere symptomen van coeliakie.
Een onbehandelde glutenallergie geeft zeer verminderde vruchtbaarheid en miskramen als gevolg.
Met als gevolg zoals je al kunt denken miskraam,hormonaal overhoop,huilbuien en een depressie nabij.
Tot deze stap hadden we er al 2jaar oefenen opzitten.Ik verweet me zelf dat ik de oorzaak was van alle ellende en kreeg op de koop toe voor alle kleine dingen ruzie met mijn man en andersom.
we konden er met elkaar niet over spreken.
We hebben nog een 5 de keer geprobeerd maar waren op dat moment al serieus pessimitisch.
De tijd verstreek met elke maand dezelfde ellende en verdriet.Tot op een moment dat het sexleven en alles errond op een zeer laag pitje draaide.Oke de moment van de maand dus we doen het en dan weer niks tot volgende periode.
Enkele jaren later werd ivf betaalbaar en mijn reactie was er één van :"joepi eindelijk betaalbaar,nu komt er een baby"
Tot we goed en wel wisten waar we aan begonnen.
Het was nog meer stress met als gevolg nog meer gezondheidsproblemen(astma,.....)en nog meer ruzie tussen mijn man en mij.Hij kwam 15 min te laat (buiten zijn wil natuurlijk)en lap huilen je bent er niet en je weet hoe belangrijk het is,.....
Stress tot en met.Met als gevolg 2de keer mislukt 3 kindjes kwijt in totaal.
Toen heb ik besloten voor onze persoonlijke situtatie er mee te stoppen want had geen zin door mijn onuitstaanbaar gedrag door heel de situatie mijn man te verliezen en mijn gezondheid nog meer in gevaar te brengen.Het werd daarna gelukkig beter tussen ons.
In 2005 werd ik zieker en kreeg overal rare blazen,zeer vermoeid,darmproblemen enz.Mijn huid lag volledig openen en op aanraden van mijn man andere dermatoloog bezocht en die heeft maanden gezocht tot ze de oorzaak vond en ja nu veel beter en veel gezonder.
Nu heb ik iets van we zien wel en we leven gewoon verder en elke maand dat het niet zo is heb ik een maand langer om mijn gezondheid optimaler te maken of stabiel te houden.
Versta me niet verkeerd de hormonale kwelduivel durft men nog af en toe liggen hebben en de mixed emotion ook zoals ik al beschreef maar niet zo intens meer als over 7jaar en een beetje toen we er aan begonnen en het niet lukte.
Met dit verhaal wil ik je gewoon mijn belevenis vertellen en je niet laten afschrikken door wat wij meemaakten want elke situatie is verschillend en er zijn al veeeeeeeeeeeeel mensen geholpen met deze technieken.
Ik wil gewoon aantonen dat het een hobbelige en stresserende weg is die de éné aan kan en de ander niet zoals wij.Maar ik had enorme gezondheidsproblemen en kon de stress niet aan en het woog enorm op onze relatie en vreesde ten lange laatste voor een scheiding en dat was het niet waard.

IUI wil zeggen dat uw man een spermastaal moet geven zodanig dat deze in de broedstoof kan en enkele uren later wordt dit bij u vaginaal ingespoten.Dit alles na enige tijd (meestal clomid)te slikken.Een klein wit bolleke als een asprientje.

IVF is een andere paar mouwen dan krijgt de vrouw inspuitingen in de bil tot deze voldoende eitjes heeft,dan pregnyl spuiten om gemakkelijk de eitjes kunnen op te zuigen.
De dag zelf geeft de man terug staaltje af en wordt(bij ons toch) de vrouw volledig in slaap gedaan en worden al die eitjes opgevist en buiten baarmoeder bevrucht.Enkele dagen later moet je dan terug naar ziekenhuis om deze terug in te spuiten.Op dat moment zijn de zaadcel en eicel bevrucht en zou de natuur zijn werk moeten doen.
liefs caro

joelle
Berichten: 2
Lid geworden op: 2 februari 2007, 18:46

Bericht door joelle » 12 februari 2007, 18:27

hallo caro

ik bedank u voor u verhaal ik vind dat je veel moed hebt om te blijven proberen om een baby te hebben na gezien alles wat je al mee gemaakt hebt
vandaag ben ik terug naar de genycoloog gegaan hij heeft terug een echo genomen en ik had weer een goede eicel en de slijmvlies was al dikker dan anders maar ik moet vrijdag terug gaan om dan weer een echo en dan gaan ze beslissen wat ze gaan doen
nu is het weer afwachten tot vrijdag en dan zien
groetjes joelle

Ingeborg
Berichten: 23
Lid geworden op: 1 februari 2007, 21:18

Bericht door Ingeborg » 12 februari 2007, 22:29

Joelle, ik lees een paar keer in je berichtje: wat doe ik toch verkeerd...niks meisje, je doet niks verkeerd .Dat is het juist wat soms zo vreselijk is...je kan er zelf niks aan doen...je doet het gewoon prima...je hebt lees ik een hele lieve vriend, wees lief voor elkaar, volg de behandelingen van gyn...
Als je kijkt dat een 'vruchtbaar gezond paar' ... gemiddeld 1 jaar nodig heeft om zwanger te worden, dat zijn dus 12 kansen...de gyn ontdekte eigenlijk nu nog maar net wat er met jou misloopt, dus heb je eigenlijk nu nog maar net je eerste kans gehad...dus nog niet panikeren...veel sterkte...en natuurlijk heel veel sukses!!

Ingeborg

GothicBowie
Berichten: 4
Lid geworden op: 12 februari 2007, 16:32

Bericht door GothicBowie » 22 februari 2007, 0:58

Nooit opgeven, Ik heb goeie vrienden die 10 jaar lang alles hebben geprobeerd, en zie ze is zwanger van een tweeling.. zo lang er leven is is er hoop
don't give up
:wink:

kayleigh
Berichten: 1
Lid geworden op: 22 september 2007, 13:40

Hoe raap ik alle moed bijeen na een "mokerslag"

Bericht door kayleigh » 22 september 2007, 13:55

Hallo beste andere leden,

het is voor mij hier de eerste stap maar het voelt meteen goed aan hier te vertoeven...

Kort mijn verhaal:

ik heb al 1 mislukte IVF-poging achter de rug.
Door andere zware tegenslagen heb ik noodgedwongen 2 jaar moeten wachten (buiten mijn wil welteverstaan, had geen andere keus)

De 2e poging is vroegtijdig afgebroken wegens weinig reactie.
Diagnose arts: vroegtijdige menopauze.
Een verpletterende verwoording voor "het lichaam werkt niet echt mee" of "zwakke reactie van het lichaam).

Ik kan het bijna niet onder woorden brengen wat dat doet met een mens.
Zo lang heb ik - noodgedwongen maar met alle moed van de wereld - moeten wachten om dan deze slag erbovenop te krijgen.....

Verdoofd, oneiding verdrietig, energieloos, slapeloos, alle moed kwijt maar NIET mijn HOOP.
Da's het enigste wat ik op dit ogenblik nog over heb.

Ik hoop hier lotgenootjes te mogen vinden.
Elkaar te kunnen steunen in dit zo "irreële" verhaal, betekent enorm veel voor mij.

Tot gauw en het beste.

karenc
Berichten: 4
Lid geworden op: 30 juli 2007, 8:00

Bericht door karenc » 25 september 2007, 11:50

Kayleigh

hier is de hoop ook vaak tanende. Er zijn dagen dat ik er de brui aan wil geven, wil stoppen met mijn leven te laten domineren door het proberen zwanger te worden en dan telkens weer die klap van een volgende miskraam moet pogen te verwerken..

en toch..
de hoop op een geslaagde zwangerschap ( zwanger worden lukt hier wel, zwanger blijven daarentegen....) ben ik eigenlijk min of meer kwijt. Het vertrouwen in mijn lichaam is ver te zoeken..
Het enige wat me nog doet verderzetten is pure koppigheid.
Ik kan nog niet opgeven!

Elke keer ik zwanger ben denk ik... dit is de laatste keer. elke miskraam bevestigt het gevoel...
en toch...
zijn we nu alweer aan het aftellen, nog een weekje en mijn maandstonden zouden er moeten zijn... of misschien niet...

Karen

Iron Flower
Berichten: 1
Lid geworden op: 12 oktober 2007, 10:46

Bericht door Iron Flower » 12 oktober 2007, 10:58

Hallo allemaal,

Voor mij is het de eerste keer op dit forum en ik hoop dat ik door jullie verhalen te lezen opnieuw wat moed bijeen kan rapen. Mijn vriend en ik zijn nu 1 jaar en 5 maanden aan het proberen om een kindje te krijgen... Ik heb blijkbaar PCO. Ik heb 6 maanden clomid genomen... zonder succes ! Op die 6 maanden heb ik 1 keer een eicelontwikkeling gehad... de gynaecoloog kon me niet meer helpen en heeft me doorverwezen naar een professor in het UZ Gent. Die heeft me menopur voorgeschreven ! Na de eerste keer al 2 eicelletjes die zich vormden... Joepie! dacht ik, als we nu op de goede moment ons werk doen, is't prijs ! Maar wat raad je... 2 weken later waren de :evil: daar! Ok, de moed weer bijeenrapen en een nieuwe sessie met menopur... het moet toch ooit eens lukken ! Ondertussen is het sperma van mijn vriend getest en dat was allemaal in orde ! Frustrerend als je weet dat het aan jezelf ligt... wie beslist dat hier allemaal!! en dan te weten dat er mensen zijn die het eigenlijk niet verdienen om kinderen te krijgen... Enfin, opnieuw menopur en ja hoor, weer eicelvorming ! dus opnieuw ons werk doen op de juiste moment... 2 weken spannend afwachten... maar deze week opnieuw een opdoffer gekregen. Iedereen zegt dat je er niet te veel mee moet bezig zijn, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, hoor, als de dokters voor jou beslissen wanneer je seks mag hebben ! Ik zit dus opnieuw ongelooflijk in de put! Ik weet echt niet of ik ooit nog een kindje zal krijgen... ik word er ZOT van :shock: Waarom??? Dat is de vraag die steeds door mijn hoofd schiet... Ik ben het zo FUCKING beu !!!!

Enfin... ik ben blij mijn gal eens uit te spuwen, want het is voor mijn vriend ook verschrikkelijk lastig om mij elke maand weer uit de put te halen...

Groetjes,
Sophie

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

Bericht door jacqueline » 3 mei 2008, 4:34

Hallo iedereen


Die net deze forum hebben tegen gekomen !

Het is goed dat je uw verhaal hier kwijt kan want het lucht een mens toch op hé !
Ik weet hoe moeilijk het is , maar door het wat van je afteschrijven en gehoord te worden op deze site van de verdwaalde ooievaar ben je niet alleen ,het geeft je moed te weten dat men naar je luisterd .

Ik ben blij dat ik samen met mijn man een rugge steuntje heb mogen geven via het boekje " dag allemaal " en ook in het boek , naar jullie toe om het wat bespreekbaar te maken .

Ik wens jullie allen veel moed in het geen je doet

Vriendelijke groetjes
jacqueline

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 41 gasten