Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Plaats reactie
Elsjana
Berichten: 11
Lid geworden op: 27 november 2012, 11:31

Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Elsjana » 22 juli 2014, 10:09

Lieve mensen,

een tijdje geleden zat ik nog hoopvol op het forum onder KID te schrijven en nu zit ik hier.
Kort verteld: Mijn man heeft geen zaadcellen (0,00000%), 6x KID-IUI gedaan en mislukt. En we hebben besloten ermee te stoppen. We zijn al wel eens tijdelijk gestopt, maar nu voelt het definitief aan.

Ik zou graag in contact komen met mensen die in een beetje dezelfde situatie zitten en na behandelingen er ook mee gestopt zijn. Het is niet zozeer om er constant over te praten, maar ik voel in mijn omgeving helemaal geen begrip van mensen waardoor mijn sociaal contact in het algemeen onder druk komt te staan.

'Je bent toch gestopt, het was jouw keuze, hou op met zagen' - reacties
Of vooral het negeren van het heel aspect door iedereen - 'bestaat niet' - reacties

Ik zou zeer graag mensen ontmoeten die ook die keuze hebben gemaakt maar waarvan het verdriet nog niet 100% is wegebt of dat ooit hebben meegemaakt. Het is momenteel soms moeilijk een plekje te vinden in de maatschappij en de directe omgeving zonder kinderen alsook in de relatie met mijn man.

5 jaar geleden zijn we begonnen met 'proberen' zwanger te raken.
5 jaar hebben we hoop gehad en zijn we 'bezig geweest'. We hebben een schitterende relatie, doen veel activiteiten samen, zijn heel spontaan en we weten dat we samen gelukkig zullen zijn en een kindje is niet persé nodig om dat geluk te krijgen. Maar toch zijn er bepaalde momenten met 'wat als'. En die dingen kunnen we niet kwijt in onze omgeving of we stuiten op onbegrip.

Moest je deze boodschap pas na ettelijke maanden ofzo lezen, mag je gerust nog altijd reageren.

Wie ben ik? Iemand heel enthousiast, dynamisch, ik houd van talen, dieren (heb er 7, een hele kinderboerderij zeggen ze wel eens) :-)), auto's, motorrijden, lachen, lezen, zijnsgeoriënteerd, eten, reizen, een bezige bij (ik heb een eigen zaak)
Ik ben 30 jaar trouwens en van Vlaams-Brabant. Ligging is voor mij van minder belang.

Ik weet dat weinig mensen dit deel van het forum nog lezen, veel mensen gaan verder met hun leven en dan hoort het forum hier ook bij, maar wie weet, ik ben hoopvol :-)

Gr!

B & C
Berichten: 3
Lid geworden op: 30 juli 2014, 10:39

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door B & C » 30 juli 2014, 10:49

hey,

Wij zijn een koppel dat al 7 jaar bezig zijn met iui, ik heb endometriose.
We hebben nog 1 behandeling maar we hebben de hoop een beetje opgegeven doorheen de jaren.
Wij zijn van Limburg, 36 en 37 jaar en zoeken ook mensen, nieuwe vrienden om soms ons verhaal eens te kunnen delen.
Ik hoor het wel als er interesse is.
Cindy

Katt
Berichten: 23
Lid geworden op: 3 februari 2019, 16:40

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Katt » 19 juli 2019, 22:04

Dag lieve ladies Elsjana en B C, zo zijn jullie hier nog?

Leila1986
Berichten: 3
Lid geworden op: 13 september 2021, 18:57

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Leila1986 » 14 september 2021, 21:50

Elsjana schreef:
22 juli 2014, 10:09
Lieve mensen,

een tijdje geleden zat ik nog hoopvol op het forum onder KID te schrijven en nu zit ik hier.
Kort verteld: Mijn man heeft geen zaadcellen (0,00000%), 6x KID-IUI gedaan en mislukt. En we hebben besloten ermee te stoppen. We zijn al wel eens tijdelijk gestopt, maar nu voelt het definitief aan.

Ik zou graag in contact komen met mensen die in een beetje dezelfde situatie zitten en na behandelingen er ook mee gestopt zijn. Het is niet zozeer om er constant over te praten, maar ik voel in mijn omgeving helemaal geen begrip van mensen waardoor mijn sociaal contact in het algemeen onder druk komt te staan.

'Je bent toch gestopt, het was jouw keuze, hou op met zagen' - reacties
Of vooral het negeren van het heel aspect door iedereen - 'bestaat niet' - reacties

Ik zou zeer graag mensen ontmoeten die ook die keuze hebben gemaakt maar waarvan het verdriet nog niet 100% is wegebt of dat ooit hebben meegemaakt. Het is momenteel soms moeilijk een plekje te vinden in de maatschappij en de directe omgeving zonder kinderen alsook in de relatie met mijn man.

5 jaar geleden zijn we begonnen met 'proberen' zwanger te raken.
5 jaar hebben we hoop gehad en zijn we 'bezig geweest'. We hebben een schitterende relatie, doen veel activiteiten samen, zijn heel spontaan en we weten dat we samen gelukkig zullen zijn en een kindje is niet persé nodig om dat geluk te krijgen. Maar toch zijn er bepaalde momenten met 'wat als'. En die dingen kunnen we niet kwijt in onze omgeving of we stuiten op onbegrip.

Moest je deze boodschap pas na ettelijke maanden ofzo lezen, mag je gerust nog altijd reageren.

Wie ben ik? Iemand heel enthousiast, dynamisch, ik houd van talen, dieren (heb er 7, een hele kinderboerderij zeggen ze wel eens) :-)), auto's, motorrijden, lachen, lezen, zijnsgeoriënteerd, eten, reizen, een bezige bij (ik heb een eigen zaak)
Ik ben 30 jaar trouwens en van Vlaams-Brabant. Ligging is voor mij van minder belang.

Ik weet dat weinig mensen dit deel van het forum nog lezen, veel mensen gaan verder met hun leven en dan hoort het forum hier ook bij, maar wie weet, ik ben hoopvol :-)

Gr!
Hallo Elsjana

Natuurlijk ben je niet zomaar gestopt! Zoiets doe je niet uit vrije wil. Soms laat het leven je gewoon geen keus.

Ik vind het super moedig dat je jouw verhaal hier hebt geschreven. Je bent nog wel jong , in die zin zou ik ook nog stiekem denken : “nog even doorzetten, je kunt dit”

Maar het is niet makkelijk , de hormonen en alles wat erbij komt kijken dat moet heel zwaar zijn voor jou! Ik zit niet in hetzelfde schuitje maar mijn man is helaas ook getest en ook 0 zaadjes. We wachten nu op een tese. Maar ik herken zeker de onbegrip en nare reacties uit de omgeving.

Bij mij zijn het vooral reacties zoals : “ waarom blijf je nog bij hem” .. etc.. dat is echt verschrikkelijk.

Wat vooral heel belangrijk is , is dat je zoveel mogelijk bezig blijft en je eigen blijft afleiden en leert gelukkig en tevreden te zijn met hoe je leven er nu uitziet.

Ikzelf werk fulltime in de kinderopvang , ik wollen nu 4 jaar in België. Ben 35 jaar, ik kom oorspronkelijk uit Nederland.
Nee, het werken met kinderen maakt het voor mij totaal niet moeilijk. Ik voel er gelukkig niks bij. Het is bij mij vooral het schaamte gevoel of het gevoel dat mensen gaan veronderstellen dat ik ongelukkig of zielig zou zijn.

Ik weet het. Het klinkt echt idioot.

Je mag mij altijd mailen als je wilt , we kunnen hier zeker verder over praten als je wil , geen probleem voor mij.

asos@outlook.be

Groetjes en knuffels, hou je sterk en laat je niet gek maken

Leona
Berichten: 15
Lid geworden op: 25 oktober 2019, 20:51

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Leona » 16 september 2021, 18:59

Hallo,

Noodgedwongen zijn we ook gestopt maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk.

Afleiding zoeken is voor mij voorlopig ook de beste strategie om er mee om te gaan maar er zijn nog veel momenten dat ik getriggerd wordt.

Ik vroeg mij ook af of er nog ander platformen of zo zijn waar je lotgenoten kunt ontmoeten want hier gaat voornamelijk over mensen die nog bezig zijn.

Zelf ben ik 40+ en mijn partner heeft kinderen uit zijn vorige relatie.

Vele groeten en liefs,

Leona

Biekegaudesaboos
Berichten: 1
Lid geworden op: 17 juli 2022, 20:22

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Biekegaudesaboos » 17 juli 2022, 20:52

Hey, ik ben 45j en twee jaar geleden een streep moeten trekken onder m'n kinderwens. Ik heb er nog altijd veel verdriet van. Mijn partner heeft 1 zoon en ik vind dit best confronterend. Ik was eerst heel blij dat ik toch nog een plus zoon had maar nu merk ik dat dit toch gevoeliger ligt dan ik dacht. Ik woon in Gent en ben ook op zoek naar lotgenoten. Alvast veel groetjes, Bieke

mich75
Berichten: 2974
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door mich75 » 17 juli 2022, 21:41

Dames,

Wij hebben een hobbelig parcours achter de rug. Een paar keer gestopt omdat het voor mijn man genoeg was, maar niet voor mij. Mijn kindewens was zo groot dat het leven zonder kinderen zinloos was. Ik was een hoopje ellende, zo erg dat mijn man uiteindelijk beslist heeft om toch verder te doen.
Gelukkig maar.

Ik ben na 6 x icsi zwanger geraakt en op mijn 41e voor het eerst mama geworden.
Ondertussen ben ik bijna 47, hebben we 4 kindjes en overwegen we om volgend jaar nog voor nr 5 te gaan.

Ik weet dat wij wel een pak verder (dubbele donatie) gegaan zijn dan vele anderen, maar voor mij was stoppen geen optie.

Ik heb veel bewondering voor mensen die hun traject wel kunnen stoppen en toch nog gelukkig kunnen zijn.
2010: start kinderwens
2014: start mmm​
03/15: overstap Jette ​ 08/15 start icsi-d
03/17: dochter (icsi-d 6)​ 12/17: start brusje
09/18: start ecd
06/19: twins
11/20: start brusje
01/22: dochter
01/23: start brusje --> onverwacht einde verhaal 😭😭😭

Margootje
Berichten: 249
Lid geworden op: 17 oktober 2021, 21:17

Re: Een einde betekent een nieuwe start? lotgenoten gezocht

Bericht door Margootje » 22 juli 2022, 13:58

Bieke, ik zit vooralsnog niet in dezelfde situatie maar toen ik als alleenstaande aan het fertiliteitstraject begon en wist dat de kans bestond dat het niet ging lukken heb ik mezelf ook geregistreerd als kandidaat adoptie-ouder en me geïnformeerd voor pleegouderschap. Ik wou dit beide niet, wou een eigen kind, maar het waren plan B's en het schepte ruimte.
Adoptie zal er niet inzitten voor mij, ik ben nummer 567 ofzo op de wachtlijst. Maar pleegzorg vind ik nog altijd een mooi idee. Ik weet dat het niet een eigen kind is. Maar het geeft wel een heel unieke band met een kindje voor wie het een hele zegening is om deels in een veilige omgeving te mogen opgroeien.

Mijn excuses als ik jouw verdriet zou beledigd hebben door dit te suggereren. Alsof jij dat niet kent, pleegzorg.
Dat zou ik volkomen begrijpen. Zeker omdat je denk ik een zwaar traject hebt gehad.
Het spijt me als ik een open deur intrap en jouw verdriet oneer aandoe door dit te suggereren.
Ik zou wellicht ook boos worden als iemand dat zou suggereren. Alsof het hetzelfde is. Ik weet, het is helemaal niet hetzelfde (Het is wel ook heel mooi).

Ongetwijfeld bestaan er lokale hulpgroepen hiervoor. Zou er op de algemene website van DVO niets staan? Ik zie enkel dit https://www.deverdwaaldeooievaar.be/psy ... r-kinderen
maar het kan toch niet anders of er zijn praatgroepen voor.

Ik hoop dat je lotgenoten vind.
Mijn tante en een vriendin van me zijn beide in de 60 en hebben me onlangs toevertrouwd dat zij zo graag kindjes gehad hadden. Ik vond het zo erg. Het is zo erg. De enige reden waarom ik dit allemaal zeg, Bieke, is omdat ik wens dat jij de ervaring van de liefde voor en van een kind niet moet missen.
40 j. (B)AM met gekende donor
IUI 1-3 (Herfst '21): x
Hysteroscopie: vaststelling cervicale stenose
ICSI1 (Lente '22): 18 rijp > 12 bevrucht > OHSS & freeze-all van 2 cryo's
Zomer '22: In verwachting

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten