Eiceldonatie - eitje van schoonzus?

[phedre1982]

Wij zijn momenteel bezig met een ICSI traject in Düsseldorf, maar vanwege mijn lage AMH (0.26), leeftijd (38) en het feit dat ik een Poor Responder ben (nog nooit meer dan 1 follikel gezien) acht ik de kans bijzonder laag dat dit gaat slagen. Ik ben mezelf daarom aan het oriënteren op eiceldonatie. Ik vind het super fijn dat deze optie bestaat en ik denk aan Spanje als optie, maar af en toe heb ik het toch moeilijk met het idee van anonieme eiceldonatie. (Ik ben Nederlands en de wachtlijst voor eicellen is hier absurd lang). Een zus heb ik helaas niet en ook geen jonger nichtje. Mijn vriendinnen zijn even oud als ik, dus dat schiet ook al niet op.

Nu vroeg ik mij iets af, en misschien is dat een heel raar idee.. . Maar als ik nu toch nog iets van mijn eigen DNA wil kunnen 'voortzetten', zou het dan mogelijk zijn om voor embryo adoptie te gaan en een eitje te gebruiken van mijn 10 jaar jongere schoonzusje en die te laten bevruchten met sperma van mijn (ook 10 jaar jongere) broer? Als een zus een eicel kan doneren, waarom kan een broer dan niet ook te hulp schieten? Ik lees echter nooit dat dit gedaan wordt...

Weet iemand of dit toegestaan is? (Als ze dit willen natuurlijk, maar ze hebben beide aangeboden te willen helpen als dit mogelijk is!)

[mich75]

Op zich zal het wel vaker gebeuren dat een man doneert voor zijn broer of zijn schoonzus als de zus in een lesbische relatie is. Misschien dat er minder geschreven wordt omdat het ook niet zo ingrijpend is als een eicelpunctie.

Ik weet niet of je zomaar met donatie kunt werken als dit niet medisch nodig is, ik ga er even vanuit dat je een mannelijke partner hebt. Het zal waarschijnlijk ook nog afhangen van het land waar je dit wil laten doen en het centrum.

Misschien een detail, maar embryodonatie is dat je voor embryo's gaat kiezen die andere koppels hebben weggeschonken omdat ze ze niet meer nodig hebben, wat jij schrijft wordt gezien als dubbele donatie.

Wij hebben dubbele anonieme donatie gedaan in België, beide donoren werden afgestemd op onze uiterlijke kenmerken en bloedgroep.

[phedre1982]

Ah, ik bedoel in dat geval inderdaad dubbele donatie en geen embryo donatie! Ik moet nog een beetje wennen aan alle terminologie vrees ik.

Ik heb inderdaad een mannelijke partner. Het probleem ligt dus vooral aan mijn kant. Hij heeft er totaal geen moeite mee dat het kindje geen DNA zou hebben van ons beide en ook vindt hij het niet zo belangrijk om zelf genetisch verwant te zijn met het kind. Maar hij begrijpt dat ik hier nog wat meer moeite mee heb af en toe. Ik vind het lief van hem dat hij ermee in zou willen stemmen om zelf ook niet de genetische vader te zijn. Maar misschien heb je gelijk dat het medische noodzaak moet zijn....daar had ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan.

Hoe sta jij zelf tegenover de anonimiteit van de donoren? Maak je je zorgen over hoe het kindje hier later op zal reageren, of heb je er vertrouwen in dat dit geen probleem wordt? Ik kan me daar echt vreselijk druk over maken af en toe. Ik ben dan bang dat het kind het me heel erg kwalijk zou nemen, of in een identiteitscrisis zou belanden door mij. Dit is eigenlijk het enige waar ik me druk over maak bij het hele donatie gebeuren...verder vind ik het alleen maar prachtig dat het kan. Ook weet ik zeker dat ik niet minder van zo'n kindje zou houden, dus dat is allemaal geen reden voor mij tot zorgen.

[mich75]

Wij zitten in een bijzondere situatie, onze dochter is er gekomen door mijn eicel en donorzaad. Toen mijn terugbetaalde pogingen op waren heeft mijn dr me ecd aangeraden, in ons geval dus dubbele donatie en daarvan heb ik tweeling.

Voor ons is er geen verschil tussen onze dochter en de tweeling, het zijn gewoon onze kindjes. De tweeling zijn 2 verschillenden en lijken niet op elkaar, maar wel hebben ze beiden gelijkenissen met onze dochter.

Ik heb geen angst voor de toekomst, ze zullen het ook vroeg weten dat ze er gekomen zijn via donatie, niet in hun puberteit of nog later, want dan is er veel kans dat het de verkeerde kant uitgaat.

Het is ook heel belangrijk hoe je er zelf tegenover staat, als jij het ziet alsof je je kind iets tekort doet door de met anonieme donatie te werken dan ga je het misschien ook niet willen vertellen en als niemand het weet is de kans klein dat het uitkomt, maar het leven met een geheim kan ook zwaar zijn.

Ik bekijk het zo, ik heb een eicel en zaadcel gekregen, dit zijn dus 2 cellen die uitgroeien tot een kindje met miljoenen cellen. Er heerst nog wel wat taboe en onbegrip over ecd, zaaddonatie is vrij goed ingeburgerd.
Als iemand een orgaantransplantatie nodig heeft of een bloedtransfusie dan gaat men er gewoon voor, maar o wee als het om ecd gaat.

Bedenk ook met die dubbele donatie, als het al kan, dat je kind zich ook kan afvragen waarom jou dna moest voortgezet worden via je broer en dat van zijn papa niet, terwijl het wel kon.

Wij hebben voor anonieme donatie gekozen omdat ik zelf geen donor had en als ik wel iemand had gehad dan was ik waarschijnlijk voor kruisdonatie gegaan, dus mijn donor geeft haar eicellen aan een onbekende en ik krijg er van een andere onbekende vrouw.

Ik denk dat het heel belangrijk is om op voorhand heel goed te bespreken wat de rol van een bekende donor is, enkel doneren en contact indien het kind het wil of heeft de donor ook een actieve rol in het leven van je kind.
Wat als de relatie met de donor verwatert of gewoon doodbloedt.
Dit is niet hetzelfde, maar ik ken genoeg mensen die geen contact hebben met hun doopmeter of- peter na verloop van tijd, dit omdat er scheidingen zijn of vriendschappen die uitdoven, maar zoiets kan ook met een gekende donor gebeuren.
Hoe goed je alles ook wil plannen, het leven loopt vaak heel anders.

Wat je ook beslist, ik hoop dat je kinderwens vervuld kan worden op een manier die voor jou (en je partner) goed voelt.

[malu]

Als ik me niet vergis, wordt er in België eigenlijk altijd met kruiddonatie gewerkt. Als je een gekende donor voor jezelf wilt gebruiken, moet dit door de ethische commissie van het ziekenhuis worden goedgekeurd omdat anonieme donatie nog steeds de regel is. (Wettelijk gezien is alles voor gekende donatie nog niet rond.)
Wel is het zo dat, als je een donor kan aandragen, je voorrang krijgt op de wachtlijst.
Ik wens jullie in elk geval heel veel succes.

[Listje]

Ah, ik bedoel in dat geval inderdaad dubbele donatie en geen embryo donatie! Ik moet nog een beetje wennen aan alle terminologie vrees ik.

Ik heb inderdaad een mannelijke partner. Het probleem ligt dus vooral aan mijn kant. Hij heeft er totaal geen moeite mee dat het kindje geen DNA zou hebben van ons beide en ook vindt hij het niet zo belangrijk om zelf genetisch verwant te zijn met het kind. Maar hij begrijpt dat ik hier nog wat meer moeite mee heb af en toe. Ik vind het lief van hem dat hij ermee in zou willen stemmen om zelf ook niet de genetische vader te zijn. Maar misschien heb je gelijk dat het medische noodzaak moet zijn....daar had ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan.

Hoe sta jij zelf tegenover de anonimiteit van de donoren? Maak je je zorgen over hoe het kindje hier later op zal reageren, of heb je er vertrouwen in dat dit geen probleem wordt? Ik kan me daar echt vreselijk druk over maken af en toe. Ik ben dan bang dat het kind het me heel erg kwalijk zou nemen, of in een identiteitscrisis zou belanden door mij. Dit is eigenlijk het enige waar ik me druk over maak bij het hele donatie gebeuren...verder vind ik het alleen maar prachtig dat het kan. Ook weet ik zeker dat ik niet minder van zo'n kindje zou houden, dus dat is allemaal geen reden voor mij tot zorgen.

Ik ben daar heel open over. Hoe eerder je daarover spreekt met je kindje hoe beter.
Ik ben ook bang voor haar reactie. Maar ik geef haar alle liefde dat ik kan geven zodat ze weet en beseft dat ze mijn kind is.
Een vb; mijn schoonmama zei amai zij heeft toch mooie ogen en mijn man: ja ze heeft dat van haar mama. Zij weer: ja maar dat kan toch niet?
Mijn man per direct; ze komt uit haar buik, aan de navelstreng, gemengd met haar bloed. Dat is haar dochter punt.
Ik vond dat prachtig te horen.