What NOT to say!!!

[TC]

Vaak hebben mensen wel eens (ongepaste ) opmerkingen of vragen ten opzichte van (kandidaat-)adoptieouders...

Wie dat wil kan hier de opmerkingen en/of vragen waarmee hij/zij reeds te maken kreeg neerpennen.

Ook tips voor antwoorden, of ervaringen over manieren waarop met zo'n situaties kan worden omgegaan, kunnen hier gedeeld worden!

Groetjes,
Tabitha

[TC]

Ik denk dat elk van ons wel es met die vragen of opmerkingen wordt geconfronteerd...

Niet iedereen is hiervan op de hoogte, maar wij hebben ook een vakantiekindje (een meisje van 3,5 jr). Momenteel is ze bij ons. Dit weekend gingen we naar een feest waarop veel vrienden en familie aanwezig waren. Velen weten dat we gaan adopteren, maar weten niet precies hoever we daarmee staan.

We kregen dan ook heel wat opmerkingen, en vaak komen die nogal op een botte manier.

Zo kregen we bijvoorbeeld te horen:
"Ach, is dat het kindje dat jullie hadden besteld?"
"Hoe ben je daar aangeraakt?"
"Je wil zeker het liefst van al een weeskindje, dan kan het niet teruggaan naar zijn mama!"
"Zeg, en tussen ons: hoeveel kost dat nu precies allemaal??"
"Och, en kon je van jezelf echt geen krijgen??"
"Ach ja, je hebt dan straks je adoptiekindje, en wie weet wordt je dan toch nog zwanger en heb je toch nog een kindje van jezelf!"

Ik kan je verzekeren dat ik af en toe es serieus op mijn tong heb moeten bijten.
Ik overweeg zelfs om op de blog es een update te doen met de titel "Wat niet te zeggen tegen kandidaat-adoptanten"

Nu... ik heb voor elke vraag of opmerking zo wel mijn eigen reactie, waarmee ik een antwoord geef waarmee ze eigenlijk nog niets weten, en daardoor wel door hebben dat ik niet van plan ben alles aan hun neus te hangen.

Bvb. over de kostprijs: 'dat kost veel geduld' OF over zelf kinderen kunnen krijgen: 'ja en nee' > ja met MMM, nee zonder MMM, maar dat hang ik niet aan hun neus, en dus snappen ze mijn antwoord natuurlijk niet... maar ze durven er niet over doorvragen. Eén keer heb ik es tegen iemand die heel onbeleefd was geantwoord: "En hoeveel geld staat er op uw rekening?" Die man keek me zo geshockeerd aan... zo van 'dat vrààg je toch niet?'... en hij had meteen door dat hij met zijn vraag oooook tever was gegaan!

Soms geef ik op een stomme vraag ook gewoon een stom antwoord... Heel grappig om mensen hun aangezicht dan te zien. Zo antwoorde ik op de vraag "Is dit het kindje dat jullie hadden besteld?" ... "Neen, dat is nog niet klaar... zodra het uit productie komt sturen ze het op".

Ik had op dat moment gewoon mijn buik vol van de opmerkingen, en geen zin meer om nog antwoorden te geven. De mevrouw die me die vraag had gesteld keek me geshockeerd aan, maar ik denk wel dat ze es zal nadenken over de manier waarop ze het heeft gevraagd ook!

Ik denk op zo'n momenten vaak aan het hoofdstukje uit het boek Wereldkinderen, dat het 'omgaan met opmerkingen' bespreekt. Blijven bedenken dat mensen vaak dingen zeggen uit onwetendheid of uit stomheid helpt me om het allemaal gewoon te laten waaien...

[ilse]

Ook wij krijgen vaak opmerkingen zoals :
- hadden jullie liever niet een kindje van jullie eigen gehad ?
- hoeveel heeft hij gekost ?
- hebben jullie de kleur mogen kiezen ?
- ...

[Mon]

Hier een staaltje van reacties die wij al eens kregen:

* je gaat toch eentje nemen van Duitsland of Rusland zeker zodat de mensen het niet gaan zien dat het een adoptiekindje is
* ze gaan later altijd terug naar hun moeder
* als je daar veel geld voor moet betalen is daar altijd deugnieterij mee gemoeid en dan komen ze het weer afpakken
* je gaat toch opletten dat je geen ziektes meebrengt van daar

Groetjes
Mon

[Isaac]

het hangt er ook vanaf wie de vragen stelt. Als het wildvreemden zijn, dan krijgen ze van mij ook lik op stuk (was het duur? nee, we hebben hem in 't zwart kunnen kopen )
Maar, eerlijk, wij zijn nu iets langer dan een jaar thuis en ik heb nog niet echt vreemde opmerkingen gekregen. Van vreemden krijg ik meestal de vraag "van waar is de papa?"

Als het kenissen zijn, of bekenden, dan antwoord ik gewoon op de vraag. Dan vertel ik ook wat het gekost heeft. Doet mensen ook een keertje stilstaan vind ik. Dat een gezin vormen door adoptie ook niet voor iedereen weggelegd is, alleen al door de financiële kant van de zaak.

[TC]

was het duur? nee, we hebben hem in 't zwart kunnen kopen

Das waar: wie de vraagt stelt speelt een rol bij het antwoord dat je geeft...

Toen wij de cursus volgenden en naar de panelavond gingen, sprak een moeder die eerst had geadopteerd, en daarna een biozoontje had.
Toen ze in de kraamkliniek lag, vroeg één van de tantes: "En wat ga je nu met hem doen??" terwijl ze naar het adoptiezoontje keek...
"Tjah, zei de moeder... hem terugsturen en ons geld terugvragen natuurlijk, wat anders??!!"
Tante helemaal in shock!

[Aline]

Er is eigenlijk maar 1 commentaar waar ik me kan aan ergeren.
namelijk: alle adoptiekinderen zorgen voor grote problemen als ze puber zijn en worden crapul. Ik doe dan altijd mijn best om het te weerleggen (zelf 2 geadopteerden nichten die beiden als dag en nacht verschillen, thans door zelfde familie geadopteerd en vanuit het zelfde land)

Dat raakt mij omdat ik het zo ver gezocht vind. Ik heb al meer dan één keer gehoord van ouders die problemen hebben met hun biokids.
En omgekeerd ook, adopties die goed lukken. Dus waarom die veralgemening hé.

[Aline]

'k ben blij om wat leuke reacties te lezen
raar maar waar het steekt een hart onder de riem, gewoon het feit dat we er eens kunnen om lachen en ons zitten te verbazen van waar halen ze het toch allemaal

[Havanne]

Hoi,

Wij zitten zelf niet in een adoptieprocedure maar zitten in de MM. Ik was nieuwsgierig naar de rotvragen en opmerkingen die jullie te horen krijgen, niet te geloven wat mensen durven vragen. En ja je hebt gelijk dat je hen eens goed laat voelen, tzijn jou zaken niet of ze nog meer in het ongewisse laat.

Bij deze wens ik jullie veel succes met de procedure die denk ik niet te onderschatten is. Hopelijk kan iedereen zijn wens volbracht worden en leert de maatshappij een keertje omgaan met alle gezinsvormen.

Want als je op natuurlijk manier 10 kinderen op de wereld zet dan is dat wereldnieuws en al je op een niet-natuurlijk manier je gezin wil uitbreiden dan is "niet van jezelf, niet romantisch, geen bezegeling van de liefde".

Kheb daarvoor maar 1 antwoord, op een natuurlijk manier je gezin uitbreiden is voor de meeste een makkelijke zaak en zo gewoon als elke dag werken gaan. Voor al die andere is het meer dan bewuste keuze om het gezin uit te breiden en moet de relatie die de druk moet dragen wel heel sterk zijn. Als je samen zulke wegen bewandeld dan betekend dat meer dan cliché ooit.

[Tiny]

hallo allemaal,

ik heb lang geaarzeld om iets te schrijven. Ik ben jullie berichtjes beginnen lezen omdat ikzelf inmiddels ruim 5 jaar bezig ben met zwanger geraken, zwanger blijven, hormonen, IUI, 4 misgelopen zwangerschappen en, godzijdank,... een eigen kindje van 2,5.
Toch blijft bij ons de kinderwens voor een 2de. Hoe meer tijd er verloopt en hoe langer ik het gevoel krijg dat dit mijn leven te fel beheerst, hoe meer ik denk dat we deze weg niet lang meer zullen volgen.
Ikzelf zou adoptie willen bekijken, mijn man niet.

Als ik lees wat jullie, na waarschijnlijk al een lange lijdensweg, nog van anderen moeten verdragen, dan kan kan ik hiervoor alleen maar zeggen "Chapo". Ik bewonder jullie en wens jullie heel veel geluk en liefde binnen jullie gezin ! Da's uiteindelijk het enige dat telt.

Tiny

[Heleen]

Hallo,
Wij zitten nog redelijk pril in de adoptieprocedure. Onze laatste selectiegesprekken lopen en wij hopen binnenkort op een positief advies en vonnis. Veel mensen weten van onze plannen en in feite hebben we nu weinig negatieve reacties, waarschijnlijk verandert dat wel als ons kindje met een andere kleur hier daadwerkelijk zal rondlopen. Enkel de volgende reactie die we kregen irriteert me enorm:

'ge moet ze jong genoeg pakken, anders...'

...pakken, dit is nu echt alsof ge ze in de winkel van het rek haalt en het om niet meer dan een bestelling gaat. Bovendien is de 'want' (en iedereen weet welk argument er dan volgt) ook wel weer getuige van de illusie dat alles in het leven zelf te controleren valt. Ik denk dat uitspraken in de trend van 'kinderbestellingen' niet zozeer over het adoptiegebeuren gaat, maar algemeen, over de manier hoe mensen tegenwoordig naar kinderen krijgen toekijken. Je krijgt ze niet, maar je neemt kinderen, wanneer en hoe ze het het best in je planning passen.
Tabitha, ik vond je antwoord op de 'bestelling-uitspraak' echt goed gevonden. De spiegel voorhouden met een antwoord in dezelfde stijl zal zeker aangezet hebben tot nadenken.

In ieder geval, iedereen hier veel moed en relativeringsvermogen, maar ik vind een pittig antwoord ook echt wel gepast hoor!
Groetjes,
Heleen

[Isaac]

onze zoon (Ethiopië) is afgelopen zomer 2 jaar geworden en is al meer dan een jaar in België. Hij begint nu zeer vlot te praten en nu krijg ik zeer vaak de opmerking: "amai, hij praat al goed Nederlands"
Ik wil dan altijd antwoorden: ja hoor, maar je zou zijn chinees eens moeten horen...

[TC]

onze zoon (Ethiopië) is afgelopen zomer 2 jaar geworden en is al meer dan een jaar in België. Hij begint nu zeer vlot te praten en nu krijg ik zeer vaak de opmerking: "amai, hij praat al goed Nederlands"
Ik wil dan altijd antwoorden: ja hoor, maar je zou zijn chinees eens moeten horen...

Haha, ik ZOU dat ook echt antwoorden hoor!

[Heidi]

Hallo Isaac en Co.

Dat is echt een typische opmerking geloof ik , en eentje waarmee je volgens mij nog heel lang geconfronteerd worden !

Onze zoon is ondertussen al 3 jaar in Belgie en nog steeds krijg ik zeer regelmatig de vraag "en praat ie al nederlands?" , " verstaat hij nog Russisch?" enz...

Ik denk dan dikwijls , mensen zijt ge nu echt niet slimmer .

[Famvhb]

Ik denk dat sommige mensen niet beseffen dat ze iets zeggen wat in de ogen van adoptieouders kwetsend is, of belachelijk. Gewoon omdat ze helemaal niets van adoptie en dergelijke kennen.

Kennen we niet allemaal Walen die zeer moeilijk Nederlands spreken? Hebben we niet al regelmatig mensen uit Marokko of Turkije gehoord die moeite hebben met het Vlaamse accent? Hebben we bij de plaatselijke afhaalchinees al niet ettelijke keren ondervonden hoe moeilijk verstaanbaar zij soms zijn met hun Vlaams?
Dan is het toch niet zo verwonderlijk dat mensen verbaasd zijn dat een kind binnen het jaar perfect Nederlands spreekt?