Overgang, en toch IUI proberen...
Geplaatst: 14 januari 2019, 16:42
hallo iedereen,
Ik ben Sabrina, bijna 33 jaar en heb de diagnose vervroegde overgang gekregen twee maanden geleden.
16 januari dit jaar had ik moeten bevallen van ons eerste kindje, dat misgelopen is op 10 weken. Het verdriet is nog groot..
Na de miskraam hebben we meteen terug geprobeerd zwanger te geraken. Ik was van de eerste zwanger na zeven maand, dus dacht dat het nu ook zoiets zou worden. Een paar maand ( augustus) na de curretage (juni), had ik voor de eerste keer een hele lange cyclus met (geen) een rare eisprong uiteindelijk heel laat in die cyclus.
Ik maakte me zorgen en stelde mijn gyneacoloog hiervan op de hoogte. Ze heeft me in september laten komen en een echo gemaakt. Hier was niets abnormaals te zien. Enkel dat er wel een eisprong geweest was.
Ze stelde voor dat we een cyclusopvolging gingen doen. Oktober leek alles prima, buiten mijn AH waarde die nog maar 0,09 aangaf! Fsh 22.. maar zolang ik nog menstrueerde kon het nog evengoed lukken als bij een ander koppel volgens haar...
We hadden wel geen tijd te verliezen, ivf viel al uit de boot, hiervoor had ik veel te weinig eicelreserve en zou ik te hard moeten gestimuleerd worden, beginnen ze niet aan. vervolgens zette ze me op voor januari te starten met IUI met menopur... december lag alles stil in het ziekenhuis dan deden ze niets. In november moesten er nog testen gedaan worden, zaadkwaliteit,( die overigens enorm goed was, en weinig gezien is, mijn man is dus super vruchtbaar)...enfin, alle testen waren prima, eileider en baarmoeder goed, zaad prima, dus enkel mijn eicelvoorraad en wellicht kwaliteit ervan laat de wensen over....
Het ergste wat kon gebeuren gebeurde in december, de maand vlak voor ze ons gingen helpen...
Alles viel stil vanbinnen. Na een cyclusopvolging in december kwamen volgende waarden aan het licht: fsh dag 14 150 en oestrogeen heel laag
Ik voelde de grond onder mijn voeten wegschuiven, zodra ze het woord menopauzewaarden uitsprak!
Klaar, einde verhaal, ..
Het kon volgens haar nog fluctueren, die waarden..
Ik kon het niet geloven, op 8 maanden tijd van zwanger naar onvruchtbaar??... en had al die tijd mijn menstruatie gehad.. sedert we begonnen waren voor een kindje, oktober 2017, zwanger april 2018.. ervoor nam ik de pil dus geen idee of mijn menstruatie ooit al onregelmatig was.
Ik kon het niet geloven allemaal, dus ik ging voor een 2nd opinion naar Jette; Dr Debrucker bekeek de laatste resultaten van mijn waarden, en zei, enige optie is eiceldonatie..
Maar ik bleef denken aan het feit dat mijn waarden nog kunnen fluctueren.. wou dus niet zomaar meteen kiezen voor eiceldonatie, alhoewel dit ook wel een optie gaat zijn ( we hebben er veel over opgezocht en hebben een gesprek ervoor met de psycholoog van zijn privé kliniek in Halle).
Dus december geen beweging vanbinnen, alles lag stil, menopauze waarden, ik zit in de overgang.
Maar, nu half januari, krijg ik mijn menstruatie en heb ik dus twee weken geleden toch een eisprong gehad. Deze heb ik ook gemeten gehad met een positieve ovulatietest en draderig slijmverlies.
Dus vandaag mijn menstruatie gekregen, en ik dacht.. dit is nog niet einde verhaal dan. Ik ga bellen naar het ziekenhuis voor alsnog het traject IUI te kunnen opstarten.
Morgenvroeg moeten we gaan..
Maar ik vrees ervoor, gaan ze kijken of er follikels klaar zitten?
ik heb er max twee of drie gehad bij de laatste controle, en mijn fsh was zo hoog
En wat voor zin heeft menopur dan nog bij een te hoge fsh? Ik denk dat ze met een fsh boven 20 niks gaan doen? maar waarom hebben ze me toen dat opgezet gehad met een fsh 22, voor te starten met IUI. Alsook had de consulente er een goed oog in, omdat ik al eens zwanger geweest ben..
Ik word zot van het gewacht, de onzekerheid, en de uitkomst morgenvroeg of ze al dan iets gaan beginnen..
Hebben er nog mensen dezelfde ervaring gehad, en ook overgegaan naar eiceldonatie?
Alvast bedankt voor jullie input, reacties en advies <3
Ik ben Sabrina, bijna 33 jaar en heb de diagnose vervroegde overgang gekregen twee maanden geleden.
16 januari dit jaar had ik moeten bevallen van ons eerste kindje, dat misgelopen is op 10 weken. Het verdriet is nog groot..
Na de miskraam hebben we meteen terug geprobeerd zwanger te geraken. Ik was van de eerste zwanger na zeven maand, dus dacht dat het nu ook zoiets zou worden. Een paar maand ( augustus) na de curretage (juni), had ik voor de eerste keer een hele lange cyclus met (geen) een rare eisprong uiteindelijk heel laat in die cyclus.
Ik maakte me zorgen en stelde mijn gyneacoloog hiervan op de hoogte. Ze heeft me in september laten komen en een echo gemaakt. Hier was niets abnormaals te zien. Enkel dat er wel een eisprong geweest was.
Ze stelde voor dat we een cyclusopvolging gingen doen. Oktober leek alles prima, buiten mijn AH waarde die nog maar 0,09 aangaf! Fsh 22.. maar zolang ik nog menstrueerde kon het nog evengoed lukken als bij een ander koppel volgens haar...
We hadden wel geen tijd te verliezen, ivf viel al uit de boot, hiervoor had ik veel te weinig eicelreserve en zou ik te hard moeten gestimuleerd worden, beginnen ze niet aan. vervolgens zette ze me op voor januari te starten met IUI met menopur... december lag alles stil in het ziekenhuis dan deden ze niets. In november moesten er nog testen gedaan worden, zaadkwaliteit,( die overigens enorm goed was, en weinig gezien is, mijn man is dus super vruchtbaar)...enfin, alle testen waren prima, eileider en baarmoeder goed, zaad prima, dus enkel mijn eicelvoorraad en wellicht kwaliteit ervan laat de wensen over....
Het ergste wat kon gebeuren gebeurde in december, de maand vlak voor ze ons gingen helpen...
Alles viel stil vanbinnen. Na een cyclusopvolging in december kwamen volgende waarden aan het licht: fsh dag 14 150 en oestrogeen heel laag
Ik voelde de grond onder mijn voeten wegschuiven, zodra ze het woord menopauzewaarden uitsprak!
Klaar, einde verhaal, ..
Het kon volgens haar nog fluctueren, die waarden..
Ik kon het niet geloven, op 8 maanden tijd van zwanger naar onvruchtbaar??... en had al die tijd mijn menstruatie gehad.. sedert we begonnen waren voor een kindje, oktober 2017, zwanger april 2018.. ervoor nam ik de pil dus geen idee of mijn menstruatie ooit al onregelmatig was.
Ik kon het niet geloven allemaal, dus ik ging voor een 2nd opinion naar Jette; Dr Debrucker bekeek de laatste resultaten van mijn waarden, en zei, enige optie is eiceldonatie..
Maar ik bleef denken aan het feit dat mijn waarden nog kunnen fluctueren.. wou dus niet zomaar meteen kiezen voor eiceldonatie, alhoewel dit ook wel een optie gaat zijn ( we hebben er veel over opgezocht en hebben een gesprek ervoor met de psycholoog van zijn privé kliniek in Halle).
Dus december geen beweging vanbinnen, alles lag stil, menopauze waarden, ik zit in de overgang.
Maar, nu half januari, krijg ik mijn menstruatie en heb ik dus twee weken geleden toch een eisprong gehad. Deze heb ik ook gemeten gehad met een positieve ovulatietest en draderig slijmverlies.
Dus vandaag mijn menstruatie gekregen, en ik dacht.. dit is nog niet einde verhaal dan. Ik ga bellen naar het ziekenhuis voor alsnog het traject IUI te kunnen opstarten.
Morgenvroeg moeten we gaan..
Maar ik vrees ervoor, gaan ze kijken of er follikels klaar zitten?
ik heb er max twee of drie gehad bij de laatste controle, en mijn fsh was zo hoog
En wat voor zin heeft menopur dan nog bij een te hoge fsh? Ik denk dat ze met een fsh boven 20 niks gaan doen? maar waarom hebben ze me toen dat opgezet gehad met een fsh 22, voor te starten met IUI. Alsook had de consulente er een goed oog in, omdat ik al eens zwanger geweest ben..
Ik word zot van het gewacht, de onzekerheid, en de uitkomst morgenvroeg of ze al dan iets gaan beginnen..
Hebben er nog mensen dezelfde ervaring gehad, en ook overgegaan naar eiceldonatie?
Alvast bedankt voor jullie input, reacties en advies <3