Adoptie levensboek/koffer

[anneke80]

Hoi,

Wat moet er allemaal in een adoptie levensboek staan? Of wat kan je in een adoptie levenskoffer steken (bv kleertjes)? Heeft iemand dit al gemaakt of gedacht om te maken? Wat wel, en wat net niet vertellen?
Kortom, hoe bewaren jullie alle herinneringen over het hele proces voor jullie (toekomstige) adoptiekindje?

Groetjes,
Anneke

[adoptievleugeltjes]

Wij hebben gezorgd voor zoveel mogelijk foto's van het weeshuis, haar slaapplaats, bed, verzorgsters, ... We hebben nog de coördinaten van onze begeleider daar zodat we in de toekomst ook met hem nog contact kunnen opnemen wanneer de dag komt dat ze op zoek gaat.
Wij hebben geen kleertjes van daar...

We houden ons hart wel vast wanneer de dag komt dat ze vragen begint te stellen. Maar we gaan zo open mogelijk zijn. Alles wat wij weten, mag zij ook weten. Gewoon hoe het aanbrengen, dat zal wellicht nog een zure appel worden.

groetjes.

[Els D]

Wij hebben ook gezorgd voor zoveel mogelijk foto's van het weeshuis, slaapplaats, verzorgsters,.. Ook van de omgeving hebben we heel veel foto's genomen. Plaatselijke markt, parken,openbaar vervoer,.. De coordinaten van onze begeleiders hebben we ook in de hoop dat ze binnen een aantal jaar nog hetzelfde zijn. Voor de rest hebben wij een grote doos aangelegd voor hem met daar in dus een fotoalbum met al die foto's, ook een map met alle verslagen begint met onze aanvraag voor adoptie, caw verslag, papieren van het adoptie bureau, zijn originele geboorte akte, herschreven geboorte akte,... Wij hebben ook terplaatse kleertjes, schoenen en wat speelgoed gekocht. Hij heeft dat een tijdje gedragen en nu zit dat ook in zijn doos als herinnering aan zijn geboorteland.
De dag dat hij ernaar vraagt zullen wij dat samen inkijken.

Vele groetjes,
Els D.

[wachtertje]

In onze doos zitten tot nu toe wat souvenirs uit K'stan (bv. een krant, wat geld...), de eerste herinneringen aan onze schat (bv. het doosje van het eerst sapje dat hij dronk bij de kennismaking, de kroon die hij van ons kreeg tijdens de bezoekjes en die hij dagen lang op zijn hoofd heeft gehouden, de bellenblazer waarmee we vaak speelden...). Ook de kleertjes die wij hem aandeden toen we hem ophaalden zullen er een plekje in krijgen (maar die draagt hij nu nog), een fotoalbum van zijn achtergrond en de kaartjes met gelukwensen die we ontvingen. Wat de administratieve kant van de adoptie betreft: hiervan heb ik een map aangelegd met alle documenten stap voor stap.

[clovis]

Een adoptiedoos is handiger dan een adoptieboek omdat het niet alleen maar papieren zijn.
Foto's, de mutjes van het weeshuis die ze droegen bij aankomst, tekeningen van in het weeshuis en de eerste dagen thuis, schoenen, officiele papieren ( maar die houden we wel apart totdat ze oud genoeg zijn ).
Tip van een adoptieouder met tieners. Zorg ervoor dat je de doos beschermt in moeilijke tijden zoals bv de puberteit. Het kan zijn dat ze in een woede alles willen vernietigen.

[teevee]

Hey dames,

Hier ook dezelfde herinneringen bijgehouden.
Wel niet aan gedacht om de kleertjes te houden die hij droeg op de "herenigingsdag"...maar ze zijn nog niet te klein dus we geven ze "straks" een speciaal plaatsje (doos).
Bedankt voor de tip

@adoptievleugeltjes : ons zoontje is nu bijna 7 maanden bij ons en was 3,5 toen hij bij ons thuis kwam.
In januari (toen 4 maanden thuis) vroeg hij voor het eerst waarom hij niet in mijn buik gegroeid is. Wij hebben er eerlijk op geantwoord en "aja" was zijn eenvoudige reactie daarop. Hij praat er heel openlijk over en al kent hij het woord "geadopteerd" niet, toch ervaren wij dat hij heel goed beseft wat er hem overkomen is en dat hij ook een leven gehad heeft in K'stan. Wij overladen hem niet met herinneringen en verhaaltjes maar als de gelegenheid hem voordoet, spreken we er over. Soms praat hij er ook over uit zichzelf. Het zit soms in kleine dingen vb : laatst kwam een vriendje spelen (kindje van vrienden en ook klasgenootje) Hij zag onze logeerkamer en zei "ik heb hier eens geslapen". Ons zoontje keek heel raar (omdat hij dit niet kon herinneren) en toen zei ik : jij was hier toen nog niet. Nog voor ik iets kon toevoegen zei hij zelf : aja, 't is waar...ik was toen nog in K'stan !! Ik vond dit zo mooi. (of ben ik een sentimentele ziel ?

Heel veel fijne momenten met jullie kindjes gewenst !

Groetjes, teevee

[Jurre]

Hoi,
Onze zoon was 4 jaar bij thuiskomst. wij hebben een hele doos met foto's en speelgoedjes die hij vanuit het weeshuis meegkregen heeft en zo nog meer. Tot nu hebben wij hierin nog niet samen gekeken.
Wij zijn ongeveer anderhalf jaar thuis en hij verteld nu vaak aan mensen gewoon zonder aanleiding; "toen ik een baby was was ik in Kazachstan en nu ben ik in België". Dit geeft soms toch wel bij de mensen die het horen een reactie van oei hoe reageer ik hier nu op. Soms echt wel lachen voor ons. Ook komt hij soms met het verhaal mama ik kom niet uit jouw buik, ik wilde dat wel maar mijn mama is nu aan het spelen bij "marina" (onze tolk in kazachstan). Wij laten dit beeld nu zo omdat we dat een leuk beeld vinden voor een 5-jarige kleuter.
Buiten de doos hebben wij in onze woonkamer en op de kamer van onze zoon bijvoorbeeld de Kazakse vlag en foto's staan van uit de tijd samen in kazachtsan en nieuwe foto's door elkaar. Hij weet het verschil goed en die aanwezige kleine vlag en de foto's maken het onderwerp zeer bespreekbaar en normaal. Zijn aankomstvliegtuig (de ooievaar bij geboortes) hangt zelfs op school aan de muur. Gewoon uit Kazachstan, nu bij mam en pap in België, met een kazakse mama die met onze tolk speelt in het verre kazachstan.
Of dit het juiste is, ik weet het niet, wel dat hij en wij er ons goed bij voelen en dat is denk ik het belangrijkste zeker?

[teevee]

@Jurre, hier ook in de woonkamer en slaapkamer van ons zoontje een Kazachse vlag (en andere souvenirs)
Hij weet verdomd goed waar ze vandaag komen en wat het betekent. Als er vriendjes komen spelen zegt hij : is alleen van mij want dat is van Kazachstan en ik heb daar gewoond...
Je hebt gelijk...ook hier weten we niet of wat we vertellen goed is, maar het voelt goed voor ons én voor hem en dat is het belangrijkste hé !
Is jullie zoontje geboren in 2006 of 2005 ?

Groetjes, teevee

[teevee]

@Jurre, hier ook in de woonkamer en slaapkamer van ons zoontje een Kazachse vlag (en andere souvenirs)
Hij weet verdomd goed waar ze vandaag komen en wat het betekent. Als er vriendjes komen spelen zegt hij : is alleen van mij want dat is van Kazachstan en ik heb daar gewoond...
Je hebt gelijk...ook hier weten we niet of wat we vertellen goed is, maar het voelt goed voor ons én voor hem en dat is het belangrijkste hé !
Is jullie zoontje geboren in 2006 of 2005 ?

Groetjes, teevee

[Jurre]

Jurre is geboren in septeber 2005.

[wachtertje]

Oh ja, wij hebben tijdens onze periode in K'stan ook een dagboek bijgehouden en dat krijgt ook een plekje in de doos...

[teevee]

@Jurre, ons zoontje in december 2006 (hij verschilt dan toch een jaar)

@Wachtertje, hier ook een dagboek waarin er staat waarmee we op welke dag gespeeld hebben, waarom hij boos was, wanneer hij welk woordje voor het eerst zei,...maar ook wat wij daar deden
eigenlijk best wel veel details maar wel leuk.
De eerste weken thuis hebben we dat ook nog gedaan.
Tot gauw

Groetjes, teevee

[anneke80]

Leuk om dit allemaal te lezen! Super fijne ideetjes allemaal!

[inge_rainer]

Wij hebben er de kleertjes ingestoken die hij aanhad bij overdracht en de cadeautjes die hij van de verzorgers gekregen had. Ook steekt er zijn eerste tutje in, het dagboek dat wij bijgehouden hebben, de kleertjes van op de rechtbank, een paar herinneringen aan Zuid Afrika, veel foto's en voor de rest denk ik dat je er insteekt wat je zelf wil, zolang je er maar een goed gevoel bij hebt en dat je later als hij of zij er vragen over heeft, kan zeggen waarom je het erin gestoken hebt.

Wat wij ook wel leuk vonden om erin te steken, waren de spandoeken van op de luchthaven, zo kan hij later nog is zien wat de neefjes gemaakt hadden speciaal voor zijn aankomst.