Ik mag mijn donorkinderen niet meer zien

[traan]

Graag wil ik hier mijn verhaal kwijt en jullie mening..


In 2009 heb ik gereageerd op een oproep van iemand die nog een grote kinderwens had maar door haar vervroegde overgang ze zelf niet meer kon krijgen. Ik besloot haar te willen helpen, ondanks dat ik er nog nooit van gehoord had. Na een traject van onderzoeken en gesprekken in het ziekenhuis ben ik goed gekeurd als donor. We hebben het van te voren over gehad hoe we na de donatie verder wilde gaan. Ik zou niet met het idee kunnen leven dat ik niet weet of er biologisch een kindje van mij zou rond lopen. We waren het er over eens dat we eerlijkheid belangrijk vonden, ook naar de kinderen toe.
Tijdens het hele traject van ziekenhuis bezoeken en hormonen spuiten hadden we veel contact. We werden vrienden. Bij mijn ziekenhuis bezoeken was ze altijd aanwezig. De eerste poging was raak, zwanger van een tweeling! Bij de terug plaatsing ben ik ook aanwezig geweest.Tijdens haar zwangerschap zijn we contact blijven houden. We belden elkaar en spraken soms af.
Toen de bevalling begon kreeg ik als eerste een telefoontje. het resultaat twee gezonde jongetjes!
We hielden contact en kwam op kraambezoek.
het voelde goed wat ik had gedaan.
Ze kwamen geregeld langs en ik volgde hun ontwikkelingen. Toen ze iets groter werden kwamen ze wel eens een weekend logeren. Want volgens haar zouden ze nergens zo goed verzorgd worden als bij mij want ik hield ook van ze ( ze waren tenslotte een stukje van mij)In mijn omgeving wist iedereen van mijn donatie af. Ze kwamen zelf op verjaardagen van mijn neefje en nichtje.Ik kan zeggen het ideale plaatje. Ik was nee ben heel trots op de mannen! Om een lang verhaal kort te maken ze zijn onlangs 4 geworden en kreeg een bericht via facebook dat ze zonder mij verder wilde.
De reden die ze aangaf was dat ik een ander leven had met puberende kinderen enz.Ik blijf nu achter met een leegte en weet niet wat ik er mee aan moet? Ik denk dat het te moeilijk word want ze zouden het de kinderen vertellen als ze daar de leeftijd voor zouden krijgen.Ik weet dat ik geen recht van spreken heb en kan er niks tegen doen. Ik ben 4 jaar lang onderdeel van hun leven geweest en heb een bijzondere band met ze opgebouwd.Ik heb geen spijt van mijn donatie want het zijn geweldige kinderen maar als ik dit geweten had... had ik het nooit gedaan. Hoe kan een mens zo slecht zijn.

[Last hope]

Welke kliniek heeft dit uitgevoerd?
Ze doen toch kruisdonatie tenzij je een zus bent van de ontvanger?

[eiceldonor]

het is verschrikkelijk wat je meemaakt. ikzelf ben 2 keer door geweest. met kruisdonatie. ik weet niet eens of er ergens een ander kind biologisch gezien van mij rondloopt dan mijn eigen 4 kinderen. en ik heb daar geen behoefte aan ook niet. ieder zijn mening daarover, mijn mening is: het was maar een eitje. anders spoel ik dat toch maar iedere maand door 't wc en daar rouw ik ook niet om.

maar ik vraag me af welke kliniek dat idd gekende donatie doet!!!!! kruisdonatie is er net om zulke problemen te vermijden.

[Valaki]

Ik vind het heel erg dat deze situatie er is, maar ik vind het net wel goed dat open donatie wel nog bestaat. Dat kan volgens mij in verschillende klinieken. Een anonieme donor is echt niet zaligmakend.

[stefanie]

gekende donatie kan in het jan palfijn te gent
ikzelf heb al een aantal pogingen met ecd achter de rug wissel en gekende donatie.

p.s.maar nog steeds op zoek naar een donor