eventjes voorstellen

[Jokebren]

Hey iedereen

Mijn man en ik zijn al sinds 2014 aan het proberen om ons gezinnetje uit te breiden, tot nu toe jammer genoeg nog steeds niet gelukt.
Ik wou al sneller hulp inschakelen maar mijn man wou afwachten, dit zorgde elke maand weer voor frustraties en het dan uitwerken op hem met als gevolg dat ik 2017 gstart ben met een burn-out.
Toen hebben we beslist om toch hulp in te schakelen en ondertussen al een paar tests achter de rug.

Man is volledig in orde, mijn hormonencyclus is goed en deze week nog een HyFoSytest gekregen waaruit bleek dat de eileiders ook in orde zijn. Maandag het vervolggesprek dus benieuwd wat er ons te wachten staat...
Nu we met de testen begonnen zijn is mijn man plots helemaal ervoor aan het gaan. Gesprekken en onderzoeken moeten zo snel mogelijk gedaan worden voor hem, bij mij is het gewoon rustig zoeken naar de oorzaak nu Al moet ik zeggen dat bij elke test ze zeggen dat het in orde is, ik onzekerder word.
Hopelijk vinden ze snel een oorzaak en kunnen we daar verder op ingaan. Zou toch graag 2018 leuker starten dan 2017

groetjes

Joke

[Kristeldp]

Dag Joke,

Je hebt op mijn post gereageerd dus je kent mijn situatie en die blijkt vrij gelijkaardig te zijn.
Ik denk dat jullie mogelijks nog een aantal onderzoeken te wachten staan.
Zijn jullie 'in behandeling' bij je vaste gynaecoloog of in fertiliteitskliniek?
Mijn advies: zorg dat je u goed voelt bij de arts. Ik had dat niet bij de gynae in ziekenhuis in de buurt waardoor we mijn inziens verschillende maanden 'verloren' zijn en ik ongerust ben of zijn conclusies steeds correct waren. Zijn verslag voor UZ vond ik ook maar beperkt.
In UZGent zeiden ze dat van alle koppels met fertiliteitsmoeilijkheden bij 1 op 10 geen verklaring wordt gevonden en erkenden ze dat het langs een kant de meest frustrerende situatie is.
Wij proberen vaak met humor met de situatie om te gaan: "er moet iemand de andere kant van de statistiek opvullen" en "die kleine kost ons al stress en geld en hij is er nog niet eens".
Ook profiteren van kinderloze leven: spontane uitjes doen enzo.
Dus ik duim mee voor jullie!

Groetjes, K.

[Meid1991]

oi allemaal ik ben hier nieuw op de forum
Zal mss mezelf even voor stellen ben meid van 25 bijna 26 men man is 32 . wij proberen al 3 voor een baby'tje
Had een te korte cyclus dus neem elke maand progestan bij heb nu een cyclus van 26 dagn .
Ben eerst in behandeling geweest en opgevolgd te torhout met 4 maal iui..
2 maal waren ze te laat..terwijl ze wisten dat ik een vroege eisprong heb ( voel die zelf aankomen )
Nu hadden ze vorige maand geen materiaal meer en doen ze het niet meer en we zijn doorgestuurd naar brugge , heb er een beter gevoel bij
Bij ons is alles in orde , van men man ook.
Gisteren geweest voor de 1ste maal , bloedonderzoek follikelmeeting en vandaag terug bloed onderzoek ze hadden pregnyl voorgeschreven ( nooit gehad ) nu blijkt dat ik die toch niet nodig heb en morgen mogen wij terug voor iui. In torhout verstonden ze. Niet dat ik nog niet zwanger geraakt was behalve die te korte cyclus.
Maar in het verleden ben ik al 1 maal zwanger geweest maar was een miskraam en men man hezft al 2 kindjes dus ik trek me daar aan op. Maar het is emotioneel soms toch zwaar he elke keer die duivelse regels krijgen
Je mag er niet an denken maar das toch makelijk gezegd he...beste vrienden van ons die geen babytje wilden zijn dan zwanger... Ik gun het hen wel... Maar soms heb ik het moeilijk . ik mij hier lid gemaakt zo kan ik praten met vrouwen die het zelfde meemaken .
Dus bij deze hoi allemaal

[Oregano]

Ik stel me ook even voor... Oregano, ondertussen al weer 33 jaar, plusmama van 3 kleine meisjes en heel erg hopend op 1 of 2 kindjes van mijn man en mezelf.

Mijn verhaal: in 2015 onderging ik al eens een laparoscopie, waarbij een aantal endometriosehaardjes werden weggelaserd en waarbij werd vastgesteld dat ik een eenhoornige baarmoeder heb. Daarop volgden 3 iui-pogingen in natuurlijke cyclus, zonder resultaat. Tussen de 3e inseminatie en de bloedtest verbrak mijn toenmalige vriend onze relatie... na een tijd vond ik de man van mijn leven met wie ik natuurlijk graag kindjes wil. Mijn man heeft al drie dochtertjes maar heeft altijd gedroomd van een groot gezin gelukkig. We probeerden een tijdje zonder hulp maar gezien mijn voorgeschiedenis wendden we ons tot de gyneacoloog voor hulp. Zij stelde dat iui gezien mijn eenhoornige bm weinig zin heeft en dat ivf meest aangewezen is. Uit een mri bleek dat de endo op mijn darm die ze hadden laten zitten in 2015 intussen een graad 4 geworden was en dat ik een operatie moest ondergaan. Daarvan ben ik momenteel herstellende; ik heb heel veel pijn gehad en hoop dat het binnenkort allemaal wat beter zal gaan en dat ik terug aan het werk kan. Eind augustus hebben we dan een afspraak om de ivf te beginnen plannen, want ik moest mijn lichaam 4 maand rust geven na de operatie.

Ik hoop dat dit forum me informatie en uitwisseling met mensen die het ook doormaken zal geven. Ik ben intussen al wat een ervaringsdeskundige in de mmm dus ik kan anderen ook wel wat voorthelpen...