Na 5 inseminaties en 2 IVF/ICSI pogingen hebben we beslist om te stoppen, gezien mijn leeftijd (39,5) en de toenemende kans op afwijkingen. Er is geen medische oorzaak gevonden, maar onze relatie en vooral onze gezondheid leed te veel onder de ondraaglijke spanningen en ontgoochelingen. Ik ben hormonaal ook nogal gevoelig, waardoor ik zowel lichamelijk als emotioneel erg heb afgezien. We willen weer volop leven en leuke dingen plannen, en niet meer het gevoel hebben dat ons leven 'on hold' staat. We hebben dan ook al een reis van bijna 5 weken geboekt in september naar Azië. Maar het probleem is nu wel dat ik zeker 2 weken van de 4 me slecht voel, omdat ik geen voorbehoedsmiddel neem. ik voel mijn eisprong gedurende ongeveer 5 dagen, ervoor en erna enorme druk op mijn blaas, moe en lastig. en dan begint een beetje later PMS met alle symptomen vandien.. nu we beslist hebben niet langer te hopen, zeggen veel mensen dat het nu wel spontaan zal gebeuren, maar ik kan er niet meer in geloven. Het lukt me ook niet om het volledig los te laten, als ik maandelijks voel dat mijn lichaam zich klaar maakt voor iets wat toch niet lukt.. ik vrees ook dat ik het niet echt kan beginnen verwerken zolang er theoretisch nog kans is. we kunnen het onmogelijk loslaten op deze manier. Dus heb ik volgende week maandag een afspraak met mijn gynaecoloog om te spreken over de keuze van een voorbehoedsmiddel.
Ik heb schrik dat deze stap me erg veel pijn zal doen, omdat het dan zo definitief wordt allemaal..Anderzijds wordt het tijd dat ik mijn emoties hierrond laat komen, anders zal ik het misschien niet goed verwerken, en zal ik er later dan meer last mee krijgen..
Zijn er mensen die dit ook meegemaakt hebben of dit overwegen na de lijdensweg van een aantal behandelingen?
stoppen met behandelingen en stap naar voorbehoedsmiddel
-
Babette
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 27 februari 2009, 20:52
-
Nine
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 5 maart 2009, 18:07
Hey, ik ben hier nieuw… maar ik zit met hetzelfde…
Wij hebben ook nog maar pas beslist om samen verder te gaan, zonder kinderen…. We zagen het al wel even aankomen, maar de echte ‘beslissing’ dateert nog maar van een paar weken terug. (Ik ben mijn verhaal met stukken en beetjes op papier aan ’t zetten en als ik er klaar voor ben, zal ik ’t hier misschien wel eens posten…)
Ik kon het ook niet meer : elke maand voelde ik mij ook minstens 14 dagen slecht… een paar dagen rond mijn eisprong, een dag of 5 voor de menstruatie(zo mottig dat ik was!!) en dan natuurlijk die rotdagen zelf…. Kwam daar ook bij dat ik een vrij korte cyclus heb, ’t was allemaal nog maar pas achter de rug en de miserie begon weeral… en dat is vermoeiend …. heel vermoeiend… Het vreet energie….
Ik had ook het gevoel dat ik het niet kon afsluiten…. Net zoals jij omschrijft…
Ik heb er eerst eens met mijn huisdokter over gesproken, hij stelde voor de pil terug te nemen, dit zou het simpelste zijn…. Mijn man was er niet voor te vinden eerst…. Maar hij zag ook wel dat ik telkens zo afzag… en hij lag ook telkens 2 nachten wakker als ik lag te woelen van de pijn en om de haverklap mijn bed uit moest om de kersenpitjes nog maar eens op te warmen
Met een paar vakanties in ’t vooruitzicht zag ik het echt niet zitten….
Dus ja… ik heb de stap gezet…. Sinds vorige week neem ik terug de pil…. Het was een moeilijke stap, echt waar…. maar (hoe gek het ook klinkt) het is eigenlijk een bevrijding… Ik heb nu het gevoel dat ik alles echt kan beginnen verwerken …
Wij hebben ook nog maar pas beslist om samen verder te gaan, zonder kinderen…. We zagen het al wel even aankomen, maar de echte ‘beslissing’ dateert nog maar van een paar weken terug. (Ik ben mijn verhaal met stukken en beetjes op papier aan ’t zetten en als ik er klaar voor ben, zal ik ’t hier misschien wel eens posten…)
Ik kon het ook niet meer : elke maand voelde ik mij ook minstens 14 dagen slecht… een paar dagen rond mijn eisprong, een dag of 5 voor de menstruatie(zo mottig dat ik was!!) en dan natuurlijk die rotdagen zelf…. Kwam daar ook bij dat ik een vrij korte cyclus heb, ’t was allemaal nog maar pas achter de rug en de miserie begon weeral… en dat is vermoeiend …. heel vermoeiend… Het vreet energie….
Ik had ook het gevoel dat ik het niet kon afsluiten…. Net zoals jij omschrijft…
Ik heb er eerst eens met mijn huisdokter over gesproken, hij stelde voor de pil terug te nemen, dit zou het simpelste zijn…. Mijn man was er niet voor te vinden eerst…. Maar hij zag ook wel dat ik telkens zo afzag… en hij lag ook telkens 2 nachten wakker als ik lag te woelen van de pijn en om de haverklap mijn bed uit moest om de kersenpitjes nog maar eens op te warmen
Met een paar vakanties in ’t vooruitzicht zag ik het echt niet zitten….
Dus ja… ik heb de stap gezet…. Sinds vorige week neem ik terug de pil…. Het was een moeilijke stap, echt waar…. maar (hoe gek het ook klinkt) het is eigenlijk een bevrijding… Ik heb nu het gevoel dat ik alles echt kan beginnen verwerken …
-
tanja
Hallo,
Het zijn zéker herkenbare gevoelens. Net zoals al die symptomen mij ook erg aan iets doen denken
Nu zijn die symptomen juist het gevolg van het oh zo goede reageren op de hormonen. Ik weet het, het klinkt erg sarcastisch want het resultaat is er natuurlijk niet naar.
De enige remedie daartegen is dan ook een voorbehoedsmiddel. Hoe ironisch/sarcastisch/onnozel dit ook is.
Dat van dat spontaan lukken... zelfs gyns kunnen zich daar aan vergalopperen... oren tijdig toeflappen is dan ook mijn advies Al weet ik ook dat oren nooit zo snel kunnen zijn als men onzinnigheden kan verkopen.
Maar de reden waarom ik dit berichtje schrijf, is eigenlijk dat ik me afvraag of het wat gegaan is met Babette afgelopen maandag ?
En gaat het wat met de verwerking bij Nine?
groetjes
Tanja
Het zijn zéker herkenbare gevoelens. Net zoals al die symptomen mij ook erg aan iets doen denken
Nu zijn die symptomen juist het gevolg van het oh zo goede reageren op de hormonen. Ik weet het, het klinkt erg sarcastisch want het resultaat is er natuurlijk niet naar.
De enige remedie daartegen is dan ook een voorbehoedsmiddel. Hoe ironisch/sarcastisch/onnozel dit ook is.
Dat van dat spontaan lukken... zelfs gyns kunnen zich daar aan vergalopperen... oren tijdig toeflappen is dan ook mijn advies
Al weet ik ook dat oren nooit zo snel kunnen zijn als men onzinnigheden kan verkopen.Maar de reden waarom ik dit berichtje schrijf, is eigenlijk dat ik me afvraag of het wat gegaan is met Babette afgelopen maandag ?
En gaat het wat met de verwerking bij Nine?
groetjes
Tanja
-
Babette
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 27 februari 2009, 20:52
merci voor jullie medeleven... Ik ben ondertussen naar mijn gynaecoloog geweest en heb de pil voorgeschreven gekregen. Het was erg confronterend om in die stoel te liggen voor het gewone gynaecologisch onderzoek, en niet te zoeken naar aanwezige/groeiende eicellen. Dit was echt wel een moeilijk moment. Ik heb dus een voorschrift in mijn portemonnee zitten, maar ben er nog niet om geweest. Ik heb nog een twee weken om die stap te zetten. Ondertussen ben ik een week in verlof geweest en heb ik wat evenwicht kunnen vinden. Ook naar die infosessie van de verdwaalde ooievaar geweest. Was interessant, maar mijn partner en ik voelden wel de hoop leven in de zaal bij de andere mensen. Terwijl wij de hoop hebben opgegeven, en echt wel de beslissing hebben genomen om te stoppen. Geen happy end, wat bij de ervaringsdeskundige wel het geval was (goed voor haar, daar niet van). Heb ook veel gehad aan een gesprek met een voetreflexologe, die me goeie tips heeft gegeven om ermee om te gaan. Focus verleggen en ervan uitgaan dat de natuur het beste met ons voorheeft, en het niet zomaar is dat het niet is gelukt.
-
Nine
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 5 maart 2009, 18:07
Tja… ’t is moeilijk hé Babette… voorschrift voor de pil in je portemonnee hebben zitten… zes keer aanzetten om naar de apotheker te gaan en als je daar dan uiteindelijk staat, geef je met een heel dubbel gevoel dat voorschriftje af, doosje pillen zit in je handtas, jij naar huis…. En dan het moment dat je je eerste pil moet nemen… je drukt die uit de strip en je huilt tranen met tuiten…. Zo ging het bij mij toch… ’t Is zo moeilijk, zo dubbel allemaal…. Maar stilaan komt het besef dat je (eindelijk) beslist hebt en dat je dit wel moest doen om verder te kunnen met je leven. Zo voel ik het toch… Ondertussen is het nemen van dat pilletje weer een dagelijks ritueel en denk ik er niet meer teveel over na…
En hoe de verwerking verloopt Tanja… Wel, soms denk ik : ‘t gaat goed met me…. Ik voel me goed… en dan door een dom voorval kan dat van de ene seconde op de andere veranderen en ben ik een hoopje ellende…. Passeren aan de schoolpoort en daar wachtende moeders zien staan…. in een winkel binnengaan om onderbroeken te kopen en moeten wachten omdat de dame voor mij een uitgebreide collectie baby-pyama’s aan ’t kiezen is…. bij de kapper zitten naast een oma die aan ’t stoefen is met de foto’s van haar kleinkinderen…. de vragende blikken ‘hoe zit dat nu bij jullie?’ ….. de kinderen van de buren horen buiten spelen met ’t begin van ’t goeie weer …. Het doet allemaal zo’n pijn….
Maar zoals je zegt…. Ik geloof ook dat dit een reden heeft…. ’t Zal om één of andere reden wel beter zijn dat we geen kinderen hebben, anders was het ons wel gegund….
Ik zorg er ook voor dat ik weinig momenten heb dat ik niets te doen heb … we zijn zelfs ons hele huis beginnen behangen en schilderen, noem het een soort therapie…. ‘k Ben ook aan een hobby begonnen die ik al lang wilde doen, maar wegens ‘daar zal ik toch geen tijd voor hebben als ik kinderen heb’ nooit aan begonnen was…. En ik bijt me daarin vast… We hebben ook al een paar reisjes, verlengde weekends en uitstapjes gepland…. Bezig zijn is nu het beste voor mij denk ik…. en ik hoop dat ik dan stilaan aan het idee wen…. Hoewel ik me afvraag of dit ooit wel zal wennen... Dat zal de tijd uitwijzen...
Hoe ervaren de anderen hier dat?
Veel sterkte Babette, hou je goed …
En hoe de verwerking verloopt Tanja… Wel, soms denk ik : ‘t gaat goed met me…. Ik voel me goed… en dan door een dom voorval kan dat van de ene seconde op de andere veranderen en ben ik een hoopje ellende…. Passeren aan de schoolpoort en daar wachtende moeders zien staan…. in een winkel binnengaan om onderbroeken te kopen en moeten wachten omdat de dame voor mij een uitgebreide collectie baby-pyama’s aan ’t kiezen is…. bij de kapper zitten naast een oma die aan ’t stoefen is met de foto’s van haar kleinkinderen…. de vragende blikken ‘hoe zit dat nu bij jullie?’ ….. de kinderen van de buren horen buiten spelen met ’t begin van ’t goeie weer …. Het doet allemaal zo’n pijn….
Maar zoals je zegt…. Ik geloof ook dat dit een reden heeft…. ’t Zal om één of andere reden wel beter zijn dat we geen kinderen hebben, anders was het ons wel gegund….
Ik zorg er ook voor dat ik weinig momenten heb dat ik niets te doen heb … we zijn zelfs ons hele huis beginnen behangen en schilderen, noem het een soort therapie…. ‘k Ben ook aan een hobby begonnen die ik al lang wilde doen, maar wegens ‘daar zal ik toch geen tijd voor hebben als ik kinderen heb’ nooit aan begonnen was…. En ik bijt me daarin vast… We hebben ook al een paar reisjes, verlengde weekends en uitstapjes gepland…. Bezig zijn is nu het beste voor mij denk ik…. en ik hoop dat ik dan stilaan aan het idee wen…. Hoewel ik me afvraag of dit ooit wel zal wennen... Dat zal de tijd uitwijzen...
Hoe ervaren de anderen hier dat?
Veel sterkte Babette, hou je goed …
-
tanja
Persoonlijk denk ik dat velen, zo niet iedereen;) hetzelfde ervaren in hun verwerking. Het zal altijd een geven en nemen zijn in emoties.
Nuchter gezegd
Dat van die pil... Ik probeer mezelf te overtuigen omdat het me van bep pijn zou kunnen afhelpen bij eisprong/maandelijkse zorgen. Alléén daarvoor zou ik ze nemen maar momenteel speelt het hart nog steeds baas over de hersenen Ik heb niet het gevoel dat die pil mij in mijn verwerking zou helpen. Neen, ik vind de pil gewoon oh zo onzinnig tenzij dus voor het verhelpen van pijn. Bovendien zit die verwerking, volgens mij althans en in zoverre dat ik en partij en rechter kan spelen over mijn verwerkingsproces, wel snor.
Net zoals ik vind dat als de natuur dan toch vind dat ik beter geen kinderen krijg, dat het dan wel eens tijd is dat die natuur mij zegt wat er dan mij wel gegund is. Alléén is die natuur zooooo koppig dat die gewoon niets zegt. Nu goed, heb ze al zover gekregen om mij zon te bezorgen 
Misschien is het dat wel..mijn hele leven lang in een hangmatje tussen twee palmbomen liggen genieten van zon , strand, zee op één of ander exotisch eilandje
Jezelf bezig houden zonder pauzes te gunnen om toch maar niet aan het één en ander te denken.. mag ik zeggen dat dat misschien goed is in het begin maar niet vol te houden op termijn? Ok, ik weet het hoor.. ik kan het allemaal bijzonder nuchter schrijven, wilt echter niet zeggen dat ik niet weet hoe alles aanvoelt...
Wat ik me nu lig af te vragen, is hoe Babette haar omgeving reageerde toen ze liet weten dat ze stopte na "maar" 2 ivfpogingen? Op voorwaarde natuurlijk dat die omgeving iets wist ervan. En begrijp me niet verkeerd..ben ook gestopt na "maar" 2 ivfpogingen
En Babette, ik denk dat er bij De Verdwaalde Ooievaar nog wel mensen bezig die gestopt zijn zonder het geluk te kennen een wondertje te hebben..ik kijk daarvoor naar de mailinglijst Samen Verder..
groetjes,
Tanja
Nuchter gezegd
Dat van die pil... Ik probeer mezelf te overtuigen omdat het me van bep pijn zou kunnen afhelpen bij eisprong/maandelijkse zorgen. Alléén daarvoor zou ik ze nemen maar momenteel speelt het hart nog steeds baas over de hersenen
Ik heb niet het gevoel dat die pil mij in mijn verwerking zou helpen. Neen, ik vind de pil gewoon oh zo onzinnig tenzij dus voor het verhelpen van pijn. Bovendien zit die verwerking, volgens mij althans en in zoverre dat ik en partij en rechter kan spelen over mijn verwerkingsproces, wel snor.Net zoals ik vind dat als de natuur dan toch vind dat ik beter geen kinderen krijg, dat het dan wel eens tijd is dat die natuur mij zegt wat er dan mij wel gegund is. Alléén is die natuur zooooo koppig dat die gewoon niets zegt. Nu goed, heb ze al zover gekregen om mij zon te bezorgen
Misschien is het dat wel..mijn hele leven lang in een hangmatje tussen twee palmbomen liggen genieten van zon , strand, zee op één of ander exotisch eilandje Jezelf bezig houden zonder pauzes te gunnen om toch maar niet aan het één en ander te denken.. mag ik zeggen dat dat misschien goed is in het begin maar niet vol te houden op termijn? Ok, ik weet het hoor.. ik kan het allemaal bijzonder nuchter schrijven, wilt echter niet zeggen dat ik niet weet hoe alles aanvoelt...
Wat ik me nu lig af te vragen, is hoe Babette haar omgeving reageerde toen ze liet weten dat ze stopte na "maar" 2 ivfpogingen? Op voorwaarde natuurlijk dat die omgeving iets wist ervan. En begrijp me niet verkeerd..ben ook gestopt na "maar" 2 ivfpogingen
En Babette, ik denk dat er bij De Verdwaalde Ooievaar nog wel mensen bezig die gestopt zijn zonder het geluk te kennen een wondertje te hebben..ik kijk daarvoor naar de mailinglijst Samen Verder..
groetjes,
Tanja
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Heel toevallig stoot ik op dit onderwerp.
Zelf loop ik al twee maanden rond met m'n voorschrift van de pil. En toch ... wat moet ik ermee. Iedere maand vertelt m'n lichaam dat alles goed verloopt, iedere maand voel ik de hormonen razen, iedere maand weer dat tikje hoop, en iedere maand weer een iets langere cyclus dan normaal en nooit willen toegeven dat ik een langere cyclus heb (soms is ze echt 4 weken op de klok zelfs).
Ik heb wel al een zoontje van bijna 6, maar daarna zijn er twee zwangerschappen misgelopen en de laatste was een IVF kindje. Dus de hoop is er dat het kan, maar ergens ook heel erg moegestreden. En moe om alles te ondergaan, ondertussen bijna 9 jaar lang ... Ik voelde me zo vreemd met dat idee over de pil nemen, maar blijkbaar ben ik echt niet de enige
. In verband met de infosessies ? Ja ergens versta ik het wel. Het is zoals het Boek van DVO. Maar als je tussen de regels in leest, herken je veel gevoelens ... Zo zijn er ook verhalen in het Boek die qua behandelingen ook niet goed aflopen, maar het koppel vindt na een tijdje terug een evenwicht. En ik vermoed dat dit bij ons misschien wel eens kan komen door de pil te nemen. Maar je moet er natuurlijk klaar voor zijn om deze bladzijde om te draaien.
Zou het niet veel gemakkelijker zijn als ze zouden zeggen: mevrouw u kan echt niet zwanger worden, neem de pil uit gemak ... ? Hoop is mooi, maar soms iets te mooi hé.
Allé, groetjes allemaal, en wie weet geraak ik nog bij de apotheker voor het voorschriftje vervalt
.
kathleen
Zelf loop ik al twee maanden rond met m'n voorschrift van de pil. En toch ... wat moet ik ermee. Iedere maand vertelt m'n lichaam dat alles goed verloopt, iedere maand voel ik de hormonen razen, iedere maand weer dat tikje hoop, en iedere maand weer een iets langere cyclus dan normaal en nooit willen toegeven dat ik een langere cyclus heb (soms is ze echt 4 weken op de klok zelfs).
Ik heb wel al een zoontje van bijna 6, maar daarna zijn er twee zwangerschappen misgelopen en de laatste was een IVF kindje. Dus de hoop is er dat het kan, maar ergens ook heel erg moegestreden. En moe om alles te ondergaan, ondertussen bijna 9 jaar lang ... Ik voelde me zo vreemd met dat idee over de pil nemen, maar blijkbaar ben ik echt niet de enige
. In verband met de infosessies ? Ja ergens versta ik het wel. Het is zoals het Boek van DVO. Maar als je tussen de regels in leest, herken je veel gevoelens ... Zo zijn er ook verhalen in het Boek die qua behandelingen ook niet goed aflopen, maar het koppel vindt na een tijdje terug een evenwicht. En ik vermoed dat dit bij ons misschien wel eens kan komen door de pil te nemen. Maar je moet er natuurlijk klaar voor zijn om deze bladzijde om te draaien. Zou het niet veel gemakkelijker zijn als ze zouden zeggen: mevrouw u kan echt niet zwanger worden, neem de pil uit gemak ... ? Hoop is mooi, maar soms iets te mooi hé.
Allé, groetjes allemaal, en wie weet geraak ik nog bij de apotheker voor het voorschriftje vervalt
.kathleen
-
Nine
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 5 maart 2009, 18:07
Raar hé, ne mens denkt altijd dat ‘m helemaal alleen op de wereld is met dat ene ‘kleine’ probleempje, maar het blijkt zo niet te zijn…
Goh .. die pil… bij mij was het juist de maandelijkse miserie die me telkens weer met mijn neus op de feiten drukte en waarvan ik zo van slag was, zowel fysiek als psychisch… dat werd me teveel… en ja, dan kan je zeggen dat ik de pil eigenlijk enkel uit gemakzucht neem… Nu ben ik het zelf weer die wat controle krijg over mijn lichaam, niet mijn lichaam over mij (dat is misschien wel dé ziekte van deze tijd : alles zelf in de hand willen hebben
)….
En over het jezelf bezig houden…. Ik heb me er zelf ook al vragen bij gesteld…. Wat als we klaar zijn met schilderen, wat als onze tuin piekfijn in orde is,… val ik dan niet in een zwart gat? Daar heb ik wel schrik voor…. Wat moet ik doen om dat tegen te houden? ‘k Heb er geen idee van…. Ik hoop tegen die tijd gewoon een beetje gewend te zijn aan het idee, maar ik vrees dat dit nooit zal komen…
Tanja, mag ik je vragen van wanneer bij jullie ‘de beslissing’ om alleen verder te gaan dateert? Ook recent of zit jij al een eindje verder in je 'verwerking'?
Goh .. die pil… bij mij was het juist de maandelijkse miserie die me telkens weer met mijn neus op de feiten drukte en waarvan ik zo van slag was, zowel fysiek als psychisch… dat werd me teveel… en ja, dan kan je zeggen dat ik de pil eigenlijk enkel uit gemakzucht neem… Nu ben ik het zelf weer die wat controle krijg over mijn lichaam, niet mijn lichaam over mij (dat is misschien wel dé ziekte van deze tijd : alles zelf in de hand willen hebben
)…. En over het jezelf bezig houden…. Ik heb me er zelf ook al vragen bij gesteld…. Wat als we klaar zijn met schilderen, wat als onze tuin piekfijn in orde is,… val ik dan niet in een zwart gat? Daar heb ik wel schrik voor…. Wat moet ik doen om dat tegen te houden? ‘k Heb er geen idee van…. Ik hoop tegen die tijd gewoon een beetje gewend te zijn aan het idee, maar ik vrees dat dit nooit zal komen…
Tanja, mag ik je vragen van wanneer bij jullie ‘de beslissing’ om alleen verder te gaan dateert? Ook recent of zit jij al een eindje verder in je 'verwerking'?
-
tanja
De pil.. zo'n klein ding dat zo veel te weeg brengt
Hier dicteert het hart nog steeds de wet
Onze beslissing om te stoppen is vrij recent : augustus 2008. Maar de idee om te stoppen was al gelanceerd in november 2007. Toen bleek dat mijn "perfecte" verhaal niet helemaal klopte maar bevestiging moest volgen door middel van icsi's. En die bevestiging is er gekomen: wel zwanger geraken maar niet zwanger blijven door iets wat natuur niet wilt prijs geven.
Vermits we al van in 2007 lagen te dubben over stoppen , was de beslissing "stoppen" rap genomen. We dachten dan ook dat we het rouwproces reeds tevoren hadden doorlopen..was me dat even een vergissing Maar goed,je kan dan twee dingen doen mijn inziens..ofwel totaal negeren en doen alsof je kunt vliegen zonder vleugels ofwel toch wel even die put inkruipen. Vroeg of laat moet je er toch door..en we zijn er doorgegaan. Het is immers niet zo maar iets. Je geeft echt op wat je voor jezelf het meest verlangde. Nu zijn we die periode vrij vlot doorgekomen,onder meer dankzij heel hechte vriendschappen. Vrij vlot is uiteraard relatief..maar het is niet zo dat ons leven totaal stilstond. Wij stonden wel stil bij wat het leven ons bood
Kan je wennen aan het idee om zonder kinderen verder te kunnen gaan als dat je wens was?
Neen..er gaan altijd momenten komen dat je er toch even mee geconfronteerd wordt. Zaak is om er voor te zorgen dat dat confrontatiemoment (eender welk, hoeft zelfs niets met zwangeren of babys of weet ik veel wat te maken) je niet onderuit haalt. Hoe? Weet ik niet. Ben ook nog op zoek Al zet ik dan wel snel mijn hersenactiviteit uit, flap ik mijn oren en ogen toe en zet ik mijn grootste lach op Je hart ledigen bij iemand die het begrijpt, kan wel helpen.
Och, wennen kan je nooit, je kan ook niets uitvinden om al je gevoelens opzij te schuiven, je kan er alleen maar voor zorgen dat het leven jou toelacht ipv dat jij het leven wat verwenst.
Zie hier mijn verwerkingsproces van de laatste maanden
Ik wil wel benadrukken dat dit mijn persoonlijke visie is, ben ervan overtuigd dat ieder persoon zijn eigen beleving er kan aan geven.
groetjes
Tanja
Hier dicteert het hart nog steeds de wet
Onze beslissing om te stoppen is vrij recent : augustus 2008. Maar de idee om te stoppen was al gelanceerd in november 2007. Toen bleek dat mijn "perfecte" verhaal niet helemaal klopte maar bevestiging moest volgen door middel van icsi's. En die bevestiging is er gekomen: wel zwanger geraken maar niet zwanger blijven door iets wat natuur niet wilt prijs geven.
Vermits we al van in 2007 lagen te dubben over stoppen , was de beslissing "stoppen" rap genomen. We dachten dan ook dat we het rouwproces reeds tevoren hadden doorlopen..was me dat even een vergissing
Maar goed,je kan dan twee dingen doen mijn inziens..ofwel totaal negeren en doen alsof je kunt vliegen zonder vleugels ofwel toch wel even die put inkruipen. Vroeg of laat moet je er toch door..en we zijn er doorgegaan. Het is immers niet zo maar iets. Je geeft echt op wat je voor jezelf het meest verlangde. Nu zijn we die periode vrij vlot doorgekomen,onder meer dankzij heel hechte vriendschappen. Vrij vlot is uiteraard relatief..maar het is niet zo dat ons leven totaal stilstond. Wij stonden wel stil bij wat het leven ons bood Kan je wennen aan het idee om zonder kinderen verder te kunnen gaan als dat je wens was?
Neen..er gaan altijd momenten komen dat je er toch even mee geconfronteerd wordt. Zaak is om er voor te zorgen dat dat confrontatiemoment (eender welk, hoeft zelfs niets met zwangeren of babys of weet ik veel wat te maken) je niet onderuit haalt. Hoe? Weet ik niet. Ben ook nog op zoek
Al zet ik dan wel snel mijn hersenactiviteit uit, flap ik mijn oren en ogen toe en zet ik mijn grootste lach op Je hart ledigen bij iemand die het begrijpt, kan wel helpen.Och, wennen kan je nooit, je kan ook niets uitvinden om al je gevoelens opzij te schuiven, je kan er alleen maar voor zorgen dat het leven jou toelacht ipv dat jij het leven wat verwenst.
Zie hier mijn verwerkingsproces van de laatste maanden
Ik wil wel benadrukken dat dit mijn persoonlijke visie is, ben ervan overtuigd dat ieder persoon zijn eigen beleving er kan aan geven.
groetjes
Tanja
Laatst gewijzigd door tanja op 21 maart 2009, 10:24, 1 keer totaal gewijzigd.
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
hoihoi,
Nu één ding heb ik de laatste jaren geleerd en ik kan het inderdaad bevestigen: Een lach kan veel doen (ook al is het soms groen lachen)of inderdaad doen alsof je niets hoort. Je krijgt dan vaak te horen 'goh ge zijt een straffe', maar dat is het totaal niet. Het is jezelf ergens tegen beschermen, maar je moet het vooral willen leren. En dat heeft me wel tijd en energie gevraagd.
Inderdaad wat zo'n pilletje allemaal teweeg brengt
. Fijn weekend allemaal, het belooft mooi weer te worden !
Kathleen
Nu één ding heb ik de laatste jaren geleerd en ik kan het inderdaad bevestigen: Een lach kan veel doen (ook al is het soms groen lachen)of inderdaad doen alsof je niets hoort. Je krijgt dan vaak te horen 'goh ge zijt een straffe', maar dat is het totaal niet. Het is jezelf ergens tegen beschermen, maar je moet het vooral willen leren. En dat heeft me wel tijd en energie gevraagd.
Inderdaad wat zo'n pilletje allemaal teweeg brengt
. Fijn weekend allemaal, het belooft mooi weer te worden !Kathleen
-
Reintje
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 23 februari 2009, 18:05
Hallo,
Ik ben nog vrij nieuw op dit forum.
Mijn man en ik hebben al 6 jaar de wens een kindje te krijgen. Wij zijn vorige maand (!!) aan een behandeling begonnen in Duitsland (Gelsenkirchen) omdat wij daar ook wonen. Gisteren hebben we te horen gekregen dat het beter is geen behandeling te beginnen omdat het waarschijnlijk niks wordt. Mijn baarmoederslijmvlies is niet doorlaatbaar en daar was niks aan te doen. Na een gesprek van 5 minuten stonden we om zo te zeggen op straat.
Ook wij kunnen zeker met zijn tweetjes heel gelukkig zijn. Ik ben alleen erg geschrokken van het feit dat er niets geprobeerd wordt.
Is dit een normale procedure? Heeft iemand daarmee ervaring?
Het contact met lotgenoten is belangrijk voor mij... Alle mensen in mijn vriendenkring hebben/krijgen kinderen en begrijpen niet echt wat het is. De opmerkingen en de vragen zijn dan ook vaak misplaatst en maken mij niet echt vrolijker.
Reintje
Ik ben nog vrij nieuw op dit forum.
Mijn man en ik hebben al 6 jaar de wens een kindje te krijgen. Wij zijn vorige maand (!!) aan een behandeling begonnen in Duitsland (Gelsenkirchen) omdat wij daar ook wonen. Gisteren hebben we te horen gekregen dat het beter is geen behandeling te beginnen omdat het waarschijnlijk niks wordt. Mijn baarmoederslijmvlies is niet doorlaatbaar en daar was niks aan te doen. Na een gesprek van 5 minuten stonden we om zo te zeggen op straat.
Ook wij kunnen zeker met zijn tweetjes heel gelukkig zijn. Ik ben alleen erg geschrokken van het feit dat er niets geprobeerd wordt.
Is dit een normale procedure? Heeft iemand daarmee ervaring?
Het contact met lotgenoten is belangrijk voor mij... Alle mensen in mijn vriendenkring hebben/krijgen kinderen en begrijpen niet echt wat het is. De opmerkingen en de vragen zijn dan ook vaak misplaatst en maken mij niet echt vrolijker.
Reintje
-
Nine
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 5 maart 2009, 18:07
Hey Tanja en Kathleen,
Een lach opzetten.... dat heb ik ook al door dat dat een redmiddel is, maar 'k heb het er nog zo moeilijk mee om dat te doen .... Komt wel zeker
Reintje,
Onze eerste onderzoeken hebben we gewoon bij mijn eigen gyne laten doen en daar stonden we ook op minder dan vijf minuten terug op straat
... met een desillusie rijker ('t heeft geen zin mevrouw') en met zooooo veel vragen... 'k had een poging gedaan om er enkele te stellen en als je dan telkens 't antwoord krijgt 'ik weet het niet' dan houdt het op hé.... we konden zelf allerlei veronderstellingen maken, maar ja...
Op aanraden van onze huisdokter zijn we dan toch eens langsgegaan bij een fertiliteitskliniek... en daar hebben we met diezelfde testresultaten in onze handen, een degelijke, verstaanbare uitleg gekregen (die uiteindelijk op 't zelfde neerkwam, maar goed).... al onze vragen werden één voor één uitgelegd en ook al is het resultaat 't zelfde, we zijn blij dat we dat toch nog gedaan hebben, zo weten we tenminste WAAROM .... en blijven we niet met teveel vragen en 'wat als' - veronderstellingen zitten...
Is het in een gespecialiseerd centrum dat je al bent geweest ? Die zouden toch op zijn minst wat tijd moeten nemen en een degelijke uitleg geven...
Hoe zou 't met Babette zijn?
Groeten,
Nine
Een lach opzetten.... dat heb ik ook al door dat dat een redmiddel is, maar 'k heb het er nog zo moeilijk mee om dat te doen .... Komt wel zeker
Reintje,
Onze eerste onderzoeken hebben we gewoon bij mijn eigen gyne laten doen en daar stonden we ook op minder dan vijf minuten terug op straat
... met een desillusie rijker ('t heeft geen zin mevrouw') en met zooooo veel vragen... 'k had een poging gedaan om er enkele te stellen en als je dan telkens 't antwoord krijgt 'ik weet het niet' dan houdt het op hé.... we konden zelf allerlei veronderstellingen maken, maar ja... Op aanraden van onze huisdokter zijn we dan toch eens langsgegaan bij een fertiliteitskliniek... en daar hebben we met diezelfde testresultaten in onze handen, een degelijke, verstaanbare uitleg gekregen (die uiteindelijk op 't zelfde neerkwam, maar goed).... al onze vragen werden één voor één uitgelegd en ook al is het resultaat 't zelfde, we zijn blij dat we dat toch nog gedaan hebben, zo weten we tenminste WAAROM .... en blijven we niet met teveel vragen en 'wat als' - veronderstellingen zitten...
Is het in een gespecialiseerd centrum dat je al bent geweest ? Die zouden toch op zijn minst wat tijd moeten nemen en een degelijke uitleg geven...
Hoe zou 't met Babette zijn?
Groeten,
Nine
-
Reintje
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 23 februari 2009, 18:05
Hallo Nine,
Ja, het centrum waar we waren is gespecialiseerd. Daar komen enkel paren met vruchtbaarheidsproblemen...
Ik heb vandaag met heel veel moeite een afspraak kunnen maken voor een laatste gesprek daar: echt sympathiek vind ik dat niet. Dokters moeten er ook rekening met houden dat een patient niet enkel een lichaam is. In Duitsland is dat een beetje het probleem: dokters nemen niet echt de tijd om te praten met de patient.
Ik heb nu een afspraak gemaakt in Gent: de testresulaten neem ik mee. Ik denk dat ze daar niet veel andere dingen gaan zeggen maar het is voor ons belangrijk te kunnen afsluiten zonder open vragen.
Ik houd jullie op de hoogte...
Reintje
Ja, het centrum waar we waren is gespecialiseerd. Daar komen enkel paren met vruchtbaarheidsproblemen...
Ik heb vandaag met heel veel moeite een afspraak kunnen maken voor een laatste gesprek daar: echt sympathiek vind ik dat niet. Dokters moeten er ook rekening met houden dat een patient niet enkel een lichaam is. In Duitsland is dat een beetje het probleem: dokters nemen niet echt de tijd om te praten met de patient.
Ik heb nu een afspraak gemaakt in Gent: de testresulaten neem ik mee. Ik denk dat ze daar niet veel andere dingen gaan zeggen maar het is voor ons belangrijk te kunnen afsluiten zonder open vragen.
Ik houd jullie op de hoogte...
Reintje
-
saskiaalan
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 23 maart 2009, 21:43
Hoi Allemal,
Wij staan op het punt om te beslissen nog 1 keer icsi na ruim 5 jaar. Dus alles inmiddels al doorlopen en tot nu toe heeft de icsi nog niet geholpen.
Het is ongelofelijk moeilijk. Wij zijn 3 jaar geleden in Belgie komen wonen en ik kan vertellen dat het zeker raadzaam is om naar een kliniek te gaan ipv de gynacoloog zij weten echt veel minder.
Ik vindt het punt om definitief te stoppen erg moeilijk. Dat zal met de pil ook verschrikkelijk zijn1
Maar ik ben aan het einde van mijn latijn en als ik dan van de week twee collega's heb die zwanger zijn. Waarvan 1tje eigenlijk abortus wilde plegen, heb mijn verhaalt toen maar eens verteld....nu houdt ze het maar of dat door mij komt of door andere dingen geen idee. Maar goed. Tijdens de lunch heeft iedereen het er alleen nog maar over en dat is erg pijnlijk!
Suc6 allemaal
Wij staan op het punt om te beslissen nog 1 keer icsi na ruim 5 jaar. Dus alles inmiddels al doorlopen en tot nu toe heeft de icsi nog niet geholpen.
Het is ongelofelijk moeilijk. Wij zijn 3 jaar geleden in Belgie komen wonen en ik kan vertellen dat het zeker raadzaam is om naar een kliniek te gaan ipv de gynacoloog zij weten echt veel minder.
Ik vindt het punt om definitief te stoppen erg moeilijk. Dat zal met de pil ook verschrikkelijk zijn1
Maar ik ben aan het einde van mijn latijn en als ik dan van de week twee collega's heb die zwanger zijn. Waarvan 1tje eigenlijk abortus wilde plegen, heb mijn verhaalt toen maar eens verteld....nu houdt ze het maar of dat door mij komt of door andere dingen geen idee. Maar goed. Tijdens de lunch heeft iedereen het er alleen nog maar over en dat is erg pijnlijk!
Suc6 allemaal
-
Babette
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 27 februari 2009, 20:52
Dag allemaal
ik heb een tijdje niet meer naar het forum gesurft, omdat ik het 'probleem' niet meer wou voelen, of ermee geconfronteerd worden. Ik heb me op facebook ingeschreven, mensen van vroeger teruggevonden, en ik leef me uit om anderen hun leven te volgen.. een soort vlucht zou je kunnen zeggen, net zoals ik ervoor romans las of naar vijftv-filmpjes keek. heb de voorbije weken ook een soort hernieuwde levensvreugde gevoeld, zo van: ik wil weer léven, na al dat afzien , dat piekeren en tobben. ben beginnen uitgaan en afspreken met mensen. Bijv..foert zeggen tegen strijk die er nog ligt (ben wel al altijd zo beetje geweest), en vooral dingen doen die ik graag doe.. soezen in de zon, meer sporten en badjes nemen. Wel moet ik toegeven: dat voorschriftje voor de pil zit nog in mijn portefeuille. ik voel nu dat pms afkomt, dus moest ik vlug beslissen wat ik nu ging doen. Daarnet knoop doorgehakt. mijn vriend, die in verlof is, zal er om gaan naar de apotheek. over een paar dagen, als ik mijn regels krijg, zie ik dan wel of ik ze effectief neem. We zouden ook een ritueel plannen volgend weekend, maar zijn het aan het uitstellen naar eind april.. vanuit de gedachte: ik voel me nu zo goed, en wil nog even genieten van dat gevoel, vooraleer ik weer in die put sukkel...
misschien rare redenering, we zien wel wat volgende dagen en weken brengen..
alvast danke voor de steun en inderdaad: humor! een goed gevonden kwinkslag kan mijn dag goedmaken...
voor iedereen veel courage gewenst
Babette
ik heb een tijdje niet meer naar het forum gesurft, omdat ik het 'probleem' niet meer wou voelen, of ermee geconfronteerd worden. Ik heb me op facebook ingeschreven, mensen van vroeger teruggevonden, en ik leef me uit om anderen hun leven te volgen.. een soort vlucht zou je kunnen zeggen, net zoals ik ervoor romans las of naar vijftv-filmpjes keek. heb de voorbije weken ook een soort hernieuwde levensvreugde gevoeld, zo van: ik wil weer léven, na al dat afzien , dat piekeren en tobben. ben beginnen uitgaan en afspreken met mensen. Bijv..foert zeggen tegen strijk die er nog ligt (ben wel al altijd zo beetje geweest), en vooral dingen doen die ik graag doe.. soezen in de zon, meer sporten en badjes nemen. Wel moet ik toegeven: dat voorschriftje voor de pil zit nog in mijn portefeuille. ik voel nu dat pms afkomt, dus moest ik vlug beslissen wat ik nu ging doen. Daarnet knoop doorgehakt. mijn vriend, die in verlof is, zal er om gaan naar de apotheek. over een paar dagen, als ik mijn regels krijg, zie ik dan wel of ik ze effectief neem. We zouden ook een ritueel plannen volgend weekend, maar zijn het aan het uitstellen naar eind april.. vanuit de gedachte: ik voel me nu zo goed, en wil nog even genieten van dat gevoel, vooraleer ik weer in die put sukkel...
misschien rare redenering, we zien wel wat volgende dagen en weken brengen..
alvast danke voor de steun en inderdaad: humor! een goed gevonden kwinkslag kan mijn dag goedmaken...
voor iedereen veel courage gewenst
Babette
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten