Onverklaarbaar. Lotgenoten

[Emma89]

Hallo

Al veel gelezen op dit forum maar sinds vandaag aangemeld om mijn eigen verhaal te doen.

In mei 2018 ben ik gestopt met de pil. Na een half jaar begon ik me al wat zorgen te maken en ging ik langs bij de gynaecologe. Ik heb een cyclus van ongeveer 33-35d, normale hormonale waarden en ook elke maand een eisprong rond dag 20.
Ik werd doorgestuurd naar een fertiliteitsarts en die deed een eileideronderzoek. Er bleek een knik of prop te zitten in de rechter eileider maar hebben ze daar ter plaatse ‘doorgeblazen’ met dat schuim.
Ook mijn man heeft zich laten onderzoeken en er is dus voorlopig geen reden om aan te nemen waarom het niet zou lukken. Maar het blijft wel duren! Ik kreeg al snel vitamine E en inofolic maar niks sterk. Sinds deze cyclus ben ik gestart met een half pilletje clomid gedurende 5 dagen, later een pregnyl spuitje en de utrogestan die ik al even kreeg ter ondersteuning. Er zaten maar liefst 2 eitjes klaar! Joepie, dubbel zoveel kans! En een eisprong op dag 15 ipv de gewoonlijke dag 20, laat het maar vooruit gaan! Ik hoop zo hard dat poging 13 eindelijk raak is. Zondag verwacht ik mijn ms maar duim van niet.

Ik voel me vaak zo onbegrepen, zo machteloos en zo gefrustreerd en kwaad op deze oneerlijke wereld. Ik ben teleurgesteld in de natuur en in mijn eigen lichaam. Ik hoop oprecht om hier steun te vinden en elkaars verhaal te kunnen volgen!

Deze week nog bel ik ook naar UZ Jette om een afspraak te maken. Ik denk te kiezen voor dr. Schutyser want ik las al veel positiefs over haar. Ook (recente) ervaringen hieromtrent wil ik graag horen!

Alvast bedankt om dit te lezen en mss word jij wel mijn lotgenootje en kunnen we elkaar steunen?!

Liefs!

[121989]

Dag Emma,

Ik snap je frustratie, je teleurstelling en je kwaadheid op de rest van de wereld. Ik ben ook van 1989 en we hebben nagenoeg op hetzelfde moment onze pil in de vuilbak gesmeten (begin mei 2018). Mijn leven staat sindsdien op pauze terwijl iedereen vrolijk en vanzelfsprekend verder dartelt. Ik haat het contrast. Ik zit met endometriose dat aan het licht kwam na een miskraam enkele maanden geleden in december 2018. Na het miskraam rechtstreeks naar IVF doorverwezen omdat men bij endometriose best zo snel mogelijk zwanger wordt aangezien dat de endo kan temperen. Mijn eerste IVF was zonder resultaat. Hoe je van de highest high (spontaan zwanger) in de lowest low terecht kan komen... (mislukte IVF) en dat op enkele maanden tijd. En mijn tweede IVF is momenteel raar aan het verlopen.

Ikzelf ben wetenschapper van opleiding en beroep. En dat maakt dit klinische proces er helemaal niet makkelijker op. Ik stel 101 vragen. Hoe vaak ik al heb moeten horen dat "men het niet weet"...

[Emma89]

Dank je voor je reactie! Het is inderdaad zo herkenbaar wat je schrijft!

Hoe hebben ze die endometriose vastgesteld? Mijn gynaecologe zegt dat er geen reden is om aan te nemen dat ik het heb maar ze het enkel zeker zijn als ze ‘mijn buik open leggen’.

Niet zwanger worden is pijnlijk, maar zwanger zijn en dan een miskraam moet echt wel hard aankomen... en dan direct in de medische mallemolen terechtgekomen!
In welk ziekenhuis word je behandeld?

Waarom ervaar je deze IVF-poging als vreemd? Ik wil je geen valse hoop geven maar vreemd is mss goed? Wanneer je het het minste verwacht
Ik duim voor je!

[121989]

Dank je voor je reactie! Het is inderdaad zo herkenbaar wat je schrijft!

Hoe hebben ze die endometriose vastgesteld? Mijn gynaecologe zegt dat er geen reden is om aan te nemen dat ik het heb maar ze het enkel zeker zijn als ze ‘mijn buik open leggen’.

Niet zwanger worden is pijnlijk, maar zwanger zijn en dan een miskraam moet echt wel hard aankomen... en dan direct in de medische mallemolen terechtgekomen!
In welk ziekenhuis word je behandeld?

Waarom ervaar je deze IVF-poging als vreemd? Ik wil je geen valse hoop geven maar vreemd is mss goed? Wanneer je het het minste verwacht
Ik duim voor je!

Dag Emma, mijn eerste poging was in UZ Gent en deze in Jette. Ik wou vergelijken en verschillende meningen horen. Ivm endo: Enkele maanden na mijn pilstop werden mijn menstruaties ondraaglijk van de pijn. Mijn gynaecoloog, een collega van hem, 2 internisten en een radiologe verzekerden mij allemaal dat ik geen endometriose had. Echter mijn vader is arts en hij was zeker van zijn zaak dus ondanks we lichtelijk werden uitgelachen door deze 5 specialisten stuurde hij me na het miskraam naar Leuven. Daar zagen ze bij klinisch onderzoek al direct dat het wel degelijk endometriose was. Opnieuw naar de radioloog en dezelfde gynaecoloog: oh "oeps" ja overduidelijk endometriose. Ongelofelijk. Ik hoef deze artsen nooit meer te zien.

In Leuven spraken ze direct over een zware operatie en 3 maanden menopauze en zeer lage zwangerschapskans, wat allemaal zeer zwaar op de maag viel bij mij want ik was net zwanger geweest. Spontaan. Ik was enorm overdonderd dus ik vroeg een second opinion in Gent. Daar hielden ze rekening met waar de endometriose precies zat was het verdict dat niet elke endometriose moet geopereerd worden. Bij mij zou het niet op de eierstokken zitten, wat goed is. Enkel indien de pijn niet meer te harden of is zouden ze opereren. Wel zo snel mogelijk die oh zo gewenste zwangerschap bereiken. Dus IVF.