Hoewel ik al een hele tijd in het Icsi traject zit, ben ik altijd een stille lezer geweest. Dit is de eerste keer dat ik post.
Even korte geschiedenis:
Begin 2019 kregen wij te horen dat onze kinderwens niet/heel moeilijk op een natuurlijke wijze zou vervuld worden. De arts stuurde ons gelijk voor een Icsi behandeling naar het Sint Lucas in Gent.
We konden enkele maanden later starten.
Ik had een eerste PU op 11/07 en een eerste TP op 16/07.
Een week later op 23/7 gaf de zwangerschapstest al aan dat ik zwanger was en op 26/7 werd dit nog eens bevestigd door de arts. We waren zo euforisch dat het van de eerste keer raak was.
Wij hebben een prachtige dochter die ondertussen anderhalf jaar oud is.
We zijn enkele maanden geleden terug begonnen voor een broertje of zusje. Van de eerste PU hadden we 5 eitjes, waarvan 4 bevrucht en 3 embryo’s.
Eentje is dus onze dochter. Eind juni en eind augustus had ik een TP van de 2 cryos die jammer genoeg niet zijn gelukt. Was wel een domper omdat je ergens misschien verwacht dat het weer zo vlot zal gaan als de eerste keer.
Maar we blijven gaan en ik heb ondertussen een nieuwe stimulatie gehad met op 18/10 de TP.
We zijn nu 3 dagen verder maar ik ben nu meer bezorgd en analyseer vanalles dat ik voel in mijn lichaam in vergelijking met de eerste keer. Ik ben ook onzekerder.
Het is nu dag 3 na de TP, en ik voelde de eerste nacht na de tp steekjes en sinds vandaag pijn in de benen. Ik herinner mij niet meer of ik dat de vorige keer ook had. Ik herinner mij heel rusteloze benen en heel zwaar aanvoelende pijnlijke borsten maar ik denk dat dat pas kwam enkele weken verder in de zwangerschap.
Herkent iemand deze symptomen en wat denken jullie dat ze willen zeggen?
Ik vind deze wachtweken het moeilijkste aan heel het proces.
Van harte veel succes aan iedereen. Moge ieders kinderwens vervuld geraken 🥰
