Hallo iedereen,
Wij zijn aangewezen op eiceldonatie omdat ik in de vervroegde menopauze zit. We hebben al anderhalf jaar van onderzoeken en slecht nieuws achter de rug. Ik heb het zeer moeilijk met het feit dat mijn lichaam mij in de steek laat. Stilaan begin ik te aanvaarden dat het met m'n eigen eicellen niet zal lukken en overwegen we om eiceldonatie te doen. We hebben afgelopen vrijdag een eerste gesprek gehad bij dokter Platteau in Dilbeek.
Nu vroeg ik mij af, zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten als mij en beroep hebben gedaan op een psycholoog alvorens de eiceldonatie? Kwestie van het verwerken te vergemakkelijken en er eens te kunnen over praten met een deskundige terzake? Want er zijn toch veel vragen en er spookt vanalles door men hoofd.
Alvast bedankt!
Groetjes,
Bieke
psychologische hulp eiceldonatie
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
-
Bieke600
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 28 september 2016, 12:49
-
florimon82
- Berichten: 111
- Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Hey Bieke,
ik herken je hele situatie. Ikzelf ben ook enkele jaren bezig geweest met iui en ivf/icsi. De 2de poging vertelden ze me al dat mijn eicelkwaliteit verschrikkelijk slecht was en dat ik moest overwegen om op eiceldonatie of adoptie over te stappen. Dit was een klap in m'n gezicht, ik kon daar niet mee om, had het gevoel dat m'n lichaam 'faalde',...
Ik ben daarna nog doorgegaan met allerlei onderzoeken, verschillende ziekenhuizen,....ik wou alles geprobeerd hebben.
Uiteindelijk zeiden alle 4 de ziekenhuizen hetzelfde en moest ik me er wel bij neerleggen.
Adoptie vond ik geen optie, dus daarom ben ik ook met eiceldonatie gestart. Vooraleer ik ermee mocht beginnen moest ik zoiezo naar een psycholoog (in jette) om 'aanvaard' te worden om op de lijst van eiceldonatie te staan.
Zij heeft me echt wel geholpen in dat verwerkingsproces, maar ik ondervind nog altijd dat ik het gevoel heb dat m'n lichaam me idd in de steek gelaten heeft.
Uiteindelijk ben ik bij Dr Stoop terechtgekomen voor verse eiceldonatie en was ik van de 1ste keer zwanger. Ben nu 26 weken.
Was zo blij dat ik zwanger was, maar dan begint dat denken weer é
De psycholoog had wel gezegd dat dit normaal was, maar dat je eenmaal je dat kindje in je armen hebt, je zoveel liefde zal krijgen en kunnen geven dat je het uiteindelijk allemaal wel een plaats kunt geven. (is natuurlijk wel gemakkelijk gezegd ! )
Ik moet zeggen dat ik nog moeilijke momenten gehad heb. Rond de 20 weken werd ik weer zot van al het gepieker, de frustratie, de angst voor de toekomst dat ik bijna nog eens naar een psycholoog was gegaan. Ik heb dit niet gedaan, maar heb wel lotgenoten gezocht op forums. Deze zeiden me dan allemaal dat het kindje toch in m"n buik zat en dat het toch van mij is etc.....
Ja, maar uiteindelijk is dat maar 9 maanden é !
Ik merk wel dat het iedere dag beter en beter te verwerken valt, ik zie dat kindje nu al doodgraag, voel me al zo verantwoordelijk en ik denk idd dat die 9 maanden zwanger zijn echt wel nodig zijn om het een plaats te geven. Het is nog soms moeilijk, maar we hadden ook geen keuze. En kinderloos blijven wilden we zeker niet ! Het heeft geen zin om er veel over te piekeren, 't leven is al zo kort, dus we kijken er erg naar uit, we mogen blij zijn dat we deze kans gekregen hebben, maar ik besef wel dat ik het af en toe nog wel moeilijk zal hebben, maar 't zal wel altijd beter en beter gaan, daar ben ik van overtuigd
Ik heb er wel over nagedacht om na de bevalling nog eens naar een psycholoog te gaan, misschien maar 1 malig, want ik ben er eigenlijk van overtuigd dat je beter lotgenoten zoekt die hetzelfde voelen en meemaken....
en ik kan blijven doorgaan......zou er al een boek kunnen van schrijven
Dus Bieke, klaar voor zo'n grote stap ben je nooit volgens mij, maar uiteindelijk komt alles wel goed
Ik hoop dat je hier iets aan had. Veel succes verder !
ik herken je hele situatie. Ikzelf ben ook enkele jaren bezig geweest met iui en ivf/icsi. De 2de poging vertelden ze me al dat mijn eicelkwaliteit verschrikkelijk slecht was en dat ik moest overwegen om op eiceldonatie of adoptie over te stappen. Dit was een klap in m'n gezicht, ik kon daar niet mee om, had het gevoel dat m'n lichaam 'faalde',...
Ik ben daarna nog doorgegaan met allerlei onderzoeken, verschillende ziekenhuizen,....ik wou alles geprobeerd hebben.
Uiteindelijk zeiden alle 4 de ziekenhuizen hetzelfde en moest ik me er wel bij neerleggen.
Adoptie vond ik geen optie, dus daarom ben ik ook met eiceldonatie gestart. Vooraleer ik ermee mocht beginnen moest ik zoiezo naar een psycholoog (in jette) om 'aanvaard' te worden om op de lijst van eiceldonatie te staan.
Zij heeft me echt wel geholpen in dat verwerkingsproces, maar ik ondervind nog altijd dat ik het gevoel heb dat m'n lichaam me idd in de steek gelaten heeft.
Uiteindelijk ben ik bij Dr Stoop terechtgekomen voor verse eiceldonatie en was ik van de 1ste keer zwanger. Ben nu 26 weken.
Was zo blij dat ik zwanger was, maar dan begint dat denken weer é
De psycholoog had wel gezegd dat dit normaal was, maar dat je eenmaal je dat kindje in je armen hebt, je zoveel liefde zal krijgen en kunnen geven dat je het uiteindelijk allemaal wel een plaats kunt geven. (is natuurlijk wel gemakkelijk gezegd ! )
Ik moet zeggen dat ik nog moeilijke momenten gehad heb. Rond de 20 weken werd ik weer zot van al het gepieker, de frustratie, de angst voor de toekomst dat ik bijna nog eens naar een psycholoog was gegaan. Ik heb dit niet gedaan, maar heb wel lotgenoten gezocht op forums. Deze zeiden me dan allemaal dat het kindje toch in m"n buik zat en dat het toch van mij is etc.....
Ja, maar uiteindelijk is dat maar 9 maanden é !
Ik merk wel dat het iedere dag beter en beter te verwerken valt, ik zie dat kindje nu al doodgraag, voel me al zo verantwoordelijk en ik denk idd dat die 9 maanden zwanger zijn echt wel nodig zijn om het een plaats te geven. Het is nog soms moeilijk, maar we hadden ook geen keuze. En kinderloos blijven wilden we zeker niet ! Het heeft geen zin om er veel over te piekeren, 't leven is al zo kort, dus we kijken er erg naar uit, we mogen blij zijn dat we deze kans gekregen hebben, maar ik besef wel dat ik het af en toe nog wel moeilijk zal hebben, maar 't zal wel altijd beter en beter gaan, daar ben ik van overtuigd
Ik heb er wel over nagedacht om na de bevalling nog eens naar een psycholoog te gaan, misschien maar 1 malig, want ik ben er eigenlijk van overtuigd dat je beter lotgenoten zoekt die hetzelfde voelen en meemaken....
en ik kan blijven doorgaan......zou er al een boek kunnen van schrijven
Dus Bieke, klaar voor zo'n grote stap ben je nooit volgens mij, maar uiteindelijk komt alles wel goed
Ik hoop dat je hier iets aan had. Veel succes verder !
-
Angelika
- Berichten: 181
- Lid geworden op: 13 januari 2014, 14:07
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Onze dochter is er gekomen na eiceldonatie en heb nog geen seconde spijt gehad of getwijfeld dat het mijn kind niet is.
Ze is echt mijn dochter! Ik hou superveel van haar en raar maar waar, zie ook superveel van mij in haar. Vooral haar karaktertje! En tis een echt mama's kindje: als ze moe is of pijn heeft dan is mama de enigste die haar kan troosten.
Een Brits onderzoek heeft ook uitgewezen dat kindjes die gekomen zijn met ECD 3 DNA-structuren bevatten: het grootste deel van de papa en donor, maar ook een klein deeltje van de buikmama!
Ze is echt mijn dochter! Ik hou superveel van haar en raar maar waar, zie ook superveel van mij in haar. Vooral haar karaktertje! En tis een echt mama's kindje: als ze moe is of pijn heeft dan is mama de enigste die haar kan troosten.
Een Brits onderzoek heeft ook uitgewezen dat kindjes die gekomen zijn met ECD 3 DNA-structuren bevatten: het grootste deel van de papa en donor, maar ook een klein deeltje van de buikmama!
-
Bieke600
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 28 september 2016, 12:49
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Beste Florimon en Angelika,
Bedankt voor jullie reacties!
Het feit dat het kindje in je buik zit creëert wel een band volgens mij. En de opvoeding speelt natuurlijk ook een grote rol. Maar erover nadenken en soms piekeren doe ik ook. Wat zeker normaal is want uiteindelijk is deze manier van kinderen krijgen niet wat je ooit gehoopt had. Maar ook voor ons is adoptie geen optie.
Wel straf dat ze in Jette standaard een gesprek met een psycholoog voorzien. Bij dokter Platteau is dit niet zo. Heb ook al gedacht dat erover praten met lotgenoten zeker zo efficiënt is, zij maken hetzelfde mee. En erover praten moet je sowieso doen, dat heb je ook nodig.
Ik kan mij ook niet inbeelden dat ik dat kindje niet graag zou zien. 'k ga me sowieso verder informeren en overweeg toch om een gesprek met een psycholoog te doen, misschien dat het ook wel gewoon oplucht om erover te praten met iemand die onafhankelijk van je is.
Florimon, dokter Stoop, is die ook verbonden aan Jette? Bij dokter Platteau, (die verbonden is aan Jette en ze hebben mij in Jette doorverwezen naar hem) werken ze ook met verse eicellen en er zijn geen wachttijden.
Veel succes nog met je zwangerschap!
Bedankt voor jullie reacties!
Het feit dat het kindje in je buik zit creëert wel een band volgens mij. En de opvoeding speelt natuurlijk ook een grote rol. Maar erover nadenken en soms piekeren doe ik ook. Wat zeker normaal is want uiteindelijk is deze manier van kinderen krijgen niet wat je ooit gehoopt had. Maar ook voor ons is adoptie geen optie.
Wel straf dat ze in Jette standaard een gesprek met een psycholoog voorzien. Bij dokter Platteau is dit niet zo. Heb ook al gedacht dat erover praten met lotgenoten zeker zo efficiënt is, zij maken hetzelfde mee. En erover praten moet je sowieso doen, dat heb je ook nodig.
Ik kan mij ook niet inbeelden dat ik dat kindje niet graag zou zien. 'k ga me sowieso verder informeren en overweeg toch om een gesprek met een psycholoog te doen, misschien dat het ook wel gewoon oplucht om erover te praten met iemand die onafhankelijk van je is.
Florimon, dokter Stoop, is die ook verbonden aan Jette? Bij dokter Platteau, (die verbonden is aan Jette en ze hebben mij in Jette doorverwezen naar hem) werken ze ook met verse eicellen en er zijn geen wachttijden.
Veel succes nog met je zwangerschap!
-
florimon82
- Berichten: 111
- Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Hey,
Ja, idd dr stoop is ook verbonden met jette, maar heeft zijn privé praktijk in Sint Martens Latem. Hij werkt dus op dezelfde manier als dr plateau, ook geen wachtlijsten en verse eiceldonatie. Wel duurder natuurlijk dan in jette zelf als je op de wachtlijsten staat, maar daar werken ze ook niet met verse eicellen en krijg je er maar 6 per poging. Bij verse krijg je alle eicellen. Ik had er 11 en er zitten er nog 3 in de vriezer....wie weet voor nog een 2 de.
Die psycholoog moest ik passeren omdat ik op de wachtlijst wou staan voor de normale procedure.
Ook in uzGent wou ik op de wachtlijst en dit ook eerst via psycholoog. Trouwens, ik was mis, aan de psychologe in jette heb ik eigenlijk niks gehad, de psychologe in Gent daarentegen heeft me echt wel goed geholpen om het deels een plaats te geven....je moet dus ook geluk hebben bij wie je terecht komt.
Angelica, bedankt ook voor jouw verhaal, het doet me altijd goed om zo n fijne ervaringen te lezen.....hopelijk heeft ons kindje ook iets mee van mij
Ja, idd dr stoop is ook verbonden met jette, maar heeft zijn privé praktijk in Sint Martens Latem. Hij werkt dus op dezelfde manier als dr plateau, ook geen wachtlijsten en verse eiceldonatie. Wel duurder natuurlijk dan in jette zelf als je op de wachtlijsten staat, maar daar werken ze ook niet met verse eicellen en krijg je er maar 6 per poging. Bij verse krijg je alle eicellen. Ik had er 11 en er zitten er nog 3 in de vriezer....wie weet voor nog een 2 de.
Die psycholoog moest ik passeren omdat ik op de wachtlijst wou staan voor de normale procedure.
Ook in uzGent wou ik op de wachtlijst en dit ook eerst via psycholoog. Trouwens, ik was mis, aan de psychologe in jette heb ik eigenlijk niks gehad, de psychologe in Gent daarentegen heeft me echt wel goed geholpen om het deels een plaats te geven....je moet dus ook geluk hebben bij wie je terecht komt.
Angelica, bedankt ook voor jouw verhaal, het doet me altijd goed om zo n fijne ervaringen te lezen.....hopelijk heeft ons kindje ook iets mee van mij
-
Bieke600
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 28 september 2016, 12:49
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Hoi Florimon,
Vergelijkbaar met dokter Platteau dus. Ja die verse eicellen, wil zeggen dat de eerste poging met verse eicellen is en de rest vriezen ze in. Wil je dan voor een tweede gaan dan gebeurt het met de ingevrozen eicellen van die donor, als ik het goed heb. Het is inderdaad duurder, maar je kan er ook veel sneller terecht, ja het zal em wel ergens inzitten.
Angelika,
Het is leuk te lezen dat je dochter ook op jouw lijkt qua karakter. Veel kinderen nemen ook gedragingen over van de mama en de opvoeding en het warme nest dat ze thuis krijgen speelt ook wel een grote rol.
Vergelijkbaar met dokter Platteau dus. Ja die verse eicellen, wil zeggen dat de eerste poging met verse eicellen is en de rest vriezen ze in. Wil je dan voor een tweede gaan dan gebeurt het met de ingevrozen eicellen van die donor, als ik het goed heb. Het is inderdaad duurder, maar je kan er ook veel sneller terecht, ja het zal em wel ergens inzitten.
Angelika,
Het is leuk te lezen dat je dochter ook op jouw lijkt qua karakter. Veel kinderen nemen ook gedragingen over van de mama en de opvoeding en het warme nest dat ze thuis krijgen speelt ook wel een grote rol.
-
Moa
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 7 mei 2015, 13:25
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Hallo Bieke600,
Graag reageer ik op je post waarbij je je afvraagt of je een eens naar een psycholoog zou gaan.
Ik ben mama van een zoon van 12 dankzij eiceldonatie. En ik kan je zeggen, het is ongelooflijk waardevol wanneer je over de dingen nadenkt, je gaat praten, je angsten uitspreekt.... Dat kan een psycholoog zijn, (soms beter iemand onafhankelijk van het ziekenhuis), lotgenoten, iemand die al wat verder staat.... Ik zou zeggen, je kan je niet goed genoeg voorbereiden op het ouderschap via donorconceptie. Hoe beter je de dingen verwerkt, hoe steviger je je zal voelen als mama.
Ik ben zeker bereid voor een gesprek als je vragen en bezorgdheden hebt (vrijblijvend). Ik woon in Gent. In het verleden gaf ik ook workshops ter voorbereiding van eicelacceptatie en plan er ook nog te geven in de toekomst.
Wat ook heel interessant is, is de bijeenkomst van vzw Donorfamilies, waar mensen met en zonder kinderen elkaar kunnen ontmoeten. Dan ontmoet je lotgenoten en kan je aan de hand van verhalen van anderen heel veel leren en voelen hoe het allemaal gaat. Vaak heel deugddoend en geruststellend.
Dit gaat door op 7 mei. Hier lees je er meer over:
http://www.eicelacceptatie.be/blog/archives/03-2017
Contacteer me gerust als je vragen hebt: eicelacceptatie-veerle@outlook.be
Veel sterkte en succes!
Veerle
Graag reageer ik op je post waarbij je je afvraagt of je een eens naar een psycholoog zou gaan.
Ik ben mama van een zoon van 12 dankzij eiceldonatie. En ik kan je zeggen, het is ongelooflijk waardevol wanneer je over de dingen nadenkt, je gaat praten, je angsten uitspreekt.... Dat kan een psycholoog zijn, (soms beter iemand onafhankelijk van het ziekenhuis), lotgenoten, iemand die al wat verder staat.... Ik zou zeggen, je kan je niet goed genoeg voorbereiden op het ouderschap via donorconceptie. Hoe beter je de dingen verwerkt, hoe steviger je je zal voelen als mama.
Ik ben zeker bereid voor een gesprek als je vragen en bezorgdheden hebt (vrijblijvend). Ik woon in Gent. In het verleden gaf ik ook workshops ter voorbereiding van eicelacceptatie en plan er ook nog te geven in de toekomst.
Wat ook heel interessant is, is de bijeenkomst van vzw Donorfamilies, waar mensen met en zonder kinderen elkaar kunnen ontmoeten. Dan ontmoet je lotgenoten en kan je aan de hand van verhalen van anderen heel veel leren en voelen hoe het allemaal gaat. Vaak heel deugddoend en geruststellend.
Dit gaat door op 7 mei. Hier lees je er meer over:
http://www.eicelacceptatie.be/blog/archives/03-2017
Contacteer me gerust als je vragen hebt: eicelacceptatie-veerle@outlook.be
Veel sterkte en succes!
Veerle
-
florimon82
- Berichten: 111
- Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52
Re: psychologische hulp eiceldonatie
Bieke600, het is idd vergelijkbaar met dr plateau.
Wat ingevroren is, zijn wel de embryo s van mijn man met de donor, niet enkel de eicellen dus....
Wat ingevroren is, zijn wel de embryo s van mijn man met de donor, niet enkel de eicellen dus....
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten