het wil maar niet lukken ... en het leven gaat door...

Plaats reactie
goofa
Berichten: 3
Lid geworden op: 10 november 2008, 14:38

het wil maar niet lukken ... en het leven gaat door...

Bericht door goofa » 6 augustus 2009, 10:47

hallo,

Ik ben aan mijn 6de jaar "pogingen" bezig om een kindje te krijgen. Ontelbare terugplaatsingen,(intussen niet meer terugbetaald) waren negatief, met nooit een duidelijke oorzaak, enkel een "net-niet" als uitleg.
In die tijd ben ik veranderd van een levenslustige, sociale, liefdevolle vrouw naar ... een wrak.
Mijn lachend gezichtje is verdwenen, een kleurloos figuur is er in de plaats.
Zijn er mensen die professionele hulp hebben gekregen die geholpen heeft ?

groetjes,
Goofa

Heleen
Berichten: 46
Lid geworden op: 14 februari 2007, 14:46

Bericht door Heleen » 14 augustus 2009, 18:01

Beste Goofa,
Nu intussen anderhalf jaar geleden hebben mijn man en ik beslist om te stoppen met behandelen. Het was voor ons duidelijk dat we voortwilden met adoptie. Hoewel ik me in eerste instantie erg opgelucht voelde en blij was dat ik van alle gedokter vanaf was, was ik toch wel echt fysiek en mentaal uitgeput. Ik was moe, gestresst, prikkelbaar, amper nog in staat om te werken. Ik ben toen in ons fertiliteitscentrum om hulp gaan vragen. Uiteindelijk ben ik doorverwezen naar een psychiater bij mij in de buurt, die gespecialiseerd is in de begeleiding van mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Hoewel ik niet kan zeggen dat het wonderen verricht heeft, ben ik toch heel blij met de steun die ik gekregen heb. Door het verdriet en de uitputting moet je wel zelf door, maar een geruststellend woord, en wat tips om die periode draaglijker te maken waren voor mij echt geen overbodige luxe. Ik heb neem nu ook een tijdje een antidepressivum, ik heb het geprobeerd zonder, maar dat lukte echt niet, ik kwam er niet door. Nu ben ik blij dat ik het toch genomen heb, want ik leef helemaal terug op. Ik denk dat al die hormonen en de stress ook gewoon lichamelijk met een hoop serotonine en andere noodzakelijke stoffen gaan lopen, ik schaam me er dan ook helemaal niet voor, dat zon medicijn me kan helpen. Het is uiteindelijk ook niet niets allemaal wat je meemaakt. Vooral de enorm lange periode dat je blootstaat aan zware stress, maakt je zo kwetsbaar. Zoals ik al zei voel ik me nu terug veel beter en zie ik de toekomst rooskleurig tegemoet, ook zonder biologisch eigen kinderen. Uiteraard doet het soms nog erg pijn, maar je geraakt daar door, echt...
Ik wens je veel sterkte toe
Heleen

skiwi
Berichten: 223
Lid geworden op: 10 mei 2009, 19:38

Bericht door skiwi » 19 november 2009, 12:13

je kan mss eens proberen met accupunctuur terug tot rust te komen?

ik heb hier al veel goeie verhalen overgehoord & het kan je mss toch nog een kans geven op een zwangerschap? you'll never know, ook al heb je er geen hoop meer in.

Ik ga dit alvast proberen, baad het niet .....

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten