Even voorstellen

[anntje]

Hoi allemaal,
Ik ben 28, ben 6 jaar samen met mijn vriend, en intussen al zo'n 2.5 jaar aan het proberen met zwanger worden..
Ik was toevallig gelijk met een vriendin gestopt met de pil, en hebben dan enige tijd samen de teleurstellingen kunnen bespreken. Maar, gelukkig voor haar, is zij intussen al een half jaar mama. En ik blijf achter.

Ik denk iedere maand: JA! Nu is het gelukt! En iedere keer weer een zware teleurstelling wanneer de maandstonden er weer zijn.. En intussen de omgeving: je moet proberen het los te laten! Jaa jongens, dat gààt toch helemaal niet..

We hebben ons allebei al laten testen en onderzoeken - ik had enkele maanden terug ook nog een laparoscopie. Maar we bleken gezond te zijn. Ik probeerde het "temperaturen" en kreeg clomid voorgeschreven. Maar dat alles zorgt ervoor dat je er nóg meer mee in je hoofd zit.. *zucht*

Ik denk er tegenwoordig vaker aan om een stapje verder te gaan,hoewel ik nog twijfel.. waarom weet ik eigenlijk niet
Dus ik ben blij dat ik jullie gevonden heb.. Alleen al dit neerschrijven, wetende dat jullie me begrijpen, lucht al enorm op! Bedankt daarvoor

[rainbow]

hey anntje,

ik ben 31 j, 7j samen met mijn ventje en ook al iets meer dan 2,5j aan't 'proberen' voor een kindje.
Ik heb het ook heel moeilijk gehad om de stap naar behandelingen te zetten, want bij ons is er medisch ook niks gevonden. je blijft dan maar denken 'misschien lukt het toch nog natuurlijk'.
Maar toen ik in november weer mijn regels doorkreeg en er op 14 dagen tijd 4 vriendinnen waren bevallen (die allemaal veel later dan mij zijn begonnen (voor een eerste, tweede of derde kindje)had ik echt een serieuze dip. en toen dacht ik 'het is genoeg geweest, nu moet er iets gebeuren'
De eerste stappen zetten vond ik het moeilijk om het natuurlijke aspect op te geven, maar heb nu reeds 4 IUI's achter de rug en moet zeggen dat het idee van 'kunstmatig' vrij snel went hoor. De teleurstellingen elke maand zijn er wel niet beter op Al met al valt IUI goed mee, maar emotioneel ga je echt van pieken van hoop naar dalen bij een negatieve test.
als je nog twijfelt,kan je ook vrijblijvend een afspraak maken bij een gyn gespecialiseerd in fertiliteit, eerst krijg je gewoon info en dan kan je daarna nog beslissen of je aan de behandeling begint of niet.

Ik wens je veel succes en je mag hier steeds komen schrijven als je zin hebt!

groetjes

[lyse]

Dag anntje,
wij hebben ook zo'n 2 jaar natuurlijk geprobeerd voor we naar een gespecialiseerd centrum gestapt zijn. Ook bij ons is er geen oorzaak gevonden waarom zwanger worden niet lukt. Ergens blijf je dan hopen dat het nog natuurlijk kan lukken. Ik herinner me dat ik dat eerste gesprek met de fertiliteitsarts ook als iets heel vrijblijvends zag, gewoon even luisteren wat ze zegggen en wat ze misschien kunnen doen voor ons... Ondertussen zijn wij wel al bijna 1 1/2 jaar in behandeling, hebben we 6 iui's gehad en al 1 ivf. Jammer genoeg nog steeds zonder resultaat. Intussen ben ik er wel van overtuigd dat dit de weg voor ons is om ooit aan een kindje te geraken maar dat besef is geleidelijk gekomen.
Zoals Rainbow zegt, je kan vrijblijvend een afspraak maken om je eens te informeren over de opties en dan nog beslissen of jullie je er goed bij voelen om met behandelingen te starten.
Wat jullie ook doen, veel succes gewenst!

Lyse

[carinho]

Hey,

bij mij een beetje hetzelfde verhaal. Ondertussen zijn wij al 3.5 jaar aan het proberen. Medisch ook geen oorzaak gevonden. Ben in die tijd wel 2 maal zwanger geweest, maar telkens afgelopen met een miskraam op een 8 tal weken. Na de tweede miskraam zijn we op fertiliteit beland, waar we ondertussen 6 iui achter de rug hebben en 2 icsi pogingen. Maar goed nieuws, de 2de poging was gelukt, en ik zou nu bijna 7 weken zwanger zijn. Maar ik ben echter doodsbang dat het weer verkeerd zal aflopen. Vrijdag voor de eerste echo, het zal met een enorm klein hartje zijn....