eerste keer

Plaats reactie
mufskitt
Berichten: 18
Lid geworden op: 21 januari 2019, 10:08

eerste keer

Bericht door mufskitt » 21 januari 2019, 10:24

Dag

Een eerste keer op dit forum, wegens recente vaststellingen.

Mijn man (28,5) en ik (29,5) zijn een jaar en half getrouwd. Sinds oktober 2017 proberen wij zwanger te geraken. Helaas zonder resultaat. We zijn eind van vorig jaar gestart bij de fertiliteitskliniek in Hasselt. De laatste sessie werd ons gezegd dat het aantal zaadcellen alsook de kwaliteit ervan niet goed was.

Na een jaar te denken dat ikzelf de oorzaak was waardoor het niet zou lukken, blijkt het bij mijn man te liggen. Reden dat ik dacht de oorzaak te zijn is omdat ik niet onder de ideale gewichtsklasse val en op jonge leeftijd een abortus heb gehad.

Het contact dat ik hier zoek is omdat mijn man helemaal dicht klapt en er niet over kan praten. Hij ziet zichzelf als een gefaald persoon en is kwaad als op tv een thema als tienerzwangerschap of zwangerschap bij druggebruikers,.... te zien is. Ook is de omgeving niet het makkelijkste. Veel onbegrip, gepush van schoonouders en een hele familie die elke gelegenheid ernaar blijft vragen.

Er zijn nog onderzoeken lopende naar wat de reden is van zijn probleem, maar we zijn vrij zeker dat een kindje er niet zal komen. Niet dat we het hele scala aan opties al kennen, maar het zaad of eitjes van andere is geen optie.

Ik heb gezegd dat IVF voor mij geen optie is, door wat ik bij collega's zag die dit ondergaan zijn. Ikzelf denk niet dat ik er sterk genoeg voor zou zijn. Bang dat onze relatie er niet sterk genoeg voor zou zijn. Adoptie is voor mijn man geen optie. Wat ik zeker ook wel begrijp.

We hebben nooit gedacht aan een leven zonder kind en ik kan al langere tijd geen blijf met de moedergevoelens. In mijn omgeving kan ik niet terecht. Al mijn vrienden zijn homo en single. Ik heb geen vrouwelijke vriendinnen die in eenzelfde situatie zitten. Anders ook geen vriendinnen waarbij ik wel zou moeten kijken op geslaagde zwangerschappen en ontelbaar veel babyborrels door moet.

Wellicht hebben vele onder jullie hetzelfde traject doorlopen of misschien eenzelfde fase in het traject. Hoe gaan jullie er mee om? Ontwijken jullie het thema op tv en in omgeving? Is het falen omdat we niet eerst het hele aanbod uitputten?

Met vriendelijke groeten

Hope88
Berichten: 810
Lid geworden op: 18 april 2017, 10:34

Re: eerste keer

Bericht door Hope88 » 25 januari 2019, 10:05

Dag mufskitt,

Ik denk dat je het zeker niet als een falen mag zien als jullie beslissen om niet te beginnen aan bepaalde opties. Jullie moeten als koppel bekijken wat jullie zien zitten en aan kunnen en niemand heeft het recht jullie daarvoor te veroordelen.

Wij hebben jammer genoeg ook een gelijkaardig traject doorlopen. Hadden we op voorhand geweten wat er allemaal nodig zou zijn, waren we er waarschijnlijk niet aan begonnen. Maar doordat je dit niet weet, hebben we iedere keer toch een stapje verder gezet in de hoop dat dat dan de oplossing zou zijn. En voor je het weet heb je toch de hele mallemolen doorlopen. En achteraf gezien ben ik ook echt blij dat we dit hebben gedaan.

Misschien even mijn verhaal ter verduidelijking:
In juli 2015 gestopt met de pil en gedacht dat ik voor het einde van het jaar wel zwanger zou zijn. Niet dus...
Rond mei 2016 nog steeds niet zwanger en dan op controle geweest bij de gynaecoloog: echo gehad, bloedafname en uitstrijkje en alles bleek in orde. Moesten we toch verder willen gaan kon mijn man altijd een staaltje binnen brengen. Hij had wat tijd nodig om te wennen aan het idee, maar begin juli heeft hij dit dan toch gedaan. Resultaat: aantal en beweeglijkheid waren niet goed (geen snel of traag beweeglijke, enkel zaadcellen die ter plaatse bleven bewegen). Gedurende de zomervakantie nog 2 stalen afgegeven om te bevestigen dat dit resultaat niet eenmalig was, wat dus niet zo was.
Toen kregen we 2 opties voorgeschoteld: IUI of eerst bij de uroloog. IUI zagen we niet echt zitten, dus dan maar naar de uroloog. Bleek dat mijn man een spatader had, wat de zaadkwaliteit negatief kan beïnvloeden. Iets later is hij hieraan geopereerd. Op het einde van het jaar dan opnieuw een staaltje afgegeven. Dit was wel iets beter (vooral qua aantal), maar niet voldoende.
Uiteindelijk hebben we dan toch beslist om de stap naar fertiliteit te zetten. Eind januari eerste gesprek gehad, wat erg goed was meegevallen. Gezien de beperkte beweeglijkheid hadden wij gezegd dat we IUI niet zagen zitten (uiteindelijk moeten ze dan nog steeds naar het eitje zwemmen) en de arts volgde ons hierin. Een paar weken later eerst kijkoperatie voor endometriose en dan ongeveer een maand later mogen starten met ICSI.
2 puncties, 5 terugplaatsingen en een biochemische zwangerschap later kregen we eindelijk positief nieuws. Ik was zwanger! Het resultaat van die zwangerschap is intussen al een schattige meid van 7 maand.

Je zal mij niet horen zeggen dat het traject niet zwaar is: het hopen, de teleurstellingen, het over en weer gerij naar het ziekenhuis, in je omgeving en op tv geconfronteerd worden met mensen waarbij het meteen lijkt te lukken, ... maar voor mij woog dit niet op tegen de pijn die ik zou voelen wanneer ik geen kindje zou hebben.
Maar opnieuw, dit is iets dat ieder voor zichzelf moet uitmaken. Je kan altijd eens luisteren wat de opties zijn en dan bekijken wat voor jullie wel een mogelijkheid is en wat niet.
Na 5 tp: een dochter! (20/06/18)

Start brusje:
2 pu, 11 tp, 2 biochemiche zwangerschappen
Overstap naar Jette
ICSI 5: 3 cryo's
-> tp 12: biochemische
-> tp 13: zwanger!

mufskitt
Berichten: 18
Lid geworden op: 21 januari 2019, 10:08

Re: eerste keer

Bericht door mufskitt » 28 januari 2019, 13:31

Dank je voor de reactie Hope88

We hebben ondertussen met onze ouders gesproken, niet geheel uit eigen keuze, maar door wat opdringerigheid,....

Het doet idd pijn om anderen met kinderen te zien, steeds de vraag te krijgen wanneer wij eraan zouden beginnen en alle tv-series met het perfecte gezinnetje.

Heel sterk dat jullie door dat traject zijn geraakt en met succes.

Hoe hebben jullie de afweging gemaakt van hoe ver jullie zouden gaan erin? Hoe zijn die ingrepen? Wat is de last en wat komt er allemaal bij kijken? We kregen laatst een folder met wat technische info, maar daar heb je helemaal geen idee van de inpakt mee.

SilentHeyoka
Berichten: 228
Lid geworden op: 17 juli 2018, 9:45

Re: eerste keer

Bericht door SilentHeyoka » 30 januari 2019, 19:48

Dag mufskitt,

Het is een moeilijke stap hé...
Wij begonnen in 2015 met iui en gingen door tot een 1ste icsi. Die mislukte en ik stortte zowat in elkaar.
De maanden nadien hebben we babyborrels afgezegd, jonge ouders wat uit ons leven geduwd. Het was te hard, te confrontatie. En ik had nood om er even vanaf te zijn. Relaties met vrienden hierdoor kwijtgeraakt, ook weggegroeid van broer en zus. Maar ik kon gewoon niet anders. Het is zoo hard hé... heel je leven staat op wankel.
Vorig jaar probeerde ik vrede te nemen met een kinderloos leven. Maar mijn man kreeg het moeilijk. Pas na al die jaren kwam ook bij hem het besef hoe anders ons leven is en zou blijven. Een leegte. Ik wist eigenlijk maar al te goed dat een kind mijn levenswens is. Dus opnieuw de telefoon genomen. En nu hebben we onze derde poging achter de rug, helaas ook zonder goed nieuws. Maar het voelt goed te proberen, te hopen, te geloven. Het is en blijft een confrontatie, iedere dag opnieuw, of je nu de mallemolen instapt of niet.
Ik ben blij met de beslissing en de mogelijkheid dat we dit kunnen doen.
En lukt het niet? Dan zien we dan wel.

Ik lees regelmatig de verhalen op dit forum. Je weet zo dat je niet alleen bent. En ieder verhaal is anders, maar wat we voelen is hetzelfde. De pijn, de hoop, de steun, het meeleven,...

Hoe de ingrepen zijn lijkt me ook door iedereen anders ervaren te worden. Ik vind het niet bepaald leuk, zeker de eerste keren vond ik bijna gruwelijk. Nu kan ik er soms dankbaar op terugkijken of er zelfs naar uitkijken. Want ik wil wel dieper gaan, als dit de weg is naar een kind, ja, dan wil ik het echt wel.

Ik wil je nog een goeie knuffel geven. Wat moet komen, komt. Maar je bent niet alleen!
2013: Stop pil
2014: start traject IUI + Icsi
08/2020: eiceldonatie, 2 cryo's - 1 TP
13/04/2021: Little One geboren 😊

mufskitt
Berichten: 18
Lid geworden op: 21 januari 2019, 10:08

Re: eerste keer

Bericht door mufskitt » 31 januari 2019, 9:07

Hey SilentHeyoka

Dank je voor je reactie. Wat had ik dit nodig om te lezen. We hebben pas eind maart een afspraak om te weten wat er mis is. En dan kunnen we verder denken wat we gaan doen.

Ik denk dat we het gemis van een kind wellicht gaan proberen opvullen met huisdieren (wat we nu al een aantal hebben) en bezigheden enz...

Ik probeer nu aan het aanvaardingsproces te werken dat het niet zal komen. Maar mijn man is nog niet klaar voor het aanvaardingsproces. Hij heeft ergens nog het idee van te willen proberen. Ik ben bang dat ons verschil in denken en omgaan ons uiteen zal trekken.

Ik merk dat we de laatste tijd veel minder van elkaar kunnen verdragen.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten