Wat te doen met schoonouders?

[Snoeperke]

Hoi allen,

Ik ga mij kort even voorstellen,ik ben dus een man. Van rond de dertig en werk in de IT in tegenstelling tot velen anderen was een kind voor mij geen verwachting in mijn leven,ik was gelukkig met mijn vrouw en voor mij moest daar niets extra's bijkomen,mijn schoonouders hadden echter een grote kleinkinderwens en dat resulteerde natuurlijk in een dochteer die heel graag kinderen wil,mijn vrouw heeft nooit open gestaan voor de voordelen van het kinderloos zijn en ik voelde dan ook wel het gehijg in mijn nek dat er een kind moest komen.Nu is het heet belangrijk om weten dat ik mijn vrouw graag zie maar haar familie niet kan uitstaan door een te groot verschil aan waardes en normen.Ik heb jaren geprobeerd om hier mee te leven en mits inspanning van mijn kant lukte dat wel.Na vele ruzie's over kleinkinderen en kinderen was mijn vrouw zwanger,helaas draaide dit uit op een misval,haar ouders vonden het erg,maar ik bleef wel zitten met een gebroken vrouw,toen ik mijn vrouw er dan weer bovenop had begon het gezaag opnieuw,voor mij was de lol er nu al helemaal va af,iets wat normaal fijn hoorde te zijn draaide uit op een groot verdriet en ik had het niet onder controle dus ik kon heel weinig doen,voor mij als man die zijn nest wil beschermen is dit heel frustrerend.Maar weer bezweek ik voor mijn vrouw om kinderen te maken,nu heeft ze ondertussen een dochter van 4 weken,iedereen is heel blij en fier,maar ik voel mij totaal niet beter,ik ben superblij met mijn dochter,maar ik hè niet de drang om haar constan vast te pakken ed.ik kan genieten van haar in haar bedje te zien slapen of lachen.Dus ik zie haar doodgraag geen twijfel mogelijk maar nu het grote probleem,ze heeft ee meter die ik gekozen heb en dat vrouwke doet dat super en haar meter ligt mij heel nauw aan het hart,maar de Peter is haar broer en persoonlijk ben ik daar nooit zot van geweest,enja natuurlijk haar ouders....ik kan van keerwegen verdragen dat ze mijn dochter vastpakken,maar van de Peter en mijn schoonouders kan ik het niet verdragen,zo erg zelfs dat ik het huis uit moet of ik doe ongelukken,mijn bloed kookt onmiddelijk,ik kan ook niet tegen hun gemoei enzovoorts.Het kind is 4 weken en ze zijn nu al aan het zagen dat ze vake en moeke genoemd wille worden,ik word daar dus zot van en dan te weten dat mijn dochter daar opgevangen gaat worden als mijn vrouw gaat werken,ik weet met mijn woede geen blijf meer,praten heeft geen zin,want àlles wat ik zeg word afgewimpeld,voor de relatie tussen mij en mijn vrouw is dit niet gezond,ik praat nu mee met andere vrouwen dan met de mijn,dus k vrees dat als deze situatie blijft we gewoon uit elkaar groeien en mijn dochter dezelfde waardes en normen gaat hebben als de rest.ik verwacht geen oplossingen hier maar ergens doet het deugd om mijn verhaal eens in het ko te doen.

[leeuwtje]

Hoi Snoeperke,

dat is inderdaad ook eens de andere kant van een verhaal. Ik ben blij dat we ook eens de versie van een man horen, spijtig genoeg horen we die hier nog te weinig.
Zelf zit ik niet in die situatie, zowel mijn man als ik zelf wilden heel graag kinderen en genieten er wel van. Maar als ik jouw verhaal zo hoor, is mijn eerste reactie van "wat zegt de vrouw daarvan?"
Misschien moet je toch eens een ernstig gesprek met haar voeren. Of eigenlijk eens met een psycholoog gaan praten. Zo iemand kan je dikwijls op denkpistes brengen die je zelf niet had gevonden, of jou helpen om het onderwerp toch nog te bespreken thuis.

Blijf er alleszins niet mee zitten. Als jij niet gelukkig bent, zal je kindje dat ook voelen.

Groetjes,
Leeuwtje.