nieuweling

[sokewejeam]

hallo iedereen
ik ben sophie ben 33 jaar en gehuwd en mama van 2 kinderen en 1 sterretje
mijn oudste zoon is bijna 5 jaar , men sterretje is 3.5 jaar en men dochter is bijna 2 jaar.
ik blijf het er moeilijk mee hebben om het te kunnen plaatsten zo erg zelfs dat het effect heeft op men relatie en op men andere kinderen .
ik wordt sneller boos op hun ookal hebben ze niks gedaan.Ik loop woedend wat soms tot enorme uitbarstingen kan geven tussen mij en men man. we kunnen met elkaar erover praten maar soms is het te moeilijk vor mij omdat ik het ook zie hoe moeilijk hij het er mee heeft. de zwangerschap van men dochter ging dubbel gepaard aan de ene kant angst en schrik voor mislopen en aan de andere kant vol ongeloof en woede. zo is het gebeurd dat ik tot 9 maand na de bevalling pas besefte dat ik een dochter had en er ok voor begon te leven , ik heb die gevoed en mee gepseeld enzo ervoor ook maar meer op automatische piloot want ik was woedend op mezelf en kwaad op haar omdat zij er wel mocht zijn en hij niet , laat ik wel duidelijkzeggen dat ik geen van beide kinderen ooit kwaad heb gedaan of zou doen. ik heb veel spijt dat ik niet van haar genoot vanaf de geboorte wand dat zijn dingen die ik kwijt ben. behalve men man en 2 vrienden waar ik af en teo eens iets kan tegen zeggen heb ik niemand anders. men moeder niet men vader niet geen broers of zussen. ik ben 1x naar een psycholoog geweest na de bevalling van ons sterretje maar zakte erna zo erg in mekaar dat ik dacht het zo wel te kunnen verwerken zonder hun, nu merk ik echter dat ik het niet kan echt niet men gezin en men kinderen lijden eronder en ikzelf ook ,want na een scheldpartij tegen men man of het kwaad worden tegen men kinderen heb ik iets van waarom heb je dat nu weer gedaan ,die deden niks verkeerd.ik zou beter terug gaan werken want ben al hele lange tijd werkzoekende maar ik kan het niet, ik panikeer nog maar bij de gedachten dat ik men kinderen niet zelf kan ophalen op school of ze moet afgeven in een onthaal of opvang. ik wil zo graag terug van men leven en men gezin genieten maar alleen kan ik het niet.

[tengeltje]

welkom hier alvast.

ik denk dat het enige juiste is,een therapeut zoeken die je hierin kan begeleiden.

zolang die woede er zit,kan je ook moeilijk verder met je leven.

tuurlijk is therapie lastig,moeilijk en uitputtend,maar je werkt eraan om bv je woede net te kunnen plaatsen,zodat ze wat wegebt.

geen idee of je een goeie band hebt met je huisarts?die weten vaak de juiste mensen waar je heen kan om je hierin te begeleiden.
zelfs eventueel enkele keren met je man,zodat ook hij het wat meer kan plaatsen en jullie elkaar wat meer begrijpen in reacties en daden....

veel sterkte alvast....