Het lag allemaal inderdaad aan mijn verbeelding of aan de Utro: Ik heb deze morgen een zwangerschapstest gedaan en die was negatief.
Dus nu kan ik me weer een paar dagen wentelen in zelfmedelijden en dan zal ik mezelf weer uit de put halen en terug 'met volle moed' beginnen.
Nu maar hopen dat mijn regels er vlug doorkomen, liefst rond dag 28/29 (vrijdag of zaterdag)zoals voor de miskraam. En dan ook maar hopen dat m'n cyclus terug regelmatig is vanaf nu.
We moeten nu nog een cyclus de Utro nemen en als het dan niet gelukt is hebben we terug een afspraak met onze gynaecoloog en daar heb ik eerlijk gezegd wel schrik van.
Ik heb het nieuws nog niet tegen m'n man gezegd want die zit nog steeds in het buitenland en ik wil niet dat hij zich zorgen maakt om mij.
Hoeveel keer je ook een negatieve test gehad hebt in het verleden, het blijft telkens weer een teleurstelling en je wereld stort elke keer weer in.
Iemand ervaring met orale inname van Utrogestan?
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Heb juist een berichtje gehad dat mijn beste vriendin in Belgie bevallen is. Het is een jongetje dat drie weken te vroeg geboren is en op neonatale ligt, maar blijkbaar gaat alles goed.
Ik ben heel blij voor haar, maar ik ben heel verdrietig voor mezelf, zeker nu dat ik deze maand weer niet zwanger ben.
En als ik heel eerlijk ben, ben ik ook jaloers. Na onze bbz van meer dan twee jaar geleden ben ik al door zoveel vriendinnen 'voorbijgestoken' terwijl ik een van de eersten had moeten zijn.
Als alles goed verlopen was had ik nu een peuter van bijna twee jaar rondlopen en was ik nu bijna zes maand zwanger.
Ik weet dat ik in vergelijking met sommige mensen op dit forum nog niet veel heb meegemaakt, maar ik begin de moed een beetje te verliezen.
Ik denk dat ik aan m'n man ga voorstellen om na de volgende (derde en laatste cyclus) met Utrogestan een rustpauze in te lassen voor we eventueel met IUI of IVF gaan beginnen.
Ik kan me maar beter mentaal gaan voorbereiden op het kraambezoek waar ik niet onderuit kan omdat we deze keer toevallig in Belgie zijn dit weekend.
Ik ben heel blij voor haar, maar ik ben heel verdrietig voor mezelf, zeker nu dat ik deze maand weer niet zwanger ben.
En als ik heel eerlijk ben, ben ik ook jaloers. Na onze bbz van meer dan twee jaar geleden ben ik al door zoveel vriendinnen 'voorbijgestoken' terwijl ik een van de eersten had moeten zijn.
Als alles goed verlopen was had ik nu een peuter van bijna twee jaar rondlopen en was ik nu bijna zes maand zwanger.
Ik weet dat ik in vergelijking met sommige mensen op dit forum nog niet veel heb meegemaakt, maar ik begin de moed een beetje te verliezen.
Ik denk dat ik aan m'n man ga voorstellen om na de volgende (derde en laatste cyclus) met Utrogestan een rustpauze in te lassen voor we eventueel met IUI of IVF gaan beginnen.
Ik kan me maar beter mentaal gaan voorbereiden op het kraambezoek waar ik niet onderuit kan omdat we deze keer toevallig in Belgie zijn dit weekend.
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Amai, wat een weekend!
Eerst onze vlucht naar Brussel donderdagavond afgelast dus dan maar vlug in de auto gesprongen en om middernacht waren we in Belgie. En dan gisteren op onze terugrit panne in Duitsland en hebben we daar de nacht moeten doorbrengen. Gelukkig hebben ze deze morgen de auto kunnen maken en zijn we nu thuis en kunnen we in ons eigen bed slapen vannacht!
Het kraambezoek is eigenlijk wel meegevallen omdat we mijn vriendin en haar baby alleen achter het raam van de neonatale afdeling (drie weken te vroeg geboren) hebben kunnen zien omdat ze borstvoeding aan het geven was.
Mijn regels zijn er dit weekend wel doorgekomen maar ze zijn niet zoals anders en dat baart me wel een beetje zorgen.
Normaal gezien heb ik alleen de eerste dag pijn en nu heb ik al drie dagen pijn en het is ook geen mooi rood bloed deze keer maar eerder donkerbruin en het riekt niet altijd even goed. Zou dit door de Utro kunnen komen?
Na mijn laparoscopie in september, waar ze een beetje endo en een poliep hebben weggenomen, had ik daar geen last meer van. Ik hoop echt dat dat donkerbruine bloed niet betekent dat die endo terug is.
Mijn gynaecoloog had gezegd dat dat onwaarschijnlijk was gezien mijn leeftijd (bijna 35 j)
Ze zijn nu wel op dag 29 begonnen wat terug normaal is, dus dat is al iets om tevreden over te zijn!
Eerst onze vlucht naar Brussel donderdagavond afgelast dus dan maar vlug in de auto gesprongen en om middernacht waren we in Belgie. En dan gisteren op onze terugrit panne in Duitsland en hebben we daar de nacht moeten doorbrengen. Gelukkig hebben ze deze morgen de auto kunnen maken en zijn we nu thuis en kunnen we in ons eigen bed slapen vannacht!
Het kraambezoek is eigenlijk wel meegevallen omdat we mijn vriendin en haar baby alleen achter het raam van de neonatale afdeling (drie weken te vroeg geboren) hebben kunnen zien omdat ze borstvoeding aan het geven was.
Mijn regels zijn er dit weekend wel doorgekomen maar ze zijn niet zoals anders en dat baart me wel een beetje zorgen.
Normaal gezien heb ik alleen de eerste dag pijn en nu heb ik al drie dagen pijn en het is ook geen mooi rood bloed deze keer maar eerder donkerbruin en het riekt niet altijd even goed. Zou dit door de Utro kunnen komen?
Na mijn laparoscopie in september, waar ze een beetje endo en een poliep hebben weggenomen, had ik daar geen last meer van. Ik hoop echt dat dat donkerbruine bloed niet betekent dat die endo terug is.
Mijn gynaecoloog had gezegd dat dat onwaarschijnlijk was gezien mijn leeftijd (bijna 35 j)
Ze zijn nu wel op dag 29 begonnen wat terug normaal is, dus dat is al iets om tevreden over te zijn!
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
Hoi LB,
Ik was al bang dat je vervoersproblemen zou hebben door die aswolk!
Gelukkig zijn jullie alsnog op jullie bestemming geraakt.
Wat je regels betreft kan ik je niet echt helpen.
Door de Utro zijn die bij mij over het algemeen veel heviger dan anders en heb ik meestal ook meer krampen.
Ik ben zelf al 3x geopereerd aan endo, laatste keer juli 2008, en denk ook vaak dat de endo al terug is (veel darmklachten en pijnklachten hele maand lang pft).
We zijn ongeveer leeftijdsgenootje, k ben er bijna 36 (sept.)
We zullen maar al proberen tevreden te zijn met een ietwat regelmatige cyclus he.
Het is lastig dat we zelfs daar geen controle (meer) over hebben
Hier is het wachten geblazen op de cryopoging, moet nog eens contact opnemen met het centrum maar zie er eerlijk gezegd enorm tegenop terug in behandeling te moeten gaan...
De MK was mentaal een zware klap...
Maar gezien mijn leeftijd kan ik er moeilijk een jaartje mee stoppen he.
We gaan dus maar (gewoon?) door.
Noa09
Ik was al bang dat je vervoersproblemen zou hebben door die aswolk!
Gelukkig zijn jullie alsnog op jullie bestemming geraakt.
Wat je regels betreft kan ik je niet echt helpen.
Door de Utro zijn die bij mij over het algemeen veel heviger dan anders en heb ik meestal ook meer krampen.
Ik ben zelf al 3x geopereerd aan endo, laatste keer juli 2008, en denk ook vaak dat de endo al terug is (veel darmklachten en pijnklachten hele maand lang pft).
We zijn ongeveer leeftijdsgenootje, k ben er bijna 36 (sept.)
We zullen maar al proberen tevreden te zijn met een ietwat regelmatige cyclus he.
Het is lastig dat we zelfs daar geen controle (meer) over hebben
Hier is het wachten geblazen op de cryopoging, moet nog eens contact opnemen met het centrum maar zie er eerlijk gezegd enorm tegenop terug in behandeling te moeten gaan...
De MK was mentaal een zware klap...
Maar gezien mijn leeftijd kan ik er moeilijk een jaartje mee stoppen he.
We gaan dus maar (gewoon?) door.
Noa09
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa,
Ja we gaan er gewoon voor moeten gaan. Zoals je zegt kunnen we het ons niet permitteren om een jaartje te stoppen op onze leeftijd. Bijna 35/36 is niet zo oud, maar in de wereld van de fertiliteit zijn wij al oude dozen!
Ik kan begrijpen dat die miskraam een zware klap was, zeker nadat je in behandeling was. Misschien kan je de volgende poging beginnen als je er mentaal helemaal klaar voor bent en moet je niet teveel druk op gezelf leggen? Ik weet het, gemakkelijker gezegd dan gedaan!
Mijn miskraam van vorig jaar was wel een klap maar ik ben er verrassend snel over geraakt. Ik had dan natuurlijk al een bbz achter de rug die heel lang geduurt heeft om te verwerken. En dat ik bij de eerste poging na de laparoscopie/hysteroscopie zwanger was, was eigenlijk een positief teken want in die twee jaar na de bbz was ik nooit terug zwanger geraakt. Spijtig genoeg is het dan op een miskraam uitgedraaid, maar ik probeer me vast te klampen aan het feit dat ik toch zwanger geraakt ben.
Maar ik heb wel schrik voor verdere behandelingen. Die Utro slikken gedurende 11 dagen elke cyclus is eigenlijk klein bier in vergelijking met wat anderen moeten doormaken.
Wat die endo betreft, ik had eigenlijk nooit geen klachten (wat pijn de eerste dag, maar een paracetamol en dat was over)en was dan ook verbaasd dat ze milde endo gevonden hebben tijdens de kijkoperatie. Ze hebben dat dan meteen ook weggenomen. Het zal wel de oorzaak geweest zijn van het donkere bruiverlies dat ik daarvoor had, maar ik heb me daar eigenlijk nooit echt zorgen over gemaakt want ik dacht dat het normaal was.
Hopelijk is het enkel deze maand zo en is alles weer gewoon volgende maand.
LB
Ja we gaan er gewoon voor moeten gaan. Zoals je zegt kunnen we het ons niet permitteren om een jaartje te stoppen op onze leeftijd. Bijna 35/36 is niet zo oud, maar in de wereld van de fertiliteit zijn wij al oude dozen!
Ik kan begrijpen dat die miskraam een zware klap was, zeker nadat je in behandeling was. Misschien kan je de volgende poging beginnen als je er mentaal helemaal klaar voor bent en moet je niet teveel druk op gezelf leggen? Ik weet het, gemakkelijker gezegd dan gedaan!
Mijn miskraam van vorig jaar was wel een klap maar ik ben er verrassend snel over geraakt. Ik had dan natuurlijk al een bbz achter de rug die heel lang geduurt heeft om te verwerken. En dat ik bij de eerste poging na de laparoscopie/hysteroscopie zwanger was, was eigenlijk een positief teken want in die twee jaar na de bbz was ik nooit terug zwanger geraakt. Spijtig genoeg is het dan op een miskraam uitgedraaid, maar ik probeer me vast te klampen aan het feit dat ik toch zwanger geraakt ben.
Maar ik heb wel schrik voor verdere behandelingen. Die Utro slikken gedurende 11 dagen elke cyclus is eigenlijk klein bier in vergelijking met wat anderen moeten doormaken.
Wat die endo betreft, ik had eigenlijk nooit geen klachten (wat pijn de eerste dag, maar een paracetamol en dat was over)en was dan ook verbaasd dat ze milde endo gevonden hebben tijdens de kijkoperatie. Ze hebben dat dan meteen ook weggenomen. Het zal wel de oorzaak geweest zijn van het donkere bruiverlies dat ik daarvoor had, maar ik heb me daar eigenlijk nooit echt zorgen over gemaakt want ik dacht dat het normaal was.
Hopelijk is het enkel deze maand zo en is alles weer gewoon volgende maand.
LB
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
Hey LB,
Heb vanmorgen al mijn moed bijeengeraapt en toch eens contact opgenomen met het centrum.
Volgende week willen ze me zien voor een controle-echo... pft...
Maar ja, ergens is het wel goed want ik denk dat het veel beter met me zal gaan als ik eenmaal terug bezig ben met een behandeling.
Zo afwachten vind ik helemaal niks, en absoluut niet rustgevend!
Ik heb besloten om niet teveel verplichtingen van buitenaf op me te nemen en enkel te doen waar ik me goed bij voel.
Heb momenteel niet zoveel zin om dingen ver vooruit te plannen, dus dat doe ik dan maar even niet
Ik trek me aan jouw positieve houding op.
Weet je, op zich moet je niet echt schrik hebben voor eventuele verdere behandelingen, er zijn natuurlijk leukere dingen maar niet iedereen heeft last van de hormonen die je moet innemen en je staat er niet alleen voor he.
Hopelijk laat jullie wondertje niet meer te lang op zich wachten!
Nopa09
Heb vanmorgen al mijn moed bijeengeraapt en toch eens contact opgenomen met het centrum.
Volgende week willen ze me zien voor een controle-echo... pft...
Maar ja, ergens is het wel goed want ik denk dat het veel beter met me zal gaan als ik eenmaal terug bezig ben met een behandeling.
Zo afwachten vind ik helemaal niks, en absoluut niet rustgevend!
Ik heb besloten om niet teveel verplichtingen van buitenaf op me te nemen en enkel te doen waar ik me goed bij voel.
Heb momenteel niet zoveel zin om dingen ver vooruit te plannen, dus dat doe ik dan maar even niet
Ik trek me aan jouw positieve houding op.
Weet je, op zich moet je niet echt schrik hebben voor eventuele verdere behandelingen, er zijn natuurlijk leukere dingen maar niet iedereen heeft last van de hormonen die je moet innemen en je staat er niet alleen voor he.
Hopelijk laat jullie wondertje niet meer te lang op zich wachten!
Nopa09
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa,
Ik ben blij dat je de moed hebt gevonden om te bellen, het kan niet gemakkelijk geweest zijn.
En ik denk dat het inderdaad kan helpen dat als je terug in behandeling mag, je weer kan focussen op iets positief.
Mijn positieve houding is niet altijd even positief, hoor. Vooral niet als het die maand weer eens niet gelukt is.
Ik denk niet dat ik schrik heb van verdere behandelingen op zich (hoewel ik wel schrik heb van spuiten, zeker als ik die zelf zou moeten zetten) maar ik heb wel schrik om weer een psychologische drempel over te moeten.
Andere drempels waren: beslissen om onderzoek te laten doen waarom het niet lukt, de HSG, de laparoscopie/hysteroscopie en als laatste de Utro.
En met elke drempel zijn we weer een beetje verder weg van 'natuurlijk' zwanger te raken en geven we meer en meer de controle over ons lichaam en over onze toekomst uit handen.
En daar heb ik vooral schrik van. Die onzekerheid, het wachten, het hopen, ...
Als deze laatste cyclus met Utro niet gelukt is moeten we begin Juni terug naar de dr. en zullen we zien hoe het verder moet. Wat zeker is is dat ze weer mijn cyclus willen onderzoeken. Daar waren ze vorig jaar mee begonnen toen we voor het eerst naar de fertiliteitsarts gegaan zijn.
Toen was alles in orde (ovulatie, etc.) maar het is nu al meer dan een jaar geleden en na de miskraam kan er vanalles veranderd zijn, dus moet ik drie keer in m'n cyclus een echo en bloed laten nemen.
Als ik maar geen HSG meer nodig heb, want zo'n pijn heb ik nog nooit gehad.
LB
Ik ben blij dat je de moed hebt gevonden om te bellen, het kan niet gemakkelijk geweest zijn.
En ik denk dat het inderdaad kan helpen dat als je terug in behandeling mag, je weer kan focussen op iets positief.
Mijn positieve houding is niet altijd even positief, hoor. Vooral niet als het die maand weer eens niet gelukt is.
Ik denk niet dat ik schrik heb van verdere behandelingen op zich (hoewel ik wel schrik heb van spuiten, zeker als ik die zelf zou moeten zetten) maar ik heb wel schrik om weer een psychologische drempel over te moeten.
Andere drempels waren: beslissen om onderzoek te laten doen waarom het niet lukt, de HSG, de laparoscopie/hysteroscopie en als laatste de Utro.
En met elke drempel zijn we weer een beetje verder weg van 'natuurlijk' zwanger te raken en geven we meer en meer de controle over ons lichaam en over onze toekomst uit handen.
En daar heb ik vooral schrik van. Die onzekerheid, het wachten, het hopen, ...
Als deze laatste cyclus met Utro niet gelukt is moeten we begin Juni terug naar de dr. en zullen we zien hoe het verder moet. Wat zeker is is dat ze weer mijn cyclus willen onderzoeken. Daar waren ze vorig jaar mee begonnen toen we voor het eerst naar de fertiliteitsarts gegaan zijn.
Toen was alles in orde (ovulatie, etc.) maar het is nu al meer dan een jaar geleden en na de miskraam kan er vanalles veranderd zijn, dus moet ik drie keer in m'n cyclus een echo en bloed laten nemen.
Als ik maar geen HSG meer nodig heb, want zo'n pijn heb ik nog nooit gehad.
LB
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
Hoi LB,
Bij mij is de situatie uiteraard anders.
Omdat ik BAM wil worden had ik sowieso medische begeleiding nodig, en bij IVF heb ik me vrij snel kunnen neerleggen omdat er, ook indien ik een partner had, een medische reden voor was, nl. te ernstige endometriose (ik heb me er rationeel vrij snel bij neergelegd bedoel ik, maar emotioneel ligt het moeilijker...).
Een HSG heb ik nooit gehad, de andere dingen wel.
Heb gehoord dat zo'n HSG inderdaad enorm pijnlijk kan zijn
Je slaat wel de nagel op de kop, de onzekerheid-wachten-hopen en vooral de teleurstellingen maken het zo verdomd moeilijk!
Ik hoop voor je dat er geen nieuwe onderzoeken nodig zullen zijn.
Maar als het toch zo moest zijn, dan kan je hier altijd terecht he.
Liefs,
Noa09
Bij mij is de situatie uiteraard anders.
Omdat ik BAM wil worden had ik sowieso medische begeleiding nodig, en bij IVF heb ik me vrij snel kunnen neerleggen omdat er, ook indien ik een partner had, een medische reden voor was, nl. te ernstige endometriose (ik heb me er rationeel vrij snel bij neergelegd bedoel ik, maar emotioneel ligt het moeilijker...).
Een HSG heb ik nooit gehad, de andere dingen wel.
Heb gehoord dat zo'n HSG inderdaad enorm pijnlijk kan zijn
Je slaat wel de nagel op de kop, de onzekerheid-wachten-hopen en vooral de teleurstellingen maken het zo verdomd moeilijk!
Ik hoop voor je dat er geen nieuwe onderzoeken nodig zullen zijn.
Maar als het toch zo moest zijn, dan kan je hier altijd terecht he.
Liefs,
Noa09
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa,
Voor het ogenblik ben ik in m'n rustige fase: ik heb m'n regels gehad en ben over de teleurstelling heen en het gaat zeker nog een week duren voor ik ovuleer, dus er is geen stress.
Maar eenmaal dat ik bijna ga ovuleren gaat de hele mallemolen van ovulatietesten, Utro en wachtweken weer beginnen en ik zie er eigenlijk een beetje tegenop.
Ik heb aan m'n man voorgesteld om na deze laatste cyclus met Utro een tijdje te stoppen met proberen en gewoon de natuur z'n gangetje te laten gaan, maar hij zei dat hij er even over moest denken.
Dat is op zich niet uitzonderlijk voor m'n man die over belangrijke zaken altijd even de tijd moet nemen om z'n mening te formuleren, maar ik had nu wel gedacht dat hij opgelucht zou zijn om een tijdje niet elke keer als ik ovuleer te moeten presteren.
Ik ga echt proberen te genieten van dit weekje 'rust'
LB
Voor het ogenblik ben ik in m'n rustige fase: ik heb m'n regels gehad en ben over de teleurstelling heen en het gaat zeker nog een week duren voor ik ovuleer, dus er is geen stress.
Maar eenmaal dat ik bijna ga ovuleren gaat de hele mallemolen van ovulatietesten, Utro en wachtweken weer beginnen en ik zie er eigenlijk een beetje tegenop.
Ik heb aan m'n man voorgesteld om na deze laatste cyclus met Utro een tijdje te stoppen met proberen en gewoon de natuur z'n gangetje te laten gaan, maar hij zei dat hij er even over moest denken.
Dat is op zich niet uitzonderlijk voor m'n man die over belangrijke zaken altijd even de tijd moet nemen om z'n mening te formuleren, maar ik had nu wel gedacht dat hij opgelucht zou zijn om een tijdje niet elke keer als ik ovuleer te moeten presteren.
Ik ga echt proberen te genieten van dit weekje 'rust'
LB
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
Hoi LB,
Gelijk heb je, een beetje rust kan eens deugd doen he!
Misschien heeft je man het er een beetje moeilijk mee de 'routine' en daarmee dus het controlegedeelte eventjes los te laten?
Geniet toch maar wat nu, het gaat zo snel eens je er weer middenin zit he (en op sommige momenten dan weer net niet!)...
Noa09
Gelijk heb je, een beetje rust kan eens deugd doen he!
Misschien heeft je man het er een beetje moeilijk mee de 'routine' en daarmee dus het controlegedeelte eventjes los te laten?
Geniet toch maar wat nu, het gaat zo snel eens je er weer middenin zit he (en op sommige momenten dan weer net niet!)...
Noa09
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Vandaag begonnen met de eerste ovulatietest op dag 10.
Ik ben zo vroeg begonnen omdat de test positief was op dag 12 vorige cyclus, maar vandaag was het nog negatief.
Dus we zijn weer vertrokken voor deze cyclus...
Volgens mijn man ovuleer ik altijd als het volle maan is (ik weet het, klinkt een beetje raar, maar hij heeft vroeger mijn cyclus 'in kaart gebracht') en het is volle maan deze woensdag, dus we zullen zien.
Ik ga echt m'n best doen om deze keer niet te veel te hopen en te stressen.
Echt waar!
Ik ben zo vroeg begonnen omdat de test positief was op dag 12 vorige cyclus, maar vandaag was het nog negatief.
Dus we zijn weer vertrokken voor deze cyclus...
Volgens mijn man ovuleer ik altijd als het volle maan is (ik weet het, klinkt een beetje raar, maar hij heeft vroeger mijn cyclus 'in kaart gebracht') en het is volle maan deze woensdag, dus we zullen zien.
Ik ga echt m'n best doen om deze keer niet te veel te hopen en te stressen.
Echt waar!
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
Hoi LB,
Ik heb er eigenlijk nog nooit op gelet of het volle maan is de dag waarop ik denk mijn eisprong te voelen, ga dat eens in het oog proberen te houden.
Ik weet wel dat ik, als het volle maan is, 'last' heb van mijn libido
Morgen heb ik dus die controle-echo, hoop maar dat alles OK is want heb sinds gisteren zo'n ambetante pijnlijke buikpijn, van die steken af en toe.
En misschien begin ik vanaf morgen dan af te tellen naar mijn regels, probleem is alleen dat ik zo onregelmatig ben dat ik echt niet weet wanneer die nu gaan doorkomen, hoop tegen 10 mei want ben het wachten echt beu intussen!
Er niet teveel aan denken, puh, piece of cake - toch?
Laat de krachten van moeder natuur hun werk maar eens doen
Noa09
Ik heb er eigenlijk nog nooit op gelet of het volle maan is de dag waarop ik denk mijn eisprong te voelen, ga dat eens in het oog proberen te houden.
Ik weet wel dat ik, als het volle maan is, 'last' heb van mijn libido
Morgen heb ik dus die controle-echo, hoop maar dat alles OK is want heb sinds gisteren zo'n ambetante pijnlijke buikpijn, van die steken af en toe.
En misschien begin ik vanaf morgen dan af te tellen naar mijn regels, probleem is alleen dat ik zo onregelmatig ben dat ik echt niet weet wanneer die nu gaan doorkomen, hoop tegen 10 mei want ben het wachten echt beu intussen!
Er niet teveel aan denken, puh, piece of cake - toch?
Laat de krachten van moeder natuur hun werk maar eens doen
Noa09
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa,
Ja, dat van die volle maan klinkt echt wel wat New Age/hippie-achtig maar mijn man is een zeer rationeel mens en hij gelooft dat mijn cyclus meegaat met de maan.
'Last' van mij libido heb ik denk ik niet tijdens de volle maan maar mijn libido is zowiezo redelijk euh, gematigd.
Ik zal morgen aan je denken en ik hoop dat alles in orde is.
Ja, maandstonden: als je ze niet wil komen ze en als je ze wel wilt komen ze niet.
Groetjes,
LB
Ja, dat van die volle maan klinkt echt wel wat New Age/hippie-achtig maar mijn man is een zeer rationeel mens en hij gelooft dat mijn cyclus meegaat met de maan.
'Last' van mij libido heb ik denk ik niet tijdens de volle maan maar mijn libido is zowiezo redelijk euh, gematigd.
Ik zal morgen aan je denken en ik hoop dat alles in orde is.
Ja, maandstonden: als je ze niet wil komen ze en als je ze wel wilt komen ze niet.
Groetjes,
LB
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa,
Hoe is de control-echo gisteren geweest? Ik hoop in ieder geval dat alles ok was.
Ik heb deze morgen mijn derde ovulatitest gedaan maar die was negatief. En vanavond is het volle maan, dus mijn man zal er waarschijnlijk toch naast zitten deze maand. Tenzij ik natuurlijk morgenvroeg een positive test heb.
Ik ben gisteren naar de acu geweest en het heeft mij deugd gedaan. Ik was de hele dag al een beetje depri maar nu voel ik me wat beter.
Maar goed ook want gisterenavond hadden we een bevriend koppel met een 7 weken oud babytje op bezoek. Zo'n braaf babytje heb ik nog nooit gezien. Die heeft de 4 uur aan een stuk geslapen en dan heeft ze braaf haar fles leeggedronken voor ze naar huis vertrokken.
Mijn man heeft de fles gegeven en ik moet zeggen dat mijn hart op dat moment echt wilde dat het ons babytje was dat hij de fles aan het geven was.
Misschien is het een goed omen net zoals het feit dat toen ik nij de acu was in de aanpalende praktijk een osteopaat een babytje aan het behandelen was dat veel aan het wenen was.
Groetjes,
LB
Hoe is de control-echo gisteren geweest? Ik hoop in ieder geval dat alles ok was.
Ik heb deze morgen mijn derde ovulatitest gedaan maar die was negatief. En vanavond is het volle maan, dus mijn man zal er waarschijnlijk toch naast zitten deze maand. Tenzij ik natuurlijk morgenvroeg een positive test heb.
Ik ben gisteren naar de acu geweest en het heeft mij deugd gedaan. Ik was de hele dag al een beetje depri maar nu voel ik me wat beter.
Maar goed ook want gisterenavond hadden we een bevriend koppel met een 7 weken oud babytje op bezoek. Zo'n braaf babytje heb ik nog nooit gezien. Die heeft de 4 uur aan een stuk geslapen en dan heeft ze braaf haar fles leeggedronken voor ze naar huis vertrokken.
Mijn man heeft de fles gegeven en ik moet zeggen dat mijn hart op dat moment echt wilde dat het ons babytje was dat hij de fles aan het geven was.
Misschien is het een goed omen net zoals het feit dat toen ik nij de acu was in de aanpalende praktijk een osteopaat een babytje aan het behandelen was dat veel aan het wenen was.
Groetjes,
LB
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten