Nieuw - wachten om te starten met eiceldonatie

[Alanna]

Hallo!

Graag stel ik mijzelf even voor. 30 jaar, getrouwd, en helaas al postmenopauzaal.

4 en een half jaar verwijderde ik mijn spiraaltje omdat we klaar waren om van onze kinderwens werkelijkheid te maken. Daarop volgde de 2 volgende jaren een grote rollercoaster van de diagnose prematuur ovarieel falen, Hasselt die me onmiddelijk wilde laten overgaan op eiceldonatie en me doorverwees naar Jette. Daar is toch nog ICSI geprobeerd, maar bij verschillende puncties bleek mijn ene follikel ook telkens geen eicel te bevatten. Tussenin was het vaak wachten omdat mijn lichaam zich allesbehalve nog liet voorspellen en ook graag cystes aanmaakte. Twee jaar geleden viel dan de beslissing, ons traject stopte.

We hebben onszelf de tijd gegeven om dit een plek te geven, en zijn begin dit jaar begonnen met de gesprekken om het traject van eiceldonatie in te stappen. Een dikke 2 weken geleden kregen we het verlossende telefoontje, er zijn eitjes beschikbaar voor ons! Omdat ik al een tijdje een hormoonsubstituut neem, moest ik die eerst uitnemen. Vorige week vrijdag eerste bloedname, maar die waarden waren niet goed. Zaterdag bloedname en echo, en toen kregen we opeens de boodschap dat ze een follikel gezien hadden en ze vermoedde dat er een eisprong zou volgen, en we het natuurlijk konden proberen voor de zekerheid, wat voor ons een heel verwarrende boodschap was. Vandaag opnieuw bleodname, en helaas, nog steeds geen goede bloedwaarden. Over die mogelijke eisprong werd met geen woord meer gerept en ik moet een maand opnieuw mijn substituut nemen.

Ik voel me momenteel best verward, dit is niet hoe we verwacht hadden dat het zou lopen als er dan eindelijk die match was, en dit is ook niet echt hoe het naar ons toe geschetst was. Uiteraard snap ik dat een lichaam zich niet laat voorspellen.

Omdat ik merk dat ik in mijn omgeving weinig aansluiting vind en een standaard 'oh jammer' me wel heel gevoel geeft dat ik er wat alleen in sta, heb ik uiteindelijk hier een account aangemaakt. Vooral in de hoop op lotgenoten, en misschien ook op wat geruststelling dat een moeilijke start niet, zoals in ons eerder traject wel zo was, een teken is voor een moeilijke proces verder.

[mich75]

De diagnose zal wel een klap geweest zijn, dan het lastige parcours, en als je dan eindelijk zo ver bent om over te schakelen op ecd dan wil je lichaam niet mee.

Als ik je verhaal goed volg ga je nu ecd doen via de eicelbank van Jette, wat gemiddeld resulteert in 2-3 embryo's, dus beperkte kansen.

Langs één kant is het zuur dat de bloedwaarden slecht zijn, maar het zou veel erger zijn dat er een embryo wordt teruggeplaatst dat geen schijn van kans heeft.

Ik ken ook iemand die in Jette ecd heeft gedaan en ik denk dat het 8 maanden of zo heeft geduurd eer ze een tp had, dan bloedwaarden niet goed, dan weer een cyste, dan weer iets anders, maar bij de 2de tp was het wel raak.
Het heeft allemaal wat langer geduurd dan gehoopt, maar wel met een goede afloop.

Zelf heb ik gewerkt met verse ecd, dus met een donor en niet via een eicelbank, omdat de kansen daar hoger zijn (meer embryo's) en er geen wachttijd was.