In Nederland was het sinds 1989 mogelijk om naast anonieme donoren ook 'B-donoren' te kiezen, die toegezegd hadden om zich bekend te maken als het kind 16 of ouder was en daaraan behoefte had.
Bewust koos ik voor een B-donor.
Helaas: de nieuwe wet Donorgegevens die in 2004 inging en anoniem donorschap verbiedt (iets waarmee ik het persoonlijk wel eens ben) bood B-donoren uitdrukkelijke de mogelijkheid om zich alsnog terug te trekken in de anonimiteit.
Dit ging dus volkomen in tegen de geest van diezelfde wet!
Veel donorkinderen van B-donoren staan nu met lege handen: ze hadden verwacht ooit hun bio-vader te leren kennen, maar opeens kan dat niet meer.
Ik ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten. Ik zou me nl. kunnen voorstellen dat ook Belgische aspirant-ouders ooit hun heil hebben gezocht in Nederland, vanwege de behoefte aan een B-donor.
Zelf ben ik behandeld in ziekenhuis Rijnstate in Arnhem (donorcode K34).
Hartelijke groeten,
Galatheia