wanneer beginnen nadenken over adoptie?

[EVELINE EN JEROEN]

Hallo iedereen,

We hebben zonet ontdekt, na 2 jaar proberen, dat de laatste keer kunstmatige inseminatie ook geen succes was. De gevreesde (althans voor mij) in-vitro staat dus voor de deur. Ik wil me zeker niet te negatief opstellen tegenover in-vitro, maar begin toch schrik te krijgen dat het er voor ons niet inzit om zwanger te worden en dat we pas na 6 keer in-vitro het adoptieproces nog moeten beginnen.

Mijn vraag dus: wanneer starten met de adoptieprocedure? Nu al, wanneer we nog aan in-vtiro moeten beginnen omdat adopteren toch een lange wachttijd vereist en we daarmee al wat op weg zijn. Of pas na de in-vitro omdat ik heb gehoord dat het emotioneel heel zwaar is om beide te combineren.

Is er iemand al met in-vitro en adoptie tegelijk bezig? Of ben ik te negatief en moet ik in-vitro eerst een eerlijke kans geven.

alvast bedankt voor jullie hulp!

Groetjes
Eveline en Jeroen

[dinootje]

hoi,
wij zijn dit jaar met de adoptieprocedure gestart. Wij doen enkel dit, wachten nu op ons tussenvonnis om met het maatschappelijk onderzoek te kunnen beginnen.
Wij doen enkel adoptie, we hebben ook geen behandelingen ondergaan. Adoptie stond zowieso op de planning, normaal na een kindje van ons samen, maar adoptie is nu dus op de voorgrond gekomen daar een eigen kindje zo goed als onmogelijk blijkt te zijn. Voor mij was het misschien wel wat gemakkelijker beslist, daar ik een zoontje heb uit een vorige relatie en dus al heb kunnen ervaren wat het is om zwanger te zijn.

Ze raden aan, en ik eigenlijk ook, om slechts 1 procedure tegelijk te doen. Daar beiden zeer zwaar zijn.
Van behandelingen weet ik het niet, maar de adoptieprocedure vraagt toch heel wat mentale energie. Je moet er ook zeker van zijn dat je het wilt en dat dit voor jullie een tweede kans is en geen tweede keus.
Je kan natuurlijk altijd je infomap opvragen bij Kind en Gezin en de verplichte voorbereiding van 20u al volgen. Dit is de verplichte eerste stap en zal je een reëel beeld helpen vormen van adoptie en je eigenlijke procedure is daarmee nog niet opgestart. Daarna beslis je dan of je verder wil door een verzoekschrift in te dienen bij de jeugdrechtbank.
Eens je dat doet, is het aangeraden om niet met behandelen bezig te zijn, daar het maatschappelijk onderzoek niet geneigd is een positief advies uit te spreken als je nog volop bezig bent met behandelingen. Je eigen kinderloosheid moet als het ware (in de mate van het mogelijke) verwerkt zijn.
Maar eens je zover bent, zijn er al heel wat maanden verstreken. Wij hebben ons einde mei aangemeld bij Kind en Gezin, hebben in september en oktober het voorbereidingsprogramma gevolgd en mochten dan op 15 december een eerste keer voor de jeugdrechter verschijnen. Je ziet, er is gauw een halfjaar voorbij en dan moet het eigenlijk nog allemaal beginnen.

Veel sterkte en succes met jullie beslissing!

lieve groetjes,
dinootje

[wachtertje]

Ik begrijp je twijfel... De adoptieprocedure is inderdaad lang en houdt veel wachten in: wachten op de start van de cursus, wachten op het tussenvonnis, wachten op het maatschappelijk onderzoek enzovoort... Dat zorgt er voor dat mensen vroeger het adoptiecircuit induiken om zo al 'een beetje voorsprong' te hebben. Zelf hebben wij ons kandidaat gesteld voor adoptie toen we de laatste (zevende) IVF-poging opstartten. Dit was voor ons een goed moment. Toen deze laatste IVF negatief bleek, konden we ons volop op adoptie concenteren. Door het volgen van de cursus konden we ook een heel goed beeld van adoptie vormen en een positieve en realistische keuze maken.

Ik kan me niet inbeelden dat ik destijds bij de start met IVF ook al in het adoptieverhaal zou gestapt zijn. IVF vraag veel energie: de vele doktersbezoekjes, de hormonen, de punctie, het afwachten of er bevruchting is enzovoort. Ik vind dat je echt een positieve keuze voor IVF moet maken eens je er aan begint en je je daar dan best volop op richt. Iedereen is natuurlijk anders en ik kan niet in jouw plaats beslissen. Ik weet nog dat wij het moeilijk vonden om voor IVF te kiezen (willen we dit wel?), dat we ook tijd nodig hadden om deze keuze bewust te maken. Dat maakt ook dat we achteraf tevreden zijn dat we IVF heel bewust geprobeerd hebben. Ook al is er geen biologisch kindje gekomen, we hebben geen spijt van onze keuze.

Alvast veel succes gewenst met jullie keuze! Als je maar bewust kiest (en dat doe je vast aangezien je hier ook om raad vraagt), dan zal dat voor jullie wel de goede keuze zijn. Goede moed!

[EVELINE EN JEROEN]

bedankt iedereen voor jullie goede raad, ik heb het gisteren met mijn vriend besproken en we gaan ons eerst volledig toeleggen op de in-vitro!
Mijn vriend is er zeker van dat het daarmee gaat lukken en heeft mij meegetrokken in zijn positieve houding

We gaan ervoor !

[wachtertje]

Alvast veel succes gewenst! Je zal zien, eens je ermee bezig bent, valt IVF wel mee.

[liezeke]

Late reaktie van mij,

Ik herken je verhaal Eveline en begrijp je twijfel. Wij zitten na bijna twee jaar aan onze tweede IUI maar omdat adoptie gelijk stond aan eigen kinderen (nog voor we begonnen met 'proberen') en de lange wachttijden hebben we besloten in juli vorig jaar (bij het begin van onze onderzoeken) om ons al aan te melden bij KenG en de cursus te volgen.Die gaan we nu in januari en februari volgen. We gaan verder met behandelen IUI en zouden normaalgezien rond april 6IUI gedaan hebben en dan aan IVF beginnen, althans dat is het plan afhankelijk van de zwaarte van de behandelingen. als je ziet dat vanaf aanmelden tot einde cursus er al 8 maanden zit dan hebben we die al gespaard als we zouden beslissen te stoppen met behandelen en kunnen we meteen inschakelen in de procedure vanaf dan. wat we wel nog willen doen moesten er 'eigen' kindjes komen. we zien wel.
eerst afwachten wat een beeld de cursus gaat geven, dindag beginnnen!

liesje