De Verdwaalde Ooievaar

Idd jellybean, de tijd die je hier in België verliest aan de JRB en het MO...om te schreien!
Bij onze eerste procedure (start 2009) konden we 3 maanden na aanmelding al op cursus, maar uiteindelijk heeft het een dik jaar geduurd voor we effectief ons vonnis in handen hadden, en.dan.hebben we nog 10 maanden op de aanmeldingslijst gestaan voor effectieve intake.
Met het nieuwe systeem ging dit veranderen!?!?
Aanmelding in september 2013, ong nr 150 op lijst buitenlandse, in maart 2014 ons verzoekschrift mogen binnendienen voor 2 de procedure, en in.december 2014 ons vonnis.
En ons parcours dan toont dat vooraf keuze voor een land echt niet evident is:
Aangemeld voor Zuid-Afrika, maar na een half jaar aanmelding zonder toewijzingen overgegaan naar Oeganda, waar ons bijzonder rooskleurige vooruitzichten werden geboden ('binnen het jaar een toewijzing!')
Uiteindelijk zelf gestopt toen.de nieuwe adoptiewet daar werd goedgekeurd (maart 2016) en als bij wonder bij de eerste dossiers kunnen aansluiten bij opening van het kanaal Zuid-Afrika met nieuwe partner.
Adoptie-procedures = geduld, veel onzekerheid en frustratie en ook een beetje geluk !
Succes allemaal

Dankje Pixie

deze periode van het MO vind ik toch wel de moeilikste / spannendste
Moeilijk is dat je tijdens de periode van de gesprekken geen feedback krijgt...

Wanneer weten jullie iets over het advies? Ik duim voor jullie en een positief resultaat!

thanks Jellybean, wat je schrijft is heel herkenbaar. Iedereen blijft maar vragen of we nu al meer weten. En ja, waarom twijfelen jullie, dat gaat toch zeker postitief zijn...
Tegen half november zouden we het advies moeten weten

Was hier net hetzelfde! Je begrijpt het pas als je zelf in die situatie zit.

Komt goed! Hou ons op de hoogte!

doe ik
en we blijven postief denken, want bij negatief zijn we weer vertrokken voor een prodecure slag wschl

Veel succes met MO 's : 2 gehad, en 2 totaal verschillende. Eerste MO superzenuwachtig, maar zeer grote luisterbereidheid en begrip mogen ervaren bij zowel spych als maatschappelijke assistente. Focus op je motivatie, verwerking en omgang met eigen onvervulde biologische kinderwens (als die er is), op familiale relaties, je netwerk van vrienden,en je relatie.
Tweede MO hadden we als een fluitje van een cent verwacht, maar maatschappelijke deed heel moeilijk over onze weigering bepaalde info over onze zoon te geven, ook over een tweede kindprofiel en aankomst werd nogal kritisch doorgevraagd, en over het feit dat wij volgens haar onvoldoende focus legden op de adoptieroots van onze zoon (18 maanden toen, denk niet.dat hij toen al nood had aan veel waarom en van waar, maar soit) , bij psych, die dezelfde was als eerste keer, alles mooi kunnen kaderen en uitleggen, en daar wel terug begrip en vriendelijkheid gekregen.
Beide keren een zéér mooi verslag.met een overtuigd positief advies mogen ontvangen.
En wees niet bang op het einde van het onderzoek gewoon vlakaf te vragen hoe het was, wij deden dit ook, en kregen telkens een eerlijke tip vd sluier gelicht.

phoe. ik ben al zenuwachtig (voor binnen 1,5 jaar )

dat begrijp ik volledig Thom

Voilla, onze gesprekken zitten erop.
Nu 3 weken wachten op het advies, er werd wel geen tipje van de sluier gelicht.
Afwachten dus...

wat vraagt men eigenlijk zoal allemaal?


we duimen!

Succes Bram! Hopelijk valt de uitspraak heel goed mee en daarna de wachttijd ook...

het zijn 2 dingen over Lorin van Parys

1. als je special needs aan vinkt, krijg je sowieso een SN kind.
wij zouden het aanvinken omdat je als biologische ouders ook kans hebt op een SN kind na een zwangerschap, dat lijkt ons 'eerlijk' maar als je het aan vinkt, krijg je sowieso een SN kind omdat er te weinig kandidaten zijn. dat wordt dan geen mogelijkheid maar een keuze

2. hij stelt dat de rechten van de moeder het belangrijkste zijn in deze discussie. in elke infosessie wordt in vette drukletters gemeld: "het kind staat voorop en het welzijn en de rechten van het kind"
onderzoekt wijst aan dat een homogezin absoluut evenwaardig is aan een heterogezin. dus als we het welzijn van het kind voorop stellen, kan dat geen onderscheid maken. dus toch wordt er in het proces ergens gediscrimineerd...

Ik snap volledig jullie verontwaardiging, wij zijn ook 2 maal 'voorbij gestoken' omdat een afstandsmoeder niet ons maar een ander koppel gekozen had. Toen we eenmaal de reden waarom wij dan wel gekozen waren.als ouders voor onze zoon hoorden, viel alles als een puzzel in elkaar en waren we blij dat die vrouw die keuze heeft mogen maken. Ze doet iets zeer ingrijpend, ze cijfert haar eigen verlangens weg, en kiest voor het kind dat in haar groeit een (ander) leven, voor een gezin, het minste wat haar nog gegund mag worden, is zeggenschap naar het (soort) gezin haar kind zal gaan gaan in opgroeien. Weliswaar mits de nodige ondersteuning en informatie aangaande de soort gezinnen. Dit is een.persoonlijke mening, en zal me niet door iedereen in dank afgenomen worden, maar als adoptiemoeder schenkt het me rust te weten dat wij de geïnformeerde keuze waren van onze zoon zijn biologische moeder.