(op)Nieuw

Plaats reactie
SilentHeyoka
Berichten: 228
Lid geworden op: 17 juli 2018, 9:45

(op)Nieuw

Bericht door SilentHeyoka » 17 juli 2018, 11:06

Hey iedereen,

Twee jaar geleden hebben we onze behandelingen gestopt. Het leven was te verwoestend. Het eerste jaar van deze "pauze" was hartverscheurend. Ik heb me moeten terugtrekken omdat ik niet meer kon omgaan met mijn eigen frustraties, jaloezie en verdriet. Bij de één kon ik meer terecht dan bij de ander, maar door het constante gevoel dat ik geen toekomst meer zag (door geen kinderen te hebben) kon ik het ook niet meer aan om hier met anderen over te spreken.
Ik moest er zelf door. En met begrip en medeleven kon ik op dat punt ook niets meer doen. Al wat ik achterliet was teleurstelling omdat ook die steun, hun verdriet, alles nog moeilijker maakte.
Na deze periode kreeg ik een ellenlange mail van een zeer goede vriendin, die geen contact meer met me wilde. Een hele waslijst van fouten die ik had gemaakt in mijn leven, en dat dit alles niets te maken had met mijn kinderloosheid. Hoewel vrienden en familie hiervan op de hoogte waren (van haar of van mij) werd het recht aan haar gegeven, en bij deze werden haar woorden stilzwijgend beaamd.

Het tweede jaar deed ik mn best om terug een leven te zien, een toekomst, iets van perspectief. Ik veranderde van werk en heb me hier volledig voor gegeven. Mijn werk werd mijn leven, mijn perspectief. Maar de pijn geen kinderen te hebben blijft mijn denken en voelen vergiftigen. Mijn man is intussen meer geneigd om adoptie te doen, maar ik weet niet of ik voor altijd openbaar de stempel wil dragen van "die vrouw die geen kinderen kan krijgen", met alle veroordelingen over hoe ons ouderschap zou zijn; een 'meelevende' "ze doen dat zo goed" of "Je kan wel zien dat het hun eigen kind niet is hé, ze laten zoveel toe" of net andersom.


Geen behandelingen doen is dus ook geen optie, want na al die tijd lukt het me niet om doelloos te leven of een ander levensdoel te vinden. En zolang er mogelijkheden zijn, zal ik die dus moeten nemen. Want als ik het niet doe, zal het het sowieso ooit vangen van iedereen, inclusief mezelf. Uiteindelijk is er maar 1 iemand verantwoordelijk dat mijn man geen kinderen heeft, dat mijn broer geen peter is, dat onze ouders zo'n kleine familie hebben, dat mijn schoonzus voor de tweede keer in tranen van verdriet vertelt dat ze zwanger is, dat we niet meer aanwezig zijn op alle babyborrels of familieuitstapjes, dat we onaangename companie zijn omdat we ons geen plaatsje meer weten binnen de familie want wat is familie als je zelf geen gezin kan stichten,...
Objectief gezien is er maar 1 iemand verantwoordelijk voor dit alles, en dat ben ik.
en, objectief gezien is er maar 1 iemand die er iets kan aan doen, en dat ben ik.

Hier zijn de eerste stappen om terug te starten met IVF; geregistreerd op dit forum, en de fertiliteitsartsen aan het bekijken van AZ Groeninge Kortrijk.

Later zal ik jullie verhalen lezen. Want ik weet dat dit hele traject voor niemand een lachtertje is... We gaan ervoor hé.

Lieve groetjes
2013: Stop pil
2014: start traject IUI + Icsi
08/2020: eiceldonatie, 2 cryo's - 1 TP
13/04/2021: Little One geboren 😊

Juuul
Berichten: 13
Lid geworden op: 9 september 2018, 16:17

Re: (op)Nieuw

Bericht door Juuul » 10 september 2018, 10:54

Wat een verhaal.
Ik herken mezelf in het verdriet van geen kinderen hebben en de frustraties en jaloezie.
Maar probeer niet zo hard te zijn voor jezelf.
Die negatieve gedachtes lijken me echt verschrikkelijk.
Hoe gaat het nu met je?

SilentHeyoka
Berichten: 228
Lid geworden op: 17 juli 2018, 9:45

Re: (op)Nieuw

Bericht door SilentHeyoka » 10 september 2018, 19:12

Het gaat redelijk goed hoor. Een afspraak bij gynaecoloog gemaakt in oktober.
Het is natuurlijk niet dat ik altijd zo denk of ben, maar ergens diep in me blijven die gevoelens toch woekeren. Het moest er nog eens uit denk ik.
Moeilijk is het, om alles een plaats te geven. We hebben nog een weg te gaan.

Wat is jouw verhaal?
2013: Stop pil
2014: start traject IUI + Icsi
08/2020: eiceldonatie, 2 cryo's - 1 TP
13/04/2021: Little One geboren 😊

Juuul
Berichten: 13
Lid geworden op: 9 september 2018, 16:17

Re: (op)Nieuw

Bericht door Juuul » 15 september 2018, 8:23

Mijn verhaal..
In Mei 2015 gestopt met de pil.
Altijd al vroeg een kinderwens gehad en gestopt met het idee we zien het wel.
Komt het is het meer dan welkom en anders kunnen we nog wel even wachten.
Even wachten duurde wel erg lang en na 1,5 jaar ben ik wat meer op mijn dagen gaan letten.
Uiteindelijk zijn we vorig jaar in december naar het ziekenhuis gegaan voor onderzoek.
Daar is niets uitgekomen gelukkig het zou gewoon moeten kunnen.
En nu 2 weken geleden begonnen met hormooninjecties.
Iedereen om me heen word zwanger en voor mij blijft het moeilijkomdat ik ook nog nooit zwanger ben geweest.
In 3,5 jaar tijd nog nooit.. dat is toch raar.
Ik merk dat ik een soort muurtje om me heen maak en blijf zeggen en doen alsof het me niets uitmaakt.
Maar dat er ejgenlijk zoveel verdriet en frustratie zit.

Je afspraak in oktober.. gaan jullie dan gelijk voor ivf?
En dat begrijp ik niet normaal hoe het je leven kan beheersen he.

SilentHeyoka
Berichten: 228
Lid geworden op: 17 juli 2018, 9:45

Re: (op)Nieuw

Bericht door SilentHeyoka » 18 november 2018, 11:48

We zijn er inderdaad mee opnieuw gestart. Uiteindelijk ís die kinderwens er en kun je die niet wegnemen, ookal wil ik me er proberen bij neer te leggen. Het idee dat het toch zou lukken is zo magisch...

Twee weken geleden TP gehad. Morgen bloedafname. Fingers crossed!...
2013: Stop pil
2014: start traject IUI + Icsi
08/2020: eiceldonatie, 2 cryo's - 1 TP
13/04/2021: Little One geboren 😊

Yvonne1983
Berichten: 708
Lid geworden op: 18 februari 2016, 12:20

Re: (op)Nieuw

Bericht door Yvonne1983 » 19 november 2018, 10:16

..
Laatst gewijzigd door Yvonne1983 op 15 oktober 2020, 15:08, 1 keer totaal gewijzigd.

SilentHeyoka
Berichten: 228
Lid geworden op: 17 juli 2018, 9:45

Re: (op)Nieuw

Bericht door SilentHeyoka » 6 april 2019, 9:51

Yvonne1983 schreef:
1 januari 1970, 1:00
Silentheyoke ik heb helaas ook een mail van een 'vriendin' gehad met een oplijsting van al mijn fouten terwijl ik na een lang traject eindelijk zwanger was (de dag na die rotmail is mijn bevalling begonnen en mijn man was zo boos dat als er iets mis zou zijn geweest met zoonlief ze dat wel te horen zou hebben gekregen).
Ik begrijp dat de wens groot is voor een kindje en vind het heel dapper dat je zo lang pauze hebt kunnen nemen. Ik hoop dat je daardoor goed weet wat je wel en niet wilt en dat je een mooi babietje als eindresultaat krijgt. Zelf ben ik bezig voor een tweede en die wens blijft sterk dus probeer dara kracht uit te halen heel veel succes en hopelijk lees ik over een maand of 8 dat je bent bevallen van een prachtige gezonde baby!!
Dag Yvonne. Ik zie je reactie nu nog maar pas.
Toch maar pijnlijk om zo een aanval op je persoon te krijgen terwijl je lichaam je al sowieso in de steek laat. Dat ze allemaal naar de maan lopen met hun oordelen. :lol: (was het maar zo simpel :roll: )

Ik zie in het ICSI-groepje dat je een innesteling hebt. Fingers crossed hoor!!
2013: Stop pil
2014: start traject IUI + Icsi
08/2020: eiceldonatie, 2 cryo's - 1 TP
13/04/2021: Little One geboren 😊

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten