op zoek naar antwoorden

[Shannonbe]

Euhm, hallo allemaal, ik ben Shannon en ik vind het heel moeilijk om mijn verhaal te doen.
Vooral omdat ik het zelf nog niet goed begrijp of misschien omdat ik het zelf nog niet wil accepteren, daar ben ik nog niet aan uit.
Ik weet dat vele van jullie het verhaaltje wel kennen, waarom kom je anders op zo een forum als deze! Vaak niet als alles van het leien dakje loopt. Maar ik voel dat ik iets moet doen met deze onzekerheid, met alle vragen in het hoofd en dat ik door andere ook kan inzien dat het misschien anders kan dan hoe mijn toekomst eruit ziet in mijn hoofd...

Ik zal mij eerst even voorstellen: Ik ben Shannon en ik wordt bijna 24 jaar, ik ben pas afgestudeerd als vroedvrouw en werk nu als verpleegkundige bij het wit-gele kruis. Ik weet dat dit gegeven mij een expert zou moeten maken op het vlak van fertiliteit en dat is zo, ik weet van A tot Z hoe alles in zijn werk gaat. Welke hormonen belangrijk zijn ect,... maar het is eerder het psygische er rond waar ik antwoorden voor zoek.
Ik ben ondertussen gelukkig samen met mijn vriend (al 6 jaar), en sinds kort wonen we samen op een leuk appartement.
Ik ben april 2017 gestopt met de prikpil (wat een rommel) en heb tot juni 2018 moeten wachten op iets wat leek op mijn mentruatie (heel licht bruinverlies). dol enthousiast ben ik dan ook bloed gaan laten nemen voor mijn hormonen status te bepalen en je kan je natuurlijk voorstellen dat ik door het dolle heen was dat ik uberhaupt mijn regels had en dan kan u ook wel voorstellen hoe moeilijk dat het was dat ik te horen kreeg dat ik een AMH had van 0.03, en een FSH van 20-25.
nu wist ik van het begin dat ik sowieso moeilijk ging zwanger worden, ik heb namelijk een oncologische achtergrond (15j geleden) maar ik wist niet dat het ZO erg was.

weet je ik ben echt de moeder van de groep geweest, altijd zorgend voor iedereen. ik zorgden voor de maaltijden en dat iedereen zich op hun gemak voelde. Ik heb mezelf altijd ingebeeld met 2-3 kinderen en dit beeld is gewoon voor mijn ogen in deugen gevallen.
De gyneacoloog zegt het een kans te geven met ICSI, afhankelijk of mijn FSH nog stijgt of niet. Omdat ik nog zo jong ben... en ik lees overal dat ik NIET moet wachten... maar ik sta in het begin van mijn leven, net werkend, mijn vriend nog studerend,... is daar wel plaats voor op dit moment? kan ik het kind alles bieden dat het nodig heeft op dit moment, is mijn vriend hier klaar voor? MAAR als ik nu niet start en ik blijk over een paar jaar NIET in staat te zijn om zelf kinderen te krijgen met mijn eitjes, dan kom ik op een donorlijst te staan... een lijst die naar het schijnt vrij lang is (12-18maanden) en dan word het wel heel lang wachten...

lang verhaal kort, ik zit met de handen in het haar

[mich75]

Hey Shannon,

Als ik je verhaal lees ziet het er niet super goed uit met die waarden.

Ik stel voor dat je je eerst verder laat onderzoeken om te zien hoe dringend het is.

Als het dan toch dringend is kan je 2 dingen doen:

- Je start met stimulatie en laat een pick-up uitvoeren en je eicellen invriezen om later te gebruiken. Nadeel is dat je dan nog niet weet of je bruikbare eicellen hebt en nadien overleeft slechts 2/3 de dooi.

- Je begint met ICSI en laat de embryo's (als je die hebt) invriezen en deze kunnen 5 jaar bewaard worden. Als jullie dan klaar zijn voor een terugplaatsing moeten jullie niet lang wachten. Nadeel is dat je dit maar 1x kan laten doen, de cryo's moeten eerst opgebruikt zijn voor je aan een nieuwe poging kan beginnen.

Als uit de onderzoeken komt dat het niet zo dringend is heb je nog wat meer tijd om nat te denken.

Als blijkt dat je toch op ECD bent aangewezen kan je je ook al op de wachtlijst zetten en als het jouw beurt is en je hebt het niet nodig op die moment kan je nog altijd cancelen of opschuiven.
Verder zijn er België voor zo ver ik weet 2 dokters die ECD doen met verse eitjes (geen ingevroren) en daar is geen wachtlijst.

[Sterrie]

Dag Shannon,

Jammer om te lezen dat je zo'n slecht nieuws gekregen hebt, ik snap dat je het heel moeilijk vindt om dat te plaatsen.

Ik ben zelf ook 'gezegend' met een lage AMH op jonge leeftijd. Ik had op 28 jaar een AMH van 0.3 en een FSH van 16-18, slechte waarden dus. Mijn fertiliteitsarts heeft er toen stevig op aangedrongen om meteen met IVF te starten, want met die waarden komt de menopauze al snel dichterbij... Wij zijn dan begonnen met IVF en ik had bij de pick-up maar drie eitjes, dus dat zegt al genoeg van wat er nog maar overschiet van mijn eicelreserve, niet veel dus... Gelukkig wel een goede kwaliteit van de eicellen, want ze werden alledrie bevrucht en 2 ervan deelden goed verder. Dat is ook wat mijn arts zei: AMH zegt iets over de kwantiteit, maar niet per se over de kwaliteit. Mijn (en jouw) jonge leeftijd speelt dus zeker in mijn voordeel bij het zwanger geraken met een laag AMH.

Mijn advies: er is nog een kans met je eigen eicellen, maar ik denk wel dat je zeker haast moet maken, niet nog een aantal jaren wachten. Het is inderdaad geen ideale situatie, nu halsoverkop aan kinderen beginnen, maar als dit betekent dat je eigen kinderen kan hebben, is het dat misschien wel waard? Better safe than sorry. Maar dat is iets wat jij en je vriend uiteindelijk zullen moeten beslissen. En het idee van mich75 lijkt me ook wel goed: starten voor pick-up en dan de eicellen/embryo's invriezen voor een latere terugplaatsing. Natuurlijk, als het dan niet lukt met die eicellen, ben je wel een paar jaar verder vooraleer je een nieuwe poging kan doen.

Er is trouwens ook een topic 'laag amh' waar je nog wat ervaringen kan lezen.

Ik wens je alvast veel moed en succes!
Sterrie