reageren op de onwetendheid van de omgeving

[bieke01]

Hoi hoi

Als je over adoptie vertelt krijg je vaak van mensen - niet slecht bedoeld maar uit onwetendheid- de reactie:
"goh t is toch erg hé, dat dat allemaal zo lang moet duren en dat er zoveel weeskindjes zitten te wachten op een nieuwe thuis"

ik reageer dan daar ook op met te stellen dat dat vooral procedure is en dat dat wel nuttig is omdat je niet zomaar -bij manier van spreken- een kind op t vliegtuig kan zetten; mijn reactie hangt natuurlijk een beetje af van het 'soort' mens dat die reactie stelde

ik dacht dat dit nog een goed topic zou zijn om hier te plaatsen

welke reacties je krijgt en hoe je erop reageert
het is vooral moeilijk vind ik als ik erop wil spreken en op wil reageren, maar eigenlijk krijg je dat niet in 2 minuten uitgelegd aan de mensen

[frusti]

Hallo,

Ik ken het probleem;-)

Heel vaak krijgen wij ook goed bedoeld de opmerking dat ze niet begrijpen dat WIJ naar een cursus moeten om een kindje te adopteren terwijl er zoveel kindjes zijn die geen goede thuis hebben en waarvan de ouders ook niet naar een cursus moeten.

Ik probeer steeds een onderscheid te maken tussen de kindjes die ter adoptie af gestaan worden en kindjes die in problematische situaties verkeren.

Ik leg dan ook vaak uit dat een buikmama, die zich bewust is van het feit dat ze niet goed voor haar kind kan zorgen om welke reden dan ook en het ter adoptie afstaat,dan ook het recht heeft om haar kind door de best mogelijke ouders te laten adopteren.
heel vaak schrikken de mensen wel als ik zeg dat ik geen 'recht' heb op een kind, maar dat dat kind recht heeft op de best mogelijke ouders.

Het vreet energie om het steeds uit te leggen maar meestal bekijken ze situatie toch wel wat anders!!!

[Jurre]

Dit "fenomeen" kent elke adoptie ouder denk ik.
Ik probeer nog steeds rustig uit te leggen dat wij de gelukkige zijn die mogen zorgen voor onze zoon en niet hij och arm dat kindje uit het weeshuis is.
Sommige blijven hardnekkig steeds opnieuw dezelfde vragen stellen naar afkomst en andere info, die wij zelf als persoonlijk voor onze zoon vinden en als hij ouder is hij daarover mag beslissen wat hij ermee doet. Toch linken sommige "vrienden" dit aan vriendschap en voelen ze zich benadeeld, dit zegt natuurlijk ook iets over de veriendschap he.
Rustig blijven denk ik dat nog steeds de oplossing is. In de voorbereidingsopleiding meen ik mij te herinneren is hier ook heel wat tijd aan besteed en zoals daar ook werd aangegeven worden adoptie ouders met een vergrootglas in de gaten gehouden. Ach ja men doet maar. Intussen zijn wij anderhalf jaar thuis en gaat onze zoon ook buiten ons dorp zwemmen en wel eens andere activiteiten doen. Daar is hij gewoon onze zoon en stelt men geen vragen (ja, hij is etnisch russisch-kazachs)Dit doet af en toe wel deugd.
Adoptie en Kazachstan zal altijd bij ons leven horen en als we dan voor de misschien wel miljoenste keer mogen zeggen dat hij vlot Nederlands spreekt en dat wij de gelukkige zijn en dat de voorbereidingscursus ons echt helpt om hiermee verder te gaan dan doen we dat. De ene dag al wat vriendelijker dan de andere dag, wij zijn ook maar mensen he.