Hallo,
Heeft iemand van jullie al ervaring met het laten inplanten van een eicelletje via eiceldonnatie? Een donor die je kende? En hoe is dat verlopen? Voelt het vreemd of eerder 'eigen' aan? Ik ben gewoon op zoek naar wat verhalen, ervaringen.
Wij denken eraan om dit traject ook af te leggen, maar zou graag wat info inwinnen. We verlangen naar een kindje maar om erfelijke redenen zoeken we een extern "eitje".
Kan iemand me hierbij helpen?
Groetjes.
Ervaring als eicel-acceptor?
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
-
Orchidee
- Berichten: 425
- Lid geworden op: 23 augustus 2007, 15:51
Hallo, hier een, nog niet vervulde, ervaring 
Vorig jaar in december zei de dr dat ik met mijn eigen eicellen niet verder moest proberen, dat ze te oud geworden zijn, mijn 6 ICSI pogingen waren op en de terugbetaling van het ziekenfonds ook dus hoe dan ook alles zelf betalen. Ik zou vlugst 'gediend' worden als ik zelf een donor meebracht zodat ze wisseldonatie kunnen doen, de donor die ik aanbracht zou dan aan iemand anders geven en ik van een andere donor krijgen, zo is er anonimiteit (heb je de site van eiceldonatie al gevonden?)In België geven ze hieraan de voorkeur tenzij je krijgt van een zus of familie. Toen heb ik een berichtje geplaatst op het forum van DVO bij eiceldonatie en keek ik ook iedere dag naar nieuws. Juist voor Kerst stond een berichtje in van iemand die donor wou zijn en in mijn streek woonde. Heb haar toen en PB geschreven en ze heeft gereageerd, ze had al toegezegd aan een ander koppel maar toch bleven we mailen. Plots, op 6 januari kreeg ik bericht van haar dat het andere koppel 'afgezegd' had. Eén van de mooiste momenten in al mijn verdriet. Toen is de bal aan het rollen gegaan. Zij is op afspraak geweest bij mijn gynec. vh CRG en toen hebben ze het ander koppel met hun donor en ons 'gelijk gezet' qua cyclus met Suprefact. Eind mei had mijn donor haar PU en had ze 10 eicellen voor het acceptorkoppel, bij mij is het helaas wat mislopen, de donor van wie ik moest krijgen heeft tot 2 keer toe een mislukte stimulatiefase gehad waardoor ik zelfs geen transfer kreeg - ik had nog geen tegenslag gnoeg gehad 
,toen was het begin aug. Intussen hebben ze een nieuwe donor voor me gevonden en als alles goed loopt zou ik eind deze maand mijn transfer hebben. En hopen dat het goed afloop, na 3,5 jaar en zoveel mislukte pogingen (9 KID, 12 ICSI (waarvan 6 met transfer) hoop ik dat eiceldonatie voor mij de redding is. Intussen ben ik ook naar de acupuncturist geweest en voel me er goed bij, ik hoop dat het ook zijn positieve effect heeft. Als je nog vragen hebt, Hier zal je wel reactie krijgen. 'k wens jullie veel sterkte en geluk bij het vinden van een donor.
Nog misschien dit: als acceptor moet je eerst Suprefact (neusspray) nemen ofwel vanaf D& ofwel vanaf D21, afhankelijk van de cyclus van je donor;en dit voor 14 dagen. dan moet je op controle om te zien of je baarmoederslijmvlies dun genoeg is, er geen folikels(cystes) zijn achter gebeleven en of je hormonen laag genoeg staan, bij mij was het nog niet OK na 14 dagen, ik was gestart op D21 en had in die 14dagen mijn regels nog niet gehad dus mijn BMslijmvlies was niet dun, ik had 2 cystes en hormonen te hog. Nu (de 3e week) ben ik bezig met een dubbele dosis Suprefact, heb intussen mijn regels gekregen en dinsdag mag ik op controle. Vorige week heb ik al gevraagd of de doneuze wel al OK was en ja hoor, zij was OK dus zij moest nu ook een weekje langer snuiven door mij.Als dinsdag alles OK is dan zal de doneuze starten met de stimulatie en ik met Progynova, dit zijn pilletjes om het BMslijmvlies op te bouwen. Na een week moet ik dan weer op echocontrole om te zien of het al dik genoeg is. Intussen ook verder snuiven met Suprefact. Zij zal vermoedelijk vanaf de 5e dag stimulatie op controle moeten en dan iedere 2 dagen. NOrmaal gezien moeten ze een 10-tal dagen stimulatie nemen, dan als het een bepaalde dag op de controle blijkt dat de folikkels groot genoeg zijn en de hormonen goede waarden hebben dan moet ze 's avonds een Pregnilspuit krijgen, de dag nadien normaal controle om te zien of die spuit zijn werk deed en de dag nog eens daarna zal ze de PU hebben. Op die dag belt het CRG naar mij om te zeggen hoeveel eicellen ze 'geplukt' hebben, daags nadien bellen ze om te zeggen hoeveel er bevrucht zijn en nog eens daags nadien hoeveel er zich goed delen. En dan zullen ze die dag of een dag later 2 goeie embryo's terugplaatsen. En 14 dagen later zal ik dan weten of ik zwanger ben. Dus ....'t worden weer spannende weken. 'k hoop dat je wat aan mijn epistel hebt
En hoe ik het verwerkt hebt of probeer te verwerken: ik had niet veel keuze , 't was dat of adoptie. Nu voor mij is dit hetzelfde als adoptie maar dan in een hééél vroeg stadium (gezien ik alleenstaand ben en zowel van een donoreicel als -zaadcel afhankelijk ben) en voor adoptie ben je als alleenstaande heel beperkt wat land van herkomst betreft en zou het nog eens 3 jaar of meer duren en dat zie ik niet meer zitten. Voila, en nu stop ik hé
Vorig jaar in december zei de dr dat ik met mijn eigen eicellen niet verder moest proberen, dat ze te oud geworden zijn, mijn 6 ICSI pogingen waren op en de terugbetaling van het ziekenfonds ook dus hoe dan ook alles zelf betalen. Ik zou vlugst 'gediend' worden als ik zelf een donor meebracht zodat ze wisseldonatie kunnen doen, de donor die ik aanbracht zou dan aan iemand anders geven en ik van een andere donor krijgen, zo is er anonimiteit (heb je de site van eiceldonatie al gevonden?)In België geven ze hieraan de voorkeur tenzij je krijgt van een zus of familie. Toen heb ik een berichtje geplaatst op het forum van DVO bij eiceldonatie en keek ik ook iedere dag naar nieuws. Juist voor Kerst stond een berichtje in van iemand die donor wou zijn en in mijn streek woonde. Heb haar toen en PB geschreven en ze heeft gereageerd, ze had al toegezegd aan een ander koppel maar toch bleven we mailen. Plots, op 6 januari kreeg ik bericht van haar dat het andere koppel 'afgezegd' had. Eén van de mooiste momenten in al mijn verdriet. Toen is de bal aan het rollen gegaan. Zij is op afspraak geweest bij mijn gynec. vh CRG en toen hebben ze het ander koppel met hun donor en ons 'gelijk gezet' qua cyclus met Suprefact. Eind mei had mijn donor haar PU en had ze 10 eicellen voor het acceptorkoppel, bij mij is het helaas wat mislopen, de donor van wie ik moest krijgen heeft tot 2 keer toe een mislukte stimulatiefase gehad waardoor ik zelfs geen transfer kreeg - ik had nog geen tegenslag gnoeg gehad ,toen was het begin aug. Intussen hebben ze een nieuwe donor voor me gevonden en als alles goed loopt zou ik eind deze maand mijn transfer hebben. En hopen dat het goed afloop, na 3,5 jaar en zoveel mislukte pogingen (9 KID, 12 ICSI (waarvan 6 met transfer) hoop ik dat eiceldonatie voor mij de redding is. Intussen ben ik ook naar de acupuncturist geweest en voel me er goed bij, ik hoop dat het ook zijn positieve effect heeft. Als je nog vragen hebt, Hier zal je wel reactie krijgen. 'k wens jullie veel sterkte en geluk bij het vinden van een donor.Nog misschien dit: als acceptor moet je eerst Suprefact (neusspray) nemen ofwel vanaf D& ofwel vanaf D21, afhankelijk van de cyclus van je donor;en dit voor 14 dagen. dan moet je op controle om te zien of je baarmoederslijmvlies dun genoeg is, er geen folikels(cystes) zijn achter gebeleven en of je hormonen laag genoeg staan, bij mij was het nog niet OK na 14 dagen, ik was gestart op D21 en had in die 14dagen mijn regels nog niet gehad dus mijn BMslijmvlies was niet dun, ik had 2 cystes en hormonen te hog. Nu (de 3e week) ben ik bezig met een dubbele dosis Suprefact, heb intussen mijn regels gekregen en dinsdag mag ik op controle. Vorige week heb ik al gevraagd of de doneuze wel al OK was en ja hoor, zij was OK dus zij moest nu ook een weekje langer snuiven door mij.Als dinsdag alles OK is dan zal de doneuze starten met de stimulatie en ik met Progynova, dit zijn pilletjes om het BMslijmvlies op te bouwen. Na een week moet ik dan weer op echocontrole om te zien of het al dik genoeg is. Intussen ook verder snuiven met Suprefact. Zij zal vermoedelijk vanaf de 5e dag stimulatie op controle moeten en dan iedere 2 dagen. NOrmaal gezien moeten ze een 10-tal dagen stimulatie nemen, dan als het een bepaalde dag op de controle blijkt dat de folikkels groot genoeg zijn en de hormonen goede waarden hebben dan moet ze 's avonds een Pregnilspuit krijgen, de dag nadien normaal controle om te zien of die spuit zijn werk deed en de dag nog eens daarna zal ze de PU hebben. Op die dag belt het CRG naar mij om te zeggen hoeveel eicellen ze 'geplukt' hebben, daags nadien bellen ze om te zeggen hoeveel er bevrucht zijn en nog eens daags nadien hoeveel er zich goed delen. En dan zullen ze die dag of een dag later 2 goeie embryo's terugplaatsen. En 14 dagen later zal ik dan weten of ik zwanger ben. Dus ....'t worden weer spannende weken. 'k hoop dat je wat aan mijn epistel hebt
En hoe ik het verwerkt hebt of probeer te verwerken: ik had niet veel keuze , 't was dat of adoptie. Nu voor mij is dit hetzelfde als adoptie maar dan in een hééél vroeg stadium (gezien ik alleenstaand ben en zowel van een donoreicel als -zaadcel afhankelijk ben) en voor adoptie ben je als alleenstaande heel beperkt wat land van herkomst betreft en zou het nog eens 3 jaar of meer duren en dat zie ik niet meer zitten. Voila, en nu stop ik hé
-
stefanie
- Berichten: 674
- Lid geworden op: 21 februari 2007, 17:35
hey mieken
je kan mss je licht eens opsteken op
mijn space,ik ben namelijk ook de trotse
mama van een zoontje die verwekt is met eiceldonatie
en heb er nog geen seconde bij stil gestaan dat hij biologisch niet van mij is,het is ONZE zoon.
groetjes stefanie
http://eicelgezocht.spaces.live.com/
je kan mss je licht eens opsteken op
mijn space,ik ben namelijk ook de trotse
mama van een zoontje die verwekt is met eiceldonatie
en heb er nog geen seconde bij stil gestaan dat hij biologisch niet van mij is,het is ONZE zoon.
groetjes stefanie
http://eicelgezocht.spaces.live.com/
-
MiWi
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 22 februari 2010, 22:31
Hey Mieken,
Zelf ben ik trotse mama van 2 gezonde kindjes, maar bij de geboorte van ons eerste kindje overviel het me dat ik hier zat te glunderen terwijl andere koppels er jaren over doen en vaak eerst een hele lijdensweg hebben moeten afleggen om dat uiteindelijk via medische hulp ouder te kunnen worden.
Toen heb ik besloten om zelf ooit eiceldonor te worden. Eerst moest de kinderwens zijn voldaan en na lang wachten is ook dat in orde.
Volgende maand start ik met heel het proces van neusspray en spuitjes.
Velen hebben me al gevraagd of ik het niet raar zou vinden dat er ergens "een kind van mij" rond loopt. Maar het is geen kind van mij. Wat ik wil doen is niet een kind maken. Nee, ik wil vrouwen met een onvervulde kinderwens helpen om moeder te worden. Ik wil dat ze net dat goeie gevoel zouden hebben als ik had toen ik mijn kindjes de eerste keer vast hield.
Net zoals ik het afstaan van een eicel nooit zal zien als een stuk van mijn kind, mag jij ook het accepteren van een eicel zien als een kind van een ander.
Iemand helpt jou gewoon met een "ingrediënt" dat je zelf niet kan aanleveren. Iemand zal jou kunnen helpen om mama te worden. En ook al zitten er geen cellen in van jou, een kind wordt volledig gevormd door opvoeding en dat bepaal jij. De ogen en de kleur van haar, lichaamsbouw, ... al die uiterlijke kenmerken worden bepaald door genen, maar het lieve, welopgevoede, spontane, warm hart, en alle andere karaktertrekken die ons zo trots maken die bepalen jij en je man.
Ik werk samen met UZ Leuven. Zij hebben uitgebreide documentatie over IVF/eiceldonatie.
Het zal niet lang meer duren of ik ben aan het sprayen en aan het prikken (terwijl ik echt niet zot ben van spuitjes mag ik ze zelf in mijn buik gaan steken!), maar ik zal aan je denken. Hopelijk voel je ooit ook iemand schoppen, en mag jij ook 's nachts in de zetel slapen met je baby als hij een keelontsteking heeft
Succes!
Zelf ben ik trotse mama van 2 gezonde kindjes, maar bij de geboorte van ons eerste kindje overviel het me dat ik hier zat te glunderen terwijl andere koppels er jaren over doen en vaak eerst een hele lijdensweg hebben moeten afleggen om dat uiteindelijk via medische hulp ouder te kunnen worden.
Toen heb ik besloten om zelf ooit eiceldonor te worden. Eerst moest de kinderwens zijn voldaan en na lang wachten is ook dat in orde.
Volgende maand start ik met heel het proces van neusspray en spuitjes.
Velen hebben me al gevraagd of ik het niet raar zou vinden dat er ergens "een kind van mij" rond loopt. Maar het is geen kind van mij. Wat ik wil doen is niet een kind maken. Nee, ik wil vrouwen met een onvervulde kinderwens helpen om moeder te worden. Ik wil dat ze net dat goeie gevoel zouden hebben als ik had toen ik mijn kindjes de eerste keer vast hield.
Net zoals ik het afstaan van een eicel nooit zal zien als een stuk van mijn kind, mag jij ook het accepteren van een eicel zien als een kind van een ander.
Iemand helpt jou gewoon met een "ingrediënt" dat je zelf niet kan aanleveren. Iemand zal jou kunnen helpen om mama te worden. En ook al zitten er geen cellen in van jou, een kind wordt volledig gevormd door opvoeding en dat bepaal jij. De ogen en de kleur van haar, lichaamsbouw, ... al die uiterlijke kenmerken worden bepaald door genen, maar het lieve, welopgevoede, spontane, warm hart, en alle andere karaktertrekken die ons zo trots maken die bepalen jij en je man.
Ik werk samen met UZ Leuven. Zij hebben uitgebreide documentatie over IVF/eiceldonatie.
Het zal niet lang meer duren of ik ben aan het sprayen en aan het prikken (terwijl ik echt niet zot ben van spuitjes mag ik ze zelf in mijn buik gaan steken!), maar ik zal aan je denken. Hopelijk voel je ooit ook iemand schoppen, en mag jij ook 's nachts in de zetel slapen met je baby als hij een keelontsteking heeft
Succes!
-
kago
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 10 maart 2009, 22:17
Bij mij was vandaag op dag 16 nog niets te bespeuren, toch niet iets dat op een follikel lijkt...... Wordt nu toch wel een beetje ongerust Ik vrees dat de menopauze serieus aan het inzetten is. Daarom ook dat mijn cyclussen steeds langer en langer worden tot ze voorgoed wegblijven........ Toch blijf ik nog effe hopen Ik moet nog telefoon krijgen van Jette tussen 15.00 en 20.00u. Dan weten we weeral wat meer
Effe een vraagje voor degenen die willen of kunnen antwoorden: Deze vraag is ons ook al voorgesteld in Jette. Onze laatste optie is eiceldonatie. Hoe staan jullie daar tegenover? Ik vind dit echt niet makkelijk. In het begin was ik resoluut tegen, maar hoe langer je bezig bent, begin ik toch te twijfelen.
Vooral de wachtlijsten, naar het schijnt 2 jaar? Ik wordt al wel 40 in april! En ook steeds weer, hoe gaat het eruit zien? Gaat het iets van mijn man hebben? Karakter? Etc........ Ik breek er mijn hoofd nog eens over Ik weet wel, ik ga de knoop ooit moeten doorhakken, maar zou graag toch eens wat meningen horen, positief of negatief!!!
Liefs, Kago
Effe een vraagje voor degenen die willen of kunnen antwoorden: Deze vraag is ons ook al voorgesteld in Jette. Onze laatste optie is eiceldonatie. Hoe staan jullie daar tegenover? Ik vind dit echt niet makkelijk. In het begin was ik resoluut tegen, maar hoe langer je bezig bent, begin ik toch te twijfelen.
Vooral de wachtlijsten, naar het schijnt 2 jaar? Ik wordt al wel 40 in april! En ook steeds weer, hoe gaat het eruit zien? Gaat het iets van mijn man hebben? Karakter? Etc........ Ik breek er mijn hoofd nog eens over Ik weet wel, ik ga de knoop ooit moeten doorhakken, maar zou graag toch eens wat meningen horen, positief of negatief!!!
Liefs, Kago
-
miek
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 5 juli 2009, 17:05
Ook ik zal enkel zwanger kunnen worden via eiceldonatie. Ben net 31 jaar en al 5 jaar bezig om zwanger te worden. In totaal hebben we 3 pick-ups gehad waarvan de laatste in een natuurlijke cyclus omdat ik niet goed reageer op de medicatie, mijn eicellen waren steeds van slechte kwaliteit (zelfs nog niet geprobeerd om te laten bevruchten).
Nu ben ik al een half jaar aan het twijfelen of ik een kindje wil via eiceldonatie, die ene dag ben ik er zeker van dat ik dat wil en de andere dag twijfel ik. Mijn zus wil voor mij eicellen doneren, het zou dan een gekende donatie zijn. Het voordeel hiervan is dat het kindje ook uiterlijk op mij zou kunnen lijken. Maar toch blijf ik twijfelen.
Het deed deugd om het berichtje van MiWi te lezen, ook mijn zus bekijkt het afstaan van een eicel niet als het afstaan van een kindje, maar iets wat zij kan doen om mijn kinderwens.
Nu ben ik al een half jaar aan het twijfelen of ik een kindje wil via eiceldonatie, die ene dag ben ik er zeker van dat ik dat wil en de andere dag twijfel ik. Mijn zus wil voor mij eicellen doneren, het zou dan een gekende donatie zijn. Het voordeel hiervan is dat het kindje ook uiterlijk op mij zou kunnen lijken. Maar toch blijf ik twijfelen.
Het deed deugd om het berichtje van MiWi te lezen, ook mijn zus bekijkt het afstaan van een eicel niet als het afstaan van een kindje, maar iets wat zij kan doen om mijn kinderwens.
-
MiWi
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 22 februari 2010, 22:31
Hey Miek,
Als je twijfelt, denk dan even na of je denkt dat je kan leven met een onvervulde kinderwens.
Misschien denk je dat je dat het zo ook wel ok is, en dat je met z'n tweetjes veel meer dingen kan doen.
Maar misschien denk je zoals ik ooit heb gedaan toen mijn kinderwens ooit niet wilde uitkomen... Ik ben er zelf het hart van in geweest, maar gelukkig was moeder natuur me na een tijdje weer gunstig gezind ;0)
Wat je zus wil doen is prachtig. Ze zal elke dag het plezier hebben om jou gelukkig te kunnen zien, dankzij dat kleine wonder. Het hele proces is niet niets, zowel psychisch als fysisch, maar het gevoel dat je alles doet om iemand aan zoiets moois te helpen, is onbeschrijfelijk.
Ik zal niet weten waar dat kind zal opgroeien, maar ik weet dat het mensen zijn die al een lange weg achter de rug hebben, en waar de kinderwens zo groot is dat ze met eiceldonatie willen werken.
Neem tijd om na te denken, maar als je het echt wil, aanvaard dan het geschenk van je zus met open armen. Jullie zusterliefde is iets om trots op te zijn, en zo'n kwaliteiten moet je kunnen doorgeven aan je kinderen, niet?
Groetjes
Als je twijfelt, denk dan even na of je denkt dat je kan leven met een onvervulde kinderwens.
Misschien denk je dat je dat het zo ook wel ok is, en dat je met z'n tweetjes veel meer dingen kan doen.
Maar misschien denk je zoals ik ooit heb gedaan toen mijn kinderwens ooit niet wilde uitkomen... Ik ben er zelf het hart van in geweest, maar gelukkig was moeder natuur me na een tijdje weer gunstig gezind ;0)
Wat je zus wil doen is prachtig. Ze zal elke dag het plezier hebben om jou gelukkig te kunnen zien, dankzij dat kleine wonder. Het hele proces is niet niets, zowel psychisch als fysisch, maar het gevoel dat je alles doet om iemand aan zoiets moois te helpen, is onbeschrijfelijk.
Ik zal niet weten waar dat kind zal opgroeien, maar ik weet dat het mensen zijn die al een lange weg achter de rug hebben, en waar de kinderwens zo groot is dat ze met eiceldonatie willen werken.
Neem tijd om na te denken, maar als je het echt wil, aanvaard dan het geschenk van je zus met open armen. Jullie zusterliefde is iets om trots op te zijn, en zo'n kwaliteiten moet je kunnen doorgeven aan je kinderen, niet?
Groetjes
-
Mom to be
- Berichten: 160
- Lid geworden op: 20 mei 2008, 10:49
Hoi dames, ik meng me even in het gesprek.
De diagnose is zeker bij mij: ik ben low responder en heb lage eicelreserves. Ik heb een eerste ICSI moeten stopzetten omdat er maar 2 follikels waren en bij de daaropvolgende poging waren er 7 follikels en wezen de hormonen op 6 eicellen, maar werd er slechts 1 eicelletje geoogst. Deze werd bevrucht, maar deelde na dag 2 niet verder.
Er is nog wel geen uitsluitsel over de kwaliteit van mijn eicellen (aangezien er eigenlijk nog maar 1 PU is geweest), maar gezien mijn leeftijd (31) blijft de dokter hopen.
De dokter heeft voorgesteld om nog een laatste volwaardige 2e (korte) ICSI doen. Wel zonder vooraf lamleggen met suprefact en met verhoogde dosis Menopur (300 eenheden). Voor low responders blijkt immer dat vooraf suprefacten geen gunstig effect heeft op aantal eciellen.
Moeten ze dit stoppen of mislukt het weer volledig, dan ga ik over naar 3 in one ICSI in natuurlijke cyclus , ZONDER stimulatie waar ze dus PU doen voor een volledig natuurlijk gegenereerde eicel (vraag is of ik die aanmaak in een natuurlijke cyclus uiteraard) . Ik krijg dan 3 pogingen voor de prijs van 1 IVF.
Ik ga pas terug aan de slag met het fertileitscentrum dit najaar . Dat is ruim anderhalf jaar na mijn laatste poging.
Om eerlijk te zijn: ik ben er nog niet uit of ik mezelf weer die behandelingen en teleurstelling van een falend lichaam kan aandoen. Ik ben er helemaal kapot van gegaan de vorige keren en wil liefst mikken op de behandeling met de meeste kans. Ook doordat er ondertussen weeral zoveel tijd gaat zitten tussen de pogingen en dat niet gunstig is voor mijn eigen eicellen..
Ik denk er dus sterk over om alles onmiddellijk te zetten op eiceldonatie. Ergens heb ik wel de droom om ‘mijn genen’ verder te zien leven in een kindje en zou het echt fantastisch zijn om dit met mijn ventje te ‘maken’.. Maar langs de andere kant: ik sta helemaal open voor adoptie ook, mij maakt het uiteindelijk niet zo uit of ik bio-moeder ben of niet..Als ik maar moeder kan zijn..
Ik kan het aspect van ‘het is niet helemaal van mij’ dan ook heel erg relativeren, maar geloof me, in den beginnen zei ik ook resoluut: NO WAY voor eiceldonatie.
Maar als ik er goed over nadenk: je draagt dat kindje in je buik, je voelt het groeien, je bevalt, je hebt daar (in tegenstelling tot met adoptie) WEL een biologische band mee. Het enige wat er ontbreekt is dan dat stukje van ‘jouw’ DNA materiaal, maar volgens mij maakt dat gevoelsmatig GEEN verschil.
Behalve dan dat ik de vrouwen (in geval van wisseldonatie) donor zijn, eeuwig dankbaar zou zijn natuurlijk!
De diagnose is zeker bij mij: ik ben low responder en heb lage eicelreserves. Ik heb een eerste ICSI moeten stopzetten omdat er maar 2 follikels waren en bij de daaropvolgende poging waren er 7 follikels en wezen de hormonen op 6 eicellen, maar werd er slechts 1 eicelletje geoogst. Deze werd bevrucht, maar deelde na dag 2 niet verder.
Er is nog wel geen uitsluitsel over de kwaliteit van mijn eicellen (aangezien er eigenlijk nog maar 1 PU is geweest), maar gezien mijn leeftijd (31) blijft de dokter hopen.
De dokter heeft voorgesteld om nog een laatste volwaardige 2e (korte) ICSI doen. Wel zonder vooraf lamleggen met suprefact en met verhoogde dosis Menopur (300 eenheden). Voor low responders blijkt immer dat vooraf suprefacten geen gunstig effect heeft op aantal eciellen.
Moeten ze dit stoppen of mislukt het weer volledig, dan ga ik over naar 3 in one ICSI in natuurlijke cyclus , ZONDER stimulatie waar ze dus PU doen voor een volledig natuurlijk gegenereerde eicel (vraag is of ik die aanmaak in een natuurlijke cyclus uiteraard) . Ik krijg dan 3 pogingen voor de prijs van 1 IVF.
Ik ga pas terug aan de slag met het fertileitscentrum dit najaar . Dat is ruim anderhalf jaar na mijn laatste poging.
Om eerlijk te zijn: ik ben er nog niet uit of ik mezelf weer die behandelingen en teleurstelling van een falend lichaam kan aandoen. Ik ben er helemaal kapot van gegaan de vorige keren en wil liefst mikken op de behandeling met de meeste kans. Ook doordat er ondertussen weeral zoveel tijd gaat zitten tussen de pogingen en dat niet gunstig is voor mijn eigen eicellen..
Ik denk er dus sterk over om alles onmiddellijk te zetten op eiceldonatie. Ergens heb ik wel de droom om ‘mijn genen’ verder te zien leven in een kindje en zou het echt fantastisch zijn om dit met mijn ventje te ‘maken’.. Maar langs de andere kant: ik sta helemaal open voor adoptie ook, mij maakt het uiteindelijk niet zo uit of ik bio-moeder ben of niet..Als ik maar moeder kan zijn..
Ik kan het aspect van ‘het is niet helemaal van mij’ dan ook heel erg relativeren, maar geloof me, in den beginnen zei ik ook resoluut: NO WAY voor eiceldonatie.
Maar als ik er goed over nadenk: je draagt dat kindje in je buik, je voelt het groeien, je bevalt, je hebt daar (in tegenstelling tot met adoptie) WEL een biologische band mee. Het enige wat er ontbreekt is dan dat stukje van ‘jouw’ DNA materiaal, maar volgens mij maakt dat gevoelsmatig GEEN verschil.
Behalve dan dat ik de vrouwen (in geval van wisseldonatie) donor zijn, eeuwig dankbaar zou zijn natuurlijk!
-
kago
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 10 maart 2009, 22:17
Het geeft me toch een duwtje in de rug merk ik. Ik was een beetje bang dat iedereen er tegen zou zijn, niet dat ik er rekening mee zou houden -
Mom to be
- Berichten: 160
- Lid geworden op: 20 mei 2008, 10:49
Miek, ik heb helaas geen zus, maar ik zou doodgelukkig zijn mocht die dat voor mij doen. Ik ken 2 zussen die het voor elkaar gedaan hebben en t grappige is: kindje lijkt zelfs keihard op de moeder, totaal niet op de donerende zus.. Heel weird, want IK wist ervan en nog vond ik echt dat het helemaal zijn moeder was toen ik op kraamvisite ging en nu NOG..miek schreef:
Nu ben ik al een half jaar aan het twijfelen of ik een kindje wil via eiceldonatie, die ene dag ben ik er zeker van dat ik dat wil en de andere dag twijfel ik. Mijn zus wil voor mij eicellen doneren, het zou dan een gekende donatie zijn. Het voordeel hiervan is dat het kindje ook uiterlijk op mij zou kunnen lijken. Maar toch blijf ik twijfelen.
Het deed deugd om het berichtje van MiWi te lezen, ook mijn zus bekijkt het afstaan van een eicel niet als het afstaan van een kindje, maar iets wat zij kan doen om mijn kinderwens.
Los of het nou op je lijkt of niet, het feit dat jij het baart en in jou groeit, das echt een onmetelijk
groot geschenk.
-
MiWi
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 22 februari 2010, 22:31
gedonneerd
Hallo,
Hier mijn ervaring om eicellen te donneren.
Gisteren was het eindelijk zover. Na maanden hopen om iemand te kunnen helpen, weken 3 x daags neusspray en ongeveer 12 dagen van mezelf in te spuiten, mocht ik gisteren mijn eitjes donneren.
Mijn grootste schrik in het begin was mezelf in te spuiten. Ja, je kan dat vragen aan de mensen van het wit-geel kruis, maar ik wilde dat zelf doen. Dus de eerste spuit heb ik laten zetten door een verpleegster. De tweede en alle volgende deed ik zelf. Ik moet bekennen dat het beter meeviel dan verwacht.
Gisteren werd ik weer overvallen door angst. Naar het ziekenhuis, uitkleden, naald in de hand voor de medicatie, naar de operatiezaal gerold, daar in slaap worden gedaan, en dan eitjes verwijderen die tot meer dan 2 cm groot zijn.
Geef toe, er zijn leukere dingen om te doen op een zonnige dag.
Toen ik wakker werd en de verdoving begon uit te werken, kreeg ik last van de ingreep. 1 eierstok zat veel te hoog dus de verpleegster moest hard op mijn buik duwen.
's middags waren we al terug onderweg naar huis.
Na de middag lag ik lekker in de zon in mijn hangmat.
Nu, de ochtend nadien, is mijn buik gevoelig, vooral als ik gewicht op hef (vb. mijn zoon van 10 maanden), maar voor de rest valt het goed mee.
Ik heb weer meer schrik gehad dan nodig was
Voor zij die twijfelen om dit te doen, het valt heel goed mee. Het is slechts een klein ongemak waarmee je misschien iemand het grootste geluk kan bezorgen.
Twijfel niet. Kijk naar je eigen kinderen en weet welk zalig gevoel ze je geven.
MiWi
Hier mijn ervaring om eicellen te donneren.
Gisteren was het eindelijk zover. Na maanden hopen om iemand te kunnen helpen, weken 3 x daags neusspray en ongeveer 12 dagen van mezelf in te spuiten, mocht ik gisteren mijn eitjes donneren.
Mijn grootste schrik in het begin was mezelf in te spuiten. Ja, je kan dat vragen aan de mensen van het wit-geel kruis, maar ik wilde dat zelf doen. Dus de eerste spuit heb ik laten zetten door een verpleegster. De tweede en alle volgende deed ik zelf. Ik moet bekennen dat het beter meeviel dan verwacht.
Gisteren werd ik weer overvallen door angst. Naar het ziekenhuis, uitkleden, naald in de hand voor de medicatie, naar de operatiezaal gerold, daar in slaap worden gedaan, en dan eitjes verwijderen die tot meer dan 2 cm groot zijn.
Geef toe, er zijn leukere dingen om te doen op een zonnige dag.
Toen ik wakker werd en de verdoving begon uit te werken, kreeg ik last van de ingreep. 1 eierstok zat veel te hoog dus de verpleegster moest hard op mijn buik duwen.
's middags waren we al terug onderweg naar huis.
Na de middag lag ik lekker in de zon in mijn hangmat.
Nu, de ochtend nadien, is mijn buik gevoelig, vooral als ik gewicht op hef (vb. mijn zoon van 10 maanden), maar voor de rest valt het goed mee.
Ik heb weer meer schrik gehad dan nodig was
Voor zij die twijfelen om dit te doen, het valt heel goed mee. Het is slechts een klein ongemak waarmee je misschien iemand het grootste geluk kan bezorgen.
Twijfel niet. Kijk naar je eigen kinderen en weet welk zalig gevoel ze je geven.
MiWi
-
jytteke
- Berichten: 40
- Lid geworden op: 24 februari 2010, 22:34
ervaring als eicel acceptor
hallo,
Ik ben Jytte, bijna 30, en wij hebben reeds twee eiceldonaties achter de rug. Bij mij is het probleem dat ik geen eierstokken heb dus nie spontaan, via inseminatie of via 'gewone' ivf zwanger kan worden.
Een keer kruisdonatie met een vriendin, en een keer rechtstreekse donatie met een vrouw die heeft gereageerd op 1 van mijn oproepen op forums destijds.
Mijn ervaringen waren totaal verschillend beide keren.
Bij de eerste poging (met vriendin) voelde ik mij er helemaal nie zo goed bij. Dat zal wel liggen aan het feit dat ze heel veel last heeft gehad van de hormonen die gebruikt werden bij de behandeling en een 'moeilijke' pick up heeft gehad.
De tweede keer ging alles veel vlotter, met die dame die k op internet had leren kennen.
'Dankzij' beiden zijn wij zwanger kunnen worden, eerste keer van tweede cryo en tweede keer van de tweede (laatste) verse poging, maar deze twee beginnende zwangerschappen zijn helaas uitgedraaid op een miskraam.
Ik ben deze beide dames dan ook ontzettend dankbaar!!
Want nu weten we dat we wel degelijk zwanger kunnen worden!
Met het idee eiceldonatie heb ik niet echt problemen gehad, heb als het ware de tijd gehad aan het idee te 'wennen', doordat ze al op puberteitsleeftijd verteld hadden dat ik geen 'eigen' kinderen zou kunnen krijgen.
De twee donaties hebben in totaal een maand of vier in beslag genomen per donatie (vanaf eerste onderzoeken terugplaatsing).
Het is de bedoeling dat je zelf een donor zoekt. en of te wel zoeken zij dan weer iemand om de eicellen mee te ruilen of de persoon die jij hebt gevonden 'levert' de eicellen rechtstreeks aan jou.
In de meeste ziekenhuizen werken ze met kruisdonatie (eerste systeem dus).
Nadeel is dat je dan wel even moet wachten tot zij iemand voor jou hebben gevonden, én dat je de eicellen van die persoon van wie je ze krijgt moet delen met een andere vrouw. Terwijl als je rechtstreekse donatie doet je alle eicellen krijgt van je donor.
Dat is het zowat in het kort...
Groetjes, Jytte
Ik ben Jytte, bijna 30, en wij hebben reeds twee eiceldonaties achter de rug. Bij mij is het probleem dat ik geen eierstokken heb dus nie spontaan, via inseminatie of via 'gewone' ivf zwanger kan worden.
Een keer kruisdonatie met een vriendin, en een keer rechtstreekse donatie met een vrouw die heeft gereageerd op 1 van mijn oproepen op forums destijds.
Mijn ervaringen waren totaal verschillend beide keren.
Bij de eerste poging (met vriendin) voelde ik mij er helemaal nie zo goed bij. Dat zal wel liggen aan het feit dat ze heel veel last heeft gehad van de hormonen die gebruikt werden bij de behandeling en een 'moeilijke' pick up heeft gehad.
De tweede keer ging alles veel vlotter, met die dame die k op internet had leren kennen.
'Dankzij' beiden zijn wij zwanger kunnen worden, eerste keer van tweede cryo en tweede keer van de tweede (laatste) verse poging, maar deze twee beginnende zwangerschappen zijn helaas uitgedraaid op een miskraam.
Ik ben deze beide dames dan ook ontzettend dankbaar!!
Want nu weten we dat we wel degelijk zwanger kunnen worden!
Met het idee eiceldonatie heb ik niet echt problemen gehad, heb als het ware de tijd gehad aan het idee te 'wennen', doordat ze al op puberteitsleeftijd verteld hadden dat ik geen 'eigen' kinderen zou kunnen krijgen.
De twee donaties hebben in totaal een maand of vier in beslag genomen per donatie (vanaf eerste onderzoeken terugplaatsing).
Het is de bedoeling dat je zelf een donor zoekt. en of te wel zoeken zij dan weer iemand om de eicellen mee te ruilen of de persoon die jij hebt gevonden 'levert' de eicellen rechtstreeks aan jou.
In de meeste ziekenhuizen werken ze met kruisdonatie (eerste systeem dus).
Nadeel is dat je dan wel even moet wachten tot zij iemand voor jou hebben gevonden, én dat je de eicellen van die persoon van wie je ze krijgt moet delen met een andere vrouw. Terwijl als je rechtstreekse donatie doet je alle eicellen krijgt van je donor.
Dat is het zowat in het kort...
Groetjes, Jytte
-
wonder34
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 29 juni 2010, 16:34
Re: gedonneerd
Beste Miwi,
jij bent echt één uit de duizend. Hoe meer ik hier lees hoe meer zin ik krijg in eiceldonatie en geloof me die wens was al zeeeer groot. Tijdens een operatie ben ik beide eierstokken verwijderd waardoor ik dus niet spontaan zwanger kan worden.Daarom hopen wij op een "reddende" engel zoals jij. Indien je nog een donatie zou overwegen zouden wij het heel fijn vinden mocht je even aan ons denken. Wij kijken al jaren uit naar een engeltje hier bij ons.
Vele groetjes
wonder 34
jij bent echt één uit de duizend. Hoe meer ik hier lees hoe meer zin ik krijg in eiceldonatie en geloof me die wens was al zeeeer groot. Tijdens een operatie ben ik beide eierstokken verwijderd waardoor ik dus niet spontaan zwanger kan worden.Daarom hopen wij op een "reddende" engel zoals jij. Indien je nog een donatie zou overwegen zouden wij het heel fijn vinden mocht je even aan ons denken. Wij kijken al jaren uit naar een engeltje hier bij ons.
Vele groetjes
wonder 34
-
Felina
- Berichten: 18
- Lid geworden op: 26 februari 2015, 8:50
Re: Ervaring als eicel-acceptor?
Hallo,
Mijn naam is Felina, ik doe een oproep aan vrouwen die een hormoonbehandeling hebben gevolgd met Suprefact of Decapeptyl in de VUB Jette. Waardoor zij hevige pijn of last kregen aan hun ogen.
Graag had ik met hen gesproken, zij kunnen mij langs deze weg contacteren.
Alvast mijn dank.
Lieve groetjes,
Felina
Mijn naam is Felina, ik doe een oproep aan vrouwen die een hormoonbehandeling hebben gevolgd met Suprefact of Decapeptyl in de VUB Jette. Waardoor zij hevige pijn of last kregen aan hun ogen.
Graag had ik met hen gesproken, zij kunnen mij langs deze weg contacteren.
Alvast mijn dank.
Lieve groetjes,
Felina
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 37 gasten