Het is mijn eerste post op dit forum.
Tot nu toe zijn nog maar weinig mensen op de hoogte van onze ervaringen met betrekking tot zwanger worden.
In het verleden heb ik altijd gezegd geen kinderen te willen en momenteel is het wel gemakkelijk dat verschillende familie en vrienden dat nog steeds denken.
In mei 2019 ben ik op 32-jarige leeftijd na +-4 pogingen zwanger geworden. Alles verliep voorspoedig, op 9 weken een prachtige echo gehad inclusief kloppend hartje. Alles leek toen tiptop in orde, we zijn de consultatieruimte uit gewandeld met de woorden van de gynaecoloog dat kans op een miskraam bij mij erg klein was. Dat was inderdaad geen probleem maar een paar dagen voor mijn 12 weken echo kreeg ik een heel beperkte bloeding. Na overleg met maturiteit ging ik toch even binnen voor een echo, al was dat eerder uit voorzorgsmaatregel. Er was geen probleem op niveau van een nakende miskraam maar tijdens die echo werd wel een verdikte nekplooi gemeten. Er werd een afspraak gemaakt die namiddag in een universitair ziekenhuis waarna een vlokkenpunctie werd gepland de week nadien. Er werden tijdens de echo in dat UZ verschillende afwijkingen gevonden zoals een scheve hartas, te snelle hartslag, cyste in de hersenen, ... Vlokkenpunctie was niet aangenaam maar vooral emotioneel moeilijk. Het resultaat ervan was nog moeilijker - trisomie 21 - syndroom van down. Vanuit ons eigen referentiekader als koppel met beiden ervaring met dit syndroom en de al zichtbare afwijkingen werd beslist om de zwangerschap af te breken op 15 weken.
Mijn lichaam herstelde snel en na enkele rustmaanden besloten we om het weer te proberen. We zijn nooit heel fel ermee bezig geweest, maar het begon toch op te bouwen. Fast forward naar de zomer van 2020 waarbij we na overleg met de gynaecologe beslisten om enkele onderzoeken te doen. Bij mij bleek alles in orde te zijn, hoge eicelvoorraad, regelmatige cyclus met beperkte adenomyose (maar te beperkt om echt invloed te hebben). De waarden bij mijn vriend bleken veel slechter te zijn. De oorzaak daarvan is onbekend, gezien we initieel heel vlot zwanger zijn geraakt, maar wellicht is het probleem ontstaan/verergerd door producten op zijn werk. Intussen zijn we weer enkele maanden verder en hebben we beslist na het ontvangen van alle resultaten van onderzoeken om ICSI te doen. IVF of IUI zijn geen optie voor ons. Genetisch gezien hebben we evenveel kans op herhaling van een fout in de celdeling als andere koppels. Om die reden kunnen we geen (terugbetaalde) PGT doen.
Dit is (in een notendop) ons verhaal. Sinds enkele dagen ben ik gestart met een kort antagonistenprogramma met Gonal F en cetrotide.
groetjes
Leeuw
31/05/23