wachten en het aanhoren van domme opmerkingen

[frusti]

Beste wachters,

ik vind dat het eens tijd wordt om een nieuw onderwerp op te starten.

Een onderwerp waarbij we misschien eens kunnen lachen(wij mogen dat), misschien eens een traantje bij moeten wegpinken of waarbij je misschien het gevoel krijgt dat je niet alleen bent die allerlei goed bedoelde doch domme opmerkingen krijgt.


Onlangs was ik op kraamvisite bij mijn buurvrouw.

De verpleegster die in haar kamer stond bleek bij ons in straat te wonen, maar ze kende mij niet.
Ik legde uit wie ik was en waar ik woonde. Ze vroeg of ik kinderen had. Ik vertelde dat we in de laatste fase van onze adoptieprocedure zaten.
Ze was oprecht geïnteresseerd in de procedure, maar opeens kwam de vraag' GE HEBT HET ZEKER TOCH WEL GEPROBEERD OM GEWOON ZWANGER TE GERAKEN???'
(het was echt op een arrogante , onbeleefde manier)

Ik was even uit mijn lood geslagen maar heb haar van repliek gediend.....weg was ze!

Nah!!!!!

[DVO pixi]

https://www.youtube.com/watch?v=xFp61HA ... r_embedded

om al efkes wa inspiratie op te doen voor de Vlaamse versie

[frusti]

klinkt herkenbaar

Hoop dit ik die reacties niet krijg als we ons kindje hebben....ik haal de gazet dan denk ik!

[wachtertje]

Frusti, ik ben wel nieuwsgierig welke repliek je hebt gegeven.

Zelf vond ik de vraag "en waarom moet dat allemaal zo lang duren" tijdens het wachten moeilijk... Tja, dat krijg je niet zomaar even in enkele seconden uitgelegd.

Denk trouwens maar niet dat de vragen verminderen eens je kindje er is, hoor, integendeel. "Duizend" keer hebben we de vraag "en is het een wezeke" gekregen; één iemand waagde zich in bijzijn van onze kleuter te vragen "kon je der zelf gene krijgen misschien?".

Adoptieouders moeten assertieve mensen zijn. Gelukkig geven onze kinderen (die van ons alvast zeker) het goede voorbeeld.

Een dikke wachtduim voor iedereen!

[frusti]

he wachtertje,

ik heb haar zeer kort vermeld hoe dat het komt dat we zelf geen kinderen kunnen krijgen. In twee zinnen.(sorry dat ik zo vaag blijf )
ze was beschaamd denk ik want ze was heel snel de kamer uit!

oh nee zeg! dan moet je ook wel stevig in je schoenen staan! amai!

over 'moetdatallemaalnuzolangduren'....ze zouden allemaal hunne mond eens moeten dichthouden(langer dan een paar seconden) zodat je op een fatsoenlijke manier kan uitleggen hoe dat dat komt.

Ik vind het altijd heel frappant dat het begint met ons adoptieproces maar dat het al gauw overslaat in een discussie tussen alle anderen en dat je daar geen speld meer tussen krijgt.(gisteren nog ondervonden).

Ik heb ooit een goedbedoelde doch zeer pijnlijke moederdagkaart gehad....omdat ik volgens de schrijfster al moeder ben in mijn hart.....gekregen van iemand die zwanger was via IVF en tijdens haar proces geen enkele zwangere vrouw of baby kon aanzien....

Nogmaals heel goed bedoeld maar zeer pijnlijk!

[anie]

Heey iedereen,

goed idee van het topic vind ik

Inderdaad mensen stellen zo'n rare vragen en geven zo'n domme opmerkingen.

Ons adoptieproces staat nog niet zo ver. Momenteel zijn wij aan onze 8ste terugplaatsing via ICSI. We staan al op de adoptielijst (nr 216) en kijken er naar uit. Gezien je in Belgie niet mag adopteren als je wél eigen kinderen hebt, moeten we dus ons lot afwachten.

Toch wil ik enkele kwetsende opmerkingen aanhalen:

* Na de tweede mislukte IUI vroeg een vriendin gewoonweg: "en wa gade nu doen? Eentje adopteren?" Precies of het was zoooo gemakkelijk op bestelling."

* Een vriend zei op onze adoptieplannen: "Alsk er geen van mezelf kon krijgen, dan nam ik er geen zenne. Adoptie pff."

* Familielid: "Ge moogt dat kind da ni aandoen."

De wereld staat zo negatief tegenover adoptie. Ik begrijp het niet goed... Het gaat toch gewoon over liefde voor kinderen??

De wereld moet nog hard veranderen!

[anie]

Frusti: van die kaart vind ik enerzijds wel mooi, anderzijds inderdaad heel pijnlijk. Ik begrijp wel wat ze ermee bedoeld. Alles wat wij voor ons "kind" al hebben gedaan, wilt zeggen dat wij wel hele goede ouders zijn en de titel 'mama' en 'papa' al zeker verdienen. Misschien wel méér dan sommige andere ouders...

[ingske001]

Ik kreeg de reactie van mijn schoonmoeder toen we nieuwjaar 2011 over onze adoptieplannen vertelden de reactie van zijn jullie niet te oud om te adopteren. Na even uit mijn lood geslagen te zijn heb ik haar ook van repliek gediend, en mijn antwoord was: toen we aan kinderen begonnen te denken was ik 27 en zei ze dat we nog maar wat moesten wachten dat we nog tijd genoeg hadden, en toen op mijn 38ste vond je me ineens te oud, en ze zweeg ineens en wist niet meer wat ze moest zeggen.

Ingske

[L***]

Hei wachterkes,

ik wacht mee! sinds deze week nr 123 op binnenlandse adoptie-wachtlijst.
nog een paar jaar dus...

Ik kreeg onlangs de opmerking: maar ja, je wacht nu misschien ontzettend lang, maar eens je bovenaan de lijst staat, dan adopteer je er toch gewoon 'een paar' ineens? (alsof je een kartonneke eitjes van 6,10 of 36 koopt eens het je beurt is...)

ik wilde toch efkes iets aanvullen Anie: hoezo je mag in België niet adopteren als je eigen kinderen hebt? En als dat kind er na ontzettend veel pogingen (zoals bij jou bvb) zou komen?
Klopt dit? Heb ik dit verdrongen tijdens onze wachttijd?
Want het zou toch mooi zijn om er toch nog zelf eentje te krijgen in de wachttijd en dan als 2de (om niet weer 10 pogingen te moeten ondernemen) eentje te adopteren?

groetjes!

[DVO pixi]

Hey,

beetje off topic, maar ter geruststeliing van de binnenlandse wachtertjes:

Binnenlandse adoptiediensten geven de voorkeur aan koppels met een bewezen fertiliteitsprobleem. Ik denk dat 8 ICSI terugplaatsingen wel als het nodige 'bewijs' dient Anie. Je mag zeker via IVF/ISCI al kindjes in je gezin hebben, daar maken ze geen problemen van. Het is dus niet OF/OF maar EN met een plusje.

[DVO pixi]

en nu on topic

* ik krijg al jaren van manlief een groot boeket bloemetjes met moederdag, gewoon omdat ik ook al jaren mama ben in mijn hart, en hij papa. Maar kan me voorstellen dat zo een kaartje in je bus wel even verschieten is.

*'waarommoetdazolangduren' en 'waaromkostdazoveel' en 'waaromadoptie,ginghetvanzelfsniet' (en bij de echte botterikken gevolgd door 'enaanwievanulle2ligthetdan') zijn vragen die je jaren blijven achtervolgen, en je ook een hele variatie aan antwoorden op verzint!
ooit riep een collega voor een vol personneelsrestaurant : 'en , welk nummerke is nu?' kheb haar indiscretie toen vakkundig geparreerd met: ' aan een zwangere vraagt ge toch ook niet hoeveel ontsluiting ze heeft en plein public?' ze heeft een half jaar niets meer durven vragen ! ha!

*de laatste tijd, nou ja sinds we vooraan op de lijst staan, komt de volgende zin echt mijn strot uit:
'ge moet het loslaten, dan gaat de telefoon rinkelen!' yeah right, da zinnetje heb ik al 6 jaar moeten aanhoren in al zijn variaties ('laat los en ge wordt zwanger' kennen we allemaal wel denk ik)
en met stip op 2 tegenwoordig : 'en en en, weet ge nog
niets?' grrrrr

en de meest smaakloze en tegelijk meest bizarre opmerking over een adoptiekind hoorde ik ooit op het werk. Buren van de persoon in kwestie waren net thuis met hun Chinees adoptiezoontje en toen beide gezinnen eens op straat stonden te babbelen, maakte mijn collega zich zorgen over haar hondje 'want het Chinese ventje stond er steeds naar te kijken!!' toen ik om verduidelijking vroeg zei ze doodserieus: 'in China eten ze wel honden op hé!!' de term 'met uwe mond vol tanden staan' was ontoereikend voor mijn reactie op dat moment! in de Engelse taal hebben ze daar een woord voor dat de lading meer dekt : ' flabbergasted' of nog beter: 'gobsmacked'

[L***]

flabbergasted, indeed!

[ilse]

ook beetje off topic :

als ik even opzoek (binnenlandse adoptie) :

- de mustaard : 'ongewenst kinderloos zijn'
- gewenst kind : 'Niet (meer) op natuurlijke wijze kinderen kunnen krijgen
- gents adoptiecentrum : niks over te vinden
- adoptie roeselare : website werkt niet mee

[wachtertje]

Haha, dat van dat hondje is toch hilarisch!

Ik vind/vond het wel sypathiek als mensen vroegen hoe ver we al geschoven waren op de lijst. Het toont toch dat ze aan je denken en interesse hebben in je plannen. Maar ja, door het lange wachten is het idd wel lastig om steeds dezelfde vragen te krijgen...

K denk net aan een grappig moment toen ik met onze zoon, die toen enkele maanden thuis was uit kazachstan, op de markt liep. Een oud vrouwtje zag hem van aan de achterkant en wreef over zijn haartjes : mor madam, wat heeft dat kindje toch schoon haar, he... Op dat moment draait onze zoon zich om en kijkt in de dame haar ogen. Zegt die mevrouw: a madam, t is een vremd... Ik had zin om te zeggen: oei mevrouw, dat was me nog niet opgevallen, maar nu ge het zegt... Maar ik heb het maar zo gelaten. T was eigenlijk wel een lief oud vrouwtje...

Wat me wel opvalt is dat iedereen een mening heeft over adoptie, terwijl men zich met zwangerschappen van anderen veel minder bemoeit. Maar adoptie is zo n thema waar iedereen wel zijn zegje over wil doen, he.

[DVO pixi]

Tuurlijk is het fijn als mensen interesse tonen, maar op een gegeven moment heb je het echt wel gehad, zeker als je het zelfde verhaal al een 1000 tal keer herhaald hebt.

En adoptiekinderen zijn idd algemeen goed, elkeen heeft er wel zijn mening over en staat te popelen om ze te verkondigen of je een wereldwijs advies te geven! Iedereen is plots expert in opvoeding en adoptie. Maar soit, toen een vriendin van een niet-adoptiekind het bij het winkelen zoooo beu was altijd maar jan en alleman aan der baby te zien frunniken en de gekste vragen over haar bevalling hoorde stellen antwoordde ze bij de volgende curieuzeneus die zich over de bugy boog: zijn naam? Mc Gyver! The looks on that poor womans face, goddelijk! Dus niet alleen adoptieouders worden gestalked