een jaar na het verdict

Plaats reactie
Malo
Berichten: 2
Lid geworden op: 6 mei 2018, 1:15

een jaar na het verdict

Bericht door Malo » 18 mei 2018, 17:51

Hallo,

Het is ongeveer een jaar geleden dat er bij mij azoespermie is vastgesteld. Een bom die insloeg als geen ander. Maar we hadden nog hoop via TESE enkele zaadcellen te vinden. Helaas was dit resultaat ook negatief: 0.

Dit was een heel moeilijke periode voor ons , maar we hielden ons sterk omdat we ervan overtuigd zijn alles aan te kunnen.

na lang overleg en voelen, hakten we de knoop door en besloten om via inseminatie met donorzaad te proberen.
Na 3 keren proberen besloten we een pauze in te lassen, het was immers ook eindejaar en wouden ten volle genieten van de feesten.

Ik heb me altijd sterk gehouden en de slechte gevoelens daarrond weg te duwen om geen zwakte te tonen , maar het komt steeds terug en ik heb het gevoel dat het begint te wegen op onze relatie.
Ik wil via deze weg mensen, en dan vooral mannen, zoeken waarmee ik hierover kan praten, want ik zit echt in de knoop.

Malo

Dier
Berichten: 15
Lid geworden op: 23 april 2010, 9:17

Re: een jaar na het verdict

Bericht door Dier » 19 mei 2018, 11:49

Dag Malo,

Wij hebben ongeveer hetzelfde traject doorlopen.

Natuurlijk proberen, sperma testen, geen zaadcellen, TESE, geen zaadcellen, donor en eerste pogingen waar ook negatief. De 4de was bij ons wel raak en we hebben ondertussen een kindje van 5 en 7.

Ik, en waarschijnlijk anderen hier ook, kunnen je vanalles vertellen, of luisteren naar waar jullie mee worstelen, geef maar aan waar je wilt beginnen.

Er is ook een website https://www.donorfamilies.be/ specifiek voor gezinnen die gesticht zijn met donormateriaal of voor koppels die daar over denken. Ook daar is veel info te krijgen en te lezen.

Goed dat je ervoor kiest om erover te praten! Succes!

Siesj
Berichten: 6
Lid geworden op: 21 december 2017, 22:39

Re: een jaar na het verdict

Bericht door Siesj » 24 mei 2018, 11:59

Dag Malo,

Kan je maar een tip geven, waar wij ons aan houden.
En dat is open en eerlijk erover met je vriendin/vrouw over praten.
Bij ons ligt het probleem om zwanger te geraken bij ons beide.
Dus dat is voor mijn man iets dragelijker zegt hij dan dat hij alleen het 'probleem' zou zijn.
Ik vind het alvast zeer moedig van jullie dat jullie voor Donor kiezen.
Probeer echt tov elkaar jullie gevoelens te benoemen.
En doe leuke dingen met elkaar.
Dat helpt voor ons het meest.

liefs
3 x IUI
Bezig aan 4e ICSI poging

pepe
Berichten: 2
Lid geworden op: 2 juni 2018, 11:16

Re: een jaar na het verdict

Bericht door pepe » 2 juni 2018, 11:51

Hey Malo,
Ik ben een man van 45 , gehuwd en geen kinderen. 10 jaar IVF/ICSI maar geen kinderen tot nu toe.
Momenteel ga ik door een serieuze crisis met mijn vrouw. zij heeft haar kinderdroom opgeborgen en ik worstel nog volop met het idee met ons twee door het leven te gaan.

Ik kan je ook de raad geven om de opties te bekijken voor donorzaad. Tenslotte gaat het niet om het erfelijke materiaal alleen maar het leven met een kind het opent een wereld waar zowel veel geluk en soms ook verdiet bij zit maar het is de moeite. Ikzelf werk als opvoeder en dat brengt heel mooie momenten in mijn leven.

Probeer inderdaad eerlijk te communiceren en hoe pijnlijk sommige dingen zijn eerlijkheid duurt het langst... Het verwerken doen we allemaal alleen en elk op onze manier. voor de ene is het een wandeltocht, de ander een ritueel of een motor, tattooage aanschaffen die je rust brengt als je ernaar kijkt... Je ziet maar en je weet dat je niet alleen bent.
Groetjes Pietro

Sven85
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 april 2017, 20:56

Re: een jaar na het verdict

Bericht door Sven85 » 15 juni 2018, 22:03

Niet meer dan normaal dat je daarmee worstelt. Je voelt jezelf gefaald, wat uiteraard onzin is, maar dat verandert niets aan je gevoel. Daar bovenop kan de druk in je relatie groot zijn. De kinderwens bij mijn vrouw en ikzelf was zodanig groot, dat ik minstens een half jaar heb geprobeerd haar af te stoten, zodat ze zich niet slecht zou voelen, mocht ze me verlaten voor een normaal vruchtbare man. Het enige dat ik je kan zeggen, is dat er licht is aan het einde van de tunnel, en het enkel maar beter wordt en je beter en beter met je eigen subfertiliteit/onvruchtbaarheid kan omgaan. Mijzelf heeft het paar sessies bij de psychiater (gespec. in vruchtbaarheidsproblematiek) gekost om dat perspectief te krijgen. Die waren loodzwaar en loeihard, maar elke minuut en traan was het waard, want het heeft ervoor gezorgd dat m'n leven niet ontspoord is. Hoe uitzichtloos het momenteel ook kan lijken, er is beterschap op komst.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast