De Verdwaalde Ooievaar

Dag iedereen,

Graag stel ik me kort even voor. In 2020 ontmoette ik mijn man. Voor ik hem leerde kennen heb ik altijd bij hoog en bij laag beweerd dat ik geen kinderen wou.
Sinds ik mijn man ken, is er toch stilaan een wens gegroeid en in september 2022 besloten we om te stoppen met de pil.
Achteraf gezien denk ik dat ik eigenlijk altijd wel kindjes wou, maar omdat ik lang single was of alleszins niet in de juiste relatie zat, was dit nooit een optie en zei ik dan maar dat ik geen kindjes wou.

Ik weet dat we nog niet zo lang gestopt zijn met de pil, maar na de eerste euforie van "joepie, we beginnen eraan", begin ik toch stilaan de moed te verliezen. Ik ben namelijk al een eind in de tweede helft van de 30.

Omdat ik zolang beweerd heb dat ik geen kinderen wou, gaat het misschien nu ook iets moeizamer? Ik weet dat dat rationeel geen steek houdt, maar ik begin me toch schuldig te voelen.

Ik hoop op het forum vooral informatie te kunnen vinden en ervaringen te kunnen delen.
Ik wens iedereen alvast veel moed en succes in het vervullen van hun kinderwens!

Groetjes!

Zo herkenbaar, al wist mijn omgeving wel altijd dat ik een kinderwens had

Ik ben 38 (deze zomer 39) en mijn vriend 41, en we zijn een van de gelukkigen na 2 ICSI-pogingen en 2 terugplaatsingen dat het gelukt is, waar ik zo ongelooflijk blij en dankbaar voor ben. De gyneacoloog noemde me vorige week op de 12w echo een gezonde dame zelfs

In jouw geval niet te lang wachten om een afspraak te maken bij een gespecialiseerde arts, wat door onze leeftijd al vanaf na 6 maanden mag, dan blijf je alvast niet met die onzekerheid zitten

ik duim mee voor je x

Hier een beetje zelfde verhaal.
Geen kinderwens door slechte ervaringen in mijn kindertijd, nadien single of partner die absoluut geen kinderen wou.

Dan kort voor mijn 35e verjaardag mijn huidige man ontmoet, we zijn beiden even oud en hebben na 2 dagen beslist dat we voor kinderen gingen gaan. Uiteindelijk zijn we pas na meer dan 3 jaar hulp gaan zoeken. We waren beiden van het idee dat als het natuurlijk niet lukt dat dit een reden heeft en het zo moet zijn, tot onze huisarts ons een zetje gaf.

Wij hebben een lang en zwaar parcours afgelegd, maar het is gelukt en ik ben op mijn 41 voor het eerst mama geworden.

Een goede raad: kies een goed ziekenhuis/centrum, kies voor kennis en kunde en niet omdat 'het dichtbij is' of 'ze vriendelijk zijn'.