Op zoek naar hoop (mk/longkanker/1eileider)
Geplaatst: 8 januari 2019, 17:01
Hallo iedereen,
Ik ben 30 (eind deze maand 31). Ik ben getrouwd ( lieve compementaire man van 32), (nog) geen kinderen, toffe job, grote verbouwingen.
Alles leek ons voor de wind te gaan... Na bijna 10 jaar samen trouwen ( 2 jaar geleden), de werken aan onze huis verlopen vlot en ik was na een half jaar echt proberen zwanger... op 25 mei verloor ik ons vruchtje na 11 weken zwangerschap.
Begin juli ongesteld, alles even laten bezinken op reis... Daar ben ik ziek geworden. Op 25 september geoppereerd aan een zeldzame tumor in mijn rechterlong (onder en middenkwab kwijt), maar gelukkig geen uitzaaiingen. Jammer genoeg liep ik daarna een bloedvergiftiging op en werd er tijdens een echo een dermoïdcycste gevonden aan mijn rechterkant. Na het ontwaken van de laproscopie (december) kreeg ik het nieuws dat mijn rechtereileider mee werd weggenomen.
Vandaag heb ik voor het eerst mijn regels na de laatste operatie en volgende week dinsdag een controleafspraak bij mijn gyneacoloog (AZ Sint-jan Brugge).
Ik weet niet zo goed wat ik hier kom doen... mijn hart luchten? Vertrouwen zoeken? Ik heb het gevoel dat in theorie veel kan en ik weet ergens wel dat ik nog belange niet moet klagen... Maar na alle klappen in 2018 doet het steeds meer pijn om geen kindje in onze armen te sluiten. Ik wil erin geloven, maar vraag me af hoe je dat elke dag opnieuw blijft doen. Iemand tips?
Ik ben 30 (eind deze maand 31). Ik ben getrouwd ( lieve compementaire man van 32), (nog) geen kinderen, toffe job, grote verbouwingen.
Alles leek ons voor de wind te gaan... Na bijna 10 jaar samen trouwen ( 2 jaar geleden), de werken aan onze huis verlopen vlot en ik was na een half jaar echt proberen zwanger... op 25 mei verloor ik ons vruchtje na 11 weken zwangerschap.
Begin juli ongesteld, alles even laten bezinken op reis... Daar ben ik ziek geworden. Op 25 september geoppereerd aan een zeldzame tumor in mijn rechterlong (onder en middenkwab kwijt), maar gelukkig geen uitzaaiingen. Jammer genoeg liep ik daarna een bloedvergiftiging op en werd er tijdens een echo een dermoïdcycste gevonden aan mijn rechterkant. Na het ontwaken van de laproscopie (december) kreeg ik het nieuws dat mijn rechtereileider mee werd weggenomen.
Vandaag heb ik voor het eerst mijn regels na de laatste operatie en volgende week dinsdag een controleafspraak bij mijn gyneacoloog (AZ Sint-jan Brugge).
Ik weet niet zo goed wat ik hier kom doen... mijn hart luchten? Vertrouwen zoeken? Ik heb het gevoel dat in theorie veel kan en ik weet ergens wel dat ik nog belange niet moet klagen... Maar na alle klappen in 2018 doet het steeds meer pijn om geen kindje in onze armen te sluiten. Ik wil erin geloven, maar vraag me af hoe je dat elke dag opnieuw blijft doen. Iemand tips?