Ik ben Lore, 32 jaar en ook lid van het clubje waar we allen niet voor hebben gekozen.
Medisch niets te zeggen, en toch al zolang bezig met één miskraam (missed abortion aan 9 weken) in een natuurlijke poging. Sindsdien al terug 9 maanden aan het proberen... .
Net 3 inseminaties achter de rug met Ovitrelle, helaas zonder resultaat.
We zouden nog een 4de doen volgende maand, en erna IVF. Al ben ik daar bang voor, en zag ik dat altijd als 'als dat echt de enige manier is om een kindje te krijgen'. Zijn er nog die met deze twijfels zitten? Wat doen jullie of hebben jullie gedaan? Zouden we het nog even op natuurlijke manier kunnen proberen of IVF? Ik heb geen idee wat IVF mentaal en fysiek met mij zou doen.
Ergens denk ik dat er zoveel kinderen zijn die geen goeie thuis hebben, maar adopteren is ook niet niets. En een kindje van onszelf is wel een droom. Nooit gedacht dat dit voor ons niet evident zou zijn
Zijn er nog mensen in behandeling bij Az delta Roeselare? Soms twijfelen we om te veranderen. Wij wonen in Jabbeke.
Veel liefs en goeie moed! We zijn hier (helaas) lang niet alleen...
Lore xxx