De Verdwaalde Ooievaar

Hallo,

Ben in het proces om bam te worden via KID (AZ St-Jan Brugge)
Vorige zondag (07/10) heb ik voor het eerst inseminatie gehad, ik zit nu in de wachtweken
en word er HELEMAAL GEK van!! Pff geduld en wachten - niet mijn ding!

Ik voel ook constant "vanalles", en dan zit dat in m'n hoofd - of niet... wie zal het zeggen... Hebben jullie dit ook??

Wat zijn jullie ervaringen en tips met de wachtweken?
Zijn er nog bam's hier of mensen die ook KID doen (evt in Brugge)

Groetjes,

Judith

geen BAM, maar ik probeer zoveel mogelijk mijn agenda vol te plannen.
Je hoeft niet per se veel met mensen af te spreken (als je normaal wijntjes drinkt kan dat onhandig zijn), je kan ook sporten massage acupunctuur etc inplannen als je agenda maar lekker vol zit dat werkt voor mij wel (maar ik kan het makkelijk zeggen ik zit nog niet in de wachtweken.
Oooh en dat van alles voelen kan ook door utrogestan komen of dat je er nu meer op let dan normaal dus dat zegt helaas niets.

Hey Yvonne,

dank je voor de tip, ik drink normaal niet veel alcohol dus mensen zullen niet vreemd opkijken als ik een water of jupiler 0% vraag De weekenden zijn behoorlijk volgeboekt, t is vooral op m'n werk dat ik moeite heb met me te concentreren en dan (zoals nu dus) op forums zit of vragen google

Ja ik heb ook een spuit Pregnyl gehad, dus had ook al bedacht dat m'n "symptomen" daardoor kunnen komen....
Vind het ook heel moeilijk om aan de verleiding te weerstaan om dagelijks een vroege zwangerschapstest te doen.

Hoi,

ik ben ook vrij nieuw in dit alles, maar put troost/steun om toch het één en ander te lezen op dit forum.

Mijn wachtweken zijn net voorbij voor deze ronde (1e keer Icsi, ervoor 6x IUI met 1 MK tot gevolg)

had 30/9 TP van verse embryo (5d) en vandaag helaas negatieve bloedtest. ferme domper, maar had me toch al wat voorbereid aangezien ik in mijn wachtweken zoveel negatieve zwangerschaptesten had
neen... geduld is ook niet mijn sterkste kant...

ik vraag mij gewoon af hoe sluitend die bloedtest dan is... is er nog een waterkans, als ik niet ongesteld wordt dat er gewoon sprake was van een late innesteling bij punctie/terugplaatsing? (en bloedtest toch te vroeg kwam)...

toch zot hoe een mens zich aan het kleinste waterkansje probeert vast te houden.

misschien zijn er mensen die hier ook ervaring in hebben? ik weet dat de kans erg klein is, zeker omdat je hier niet kunt spreken over 'een late eisprong' ed omdat het allemaal zo exact berekend en 'gefabriceerd is', maar je weet nooit...??

Lore,

Bij jou is het spijtig genoeg negatief en helaas geen waterkansje. Je neemt normaal Utrogestan na een verse tp en in de meeste gevallen houdt dit je ms tegen, sommige dames krijgen toch bloedingen ondanks de Utro.

Een bloedtest 11dagen na een 5dagen embryo moet toch minstens 100 zijn, maar is meestal hoger. Als het minder is, is er nog een waterkansje, maar als ze zeggen dat het negatief is, is dit spijtig genoeg zo.

Hopelijk volgende keer wel een positieve uitslag.

Hi Lore,

Sorry te horen dat je test negatief was. Leef met je mee.
Ik vrees dat ik op de andere zaken geen antwoord kan geven.
Veel succes!

Judith

Hallo allemaal,

Ik ga me eerst even voorstellen, ik ben een vrouw van 26 jaar en ben in augustus 2017 getrouwd met mijn prachtige vrouw 28 jaar.
Vorig jaar in april beslisten we om voor kindjes te gaan. We ging naar het ziekenhuis luisterden naar wat we allemaal moesten ondernemen en zetten de stap.
In juni was onze eerste poging. Jammer genoeg niet gelukt maar we wisten dat het al heel straf ging zijn mocht het van de eerste keer raak zijn. Dus met heel veel nieuwe moed gaan we voor de 2de keer.
weer mislukt en dit tot aan de 6de poging.
Hierna moest mijn vrouw een kijkoperatie ondergaan om alles eens goed te onderzoeken. allemaal goed verlopen.
De dokter rade ons aan om voor een nieuwe donor te gaan en nu ook clomid te nemen en pregnyl te spijten.

de eerste nieuwe poging met al deze middelen mislukte weer.
Nu zitten we aan de 2de poging we zijn ondertussen 16 dagen na de insiminatie dus zouden morgen of overmorgen mogen testen. Nu kreeg mijn vrouw reeds heel veel pijn in de onderbuik, ze denkt dat haar maandstonden er gaan doorkomen en we weer een mislukte poging gaan hebben. Voorlopig is er nog niks doorgekomen maar we durven ook nog niet testen.

Bij deze dus de vraag waar blijven jullie de moed halen om elke keer opnieuw te proberen. De teleurstelling doet zo veel pijn en brengt zo veel verdriet met zich mee.

al vast bedankt allemaal!!!