Juist naar Rage Against The Machine geluisterd uit jeugdsentiment.
Voor het geval dat er iemand in m'n baarmoeder zit zal ik nu maar beter naar wat klassieke muziek gaan luisteren anders wordt het een headbangertje!
Iemand ervaring met orale inname van Utrogestan?
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Vandaag veel in de tuin gewerkt, dus ik heb eigenlijk niet teveel zitten piekeren.
Totdat ik even neerzit zoals nu, natuurlijk.
Voorlopig heb ik nog geen reden om de hoop op te geven, maar ik ben bang om voor de zoveelste keer teleurgesteld te worden.
De Utro maakt mij zoals gewoonlijk moe,opgeblazen, winderig en af en toe misselijk dus dat helpt het wachten natuurlijk ook niet.
Als ik heel eerlijk ben kijk ik uit naar de volgende cyclus want dan moet ik geen Utro meer nemen en ben ik het grootste deel van de tijd in Belgie, dus hebben mijn man en ik een klusvrije maand.
En als het deze maand weer niet lukt dan kan ik mijn verdriet gelukkig rap vergeten omdat mijn zus, die ook in het buitenland woont, 3 weken in Belgie is met haar man en twee kleintjes en ik dus al mijn tijd met hun en m'n ouders kan doorbrengen.
Moest ik wel zwanger zijn zal ik natuurlijk allerlei uitvluchten moeten gaan verzinnen om aan m'n familie in Belgie te verklaren waarom ik geen alcohol drink.
Waiting sucks!
Totdat ik even neerzit zoals nu, natuurlijk.
Voorlopig heb ik nog geen reden om de hoop op te geven, maar ik ben bang om voor de zoveelste keer teleurgesteld te worden.
De Utro maakt mij zoals gewoonlijk moe,opgeblazen, winderig en af en toe misselijk dus dat helpt het wachten natuurlijk ook niet.
Als ik heel eerlijk ben kijk ik uit naar de volgende cyclus want dan moet ik geen Utro meer nemen en ben ik het grootste deel van de tijd in Belgie, dus hebben mijn man en ik een klusvrije maand.
En als het deze maand weer niet lukt dan kan ik mijn verdriet gelukkig rap vergeten omdat mijn zus, die ook in het buitenland woont, 3 weken in Belgie is met haar man en twee kleintjes en ik dus al mijn tijd met hun en m'n ouders kan doorbrengen.
Moest ik wel zwanger zijn zal ik natuurlijk allerlei uitvluchten moeten gaan verzinnen om aan m'n familie in Belgie te verklaren waarom ik geen alcohol drink.
Waiting sucks!
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Wat haat ik het: elke keer als ik naar het toilet ga met een bang hartje afwachten of er bruinverlies en/of bloed op het wc-papier te zien is.
En dan heb ik ook nog last van m'n darmen, ben moe, soms misselijk en m'n borsten doen pijn.
Nog drie keer Utro nemen en dan ben ik er (tijdelijk tenminste) van af.
Misschien wordt m'n humeur dan ook beter. Het is nodig!
En dan heb ik ook nog last van m'n darmen, ben moe, soms misselijk en m'n borsten doen pijn.
Nog drie keer Utro nemen en dan ben ik er (tijdelijk tenminste) van af.
Misschien wordt m'n humeur dan ook beter. Het is nodig!
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Hi Noa09,
Ja doemgedachten,daar ken ik ook wat van. En die hormonen die ik moet nemen (jij ook?)maken het natuurlijk allemaal erger.
Soms denk ik dat die negatieve gedachten en de schrik dat het voor de derde keer gaat mislopen verhinderen dat ik terug zwanger word.
Een soort van self fulfilling prophecy.
Als je een of meerdere keren een zwangerschap verloren bent,dan ben je ook een beetje je onschuld in die zaken verloren. Je weet wat er mis kan gaan en ik denk niet dat ik ooit 'ten volle' en met een gerust hart van een zwangerschap zal kunnen genieten.
Maar we moeten erdoor, zeker als we onze diepste wens willen waarmaken.
En eens het zover is, zullen we des te meer genieten van ons babytje en zullen we de beste mama's van de wereld zijn, omdat we onze schat(ten) nooit als iets vanzelfsprekends zullen beschouwen, maar iets waar we keihard hebben voor moeten vechten.
Liefs,
LB
Ja doemgedachten,daar ken ik ook wat van. En die hormonen die ik moet nemen (jij ook?)maken het natuurlijk allemaal erger.
Soms denk ik dat die negatieve gedachten en de schrik dat het voor de derde keer gaat mislopen verhinderen dat ik terug zwanger word.
Een soort van self fulfilling prophecy.
Als je een of meerdere keren een zwangerschap verloren bent,dan ben je ook een beetje je onschuld in die zaken verloren. Je weet wat er mis kan gaan en ik denk niet dat ik ooit 'ten volle' en met een gerust hart van een zwangerschap zal kunnen genieten.
Maar we moeten erdoor, zeker als we onze diepste wens willen waarmaken.
En eens het zover is, zullen we des te meer genieten van ons babytje en zullen we de beste mama's van de wereld zijn, omdat we onze schat(ten) nooit als iets vanzelfsprekends zullen beschouwen, maar iets waar we keihard hebben voor moeten vechten.
Liefs,
LB
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Vandaag een wisselvallige dag gehad, net zoals het weer.
Mijn darmen zijn nog altijd niet in orde dus heb ik veel water en pepermunt/venkelthee zitten drinken om niet te dehydrateren. Blijkbaar kan dat veroorzaakt worden door een hoog progesteron-gehalte.
Voor de rest de 'gewone' Utro-kwaaltjes en het frusterende is dat moest ik geen Utro nemen die kwaaltjes echt wel zouden kunnen wijzen op een zwangerschap. Bv Mijn reukzin is echt gevoelig op dit moment.
Maar toch heb ik nog hoop want tot nu toe heb ik nog geen bruinverlies terwijl dat bij mij altijd een week voor mijn ms het geval is.
Tegen vrijdag zouden we het moeten weten. Ik heb zo'n vroege zwangerschapstest die je 4 dagen te vroeg kunt gebruiken, dus ik zal echt wel op m'n tanden moeten bijten om niet te vroeg te testen.
Nog 4 dagen wachten....
Mijn darmen zijn nog altijd niet in orde dus heb ik veel water en pepermunt/venkelthee zitten drinken om niet te dehydrateren. Blijkbaar kan dat veroorzaakt worden door een hoog progesteron-gehalte.
Voor de rest de 'gewone' Utro-kwaaltjes en het frusterende is dat moest ik geen Utro nemen die kwaaltjes echt wel zouden kunnen wijzen op een zwangerschap. Bv Mijn reukzin is echt gevoelig op dit moment.
Maar toch heb ik nog hoop want tot nu toe heb ik nog geen bruinverlies terwijl dat bij mij altijd een week voor mijn ms het geval is.
Tegen vrijdag zouden we het moeten weten. Ik heb zo'n vroege zwangerschapstest die je 4 dagen te vroeg kunt gebruiken, dus ik zal echt wel op m'n tanden moeten bijten om niet te vroeg te testen.
Nog 4 dagen wachten....
-
Noa09
- Berichten: 3487
- Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Wat een dag!
Ik heb een hele rollercoaster van emoties meegemaakt vandaag.
Beginnen bij het begin: Ik heb het deze morgen toch niet kunnen laten om een test te doen, vooral ik gisteren mijn laatste Utro moest nemen en ik wist dat, mocht ik zwanger zijn, met Utro nemen door zou moeten gaan.
Resultaat: positief! Ik ben zwanger!
Mijn eerste reactie: Ik ben bang dat het weer mis gaat lopen.
Mijn tweede reactie: ik hoop dat 'derde keer, goede keer' echt waarheid wordt.
Ik bel dus direct naar mijn gyn om een afspraak te maken, blijkt dat hij vanaf vanmiddag voor een week afwezig zal zijn, maar in het ziekenhuis kunnen ze wel al een bloedafname doen.
Oh en ik krijg ook een voorschrift voor Utro,nu moet ik twee pillen 's avonds nemen.
Voorlopig maar voor een maand, maar ik heb al zoveel last van een pil per dag.
Het resultaat van de bloedafname : HCG van 70. Mijn wereld stort weer in. Niet weer!
Het lijkt me heel laag,maar de secretaresse van mijn gyn kan me niet vetrellen of dat zo is dus vraagt ze het aan een andere gyn, die blijkbaar zegt dat 70 op dit moment (Ik heb juist geen 4 weken geleden mijn laatste ms gehad) niet veel zegt en dus moet ik terug voor een bloedafmane op vrijdag. Tegen dan zou het HCG met tenminste 75% gestegen moeten zijn.
Toen ik m'n miskraam had op 6/7 weken vorige keer was mijn HCG maar 26 dus nu is het al een pak beter, maar toch ben ik op van de schrik. Ik weet niet of ik nog een bbz of mk aankan!!!
Kunnen jullie allemaal alsjeblieft voor ons duimen? Please?!
LB
Ik heb een hele rollercoaster van emoties meegemaakt vandaag.
Beginnen bij het begin: Ik heb het deze morgen toch niet kunnen laten om een test te doen, vooral ik gisteren mijn laatste Utro moest nemen en ik wist dat, mocht ik zwanger zijn, met Utro nemen door zou moeten gaan.
Resultaat: positief! Ik ben zwanger!
Mijn eerste reactie: Ik ben bang dat het weer mis gaat lopen.
Mijn tweede reactie: ik hoop dat 'derde keer, goede keer' echt waarheid wordt.
Ik bel dus direct naar mijn gyn om een afspraak te maken, blijkt dat hij vanaf vanmiddag voor een week afwezig zal zijn, maar in het ziekenhuis kunnen ze wel al een bloedafname doen.
Oh en ik krijg ook een voorschrift voor Utro,nu moet ik twee pillen 's avonds nemen.
Voorlopig maar voor een maand, maar ik heb al zoveel last van een pil per dag.Het resultaat van de bloedafname : HCG van 70. Mijn wereld stort weer in. Niet weer!
Het lijkt me heel laag,maar de secretaresse van mijn gyn kan me niet vetrellen of dat zo is dus vraagt ze het aan een andere gyn, die blijkbaar zegt dat 70 op dit moment (Ik heb juist geen 4 weken geleden mijn laatste ms gehad) niet veel zegt en dus moet ik terug voor een bloedafmane op vrijdag. Tegen dan zou het HCG met tenminste 75% gestegen moeten zijn.
Toen ik m'n miskraam had op 6/7 weken vorige keer was mijn HCG maar 26 dus nu is het al een pak beter, maar toch ben ik op van de schrik. Ik weet niet of ik nog een bbz of mk aankan!!!
Kunnen jullie allemaal alsjeblieft voor ons duimen? Please?!
LB
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
Bedankt Noa09!
Ik hoop echt dat het goed afloopt, maar zoals ik al eens eerder schreef: als je al een keer of meerdere malen een zwangerschap hebt zien mislopen,verlies je je onschuld in die dingen omdat je weet wat er kan mislopen.
Na het nieuws over de HCG waarden had ik m'n opleiding voor vrijwilligerswerk en de persoon die ons opleidde vertelde een verhaal (dat niets met de opleiding te maken had!) over toen zij in Rwanda was gehoord had dat baby's van vrouwen die in het kraambed gestorven waren levend met hun moeders begraven werden.
Toen werd het me allemaal teveel en ben ik beginnen bleiten zoals een klein kind. Toen iedereen verbaasd naar mij keek heb ik hun de situatie maar uitgelegd omdat ik niet wou dat ze dachten dat ik een labiel mens was dat voor het minste hysterisch begint te huilen.
Ze waren wel heel lief en begrijpend, maar ik had het liever natuurlijk niet verteld, vooral omdat ik het ook nog niet aan m'n ouders en schoonouders verteld heb.
Gelukkig hadden we vanavond kennissen die kwamen eten en heb ik niet teveel kunnen piekeren. En ik hoop dat die dubbele dosis Utro mij vanavond goed laat slapen want ik heb het nodig.
Ik hoop nog steeds op een happy end, maar ik probeer geen valse hoop te hebben.
Groetjes,
LB
Ik hoop echt dat het goed afloopt, maar zoals ik al eens eerder schreef: als je al een keer of meerdere malen een zwangerschap hebt zien mislopen,verlies je je onschuld in die dingen omdat je weet wat er kan mislopen.
Na het nieuws over de HCG waarden had ik m'n opleiding voor vrijwilligerswerk en de persoon die ons opleidde vertelde een verhaal (dat niets met de opleiding te maken had!) over toen zij in Rwanda was gehoord had dat baby's van vrouwen die in het kraambed gestorven waren levend met hun moeders begraven werden.
Toen werd het me allemaal teveel en ben ik beginnen bleiten zoals een klein kind. Toen iedereen verbaasd naar mij keek heb ik hun de situatie maar uitgelegd omdat ik niet wou dat ze dachten dat ik een labiel mens was dat voor het minste hysterisch begint te huilen.
Ze waren wel heel lief en begrijpend, maar ik had het liever natuurlijk niet verteld, vooral omdat ik het ook nog niet aan m'n ouders en schoonouders verteld heb.
Gelukkig hadden we vanavond kennissen die kwamen eten en heb ik niet teveel kunnen piekeren. En ik hoop dat die dubbele dosis Utro mij vanavond goed laat slapen want ik heb het nodig.
Ik hoop nog steeds op een happy end, maar ik probeer geen valse hoop te hebben.
Groetjes,
LB
-
LittleBean
- Berichten: 1715
- Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55
De dubbele dosis Utro heeft z'n werk gedaan en ik heb vannacht geslapen als een roos en het heeft deugd gedaan.
Vandaag heb ik vanalles op het programma staan dus hoop ik dat ik niet teveel ga piekeren en dan ga ik morgenvroeg zo snel mogelijk naar het ziekenhuis voor m'n tweede bloedtest.
Ik hoop echt dat alles goedkomt want ik ben de wanhoop nabij...
Vandaag heb ik vanalles op het programma staan dus hoop ik dat ik niet teveel ga piekeren en dan ga ik morgenvroeg zo snel mogelijk naar het ziekenhuis voor m'n tweede bloedtest.
Ik hoop echt dat alles goedkomt want ik ben de wanhoop nabij...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten