lang wachten

izidoor · Bericht door **izidoor** » 28 januari 2010, 10:58

18 maanden geleden besloten we dat we voor een kindje wilden gaan. Ons leven was op dat moment behoorlijk stabiel en een kindje was meer dan welkom.
Na tien maanden proberen waren we eindelijk zwanger. Een grote blijdschap was er, maar ook wel een stuk angst. Hopelijk liep alles goed, want veel zwangerschapskenmerken had ik niet. Na de echo van zes weken zag alles er goed uit. het hartje klopte, het was normaal gegroeid. We waren goed gestart zei de dokter. Op tien weken gingen we voor de volgende echo. Het hartje klopte op dat moment niet meer. Het moest nog maar enkele dagen geweest zijn, want het kindje was goed gegroeid. Alles er op en er aan. Handjes, beentjes. Na de curretage moesten we eerst even de pil nemen, en dan mochten we de maand daarop weer proberen.
De reacties van de omgeving waren niet echt helpend. "och ja, van een eerste, er zijn er zoveel", "volgende maand zijt ge terug zwanger, ge zult zien". "Das het leven Ã©". "Eens je zwanger bent geweest, gaat alles veel sneller." En ondertussen blijf je wel zitten met het verdriet van het verlies, maar ook met het verlangen om opnieuw zwanger te zijn.
Na opnieuw een paar maanden proberen wilde ik naar ge gynaecoloog gaan om te zien of alles goed was. Wilde gaan rond de eisprong want wilde zien of er follikels aanwezig waren. Er was er eentje, maar veel te klein. Was nog maar net beginnen groeien. MOest mij geen zorgen maken, mijn regels gingen later komen dan voorzien en de kans op zwangerschap bestond nog. Nog een maand later, weer hetzelfde. De maand daarop heb ik gezegd dat ik het beu was, mijn maandstonden kwamen niet later. Maximum een week na mijn eisprong kreeg ik mijn maandstonden al.
Mocht nu vorige maand beginnen met clomid. Had twee mooie eitjes zitten. Ging bijna zwanger zijn van een tweeling, mocht ik de gynaecoloog geloven. maar gedurende mijn hele cyclus had ik bijna geen witverlies, iets wat ik anders wel heb. OPnieuw moest ik mij geen zorgen maken, wel meer vrouwen hebben dat. Maar opnieuw is het niets geworden.
Ik word daar zo verdrietig van, weet met mijn machteloosheid geen blijf. Ik hoop iedere keer dat het misschien zal lukken, maar ik kan die ontgoocheling minder en minder dragen. De geruststelling van de dokter heb ik eigenlijk niet nodig, wil gewoon dat hij luistert en mij au sÃ©rieux neemt als ik iets zeg.
Mijn man en ik verliezen onze moed, we worden er ook niet jonger op en zien ons toekomstbeeld met kinderen meer en meer uit elkaar vallen.

miekatoen · Bericht door **miekatoen** » 28 januari 2010, 13:29

Hey,

Ik kan je niet veel meer vertellen of echt raad geven, buiten dat ik in hetzelfde schuitje zit...
Ook al enige tijd (14m) aan het popelen om zwanger te worden, in augustus dan eindelijk zwanger maar na 7 weken uitgelopen op een miskraam. Idd, de reacties van mensen zijn soms heel hard: er zijn er zo veel, het lukt wel, niet te veel mee bezig zijn... Allemaal zo herkenbaar! Terwijl je wel veel verdriet hebt om het kleine wondertje dat in jou zat en er ineens niet meer is! Na enige rouwtijd toch weer verder gedaan en ons open gesteld voor nieuwe zwangerschap (met de nodige schrik)... maar mijn cyclus kwam niet spontaan terug op gang dus eerst ultragestan genomen om bloeding uit te lokken en dan vanaf 3de dag clomid genomen. Vanavond mag ik naar de gyneacoloog om te kijken of er een eisprong is en dan horen we wel weer verder! Ik ben er ook constant mee bezig want uit je hoofd zetten als je zo hard verlangt naar zo'n wondertje is niet makkelijk!

Veel raad kan ik je dus niet geven, ik kan je alleen maar doen voelen dat je er niet alleen voor staat en erover praten met lotgenoten helpt voor mij wel. Mss voor jou ook? Dus als er iets is, laat je maar van je horen... Intussentijd wens ik je heel veel succes en hopelijk krijgen jullie heel snel positief nieuws!!!

Groetjes en veel succes

izidoor · Bericht door **izidoor** » 28 januari 2010, 16:25

Bedankt voor je reactie.
Raad geven kan je inderdaad niet, maar het doet gewoon al deug dat er iemand meeleest en meeleeft.
Het goede nieuws komt misschien wel volgende maand.

miekatoen · Bericht door **miekatoen** » 29 januari 2010, 16:37

Idd blijven hopen en dromen... Maar erover praten helpt bij mij ook wel goed en eens gehoord worden door lotgenoten doet ook deugd! Zo merk je dat het toch niet bij iedereen vlot gaat, zoals het soms wel lijkt in je directe omgeving hÃ©! Alli, bij mij is da toch zo... Iedereen lijkt zwanger te worden en vrij snel en bij ons blijft het duren... Denk gewoon dat er toch nog redelijk taboe over is, want ik kan ook enkel bij mijn vriend en hier of deze website terecht, zo lijkt...

Laat ons hopen op volgende maand, zowel voor jou als voor mij een beetje positief nieuws! Ik kijk er al naar uit! Laat je nog iets van je weten, ik zal dit ook doen, want samen staan we sterker!

Groetjes

izidoor · Bericht door **izidoor** » 29 januari 2010, 16:48

Ik laat zeker nog iets van me horen. Nu is het even weer een moeilijke periode, maar wanneer mijn eisprong nadert krijg ik weer hoop.
Ik hoop inderdaad dat het volgende maand een betere wordt. Veel succes!
Vele groeten

miekatoen · Bericht door **miekatoen** » 1 februari 2010, 18:40

lang wachten

lang wachten

Wie is er online