Dag alle bijna-mama's, mama's en donorvrouwen,
Na lang twijfelen hebben we dan toch de knoop doorgehakt en heb ik een afspraak gemaakt in Jette om eiceldonor te worden. Mijn man en ik hebben het geluk gehad dat we met het eerste rondje Gonal F zwanger waren en dan nog meteen van een tweeling. We weten dus wel wat het is om te verlangen naar een kindje en willen dan ook iets terugdoen voor de wetenschap.
We hebben overwogen om ons hier kandidaat te stellen, maar ik zou niet kunnen 'kiezen', mijn hart zou het niet aankunnen om het een bepaald koppel te gunnen en een ander niet. Vandaar de keuze voor de gewone procedure.
Hoewel ik dus ( gelukkig maar) een klein stukje van de mmm heb meegemaakt zou ik toch graag recente ervaringen horen van mensen die in jette, of ergens anders, ook het traject gevolgd hebben. Of evengoed ook van wensouders, kwestie van de motivatie erin te houden, hahaha!
We hebben eind september een afspraak bij dr Stoop en bij mevrouw Leunens (psychologe). Iemand ervaring met deze mensen?
Alvast bedankt! En aan iedereen die volop bezig is met allerlei behandelingen, succes, ik gun het jullie allemaal!
Ervaring als eiceldonor
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
-
Angelika
- Berichten: 181
- Lid geworden op: 13 januari 2014, 14:07
Re: Ervaring als eiceldonor
Super dat je dit wil doen! Gelukkig zijn er zo'n lieve onbaatzuchtige mensen zoals jij waardoor ik ondertussen na 7 jaar zelf proberen ook een schat van een dochtertje heb!
-
Ilse1204
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 23 januari 2014, 18:08
Re: Ervaring als eiceldonor
Dag Tweelingmama
Ik heb afgelopen oktober een eiceldonatie gedaan in het ziekenhuis in Jette. Voor mij was het een stukje 'zingeving': na het verlies van ons eerste zoontje op 26 weken zwangerschap had ik het geluk relatief snel opnieuw zwanger te zijn. Ook ik had het gevoel iets te willen 'terugdoen' toen ons tweede kindje wél gezond ter wereld kwam. Ik heb het tijdens m'n zwangerschap zelfs als een soort belofte aan mezelf voorgehouden: 'als wij het geluk van een gezond kindje toch nog mogen kennen, wil ik ook m'n bijdrage leveren om dat aan iemand anders te schenken' was een beetje m'n denkwijze... M'n eerste zwangerschap heeft me doen beseffen dat zwanger zijn - en voor veel mensen ook zwanger worden - niet iets vanzelfsprekend is. M'n man heeft heel erg achter m'n keuze om eiceldonor te worden gestaan. Toch ook niet onbelangrijk vond/vind ik... Ik herinner me de naam van de psychologe waarmee ik een gesprek heb gehad in Jette niet meer, maar ik ben wel ook bij Dr Stoop geweest. Ik heb alleen maar een positief gevoel overgehouden aan het hele proces, van gesprekken en testen tot de behandeling en pick-up... Je moet je uiteraard enkele keren vrijmaken voor gesprekken en testen, maar als je stilstaat bij de manier waarop je een koppel kan helpen aan wat voor jou het belangrijkste in je leven is - een eigen kindje - vond ik dat geen enkele moeite kosten. De behandeling zelf heeft voor mij een weekje geduurd: het is een week erg stipt zijn uiteraard qua inspuitingen en telefoontjes van en naar de dienst monitoring, en de pick-up zelf is een dagopname geweest, maar uiteindelijk vond ik het allemaal heel erg meevallen. Ik ben momenteel opnieuw 29 weken zwanger, en ben van plan om na de geboorte van dit kleintje nog één keer een donatie te doen... gewoon omdat die enkele eicelletjes waar ik zelf niets meer mee zal 'doen' voor iemand anders een droom kunnen realiseren... en omdat ik intussen dus weet wat het inhoudt. Ik heb er dus zeker en vast een positief gevoel aan overgehouden... Als je graag meer informatie hebt, mag je me uiteraard altijd een berichtje sturen.
Groetjes
Ilse
Ik heb afgelopen oktober een eiceldonatie gedaan in het ziekenhuis in Jette. Voor mij was het een stukje 'zingeving': na het verlies van ons eerste zoontje op 26 weken zwangerschap had ik het geluk relatief snel opnieuw zwanger te zijn. Ook ik had het gevoel iets te willen 'terugdoen' toen ons tweede kindje wél gezond ter wereld kwam. Ik heb het tijdens m'n zwangerschap zelfs als een soort belofte aan mezelf voorgehouden: 'als wij het geluk van een gezond kindje toch nog mogen kennen, wil ik ook m'n bijdrage leveren om dat aan iemand anders te schenken' was een beetje m'n denkwijze... M'n eerste zwangerschap heeft me doen beseffen dat zwanger zijn - en voor veel mensen ook zwanger worden - niet iets vanzelfsprekend is. M'n man heeft heel erg achter m'n keuze om eiceldonor te worden gestaan. Toch ook niet onbelangrijk vond/vind ik... Ik herinner me de naam van de psychologe waarmee ik een gesprek heb gehad in Jette niet meer, maar ik ben wel ook bij Dr Stoop geweest. Ik heb alleen maar een positief gevoel overgehouden aan het hele proces, van gesprekken en testen tot de behandeling en pick-up... Je moet je uiteraard enkele keren vrijmaken voor gesprekken en testen, maar als je stilstaat bij de manier waarop je een koppel kan helpen aan wat voor jou het belangrijkste in je leven is - een eigen kindje - vond ik dat geen enkele moeite kosten. De behandeling zelf heeft voor mij een weekje geduurd: het is een week erg stipt zijn uiteraard qua inspuitingen en telefoontjes van en naar de dienst monitoring, en de pick-up zelf is een dagopname geweest, maar uiteindelijk vond ik het allemaal heel erg meevallen. Ik ben momenteel opnieuw 29 weken zwanger, en ben van plan om na de geboorte van dit kleintje nog één keer een donatie te doen... gewoon omdat die enkele eicelletjes waar ik zelf niets meer mee zal 'doen' voor iemand anders een droom kunnen realiseren... en omdat ik intussen dus weet wat het inhoudt. Ik heb er dus zeker en vast een positief gevoel aan overgehouden... Als je graag meer informatie hebt, mag je me uiteraard altijd een berichtje sturen.
Groetjes
Ilse
-
Tweelingmama
- Berichten: 9
- Lid geworden op: 25 augustus 2015, 19:31
Re: Ervaring als eiceldonor
Bedankt voor je reactie Ilse,
Ik ben eigenlijk gewoon nerveus om te weten of ik ga toegelaten worden, het is 1 iets om voor jezelf te beslissen om te doneren, maar iets anders om het ook effectief te mogen doen.
De Gonal F die ik kreeg was slechts een lichte dosis. Heb jij bijwerkingen gehad? Van de pregnyl ben ik een dag misselijk geweest. En de pick-up heb ik nog nooit gedaan. Spannend allemaal. Heb je hier pijn van gehad? Of eerder gewoon wat ongemak?
Bedankt voor jullie reacties. Ze doen deugd om te lezen!
Ik ben eigenlijk gewoon nerveus om te weten of ik ga toegelaten worden, het is 1 iets om voor jezelf te beslissen om te doneren, maar iets anders om het ook effectief te mogen doen.
De Gonal F die ik kreeg was slechts een lichte dosis. Heb jij bijwerkingen gehad? Van de pregnyl ben ik een dag misselijk geweest. En de pick-up heb ik nog nooit gedaan. Spannend allemaal. Heb je hier pijn van gehad? Of eerder gewoon wat ongemak?
Bedankt voor jullie reacties. Ze doen deugd om te lezen!
-
Tweelingmama
- Berichten: 9
- Lid geworden op: 25 augustus 2015, 19:31
Re: Ervaring als eiceldonor
Oh en suuuuuperdikke proficiat met je zwangerschap!
-
Ilse1204
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 23 januari 2014, 18:08
Re: Ervaring als eiceldonor
Dag tweelingmama
Ik herken die nervositeit wel, want - hoewel er voor mij persoonlijk niets van 'afhing' - ik vond het wel belangrijk om die eiceldonatie te doen na de geboorte van ons zoontje... ook omdat ik in tussentijd contact had gezocht met een koppel voor wie ik als wisseldonor wilde fungeren. Nu, ik heb in het gesprek met de psycholoog vooral het gevoel gekregen dat ze je motivatie willen nagaan. Jij lijkt dit ook enkel uit een soort van 'idealisme' te willen doen, dus dat zit volgens mij sowieso wel goed. Ik herinner me ook dat het in het gesprek gevraagd werd of m'n man op de hoogte was en achter een eiceldonatie stond, want dat vonden ze ook belangrijk (logisch, lijkt me). Ik was vooral zenuwachtig voor het gesprek met de psycholoog (voor de medische testen eigenlijk minder), maar ik vond dat uiteindelijk een heel gemoedelijk gesprek waarin ik 100% eerlijk ben geweest over m'n 'motieven' om eicellen te willen doneren e.d.
Ik herinner me eigenlijk helemaal niet meer welke medicatie ik heb moeten zetten. Het was wel wat natuurlijk, maar ik kreeg een begeleidende DVD mee waarop per medicament een instructiefilmpje te zien was betreffende het innemen of inspuiten. Ik vond dat allemaal vrij gemakkelijk gaan. Ik heb alle inspuitingen gewoon zelf gezet, en heb nergens last van gehad (maar ik lijk sowieso niet erg hormoongevoelig... ook niet wanneer ik m'n regels heb of tijdens een zwangerschap). De pick-up zelf is beter meegevallen dan ik had verwacht, maar helemaal pijnloos was het niet. Het was een kwartiertje ongemakkelijk: het was dus zeker niet zo dat het niet te doen was qua pijn (wat ik wel van iemand had gehoord die voor zichzelf een pick-up had moeten ondergaan), maar ik zou het ook niet als aangenaam omschrijven! Maar uiteindelijk gaat het over een kwartiertje... en dat kwartiertje kan voor iemand anders zoveel betekenen... Ik had vooral nadien last van misselijkheid: ik heb dat altijd na een narcose, maar was er niet vanuit gegaan dat ik dat ook zou hebben na een plaatselijke verdoving (want je wordt uiteraard wel plaatselijk verdoofd voor de pick-up). Daarom had ik dus op voorhand niets tegen de misselijkheid gevraagd... De volgende keer, want ik ben echt wel van plan dit nog één keer te doen, weet ik alleszins dat ik dat wél moet vragen! Al bij al heb ik dus weinig 'ongemak' ondervonden van de hele procedure. Het is natuurlijk wel een paar ritten naar het ziekenhuis en een week alles heel stipt uitvoeren, maar verder vond ik het dus allemaal heel goed meevallen...
Groetjes
Ilse
Ik herken die nervositeit wel, want - hoewel er voor mij persoonlijk niets van 'afhing' - ik vond het wel belangrijk om die eiceldonatie te doen na de geboorte van ons zoontje... ook omdat ik in tussentijd contact had gezocht met een koppel voor wie ik als wisseldonor wilde fungeren. Nu, ik heb in het gesprek met de psycholoog vooral het gevoel gekregen dat ze je motivatie willen nagaan. Jij lijkt dit ook enkel uit een soort van 'idealisme' te willen doen, dus dat zit volgens mij sowieso wel goed. Ik herinner me ook dat het in het gesprek gevraagd werd of m'n man op de hoogte was en achter een eiceldonatie stond, want dat vonden ze ook belangrijk (logisch, lijkt me). Ik was vooral zenuwachtig voor het gesprek met de psycholoog (voor de medische testen eigenlijk minder), maar ik vond dat uiteindelijk een heel gemoedelijk gesprek waarin ik 100% eerlijk ben geweest over m'n 'motieven' om eicellen te willen doneren e.d.
Ik herinner me eigenlijk helemaal niet meer welke medicatie ik heb moeten zetten. Het was wel wat natuurlijk, maar ik kreeg een begeleidende DVD mee waarop per medicament een instructiefilmpje te zien was betreffende het innemen of inspuiten. Ik vond dat allemaal vrij gemakkelijk gaan. Ik heb alle inspuitingen gewoon zelf gezet, en heb nergens last van gehad (maar ik lijk sowieso niet erg hormoongevoelig... ook niet wanneer ik m'n regels heb of tijdens een zwangerschap). De pick-up zelf is beter meegevallen dan ik had verwacht, maar helemaal pijnloos was het niet. Het was een kwartiertje ongemakkelijk: het was dus zeker niet zo dat het niet te doen was qua pijn (wat ik wel van iemand had gehoord die voor zichzelf een pick-up had moeten ondergaan), maar ik zou het ook niet als aangenaam omschrijven! Maar uiteindelijk gaat het over een kwartiertje... en dat kwartiertje kan voor iemand anders zoveel betekenen... Ik had vooral nadien last van misselijkheid: ik heb dat altijd na een narcose, maar was er niet vanuit gegaan dat ik dat ook zou hebben na een plaatselijke verdoving (want je wordt uiteraard wel plaatselijk verdoofd voor de pick-up). Daarom had ik dus op voorhand niets tegen de misselijkheid gevraagd... De volgende keer, want ik ben echt wel van plan dit nog één keer te doen, weet ik alleszins dat ik dat wél moet vragen! Al bij al heb ik dus weinig 'ongemak' ondervonden van de hele procedure. Het is natuurlijk wel een paar ritten naar het ziekenhuis en een week alles heel stipt uitvoeren, maar verder vond ik het dus allemaal heel goed meevallen...
Groetjes
Ilse
-
Twinmom
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 20 augustus 2015, 13:56
Re: Ervaring als eiceldonor
Voor de mensen die dit topic gevolgd zouden hebben. We zijn dinsdag naar Jette gegaan en zijn er echt goed onthaald geweest. Eerst hadden we het gesprek met de psychologe Mevrouw Lize Leunens, zij was een heel aangename dame die vooral wat meer over ons wou te weten komen. Ze was verbaasd te zien dat mijn man mee was wat ik vreemd vond. Ook al zijn het mijn eitjes, het is toch een proces dat je samen doorloopt?
In elk geval heeft ze ons meteen goedgekeurd. Nadien zijn we naar dr Stoop geweest, ook hij was een heel aangename man. We spreken binnen enkele weken af nadat we de uitslagen hebben van het genetisch onderzoek en nadien mogen we meteen starten. Hij drukte me wel op het hart dat we zeker te weten zullen komen of het uiteindelijk resulteert in een zwangerschap. Want dat is voor mij toch wel belangrijk , ik wil er echt een koppel mee helpen.
Ik heb er in elk geval nu een nog beter gevoel bij dan voorheen. Iedereen bedankte ons oprecht, want er zou toch echt wel een schrijnend tekort zijn aan eicellen. Voor alle dames die nog twijfelen, gewoon doen, je kan er iemand zo gelukkig mee maken!
In elk geval heeft ze ons meteen goedgekeurd. Nadien zijn we naar dr Stoop geweest, ook hij was een heel aangename man. We spreken binnen enkele weken af nadat we de uitslagen hebben van het genetisch onderzoek en nadien mogen we meteen starten. Hij drukte me wel op het hart dat we zeker te weten zullen komen of het uiteindelijk resulteert in een zwangerschap. Want dat is voor mij toch wel belangrijk , ik wil er echt een koppel mee helpen.
Ik heb er in elk geval nu een nog beter gevoel bij dan voorheen. Iedereen bedankte ons oprecht, want er zou toch echt wel een schrijnend tekort zijn aan eicellen. Voor alle dames die nog twijfelen, gewoon doen, je kan er iemand zo gelukkig mee maken!
-
Twinmom
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 20 augustus 2015, 13:56
Re: Ervaring als eiceldonor
Voor degene die hier meelezen, of gewoon om het hier neerpennen: Het eiceldonatie-avontuur is, voor mij althans, goed afgelopen. Op 31 december (niet de meest handige datum, maar goed) heb ik mijn pick-up gehad. 19 eicellen waarvan 17 rijp. Een erg goed resultaat lieten ze me weten. Er worden dus 12 eitjes verdeeld over 2 vrouwen en de andere 5 heb ik aan de wetenschap geschonken. Ik vond ze laten vernietigen zonde, want zonder de wetenschap hadden we nu zelf ook geen prachtige tweeling rondlopen.
De behandeling opzich is me eigenlijk heel goed meegevallen. Van de stimulatie zelf had ik geen last op een beetje een gezwollen buik na, en de pick-up zelf vond ik ook heel goed meevallen. Nu zijn we 4 dagen later en voel ik er eigenlijk niets meer van.
Aan de dames die dit al meegemaakt hebben, hoe lang duurt het voor je lichaam terug 'hormoonvrij' is?
Voor de dames die op de wachtlijst staan in Jette, wie weet kunnen deze eitjes iets voor jullie beteken, ik hoop het alvast van uit de grond van mijn hart.
Aan iedereen een heel mooi nieuwjaar gewenst!
De behandeling opzich is me eigenlijk heel goed meegevallen. Van de stimulatie zelf had ik geen last op een beetje een gezwollen buik na, en de pick-up zelf vond ik ook heel goed meevallen. Nu zijn we 4 dagen later en voel ik er eigenlijk niets meer van.
Aan de dames die dit al meegemaakt hebben, hoe lang duurt het voor je lichaam terug 'hormoonvrij' is?
Voor de dames die op de wachtlijst staan in Jette, wie weet kunnen deze eitjes iets voor jullie beteken, ik hoop het alvast van uit de grond van mijn hart.
Aan iedereen een heel mooi nieuwjaar gewenst!
-
stefanie
- Berichten: 674
- Lid geworden op: 21 februari 2007, 17:35
Re: Ervaring als eiceldonor
wat een super resultaat,
je hebt waarschijnlijk twee koppels
heel gelukkig gemaakt.
zou je eventueel gekende donatie in overweging nemen?
wijzelf zijn al zo lang aan het wachten op iemand die ons kan helpen
hebben de laatste jaren alleen maar tegenslag gehad met onze donors,
weinig eicellen,
bellen op het laatste af,
zijn ervandoor met onze duurbetaalde spuitjes,
....
gewoon iemand die weet wat donatie is,die wil helpen uit de juiste overweging.
gewoon nog 1keer,proberen,...
liefs stefanie
je hebt waarschijnlijk twee koppels
heel gelukkig gemaakt.
zou je eventueel gekende donatie in overweging nemen?
wijzelf zijn al zo lang aan het wachten op iemand die ons kan helpen
hebben de laatste jaren alleen maar tegenslag gehad met onze donors,
weinig eicellen,
bellen op het laatste af,
zijn ervandoor met onze duurbetaalde spuitjes,
....
gewoon iemand die weet wat donatie is,die wil helpen uit de juiste overweging.
gewoon nog 1keer,proberen,...
liefs stefanie
na 5 jaar mmm,7pu,waarbij de 8ste met eiceldonatie , trotse mama geworden van een zoontje(2009)
ondertussen al 3,5jaar bezig voor een brusje,6pogingen waarvan 1 zwanger en 1 bbz
nu nog steeds op zoek naar een eiceldonor die ons kan helpen.
ondertussen al 3,5jaar bezig voor een brusje,6pogingen waarvan 1 zwanger en 1 bbz
nu nog steeds op zoek naar een eiceldonor die ons kan helpen.
-
Ilse1204
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 23 januari 2014, 18:08
Re: Ervaring als eiceldonor
Dag Twinmom
Wat ongelooflijk tof dat je doorgegaan bent met de eiceldonatie! En wat fijn om te lezen dat er toch nog andere vrouwen zijn die niet uit geldlust, maar puur uit gewone goedheid eicellen willen doneren. Maar al te vaak lees je toch dat er enorme bedragen gevraagd worden om eicellen te doneren, terwijl de koppels die de eicellen nodig hebben al zoveel geld (hebben) moeten uitgeven aan behandelingen. Zoveel rijpe eicellen is echt wel een heel goed resultaat he! Ik had er 15 bij mijn pick-up, waarvan 12 rijpe, en tegen mij zeiden ze toen ook dat dat echt wel een heel goed resultaat was. Dus ook mijn eicellen zouden verdeeld worden over 2 koppels lieten ze me vorig jaar weten. Ik kan me wel niets herinneren van hoe lang het geduurd heeft vooraleer mijn lichaam terug hormoonvrij was. Ik heb eigenlijk zowel van de behandeling als nadien weinig of geen last ondervonden. Enkel de pick-up vond ik minder aangenaam. Hoe heb jij die uiteindelijk ervaren? Intussen is ons zoontje op 9 november geboren: een flinke bengel van 55cm en 4.135 kg! Zoals gezegd, als ik klaar ben met de borstvoeding, ga ik nog voor een tweede donatie in Jette. Uiteindelijk kan het inderdaad zoveel betekenen voor iemand anders he... Voor jou en je gezin zeker en vast een heel mooi 2016 gewenst!
Wat ongelooflijk tof dat je doorgegaan bent met de eiceldonatie! En wat fijn om te lezen dat er toch nog andere vrouwen zijn die niet uit geldlust, maar puur uit gewone goedheid eicellen willen doneren. Maar al te vaak lees je toch dat er enorme bedragen gevraagd worden om eicellen te doneren, terwijl de koppels die de eicellen nodig hebben al zoveel geld (hebben) moeten uitgeven aan behandelingen. Zoveel rijpe eicellen is echt wel een heel goed resultaat he! Ik had er 15 bij mijn pick-up, waarvan 12 rijpe, en tegen mij zeiden ze toen ook dat dat echt wel een heel goed resultaat was. Dus ook mijn eicellen zouden verdeeld worden over 2 koppels lieten ze me vorig jaar weten. Ik kan me wel niets herinneren van hoe lang het geduurd heeft vooraleer mijn lichaam terug hormoonvrij was. Ik heb eigenlijk zowel van de behandeling als nadien weinig of geen last ondervonden. Enkel de pick-up vond ik minder aangenaam. Hoe heb jij die uiteindelijk ervaren? Intussen is ons zoontje op 9 november geboren: een flinke bengel van 55cm en 4.135 kg! Zoals gezegd, als ik klaar ben met de borstvoeding, ga ik nog voor een tweede donatie in Jette. Uiteindelijk kan het inderdaad zoveel betekenen voor iemand anders he... Voor jou en je gezin zeker en vast een heel mooi 2016 gewenst!
-
Tweelingmama
- Berichten: 9
- Lid geworden op: 25 augustus 2015, 19:31
Re: Ervaring als eiceldonor
Oei, ik had niet gezien dat er reactie op gekomen was, sorry dames! Ik dacht dat ik hiervan een mailtje kreeg. Ilse: super proficiat, klinkt als een serieus bazeke, die van ons wogen maar 2,2 en 2,7kg. Ik hoop dat je kan genieten van je roze wolk.
Stefanie: ik heb je verhaal min of meer gevolgd hier online, maar gekende donatie is mij echt een brug te ver. Ik zou het denk ik niet aankunnen om 'betrokken' te zijn, als er dan iets zou fout lopen bijvoorbeeld, voor mij zijn dit nu echt gewoon 'eitjes' en geen 'kindjes'. Maar misschien is dit geen discussie om openbaar te voeren. Desnoods via pb?
Ik voel me in elk geval volledig terug normaal. De dokter vroeg me al om opnieuw te doneren, hij stelde zelf volgende maand voor. Maar hier ga ik niet op in. Ik wil wel nog eens doneren, maar niet direct, ik wil eerst die hormonen wat kwijt, en nadien zien we wel.
Stefanie: ik heb je verhaal min of meer gevolgd hier online, maar gekende donatie is mij echt een brug te ver. Ik zou het denk ik niet aankunnen om 'betrokken' te zijn, als er dan iets zou fout lopen bijvoorbeeld, voor mij zijn dit nu echt gewoon 'eitjes' en geen 'kindjes'. Maar misschien is dit geen discussie om openbaar te voeren. Desnoods via pb?
Ik voel me in elk geval volledig terug normaal. De dokter vroeg me al om opnieuw te doneren, hij stelde zelf volgende maand voor. Maar hier ga ik niet op in. Ik wil wel nog eens doneren, maar niet direct, ik wil eerst die hormonen wat kwijt, en nadien zien we wel.
-
stefanie
- Berichten: 674
- Lid geworden op: 21 februari 2007, 17:35
Re: Ervaring als eiceldonor
je kan dit aanvinken onderaan en dan krijg je idd melding bij reactie.
ik wil gerust eens praten met je via pb,
je weet nooit
ik wil gerust eens praten met je via pb,
je weet nooit
na 5 jaar mmm,7pu,waarbij de 8ste met eiceldonatie , trotse mama geworden van een zoontje(2009)
ondertussen al 3,5jaar bezig voor een brusje,6pogingen waarvan 1 zwanger en 1 bbz
nu nog steeds op zoek naar een eiceldonor die ons kan helpen.
ondertussen al 3,5jaar bezig voor een brusje,6pogingen waarvan 1 zwanger en 1 bbz
nu nog steeds op zoek naar een eiceldonor die ons kan helpen.
-
MinnieMouse
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 21 maart 2016, 11:19
Re: Ervaring als eiceldonor
hallo,
Ik ben mij aant inlezen en informeren om donor te worden...
voor de mama's die dit al gedaan hebben: merk je iets van die behandelingen?
Ik ga er van uit dat je dat "hormonale" uit een zwangerschap niet hebt gezien het toch andere hormonen zijn, maar hoe moet ik het me dan voorstellen bij de behandeling om de eicellen te laten rijpen?
Ik heb info opgevraagd bij het plaatselijk ziekenhuis hier maar nog niets ontvangen...
Ik ben mij aant inlezen en informeren om donor te worden...
voor de mama's die dit al gedaan hebben: merk je iets van die behandelingen?
Ik ga er van uit dat je dat "hormonale" uit een zwangerschap niet hebt gezien het toch andere hormonen zijn, maar hoe moet ik het me dan voorstellen bij de behandeling om de eicellen te laten rijpen?
Ik heb info opgevraagd bij het plaatselijk ziekenhuis hier maar nog niets ontvangen...
-
Tweelingmama
- Berichten: 9
- Lid geworden op: 25 augustus 2015, 19:31
Re: Ervaring als eiceldonor
Bij mij is het intussen 3 maand geleden en ik heb hier eigenlijk niets van ondervonden achteraf. Dus buiten de opgezette eierstokken tijdens de behandeling die wat ongemakkelijk waren en de vermoeidheid en de lichte pijn de dag van de pick-up en de dag nadien heb ik hier niets van last van gehad. Het verloop van de behandeling zelf kan je uitvoering op internet vinden, het zijn gewoon kleine prikjes, valt super mee!
Dus als je het mij vraagt, gewoon doen!
Dus als je het mij vraagt, gewoon doen!
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 50 gasten