Na zes IVF's en nu een adoptiezoon op komst slaat de twijfel me soms heel hard om het hart. Wil ik eigenlijk wel kinderen? Ben ik niet gewoon in de rat race terecht gekomen om net als iedereen die droom na te jagen? Ondertussen hebben we het toch goed samen?
Ik denk dat ik ondertussen een kinderloos leven, samen met mijn partner, zou aankunnen. Maar, misschien denk ik dat alleen maar, omdat het niet meer aan de orde is.
Net zoals ik vroeger vaak mensen het verwijt gaf dat ze, eens ze kinderen hadden, niet meer weten wat het is om kinderloos te zijn.
Hoe kijken jullie vooruit, naar een toekomst zonder kinderen?
even aan het twijfelen geweest
-
DVO webmaster
- Webmaster
- Berichten: 113
- Lid geworden op: 15 september 2006, 18:54
-
H.
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 1 februari 2007, 17:02
even aan het twijfelen geweest
Hey,
wel, ik ben blij dat ik het eens van iemand anders hoor. Ik durf het bijna niet te zeggen maar hoe dichter onze toewijzing van 2 ethiopische prutsen komt, hoe meer ik soms twijfel. ik kijk er heel erg naar uit en weet dat dit al zeer lang een bewuste keuze is maar toch... . Plots zie ik voortdurend de voordelen van dit kinderloos bestaan en hoe goed we het wel hebben met ons tweetjes. Een vriend vroeg me onlangs of we 'er nu klaar voor waren' en eerlijk, ik wist even niet wat zeggen.
Nochtans weet ik ook zeker dat onze kinderen meer dan welkom gaan zijn in ons leven.
Misschien hoort dat twijfelen bij de voorbereiding op het ouderschap...
H.
wel, ik ben blij dat ik het eens van iemand anders hoor. Ik durf het bijna niet te zeggen maar hoe dichter onze toewijzing van 2 ethiopische prutsen komt, hoe meer ik soms twijfel. ik kijk er heel erg naar uit en weet dat dit al zeer lang een bewuste keuze is maar toch... . Plots zie ik voortdurend de voordelen van dit kinderloos bestaan en hoe goed we het wel hebben met ons tweetjes. Een vriend vroeg me onlangs of we 'er nu klaar voor waren' en eerlijk, ik wist even niet wat zeggen.
Nochtans weet ik ook zeker dat onze kinderen meer dan welkom gaan zijn in ons leven.
Misschien hoort dat twijfelen bij de voorbereiding op het ouderschap...
H.
-
Ingeborg
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 1 februari 2007, 21:18
Je slaat de nagel op de kop. Na 4 jaar dokteren eindelijk zwanger door ICSI...en toch moet je even slikken...denk ook dat het eigen is aan ouderschap...opeens is het 'écht'...de droom wordt waar, maar is ook een beetje beangstigend...kan ik het wel.
Hoe dan ook na een bevalling had ik gelezen dat je elkaar drie maanden moet gunnen, dan loopt het wat vlotter, wordt je wat zekerder, ken je elkaar wat meer...dat zal bij adoptie ook wel zo zijn vermoed ik?
Ik dacht toen 'jaja, zal wel', maar inderdaad na drie maanden ging het opeens veel vlotter, je begreep welk huiltje wat betekende en zo...
Ik ben ervan overtuigd dat je geen mama'bent'...maar een mama wordt, dat je langzaam in die rol groeit en er beter in wordt...enfin zo ervaar ik dat.
Marijke, ik heb er nooit over nagedacht, enfin jawel, ik werd er snachts zwetend van wakker, nee kinderloos zijn wilde ik niet, het kon echt aan me vreten...dus vind het zo super van jou, jullie, dat jij dat wel kon zeggen...en je hebt natuurlijk gelijk...wat dat moet gewoon kunnen...maar zover was ik nog niet...
Ingeborg
Hoe dan ook na een bevalling had ik gelezen dat je elkaar drie maanden moet gunnen, dan loopt het wat vlotter, wordt je wat zekerder, ken je elkaar wat meer...dat zal bij adoptie ook wel zo zijn vermoed ik?
Ik dacht toen 'jaja, zal wel', maar inderdaad na drie maanden ging het opeens veel vlotter, je begreep welk huiltje wat betekende en zo...
Ik ben ervan overtuigd dat je geen mama'bent'...maar een mama wordt, dat je langzaam in die rol groeit en er beter in wordt...enfin zo ervaar ik dat.
Marijke, ik heb er nooit over nagedacht, enfin jawel, ik werd er snachts zwetend van wakker, nee kinderloos zijn wilde ik niet, het kon echt aan me vreten...dus vind het zo super van jou, jullie, dat jij dat wel kon zeggen...en je hebt natuurlijk gelijk...wat dat moet gewoon kunnen...maar zover was ik nog niet...
Ingeborg
-
Chris
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 21:52
Hallo
Ik ben niet de grote moederkloek. Ik ben er van uit gegaan dat ik 9 maanden de tijd ging hebben om in die rol te 'groeien'. Helaas, na enkele KI's en ICSI's zit ik nu in een premature menopauze. Wij wilden nog één keertje proberen maar mijn FSH is altijd aan de hoge kant. Ik weet op deze moment niet goed meer hoe we verder moeten.
Jullie hebben blijkbaar al een stap verder gezet met adoptie of pleegouderschap. Zo ver zijn wij nog niet.
Chris
Ik ben niet de grote moederkloek. Ik ben er van uit gegaan dat ik 9 maanden de tijd ging hebben om in die rol te 'groeien'. Helaas, na enkele KI's en ICSI's zit ik nu in een premature menopauze. Wij wilden nog één keertje proberen maar mijn FSH is altijd aan de hoge kant. Ik weet op deze moment niet goed meer hoe we verder moeten.
Jullie hebben blijkbaar al een stap verder gezet met adoptie of pleegouderschap. Zo ver zijn wij nog niet.
Chris
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Beste Chris,
Ik zit momenteel op een punt waarop ik ga beslissen om nog verder te gaan of ermee te stoppen.
Ik heb 6 IUI achter de rug, waarvan één geëindigd in een miskraam op 2 maanden.
Het wordt psychisch heel zwaar vind ik om nog te dragen. Keer op keer die tegenslagen verwerken, is niet simpel. Bovendien heb ik ervoor gekozen het tegen niemand te zeggen.
Ik zou nog IVF kunnen overwegen, maar ik heb persoonlijk enkele ethische bezwaren deze techniek.
Zo'n beslissing nemen is niet gemakkelijk.
Maar zonder steun hou je dit niet vol. Vandaar dat ik ontzettend blij ben dat ik via dit forum mensen kan ontmoeten, die hetzelfde meemaken en ervaringen kunnen uitwisselen.
Ik voel me soms zo waardeloos, he.
Katy
Ik zit momenteel op een punt waarop ik ga beslissen om nog verder te gaan of ermee te stoppen.
Ik heb 6 IUI achter de rug, waarvan één geëindigd in een miskraam op 2 maanden.
Het wordt psychisch heel zwaar vind ik om nog te dragen. Keer op keer die tegenslagen verwerken, is niet simpel. Bovendien heb ik ervoor gekozen het tegen niemand te zeggen.
Ik zou nog IVF kunnen overwegen, maar ik heb persoonlijk enkele ethische bezwaren deze techniek.
Zo'n beslissing nemen is niet gemakkelijk.
Maar zonder steun hou je dit niet vol. Vandaar dat ik ontzettend blij ben dat ik via dit forum mensen kan ontmoeten, die hetzelfde meemaken en ervaringen kunnen uitwisselen.
Ik voel me soms zo waardeloos, he.
Katy
-
Ingeborg
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 1 februari 2007, 21:18
Katy lijkt me erg zwaar wat je al meemaakte....en dan nog die miskraam.
Ik wil absoluut niemand beoordelen of veroordelen...maar vraag me af...wat is je etisch bezwaar tegen IVF...niet omdat ik je wil ompraten of zo...ik vind het gewoon interessant om erover te discusieren, tenzij je hier geen zin in hebt natuurlijk...dan beggrijp ik dat ook!
sterkte!
Ingeborg, mama van Merel (ICSI)
Ik wil absoluut niemand beoordelen of veroordelen...maar vraag me af...wat is je etisch bezwaar tegen IVF...niet omdat ik je wil ompraten of zo...ik vind het gewoon interessant om erover te discusieren, tenzij je hier geen zin in hebt natuurlijk...dan beggrijp ik dat ook!
sterkte!
Ingeborg, mama van Merel (ICSI)
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Beste Ingeborg,
Ik heb eigenlijk verschillende redenen waarom ik weigerachtig sta tov IVF.
Dat wil niet zeggen dat ik al diegene die voor IVF kiezen ga veroordelen. Integendeel, zij zijn volgens mij veel sterker dan ik, om de stap naar IVF te zetten.
Vooreerst is er het probleem van het wegprikken van de eicellen. Men prikt een hoeveelheid eicellen weg, die men dan later buiten de baarmoeder in vitro bevrucht met het zaad van de man. Na enkele dagen kijk men dan hoeveel embryo's er zijn gevormd en dan plaatst men er één à twee terug in functie van de patiënt. Maar de resterende embryo's worden verder bewaard in de koeling van het labo, eventuel in afwachting van een tweede zwangerschap.
Het ziekenhuis deelde mij mee dat er drie mogelijkheden zijn voor de niet gebruikte embryo's : ofwel worden ze gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek, ofwel worden ze vernietigd ofwel worden ze als donor gebruikt.
Nu in geen één van deze drie mogelijkheden kan ik mij terugvinden. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om een embryo af te staan voor onderzoek, laat staan om vernietigd te worden. Een embryo is leven.
Ik bewonder al de vrouwen die wel de stap naar IVF kunnen zetten, want ik vermoed dat ook zij met deze kwesties zullen worden geconfronteerd en een beslissing nemen daarin, is niet simpel.
Vandaar.
Bocendien denk ik dat IVF nog meer belastend (zowel fysisch als psychisch) is dan IUI. Nog meer spuiten, nog meer pillen.
Soms wordt het allemaal wat een beetje teveel.
Katy
Ik heb eigenlijk verschillende redenen waarom ik weigerachtig sta tov IVF.
Dat wil niet zeggen dat ik al diegene die voor IVF kiezen ga veroordelen. Integendeel, zij zijn volgens mij veel sterker dan ik, om de stap naar IVF te zetten.
Vooreerst is er het probleem van het wegprikken van de eicellen. Men prikt een hoeveelheid eicellen weg, die men dan later buiten de baarmoeder in vitro bevrucht met het zaad van de man. Na enkele dagen kijk men dan hoeveel embryo's er zijn gevormd en dan plaatst men er één à twee terug in functie van de patiënt. Maar de resterende embryo's worden verder bewaard in de koeling van het labo, eventuel in afwachting van een tweede zwangerschap.
Het ziekenhuis deelde mij mee dat er drie mogelijkheden zijn voor de niet gebruikte embryo's : ofwel worden ze gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek, ofwel worden ze vernietigd ofwel worden ze als donor gebruikt.
Nu in geen één van deze drie mogelijkheden kan ik mij terugvinden. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om een embryo af te staan voor onderzoek, laat staan om vernietigd te worden. Een embryo is leven.
Ik bewonder al de vrouwen die wel de stap naar IVF kunnen zetten, want ik vermoed dat ook zij met deze kwesties zullen worden geconfronteerd en een beslissing nemen daarin, is niet simpel.
Vandaar.
Bocendien denk ik dat IVF nog meer belastend (zowel fysisch als psychisch) is dan IUI. Nog meer spuiten, nog meer pillen.
Soms wordt het allemaal wat een beetje teveel.
Katy
-
Ingeborg
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 1 februari 2007, 21:18
Katy...je haalt hier inderdaad een zeer goed/delicaat/moeilijk punt aan...en wat goed van je dat je daar al op voorhand over nadacht...
Ik had dat ook wel gedaan...maar nu meestal is het zo dat die cryo's héél erg moeilijk overleven...met andere woorden, meestal heb je er bijvoorbeeld 3 à 4 in de "vriezer"...die worden weer voor een poging gebruikt, als die mislukt, ga je voor een verse...
Ik vond die keuze die je dus inderdaad op voorhand moet maken hééél erg moeilijk. Mijn man koos meteen voor 'donatie'...maar na lang denken kon ik daar niet voor kiezen...stom misschien, een eicel aprat, geen probleem, een zaadcel ook...maar een embryo, daar had ik het moeilijk mee. In ieder geval kozen we voor 'donatie aan wetenschap'...dan was het niet voor niks geweest...en hielpen we onrechtreeks toch andere mensen...
Maar die in mijn binnenste dacht ik: ach die kans is zo klein...dan moeten er nog cryo's blijven zitten hé...in die vriezer...
Maar ik bleek supergoed op de medicatie en zo te reageren.Gevolg: ik had 15 eicellen, 12 waren bevrucht, eentje teruggeplaatst (dus nu mijn dochtertje), dus nu nog 11 (!) in de vriezer!!!! Dat had ik niet voorzien...
Dus ook ik zit nu soms te denken...okee we willen nog een tweede kindje...dus dan worden die 11 aangesproken...maar wat als ik meteen weer zwanger ben...en er dus nog bijvoorbeeld 5 blijven zitten...wat doe ik dan...iets in mij zegt dan gewoon die ook een kans te geven en het gewoon nog eens te proberen...ooo, wel moeilijk jaaa..
Misschien kan je hier eens met de laborante van Jette over mailen, kijken wat zij zegt (vindt je hier terug bij de mensen van de verdwaalde ooievaar, zij zit ook in het betsuur).
Over zwaarder zijn: het is misschien verschillend van mens tot mens: mijn traject: eerst 1,5 jaar clomid met 7 IUI's, dan 2 maanden een hormoonpompje (dat vond ik het allerzwaarste, constant dat ding aan je lijf, ) en dan dus 1 ICSI...wel ik vond dat het minst zwaar...misschien omdat ik al wat meer 'rust' had gevonden in mijn hoofd...maar ik had meer het gevoel: nu gaan we eindelijk es iets weten, hoe zijn mijn eicellen, raken ze uberhaupt wel bevrucht...ik was blij met eindelijk aktie en info...maar dat moet ieder voor zich uitmaken... ik wilde gewoon 'klaar' zijn met die weg, ik wilde alles gedaan hebben,...ik zou zelf voortdurend hebben liggen denken, wat als ik het toch had gedaan...?
Veel moed en echt chapeau met deze beslissing die niet de gemakkelijkste is!!
Ingeborg
Ik had dat ook wel gedaan...maar nu meestal is het zo dat die cryo's héél erg moeilijk overleven...met andere woorden, meestal heb je er bijvoorbeeld 3 à 4 in de "vriezer"...die worden weer voor een poging gebruikt, als die mislukt, ga je voor een verse...
Ik vond die keuze die je dus inderdaad op voorhand moet maken hééél erg moeilijk. Mijn man koos meteen voor 'donatie'...maar na lang denken kon ik daar niet voor kiezen...stom misschien, een eicel aprat, geen probleem, een zaadcel ook...maar een embryo, daar had ik het moeilijk mee. In ieder geval kozen we voor 'donatie aan wetenschap'...dan was het niet voor niks geweest...en hielpen we onrechtreeks toch andere mensen...
Maar die in mijn binnenste dacht ik: ach die kans is zo klein...dan moeten er nog cryo's blijven zitten hé...in die vriezer...
Maar ik bleek supergoed op de medicatie en zo te reageren.Gevolg: ik had 15 eicellen, 12 waren bevrucht, eentje teruggeplaatst (dus nu mijn dochtertje), dus nu nog 11 (!) in de vriezer!!!! Dat had ik niet voorzien...
Dus ook ik zit nu soms te denken...okee we willen nog een tweede kindje...dus dan worden die 11 aangesproken...maar wat als ik meteen weer zwanger ben...en er dus nog bijvoorbeeld 5 blijven zitten...wat doe ik dan...iets in mij zegt dan gewoon die ook een kans te geven en het gewoon nog eens te proberen...ooo, wel moeilijk jaaa..
Misschien kan je hier eens met de laborante van Jette over mailen, kijken wat zij zegt (vindt je hier terug bij de mensen van de verdwaalde ooievaar, zij zit ook in het betsuur).
Over zwaarder zijn: het is misschien verschillend van mens tot mens: mijn traject: eerst 1,5 jaar clomid met 7 IUI's, dan 2 maanden een hormoonpompje (dat vond ik het allerzwaarste, constant dat ding aan je lijf, ) en dan dus 1 ICSI...wel ik vond dat het minst zwaar...misschien omdat ik al wat meer 'rust' had gevonden in mijn hoofd...maar ik had meer het gevoel: nu gaan we eindelijk es iets weten, hoe zijn mijn eicellen, raken ze uberhaupt wel bevrucht...ik was blij met eindelijk aktie en info...maar dat moet ieder voor zich uitmaken... ik wilde gewoon 'klaar' zijn met die weg, ik wilde alles gedaan hebben,...ik zou zelf voortdurend hebben liggen denken, wat als ik het toch had gedaan...?
Veel moed en echt chapeau met deze beslissing die niet de gemakkelijkste is!!
Ingeborg
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hi Ingeborg,
Ik zit bang af te wachten of het dit keer gelukt is of niet.
Binnen enkele dagen zou ik het moeten weten. Echt zekerheid heb je dan nog niet want er kan nog altijd iets mislopen, zeker gezien het feit dat ik al een miskraam heb gehad.
Ik ervaar de laatste tijd dat ik helemaal niet meer positief ben ingesteld. Ik durf niet meer te hopen. Het is alsof ik alles gewoon apathisch onderga.
Ik vermoed dat dit na 1 jaar proberen via IUI wel begrijpelijk is.
Ik zou haast durven zeggen dat ik bijna geen emoties meer heb.
Het bangelijk afwachten is echt erg.
gr
Katy
Ik zit bang af te wachten of het dit keer gelukt is of niet.
Binnen enkele dagen zou ik het moeten weten. Echt zekerheid heb je dan nog niet want er kan nog altijd iets mislopen, zeker gezien het feit dat ik al een miskraam heb gehad.
Ik ervaar de laatste tijd dat ik helemaal niet meer positief ben ingesteld. Ik durf niet meer te hopen. Het is alsof ik alles gewoon apathisch onderga.
Ik vermoed dat dit na 1 jaar proberen via IUI wel begrijpelijk is.
Ik zou haast durven zeggen dat ik bijna geen emoties meer heb.
Het bangelijk afwachten is echt erg.
gr
Katy
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Het is weeral niet gelukt. Mijn maandstonden zijn doorgekomen.
Ik had al een beetje hoop gekregen, gezien ik een aantal dagen overtijd was. Maar dan toch komen die stomme maandstonden.....
Ik ben ten einde raad, gezien ik mezelf nog 1 Ã 2 kansen wou geven.
Ik stel me soms de vraag, voor wat leef ik nog ?
Katy
Ik had al een beetje hoop gekregen, gezien ik een aantal dagen overtijd was. Maar dan toch komen die stomme maandstonden.....
Ik ben ten einde raad, gezien ik mezelf nog 1 Ã 2 kansen wou geven.
Ik stel me soms de vraag, voor wat leef ik nog ?
Katy
-
Katy
- Berichten: 263
- Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25
Hoi Ingeborg
Poging acht iui is ook weer mislukt.
Ik zit nu echt wel heel diep. Ik ga nog eens bij de dokter vragen of hij geen ICSI bij mij wil overwegen. Hij wou dit niet doen, gezien de slaagkansen op latere leeftijd tov iui niet veel beter zijn.
Ik probeer, maar het is echt niet meer gemakkelijk, om terug te vechten.
Ik hoop dat ik ooit eens op dit forum mag lezen dat er toch iemand zwanger is geraakt na een hele reeks iui of ivf of icsi.
groetjes
Katy
Poging acht iui is ook weer mislukt.
Ik zit nu echt wel heel diep. Ik ga nog eens bij de dokter vragen of hij geen ICSI bij mij wil overwegen. Hij wou dit niet doen, gezien de slaagkansen op latere leeftijd tov iui niet veel beter zijn.
Ik probeer, maar het is echt niet meer gemakkelijk, om terug te vechten.
Ik hoop dat ik ooit eens op dit forum mag lezen dat er toch iemand zwanger is geraakt na een hele reeks iui of ivf of icsi.
groetjes
Katy
-
TC
- Berichten: 896
- Lid geworden op: 29 mei 2007, 11:43
Vragen en twijfels...
Dag Katy,
Je kent me niet, maar ik heb je verhaal hier gelezen en kan je heel goed begrijpen.
Zelf hebben wij ook problemen gehad, en na enkele IUI pogingen die ik zoals jij omschrijft ook op den duur bijna apatisch onderging, hebben we de medische mallemolen achter ons gelaten.
Op dit moment zijn we bezig met een adoptieprocedure.
Omdat je schrijft dat je best wel eens verhalen wil horen van vrouwen die na meerdere IUI - IVF - ICSI pogingen zwanger zijn geraakt stuur ik je een link door van een forum waar ik ook nog meegeschreven ben.
De dames daar maken hetzelfde mee als jij nu. Ze hebben dezelfde vragen en twijfels en al schrijf je misschien liever zelf niet mee, dan kan je misschien toch enkele antwoorden en aanmoedigingen vinden in hetgeen je er leest:
http://www.babybox.nl/babybox_forum/ind ... topic=1646
Ik wens je veel succes met je verdere beslissingen en hoop voor je dat je hier iets aan hebt.
Liefs,
Tabitha
Je kent me niet, maar ik heb je verhaal hier gelezen en kan je heel goed begrijpen.
Zelf hebben wij ook problemen gehad, en na enkele IUI pogingen die ik zoals jij omschrijft ook op den duur bijna apatisch onderging, hebben we de medische mallemolen achter ons gelaten.
Op dit moment zijn we bezig met een adoptieprocedure.
Omdat je schrijft dat je best wel eens verhalen wil horen van vrouwen die na meerdere IUI - IVF - ICSI pogingen zwanger zijn geraakt stuur ik je een link door van een forum waar ik ook nog meegeschreven ben.
De dames daar maken hetzelfde mee als jij nu. Ze hebben dezelfde vragen en twijfels en al schrijf je misschien liever zelf niet mee, dan kan je misschien toch enkele antwoorden en aanmoedigingen vinden in hetgeen je er leest:
http://www.babybox.nl/babybox_forum/ind ... topic=1646
Ik wens je veel succes met je verdere beslissingen en hoop voor je dat je hier iets aan hebt.
Liefs,
Tabitha
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten