wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Eiceldonatie forum
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.

De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.

Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.

De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.

Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.

-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
eicelacceptatie
Berichten: 7
Lid geworden op: 23 februari 2015, 21:54

wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door eicelacceptatie » 23 februari 2015, 22:07

Ben je nieuwsgierig hoe het verder gaat na eiceldonatie? Hoor je graag een positief verhaal? Twee mama's dankzij eiceldonatie delen hun ervaring en verhaal.
Lees meer op : http://www.eicelacceptatie.be

KATEDV
Berichten: 101
Lid geworden op: 15 januari 2019, 13:06

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door KATEDV » 16 januari 2019, 14:10

Hoi hoi

Jullie site heb ik al eens bezocht echter zou ik wel wat meer willen weten.
Hoe stonden jullie in het begin tegenover donatie?
Alsook tijdens en vooral nu... zoveel jaar later.
Welke obstakels hebben jullie nog moeten nemen of mss beter zijn er nog nu de kids groter zijn.
Willen ze de donor leren kennen en indien niet mogelijk, hoe gaan ze daarmee om? En hoe ga je daar zelf mee om.
Nog zoveel vragen en twijfels of het wel iets voor mij is.
Alvast bedankt!
Grtz
Kate

4nnelies
Berichten: 1
Lid geworden op: 28 januari 2019, 20:46

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door 4nnelies » 28 januari 2019, 20:52

Hoi Kate,

Ik heb het boek “Anders en toch gewoon” eens gelezen van Astrid Indekeu. Dit kan al vele vragen ophelderen en er staan ook verschillende ervaringen in beschreven van koppels na donorconceptie :wink:

Grtjs
Annelies

KATEDV
Berichten: 101
Lid geworden op: 15 januari 2019, 13:06

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door KATEDV » 30 januari 2019, 12:57

Dag Annelies

Dank je voor je reactie!
Die heb ik ondertussen al gelezen 😊 en ben bezig met het boek eiceldonatie.
Probleem met anders en toch gewoon is dat er jammer genoeg geen verhalen zijn van al oudere kinderen via ECD. Allemaal gaat het over spermadonatie en dat is al iets langer ingeburgerd en meer aanvaard of misschien is dat een gevoel van mij omdat het dan niet over de eicellen gaat... kan ook uiteraard.
Spijtig dat eens de meeste een kind hebben, ook niet meer op het forum komen om hun ervaringen verder te delen. (Begrijpelijk hoor want waarschijnlijk confronterend naar de pijn van vroeger)

Tot op heden ben ik er nog niet aan toe. Eerst nog een tweetal keer natuurlijke cyclus met icsi in de hoop dat er nog eentje uitkomt.
Daarna zal ik moeten beslissen wat ik ga doen.

Grtz
Kate

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door irisbloem » 30 januari 2019, 14:07

Je wenst natuurlijk dat je met je eigen eicellen nog een kind kan krijgen maar ik vind eiceldonatie toch een aanvaardbare mogelijkheid om toch een kind van jezelf te kunnen krijgen. Indien het andersom zou zijn nl indien je eigen eicellen door een andere vrouw gedragen zouden moeten worden dan zou ik dat kind moeilijk als van mezelf kunnen beschouwen, het zou vreemd lijken, je heb tenslotte niet bij jou kunnen dragen en niet zelf gebaard. Uiteindelijk is er bij spermadonatie ook geen band met de vader. Bij eiceldonatie daarentegen draag jij het kind 9 maand, er is een bloedband, een gevoelsband, je voedt het, het voelt jouw emoties. Ik enkele mensen die met eiceldonatie een kind hebben, zelfs iemand wiens kind al wat ouder is en het is haar dochter, en waarom zou het ook niet zo zijn?

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door mich75 » 30 januari 2019, 14:13

Wij zijn moeten overschakelen op spermadonatie omdat het niet ging met mijn man zijn zaad (4 ICSI en 0 bevruchtingen). Eerst was er gezegd dat het aan de eicellen lag, maar goed wij hebben een dochter via een zaaddonor en wilden graag nog een kindje (eigenlijk 2), maar door mijn leeftijd, lage amh, geen terugbetaalde pogingen meer is er terug het voorstel van ECD gekomen.

Dit was ons 5 jaar geleden ook al voorgesteld maar voor ons toen geen optie. Een klein jaar geleden dus terug het voorstel gekregen, maar ik had toen nog 1 cryo en we hadden ook even een pauze ingelast, maar enkele maanden later nadat de cryo was uitgedraaid op een biochemische zwangerschap hadden mijn man op 1-2-3 beslist dat we voor ECD zouden gaan. Onze allerlaatste poging, maar met 85% kans ipv 5-10%.

Ik denk dat voor ons de stap ondertussen veel kleiner is geworden doordat we al een met een donor hebben moeten werken voor onze dochter.

Nu zwanger van onze eerste tp via dubbele donatie (zaaddonor dezelfde als bij onze dochter), maar het zijn mijn/onze kindjes (kindjes, want het zijn twins en zeer welkom).

Onze kindjes zullen weten dat ze er via een donor zijn gekomen, en de reactie van de kinderen hangt denk ik af van hoe je er zelf tegenover staat.
Ik bezie het ondertussen zo dat een zaad- en eicel maar een heel klein deeltje zijn van een veel groter geheel. Een deeltje is genetisch, maar een heel groot deel is opvoeding en omgeving.
Tegenwoordig maakt niemand een drama van een bloedtransfusie of een orgaantransplantatie, maar een zaad- of eicelletje is bij wijze van spreken het einde van de wereld.

Dit is mijn visie en ik weet dat zeker niet iedereen die deelt, maar zo denk ik erover en is het ook veel gemakkelijker om ermee om te gaan dan mensen die heel veel belang hechten aan het genetische, de afkomst,...
Als je eens wist hoeveel kinderen een papa hebben die niet de biologische is, waarbij er nog een hoop papa's zijn die zelf niet weten dat hun kind niet biologisch van hen is.

Ik wil hier na de bevalling gerust nog blijven meeschrijven, maar jullie kennen nu dus mijn visie, dus ik weet niet of het een meerwaarde heeft.

Wat jullie ook beslissen, hopelijk hebben jullie vlug een kindje, op welke manier dan ook.

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door irisbloem » 30 januari 2019, 18:13

Je hebt volledig gelijk mich

Ik denk dat ik er ook zo tegenover sta omdat ik een 'ongelukje' ben en mijn biologische vader (die ik enkel ken van zien) mij nooit heeft erkend, hij heeft mij nooit liefde gegeven en in geen enkele manier bijgedragen aan mijn opvoeding. Ik draag ook niet zijn naam. Ik ben opgevoed door mijn moeder en grootouders en overgrootmoeder. Ik heb veel liefde gekregen en ben nooit iets tekort gekomen. Er was natuurlijk wel een genetische band maar je beseft dat die er eigenlijk niet toe doet. Een genetische link maakt jou geen vader of moeder maar wel de liefde en zorg die je een kind geeft.

KATEDV
Berichten: 101
Lid geworden op: 15 januari 2019, 13:06

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door KATEDV » 31 januari 2019, 14:14

Ik kan jullie verhalen wel begrijpen en het is niet dat ik ECD afkeur, integendeel zelfs, ik vind het een fantastische oplossing, alleen is het volgens mij niet voor iedereen een goed alternatief.
Zelf ben ik er nog niet uit omdat ik nog twijfel over de tienerjaren en dat doe ik liever nu zodat ik heel bewust de keuze kan maken als we zover zijn :-).
En je weet natuurlijk nooit hoe alles loopt en twijfels zullen er altijd wel eens zijn maar ik wil ze niet vooraf al hebben dus probeer ik zoveel mogelijk info te bekomen om de juiste beslissing te nemen.

Mich, proficiat trouwens :D :D

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door mich75 » 31 januari 2019, 16:03

Dank u :)

Dat je zo twijfelt wil misschien wel zeggen dat je er nog niet klaar voor bent.

Los van ECD kan ik wel zeggen dat de mama's die ik ken die een lange en moeilijke weg hebben afgelegd om een kindje te hebben helemaal anders omgaan met hun kindje.

In de opvang is 1 van de beste vriendjes van mijn dochter een jongetje dat een jaar jonger is. Hij is er na een parcours van 6 jaar gekomen, en het lijkt alsof ze elkaar zo goed begrijpen.

Weet je wat er bij mij ook speelt, door in de mmm te stappen en dat alles zo klinisch verloopt is het romantische er af. En het moment dat je een tp hoop je dat het lukt en op den duur sta je er niet meer bij stil hoe het embryo er gekomen is.

Toen ik net mijn tp met ECD had gehad voelde ik me een beetje schuldig omdat ik precies geen moeite heb moeten doen, niet spuiten en geen pu, 1x bn, 1x echo + bn en dan tp, piece of cake.

Nu ben ik bijna 18w en ben ik aan mijn voorlopig mijn laatste strip Utrogestan bezig. Wel ik moet zeggen dat zo lang die hormonen nemen precies nog erger is dan spuiten en pu, maar het is voor de goede zaak en ik
wil niet klagen.

Als je kindje er komt via een donor is het toch nog altijd jouw kindje, ik vergeet dikwijls dat onze dochter er via een donor is gekomen. Heeft het trouwens een meerwaarde om overal te gaan verkondigen dat je een donorkindje hebt. Zolang het kind het weet is het voor mij voldoende en natuurlijk moet de dr het weten, maar verder hoeft niemand dit te weten. Van mijn dochter weet de familie het en enkele vrienden, van ECD houden we het voor ons en de kids.

Waarom verwacht je eigenlijk problemen tijdens de tienerjaren? Problemen kan je sowieso verwachten, ze noemen dat puberteit ;)

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door irisbloem » 31 januari 2019, 23:07

Moet jij zolang utrogestan nemen Mich? Ik dacht maximum tot 12 weken. Bij mij zijn de tp's in kunstmatige cyclus wat betekent progynova pillen, inprosub spuiten en crinone (ipv utrogestan) Vraag mij af moest het nog eens lukken en het is een blijvende zwangerschap of ik dat ook zolang moet doen. Niet dat ik het er niet voor over heb maar die dagelijkse spuit rond hetzelfde uur is niet altijd praktisch ivm mijn werk.

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door mich75 » 1 februari 2019, 7:58

Bij mijn vorige zwangerschap was het Utrogestan tot 12-13 weken, alsook foliumzuur en Asaflow tot 36 weken. Die 2 laatste is maar een pilletje, dus niet zo erg. Toen was het een verse tp met eigen eicellen en normaal mocht ik op 7-8 weken als stoppen met de Utrogestan. Ik had van andere hier op het forum gelezen om toch door te gaan tot 12-13 weken en heb het dan aan mijn ferti arts gevraagd en in principe mocht ik stoppen, maar door het parcours dat we hadden afgelegd mocht ik het langer nemen.
Toen ik overschakelde naar mijn gewone gyn was het verplicht tot 3 maanden.

Deze keer ECD en cryo tp + nog eens twins, volgens ferti arts, Utrogestan en foliumzuur (dosis x10) minstens tot 14-15 weken.
Dan bij mijn gyn Progynova tot 13 weken, foliumzuur tot 16 weken, maar ik neem het doosje uit (ook tot 18w) en Utrogestan dus tot 18 weken en Asaflow tot 8 maanden.

Ik ken dames die later in de zwangerschap, zowel ECD als gewoon natuurlijk, Utrogestan hebben moeten nemen om een vroeggeboorte te vermijden, dus de kans zit er in dat ik terug moet beginnen, maar dat zien we dan wel.
Als dit het geval zou zijn dan weet je echt wel waarom, nu is het "voor de zekerheid" en misschien helemaal niet nodig.

Ik ben vanaf 14w beginnen afbouwen, dus dat was al een hele vooruitgang want 3x/dag ongeveer hetzelfde tijdstip en dan best nog 20 min niet lopen, ook niet altijd makkelijk te organiseren.

Maar ja, we hebben het er allemaal voor over. Als je vertelt over de mmm tegen mensen die er niets van weten krijg je toch snel het antwoord dat ze dat allemaal niet over hebben voor een kindje. Maar die hebben al kids, of zijn er nog niet mee bezig of willen er geen. Mijn schoonzusje had heel veel interesse in wat het allemaal inhoudt (ging over ICSI) en toen ze het hoorde zei ze dat ze dat er dus allemaal niet voor over had en ze wel even zou adopteren als het bij hen niet zou lukken :roll:
Nog zo onwetend, jong en BLOND :lol:
Laatst gewijzigd door mich75 op 1 februari 2019, 15:42, 1 keer totaal gewijzigd.

KATEDV
Berichten: 101
Lid geworden op: 15 januari 2019, 13:06

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door KATEDV » 1 februari 2019, 12:46

Klopt idd, ik ben er nog niet helemaal klaar voor. Heb door m'n laatste pu terug een beetje hoop gekregen en wil nu toch nog een paar keer proberen. K weet dat de kansen zeer miniem zijn tot onbestaande maar ik wil ook niet later denken "had ik toch maar". Na die pogingen kan ik dan ook zeggen 'ik heb alles geprobeerd maar het mocht niet baten".
Wij zijn nu nog maar een jaar effectief bezig met ICSI natuurlijke cyclus. Het half jaar daarvoor zijn we van t kastje naar de muur gestuurd.

Ik denk ook dat het na verloop van jaren zal verwateren hoe je kind er gekomen is. Zelf heb ik dat bij m'n zus ook gemerkt alhoewel zij nu door mijn traject alle emoties terug opnieuw ervaart. Jammer genoeg mag zij geen donor zijn door haar leeftijd, geen enkele kliniek geeft het goede kansen, nog minder als met m'n eigen materiaal.

En van moeite doen... moet ik zeggen dat in vgl met andere er hier ook niet veel gaande is hoor... bloed, bl en nog een bl.
Dan plots na 30 dagen... ja echo. Snel nog een spuitje hier en daar en pu.
Dus je moet je zeker niet schuldig voelen dat je "geen moeite" hebt gedaan. Je hebt al een heel traject afgelegd die al heel veel energie van je heeft genomen ;-).

En mbt de tienerjaren , idd de puberteit geeft me wat zorgen. Voordien kan je het allemaal vertellen en doen en gaat het niet rebelleren (toch niet dat het je kwetst) maar die jaren kan dat wel komen. Ik weet het... het is een KAN, I know, maar die maakt me wat bang.

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door mich75 » 1 februari 2019, 15:42

KATEDV schreef:
1 januari 1970, 1:00

En mbt de tienerjaren , idd de puberteit geeft me wat zorgen. Voordien kan je het allemaal vertellen en doen en gaat het niet rebelleren (toch niet dat het je kwetst) maar die jaren kan dat wel komen. Ik weet het... het is een KAN, I know, maar die maakt me wat bang.
Ik weet wel wat je bedoelt maar ik kan nog wel een anekdote vertellen. Toen een vriendin haar kindje 4 jaar was mocht of kreeg het iets niet en ze was een hele slechte mama, hij ging verhuizen en een nieuwe mama zoeken die wel lief was.
Ik kan je vertellen dat mijn vriendin volledig in shock was en dat ze vond dat die reactie toch nog 10 jaar te vroeg was.
Is een kindje dat er gewoon zonder hulp gekomen is.

Ik ken ook 2 zusjes die geadopteerd zijn, ondertussen al rond de 30 jaar, de ene happy met haar adoptieouders, de andere ook wel, maar is naar het land van afkomst gereisd en haar biologische mama gaan zoeken en heeft toch nog altijd problemen met het feit dat ze geadopteerd is.

Iedereen is anders en je kan de toekomst niet voorspellen, maar zolang jij die twijfels hebt is het denk ik beter dat je er niet aan begint. Doe je dit toch ga je dat misschien overbrengen naar je kindje of elke discussie of strubbeling wijten aan het ECD verhaal.

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door irisbloem » 1 februari 2019, 17:57

mich75 schreef:
1 januari 1970, 1:00
Bij mijn vorige zwangerschap was het Utrogestan tot 12-13 weken, alsook foliumzuur en Asaflow tot 36 weken. Die 2 laatste is maar een pilletje, dus niet zo erg. Toen was het een verse tp met eigen eicellen en normaal mocht ik op 7-8 weken als stoppen met de Utrogestan. Ik had van andere hier op het forum gelezen om toch door te gaan tot 12-13 weken en heb het dan aan mijn ferti arts gevraagd en in principe mocht ik stoppen, maar door het parcours dat we hadden afgelegd mocht ik het langer nemen.
Toen ik overschakelde naar mijn gewone gyn was het verplicht tot 3 maanden.

Deze keer ECD en cryo tp + nog eens twins, volgens ferti arts, Utrogestan en foliumzuur (dosis x10) minstens tot 14-15 weken.
Dan bij mijn gyn Progynova tot 13 weken, foliumzuur tot 16 weken, maar ik neem het doosje uit (ook tot 18w) en Utrogestan dus tot 18 weken en Asaflow tot 8 maanden.

Ik ken dames die later in de zwangerschap, zowel ECD als gewoon natuurlijk, Utrogestan hebben moeten nemen om een vroeggeboorte te vermijden, dus de kans zit er in dat ik terug moet beginnen, maar dat zien we dan wel.
Als dit het geval zou zijn dan weet je echt wel waarom, nu is het "voor de zekerheid" en misschien helemaal niet nodig.

Ik ben vanaf 14w beginnen afbouwen, dus dat was al een hele vooruitgang want 3x/dag ongeveer hetzelfde tijdstip en dan best nog 20 min niet lopen, ook niet altijd makkelijk te organiseren.

Maar ja, we hebben het er allemaal voor over. Als je vertelt over de mmm tegen mensen die er niets van weten krijg je toch snel het antwoord dat ze dat allemaal niet over hebben voor een kindje. Maar die hebben al kids, of zijn er nog niet mee bezig of willen er geen. Mijn schoonzusje had heel veel interesse in wat het allemaal inhoudt (ging over ICSI) en toen ze het hoorde zei ze dat ze dat er dus allemaal niet voor over had en ze wel even zou adopteren als het bij hen niet zou lukken :roll:
Nog zo onwetend, jong en BLOND :lol:
Dus geen progesteronspuiten? Dat moet ik in elke kunstmatige cyclus gebruiken en dat is niet altijd gemakkelijk, is vaak tussen de werken door en moet mijn planning daar volledig naar schikken. Asaflow ken ik niet, wat is dat? Ik neem crinone ipv utrogestan aangezien ik serieuze irritatie krijg van het laatste. Op de duur van crinone ook maar minder aangezien ik het maar 1 keer per dag moet inbrengen en geen 3 keer zoals utrogestan. Ik ben daar vrij gevoelig sinds ik eens een schimmelinfectie kreeg door een bepaalde soort antibiotica. Tja inderdaad alles voor het goede doel maar is op de duur wel beu als je weer eens alles voor niets hebt gedaan.

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: wat betekent eiceldonatie écht - ervaringsverhalen

Bericht door mich75 » 2 februari 2019, 0:44

irisbloem schreef:
1 januari 1970, 1:00

Dus geen progesteronspuiten? Dat moet ik in elke kunstmatige cyclus gebruiken en dat is niet altijd gemakkelijk, is vaak tussen de werken door en moet mijn planning daar volledig naar schikken. Asaflow ken ik niet, wat is dat? Ik neem crinone ipv utrogestan aangezien ik serieuze irritatie krijg van het laatste. Op de duur van crinone ook maar minder aangezien ik het maar 1 keer per dag moet inbrengen en geen 3 keer zoals utrogestan. Ik ben daar vrij gevoelig sinds ik eens een schimmelinfectie kreeg door een bepaalde soort antibiotica. Tja inderdaad alles voor het goede doel maar is op de duur wel beu als je weer eens alles voor niets hebt gedaan.
Nee, geen progesteronspuiten, bij mij was Utrogestan voldoende. Ik weet wel dat ze in Spanje standaard progesteronspuiten geven bij ECD en ook nog iets om afstoting te voorkomen, ook nog bloedverdunners via inspuiting. Of het allemaal helpt??? Ik denk dat ze daar alles op alles zetten en sommige dokters in België nemen dat over, de mijne niet, die doet enkel wat echt bewezen is volgens mij.

Asaflow is aspirine, dus een bloedverdunner. Ik neem deze al sinds poging 2 of 3, dit bevordert de doorbloeding van de baarmoeder en zou helpen bij de innesteling en ook tijdens de zwangerschap.
Mijn dr had gezegd dit te nemen bij de volgende poging moest de eerste mislukken, maar omdat ik het dus al eerder nam mocht ik het nu ook doen.

Ik krijg telkens een schimmelinfectie van amoxicilline. Ik ben over het algemeen niet veel ziek, toch niet dat ik antibiotica moet nemen, maar indien nodig krijg ik iets anders, behalve als ik zwanger ben, dan mag het alleen amoxicilline zijn. En natuurlijk is dan net de immuniteit een pak lager en dus is de kans groter dat ik ziek word. Vorige keer serieus ziek geweest en een verlengde kuur moeten nemen. Deze keer in het begin net ontsnapt, maar het kan nog en met een kleintje in huis dat constant vanalles meebrengt van de opvang is het nog riskanter. Deze week heeft ze buikgriep, ik gelukkig (nog) niet.

Maar als je irritatie krijgt van de Utrogestan en Crinone zijn spuiten misschien wel beter, oraal kan ook maar werkt niet zo goed. Wel al gehoord dat dames dit zowel vaginaal als oraal moeten nemen als het progesteron echt te laag is.

Misschien eens met de dr overleggen of die spuiten echt nodig zijn. Eens je zwanger bent en je progesteron is te laag kunnen ze nog altijd opgestart worden. Tenzij het echt ter vervanging is van de vaginale pillen om irritatie te voorkomen.

Ik nam 3 x 200mg/dag maar ik weet dat er dames zijn die 4 of 5 x 400mg/dag namen en dan soms nog oraal erbij. Wel vanaf ze zanger waren, niet ervoor, tenzij dat er een voorgeschiedenis was van een mk ten gevolge van te laag progesteron.

Ik heb ook een tijd getwijfeld om nog verder te doen, al die hormonen in je lijf om uiteindelijk geen resultaat te hebben, enkel afzien en een hoop kilo's erbij. Maar ze geven je hoop en je doet verder en als het dan lukt dan vergeet je die ellende wel, maar zolang het niet lukt is het zoals je zegt beu.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten