weet het ni meer.....

[zwart pantertje]

hey, door een vriendin ben ik is hier komen kijken.
en wou even hier mijn verhaal kwijt.

wij zijn al een jaartje bezig voor een 2de kindje. jullie zullen nu wel zeggen je hebt er al eentje...

mijn probleem is dat ik geen eisprong krijg.
vraag mij ni hoe ons dochtertje gekomen is want da weet ik ni.

het begon allemaal bij mijn ex-partner 3 jaar lang geprobeert en het laatste jaar zijn we toen met primolut begonnen maar door de stress zijn we uit elkaar gegroeit dus zijn we uiteen gegaan.

ik leerde iemand anders kennen nu mijn huidige partner
ik had hem direct gezegt als je kinderen wil moet je ni bij mij zijn want ik heb maar 5% kans om zwanger te worden. was toen wel al terug gestart met mijn pil( want zonder pil krijg ik geen regels)
maar hij zei van laat je pil vallen en we zien wel...
heel raar maar in januari ben ik dan gestopt met de pil en in maart was ik zwanger van ons eerste kindje ik heb toen nog een bloeding gehad in februari en daar heb ik mijn vrucht verloren.maar heb het toen ni beseft.ik dacht dat het gewoon wa slijm was dus mijn lichaam aanvaarde het ook ni in maart merkte ik dan de sympthomen van zwangerschap.
ik dus bloed laten nemen en ja hoor ik was zwanger ons geluk kost ni op!!!maar mijn bloedwaarde was aan de lage kant de dokter dacht dat ik nog maar pas zwanger was dus ik bleef rond lopen tot ik bij de gyne kwam de gyne vertelde mij dat ik zwanger was van niks...

met tranen in de ogen ben ik daar buiten gegaan onze droom kapot geslagen. ik moest dan een curtage laten uitvoeren.

we moesten dan een paar maanden wachten om binnen alles te laten genezen.
in augustus mochten we terug proberen.
en dan eind oktober was ik zwanger van ons dochter wij heel blij maar toch voorzichtig ik genoot met volle teugen.

nu vorig jaar zijn we terug gestart met het proberen maar tot nu toe nog niks ben al bezig van november met primolut en clomid deze keer moet ik al 3 pilletjes innemen.het zit zo op mijn gemoed te werken ik kan die periode niks verdragen. ben ik kattig en blaf ik ieders kop er af...
maar in mijn omgeving krijg ik geen steun of een troostend woord.

ik kan het ni verdragen al die dikke buiken of pasgeboren kindjes.
in mijn vriendekring is er niemand die zo veel sukkelt ze kijken nog maar naar hun partner en ze zijn al zwanger.
soms krijg ik als antwoordt van "als je er elke maand ga over zagen gaat het zeker ni lukken" dat is de zin dat ik gekrgen heb van mijn hartsvriendin en dat doet enorm veel pijn.

knuffies pantertje

[Maya82]

hey meid,

ik kan je niet meer vertellen dan wat je al weet en dat is idd dat zulke opmerkingen echt pijn doen he...
wij zijn ondertussen al 21 maand bezig en het lukt ons ook niet... clomid en pregnyl nu, maar eisprong is perfect in orde bij ons en zwemmertjes ook, maar dus onverklaarbaar onvruchtbaar...

maar ik snap je reactie op die clomid hoor... ik ben ook echt een ramp en ben nu net terug bezig en voel me al grrrr... maar ik vrees dat we hierdoor moeten se.

ik ga alvast heeeeeel veeeel voor je duimen en kom hier maar gerust ns piepen se!

veel liefs en succes