Na een nieuwe relatie gestart te hebben met mijn oude grote liefde
hadden we al snel besloten dat we samen kindjes wilden. Terug een afspraak gemaakt in het ziekenhuis omdat ik al een tijdje pijn had tijdens het vrijen alsook mijn aan de eierstokken. Volgend verdict: ontstekking op mijn eierstokken! Antibiotica genomen om dit probleem te verhelpen. Na 3dagen durende antibiotica kuur, werd na een controle-echo alles ok verklaard. Toch wou de gyneacoloog voor alle zekerheid een HSG maken, dit is een soort scan waarbij ze contrast vloeistof door de eileiders spuiten om te zien of er geen permanente schade is opgelopen door die ontsteking. Een niet zo aangenaam onderzoek en thuis nog heel erg veel krampen gehad na dit onderzoek. Besluit: 1 eileider niet doorgankelijk! Strafste van al, het was niet de eileider waaraan ik de ontstekking had opgelopen, maar de andere. De gyn. kon me niet zeggen door wat ik dit zou hebben opgelopen. Met als gevolg dat de enige mogelijkheid voor ons IVF zou geweest zijn. We werden dus doorverwezen naar het UZ te Jette. Ik moet zeggen sinds wij de stap hebben gezet naar Jette hebben we het ons nog geen seconde beklaagt! Integendeel, je krijgt er een luisterend oor en je bent er geen nummertje waar ze snel vanaf willen zoals in vele gewone ziekenhuizen.
Uiteindelijk vol spanning onze eerste afspraak gemaakt in het UZ te Jette. We hadden een eerste kennismakende afspraak bij dokter Vloeberghs. Een héél vriendelijke gyneacologe! Je voelt je er direct op je gemak. Op voorhand thuis moesten we beiden een lange vragenlijst invullen. Deze werd volledig besproken met ons tijdens onze eerste afspraak. Al snel kwam de gyn. tot conclusie dat ik eerst een diagnostische laparascopie (kijkoperatie) moest laten doen van mijn eileiders om alles uit te sluiten en om zo de juiste behandeling te kunnen bespreken! We besloten om deze laparascopie hier in Aalst te laten doen om het heen en weer gerij naar Jette te beperken.
De dag na paasmaandag moest ik binnen voor de kijkoperatie. Heel wat zenuwen. Normaal is dit gewoon dagkliniek, 's morgens binnen en na de ingreep gewoon terug naar huis. Toen ik na de ingreep wakker werd, voelde ik al snel dat ik enorme pijn had, nog duizelig van de ingreep vroeg ik met toch een extra pijnstiller. Mijn bloeddruk stond heel laag en voelde me heel ongezond worden en flauwvallen... De verpleegsters waren heel erg inde weer en mijn vriend heel erg ongerust. Al snel stond vast dat ik het beste een nachtje in het ziekenhuis moest blijven, all for the best!
Na een rustige nacht, mocht ik de dag nadien naar huis. Het verdict van de ingreep was endometriose! Komt zelden of nooit voor bij mensen van 25 jaar en toch was het bij mij vastgesteld...
( Alles ging vanaf nu terug werden opgevolgd te Jette. Na een lange en moeizame herstelperiode hadden we terug een afspraak te Jette. Al snel werd door de gyn. verteld aan ons dat wij het ideale profiel hebben om in aanmerking te komen voor een IVM behandeling. Deze zit nog in studie verband en word daardoor veel meer van dichtbij opgevolgd. Diezelfde dag hadden we ons eerste verkent gesprek met de studieverpleegkundige van het IVM-team. Vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling, tot onze blijheid!Er werd een controle-echo genomen om te zien of ik aan de goede start criteria voldeed. Uiteindelijk bleek van niet, dus werd er mij eerst voorgesteld om 5 dagen Duphaston te nemen en dan te wachten op maandstonden. Vanaf dan moest ik op de 2de dag van mijn regels terug op controle komen. Terug een echo. Gelukkig was het dit keer goed nieuws en mocht ik beginnen met spuiten te zetten, of in mijn geval laten zetten. Mijn voorkeur gaat nog alijd uit om een thuisverpleegster te laten komen en zodat zij deze kunnen zetten. Na 3 dagen spuiten gekregen te hebben terug naar Jette voor echo. Echo was terug goed, wat inhield dat ik de dag nadien binnenmoest voor eicel pick-up.
Maandag 21 mei: de grote dag. De eerste eicel pick-up. Vol zenuwen en niet goed wetende aan wat mij te verwachten. Ik moest aanwezig zijn tegen 12u, ingreep zou gepland zijn om 15u. Je krijgt er eerst een Xanax om je te kalmeren en de extra zenuwen weg te nemen
Ziekenhuishemdje aandoen en dan wachten tot de verpleegsters naar je kamer komen. Mijn eerste eicel pick-up onderging ik onder plaatselijke verdoving. Spuitje in de bil op mijn kamer en een infuus met vloeistof. De infuus is uit voorzorg dat je steeds tijdens de ick-up zelf iets kan bijvragen tegen de pijn. De pick-up zelf begon redelijk vlot, vlotter dan ik dacht, tot een bepaalde hoogte dan wel. De linkse kant was geen probleem, ik voelde wel dat er iets werd gedaan maar had nog niet echt pijn. Het extra voordeel dat je de pick-up zelf kan meevolgen op scherm lijd je af van de eventuele pijn. Toen ze overgingen naar mijn rechter eierstok zijn ze uiteindelijk moeten stoppen door teveel aan pijn bij mij.Toen ik terug op de kamer arriveerde kwam de gyn. me vertellen dat ze 6 eitjes hadden gerecupereerd. Wat een heel pak minder was dan ze eigenlijk verwachten... Ze zei dat het beter was om de volgende keer met volledige verdoving de ingreep te laten doen, zodat ze meer kans hebben om meer eicellen te kunnen weghalen. Nu was het wachten tot zaterdag om te weten hoeveel embryos er zouden kunnen ingevroren worden.
Zaterdag een hele dag met de telefoon in de aanslag...geen telefoon... Zelf proberen bellen maar niemand aan de lijn kunnen krijgen. Maandag 28 mei feestdag dus moeten wachten tot dinsdag om iemand te kunnen bereiken. Dinsdag de telefoon terug in de aanslag en het Uz opgebeld. Slecht nieuws...geen enkele embryo ingevroren...geen enkel, doef, een hele slag in ons gezicht! We hadden er moeten op voorbereiden maar toch, het komt steeds hard aan!
De studeverpleegkundige had ons gemeld indien er binnen de 14 dagen geen maandstonden zouden optreden ik terug contact met hen moest opnemen. Terug naar Jette voor een echo. Als wonder boven wonder waren er dit keer voor mij geen maandstonden nodig om terug op te starten. Ik mocht terug beginnen met spuiten donderdag, vrijdag en zaterdag en zondag terug op controle.
Zondag 10 juni terug op controle, echo goed genoeg voor de dag nadien pick-up! Deze keer onder volledige verdoving! Maandag 11 juni terug om 12u binnen in het ziekenhuis. Terug ziekenhuishemdje aan en en hup naar het OK. Ditmaal duurde het langer dan anders. Er moest gewacht worden op de anestisist, deze was bezig met een ander ingreep. Na een dik uur te wachten, was het eindelijk aan mij. Spuitje in mijn infuus en weg was ik, opweg naar dromenland.
Toen ik wakker werd op de ontwaakzaal had ik direct enorme pijn. De gyn. stond naast mijn bed en stelde me direct gerust dat ze nu maar liefst 21 eicellen hadden kunnen weghalen, wat een opluchting!!! Ik kreeg gelukkig direct iets extra tegen de pijn en werd naar mijn kamer overgebracht waar mijn ongeruste vriend reeds op mij zat te wachten. Ik had enorme pijn. Een soort maandstondenpijn maar dan X 10. Ik smeekte om nog iets extra te krijgen tegen de pijn. Ik kreeg nog iets extra tegen de pijn, iets wat ze ook aan kankerpatienten geven. Iets sterk blijkbaar want ben er uiteindelijk van in slaap gevallen. Na mijn dutje mocht ik iets eten en dan naar huis...
Na mijn eerste pick-up was ik de dag nadien terug paraat om te gaan werken, had geen pijn, geen last. De 2de keer daarintegen heb ik enorm afgezien en ben ik bijna heel de week nog thuis gebleven om te rusten en te bekomen. Het kruipt toch serieus in u vel zo een volledige verdoving en zeker zo een drastische in greep. Vooral in mijn onderbuik heb ik veel last...precies of al de eicellen die ze hebben weggenomen terug moeten aangroeien en dit zet zich enorm om in vermoeidheid!
Nu is het terug afwachten tot zaterdag op meer nieuws! En hopelijk deze keer goed nieuws om dan over te gaan naar de volgende stap: de terugplaatsing van een embryo!