Getekend voor het leven

Plaats reactie
Sadness
Berichten: 4
Lid geworden op: 15 maart 2010, 12:26

Getekend voor het leven

Bericht door Sadness » 15 maart 2010, 12:36

3 jaar geleden zijn mijn ex-man en ik gestart met eiceldonatie omdat ik geen eicellen aanmaakte. Ik was 2 maal zwanger maar heb spijtig genoeg 2 miskramen gehad. Toen de pogingen bijna waren opgebruikt en we met de procedure voor adoptie waren gestart heeft mijn man mij verlaten. Niet alleen moet ik verwerken dat ik 2 miskramen heb gehad, ik moet ook mijn mislukte huwelijk en het feit dat ik nooit kinderen zal hebben verwerken. Ik voel alsof mijn hele leven is ingestort en ik getekend ben voor het leven. Ik leef wel maar niet meer met plezier. Ik sleur me echt door de dagen. In mijn omgeving krijg ik ook geen steun. Niemand heeft begrip voor mijn situatie.

JD
Berichten: 1468
Lid geworden op: 9 mei 2007, 16:04

Bericht door JD » 15 maart 2010, 13:48

Sadness,

Dat is inderdaad een hele boterham om te verwerken!
Heel erg spijtig dat je niet de nodige steun vindt in je omgeving, want die zou je nu natuurlijk heel hard kunnen gebruiken.
Is er echt niemand waarbij je terecht kan? Ook al is het maar 1 persoon die af en toe eens wil (en kan) luisteren... De verwerking daar moet je zelf door, maar het gaat toch veel vlotter als je af en toe eens je hart kan luchten.
Je kan het natuurlijk steeds op dit forum doen, maar misschien is professionele hulp ook wel het overwegen waard?

Geef jezelf de nodige tijd, laat je door niemand vertellen wanneer je weer 'de oude' moet zijn (want de omgeving vindt soms al zeer snel dat het leed geleden is), besteed voldoende tijd aan jezelf en probeer te geloven in de kracht van het leven. Je bent inderdaad getekend voor het leven, maar ook met littekens valt te leven, hoe moeilijk dat nu voor te stellen is.

Veel sterkte!

LittleBean
Berichten: 1715
Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55

Bericht door LittleBean » 15 maart 2010, 21:10

Hi Sadness,

Je hebt inderdaad veel te verwerken gehad zo te horen en ik leef met je mee.

Ik heb ondervonden dat je frustraties en verdriet op dit forum neerschrijven echt helpt en dat de steun van lotgenoten een verschil maakt.

Het zal veel tijd en energie vergen om dit alles te verwerken, maar wie weet wat de toekomst voor jou in petto heeft?

Een nieuwe liefde? Een adoptiekindje zonder partner?
Een nieuwe carriere?

Ik weet dat het leven zware klappen kan uitdelen maar ik hoop echt dat je dit kan verwerken en dat je iemand vindt met wie je over dit alles kan praten (vrienden/familie of een professional)

Je kan in ieder geval altijd hier terecht.

Veel sterkte!

LB

Sadness
Berichten: 4
Lid geworden op: 15 maart 2010, 12:26

Bericht door Sadness » 17 maart 2010, 12:14

Bedankt voor jullie steun. Het is zeker niet gemakkelijk. Wat mijn toekomst betreft LittleBean. Ik denk dat die niet veel meer in petto heeft voor mij. Een adoptiekindje zonder partner kan ik niet betalen. Dat kost tienduizenden euro's. Een nieuwe liefde zal er ook al niet meer inzitten. Mijn ex maakte het mij maar al te duidelijk dat ik te lelijk ben om niet iemand te vinden. Een nieuwe job wil ik nu ook niet direct. Dat is het enige dat nog standvastig is in mijn leven.

LittleBean
Berichten: 1715
Lid geworden op: 8 februari 2010, 22:55

Bericht door LittleBean » 17 maart 2010, 13:50

Het is je ex-man die lelijk is vanbinnen om zo'n dingen te durven zeggen tegen iemand die al zoveel meegemaakt heeft.

Geloof zeker niet wat hij zegt want, zelfs al vindt hij je lelijk (wat hij waarschijnlijk alleen maar gezegd heeft om je te kwetsen), er zijn zeker andere mannen die er anders over denken. Ook al is dit momenteel moeilijk om te geloven omdat je zelfvertrouwen weg is.

Je zal langzaam maar zeker uit de put kruipen en er sterker uitkomen dan ervoor!

LB

Sadness
Berichten: 4
Lid geworden op: 15 maart 2010, 12:26

Bericht door Sadness » 19 maart 2010, 12:36

Hey LittleBean,

Dat gevoel heb ik toch niet hoor. Als ik buitenkom dan mijden de mensen me als de pest en gaan ze met een boog om mij heen. Ik heb nochtans een zacht karakter maar dat is van geen tel meer dezer dagen. Het enige wat ik nu nog kan doen, dat is mijn dagen aftellen alleen in mijn huis.

Balte
Berichten: 214
Lid geworden op: 30 november 2007, 20:09

Bericht door Balte » 21 maart 2010, 18:13

Heb je eventueel al over pleegzorg gedacht? Daar maakt het totaal niet uit of je alleenstaand bent, gehuwd...en men ontvangt je met open armen. Er zijn immers zo veel kinderen waarvoor met een pleeggezin zoekt.
Samen met de dienst is het ook mogelijk om te bespreken dat je voor een langdurige plaatsing wil gaan. Men natuurlijk nooit 100% zeker zeggen dat het kind altijd bij je zal blijven, maar vaak kan men dat toch met 95% zekerheid zeggen.

Sadness
Berichten: 4
Lid geworden op: 15 maart 2010, 12:26

Bericht door Sadness » 24 maart 2010, 12:13

Balte,

Weet jij waar ik daarvoor terecht kan?

Groetjes
Sadness

Balte
Berichten: 214
Lid geworden op: 30 november 2007, 20:09

Bericht door Balte » 24 maart 2010, 14:31

De mensen die ik ken hebben bijzonder goeie ervaringen met de Mutsaard in Antwerpen. Zij richten een speciale cursus in waarin je de pleegzorg maar ook jezelf beter leert kennen. Het team leert jou ook beter kennen en zo proberen ze tot een zo perfect mogelijke matching te komen.
Mocht je uit de omgeving van Antwerpen zijn, dan denk ik dat dit zeker aan te bevelen is. http://www.demutsaard-jeugdzorg.be/plee ... gezin.html
In Mechelen, Turnhout en Aalst zit Kaos http://www.kaos.be/kaos_content.html
Weet niet of die in jouw buurt liggen?
en hier vind je ze allemaal
http://www.pleegzorgvlaanderen.be/organisatie/diensten

rainbow
Berichten: 731
Lid geworden op: 17 februari 2010, 14:31

Bericht door rainbow » 28 maart 2010, 9:23

hey sadness,

ik las je berichtje en wou je toch ook even een hart onder de riem proberen steken. Wat moet het moeilijk zijn om te verwerken! Misschien moet je nu maar eens al de aandacht op jezelf richten, een cursus volgen, een nieuwe hobby of sport, een nieuwe omgeving ontdekken, enz. Naast het deel van zelfontplooiing, vind je misschien ook nog andere mensen die op termijn ook een vertrouwenspersoon kunnen zijn? Laat je in ieder geval niets wijsmaken dat je lelijk bent of andere negatieve opmerkingen van je ex!! Je verdient ook geluk, daar moet je in geloven! Ik wens het je in ieder geval van harte toe!
En als andere mensen met een boog om je heen lopen is dat waarschijnlijk omdat ze niet weten hoe ze met je om moeten gaan. Niet omdat je niet de moeite waard bent! Ik merk nu al dat er kennissen mij niets meer laten weten om diezelfde reden. (ik ben bezig met IUI)
Ik wens je heel veel succes, moed en sterkte. Ook met de pleegzorg, wie weet..
Hopelijk komt het geluk gauw op je pad!!
liefs

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten