een verhaal over de dag dat moeders bloemen krijgen

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

Re Amélie

Bericht door jacqueline » 25 april 2007, 20:58

Beste Amélie

Wel Amélie hier staat al een paar weken weer eens een geboorte kaartje op de kast !! ik kan er nog niet naar toe gaan want het verdriet zit bij mij na al die jaren nog zo diep , het kan raar klinken maar ben eerlijk het is voor mij nie gemakkelijk .
Hoe ik het vroeger heb verwerkt wel ik had een leuke job maar iedereen was met haak en brei werkjes bezig ik kon het toen niet meer zien en heb mijn job opgegeven .En hoe ik het verder heb verwerkt ben met de fiets de natuur in gegaan enz zocht andere dingen voor het verwerken maar dat is voor iedereen verschildend ,we zijn dan ook nog pleeggezin geweest voor dringende opvang waar we ons toch nuttig hebben kunnen maken voor bepaalde tijd .Ik kan je best begrijpen als men jaloers is op bepaalde mensen heb ik ook gehad het geeft een raar gevoel bij het zien van iemands anders geluk maar dat kan iemand niet beschrijven die het niet beleefd het is de innerlijke pijn .
Gelukkig heb ik veel met mijn man kunnen praten en de huilbuien die er ook geregeld waren begreep hij ook al was het voor hem niet gemakkelijk ,en weet je amélie
als ik het moeilijk had nam ik al eens de telefoon naar teleonthaal gewoon om te kunnen praten met mensen , gewoon alles loslaten aan mensen die een luisternd oor hadden want achter mijne glimlach was zoveel verdriet ,ik begrijp je heel goed daarom geef ik je steun en wil je zeggen kijk eens naar de natuur als je het moeilijk hebt je zal een vogelke zien dat u komt begroeten
vriendelijk goetjes en tot een volgende keer
jacqueline

Amélie
Berichten: 6
Lid geworden op: 10 april 2007, 18:17

Re: Jacqueline

Bericht door Amélie » 6 mei 2007, 23:38

Beste Jacqueline,

Dankje voor jouwe zeer persoonlijke antwoord, de tranen staan in mijn ogen... Zoals je zeg is het een raar gevoel blij voor iemand te zijn en op de zelfde tijd een innerlijk droevigheid die in jezelf grooeit en leid je soms naar een deed die je daarna ook tot een ander gevoel van schuld drijven. Bij voorbeeld: net na mijn mislukte ivf had ik ook een geboorte kaartje gekregen en sindsdien heb ik geen kontakt met de ouders genomen, nieks anders dan een langere dan normaal stilte, en daarmee voel ik me ook niet goed ...

Ik hou ook van natuur, en ik zal zeker van je vogelke herinneren en aan jou denken wanneer ik zal het horen en hem vragen mijn pijn mee te nemen...

Ik voel dat je me helemaal versta. Bedankt dat doet goed...
Woorden op je eigen pijn en gevoelen zetten is geen makkelijk ding. Door je ervaring en ons diepzinnig gesprek vind ik hier iets dat me sterker maakt toen ik me kwetsbaar voel. Nu weet ik dat zulke gevoelens normal zijn en dat ik niet alleen ben. Ik hoop enkel dat die tegenslaggen ons rijker en vollediger zal maken tegenover de anderen en niet omgekeerd onszelf zal laten verschuilen...
Hoe ik nu leef de tijd die ik nodig heb om mezelf her-op te bouwen zal, denk ik, bepalend worden en mijn eigen houding naar het leven beïnvloeden.

Dankje Jacqueline,

Met vriendelijke groeten,

Amélie

Katy
Berichten: 263
Lid geworden op: 5 februari 2007, 13:25

Bericht door Katy » 7 mei 2007, 9:01

Hoi Amélie


Hoe gaat het nu met je ?
Ben je al terug in behandeling voor een volgende IVF poging ?
Of heb je besloten om het even te laten rusten ?
Ik weet ook hoe het is om de ene mislukte poging na de andere te verwerken. Het probleem is dat ik net als jou niet veel tijd heb te verliezen. Er zijn dagen dat ik er niet aan denk, andere dagen dat ik een ganse dag huil.
Maar ik vind hier, net zoals jij, enorm veel steun op dit forum.
Laat af en toe maar eens goed stoom af. Dat doet deugd.

Hou je goed.

Groetjes

Katy
Laatst gewijzigd door Katy op 19 september 2008, 9:02, 1 keer totaal gewijzigd.

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

moeilijke dag

Bericht door jacqueline » 16 augustus 2007, 7:29

Hallo lieve lezers

Het is weer voorbij die moeilijke dag , nu kan ik jullie nog bedanken voor de vele steun die ik hier vind bij de verdwaalde ooievaar !
Ook zekers op de chat van vele mensen die berijpen me als ik zeg " sorry het is de moeilijkste dag " maar kon wel gisteren de moed samen nemen om jullie het beste toe te wensen , wel lieve mensen van deze site
Gisteren kwam het visje naar me toe gezwommen het is al een kanjer van zoveel jaren ! ik koester die maar ook koester ik jullie steun en vertrouwen .
" Dank je wel " t zijn maar drie kleine woorden maar betekenen veel meer dan een kast vol boeken
vriendelijke groetjes van ons
Jacqueline & William

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

moeilijke dag !

Bericht door jacqueline » 8 februari 2008, 16:51

Hallo Amélie

Ik kwam hier weer eventjes eens langs en dacht ga nog eens een berichtje sturen naar je!
Hoe gaat het met je Amélie ,,,,?
Hier is het een tijdje weer een moeilijke periode er staan een geboorte kaartje op de schouw een prachtig staat hier al een tijdje en ben nog niet op bezoek geweest ,maar weet je ,,,ik heb vandaag de moed genomen om een gechenk te gaan kopen zo van alles wat voor een bepaald bedrag en ook knuffelbeertjes ,ben fier,,,, raar he !! Ik het heb ingepakt met een mooie strik er zit zelfs al een kleurboekje in stom van mij héé van dat al mee tegeven .Nu moet ik het nog weg brengen maar dat is voor een verdere stap ,, als ik weer de moed heb samen genomen ,telkens ik nu naar het mooi verpakte geschenk kijk wel ,,,,, ach je kan wel begrijpen wat er door me heen gaat ,,raar hé
Amélie tot een volgende keer !
vriendelijke groetjes
jacqueline

Amélie
Berichten: 6
Lid geworden op: 10 april 2007, 18:17

Hallo Jacqueline

Bericht door Amélie » 19 februari 2008, 18:50

Beste Jacqueline,

Dat doet deugd een boodschap in mijn mailbox te vinden. Een paar maanden zijn al voorbij sinds ik niet op dit forum ben gekomen.

Ja, 't is voor mij ook heel moeilijk geboorte geschenken te gaan kopen en even meer die geschenken te gaan geven... Ik denk dat ik een paar extra heb die in mijn kast wachten op mijn "beetere dagen"... Misschien zullen beetere dagen komen wanneer dat kind groter zal zijn? wie weet?

Ik ben van plan een andere FIV in april te ondergaan, maar ik hoop niet te veel ervan, als het lukt zal ik de meeste gelukkig zijn met mijn man !

We denken aan adoptie, en dat is voor mij zoals lucht te ademen na verstikking. Alle onze dromen weer kunnen bloeien en een ik kan ons weer in de toekomst verbeelden...
Maar ook moet ik nog met mijn overspannen persoonlijkheid vechten omdat ik weet niet als ik al dit tijd zal kunnen wachten !(minstens 4 jaren)...

Bedankt voor je hulp en steun, MOED !

Amélie

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

steuntje

Bericht door jacqueline » 5 maart 2008, 21:29

Hallo Amélie

Tof je weer tegen te komen !
ik kom je graag een ruggesteuntje geven , probeer toch te genieten van kleine dingen jezal merken dat je minder gespannen zal zijn en het zal er voor je veel gemakkelijker zijn om moeilijke dagen te overbruggen hé
Neem je fiets rijd langs de waterkant en kijk of je niks je aandacht trek zoals bv een mooie witte zwaan zo probeer je toch te leren ontspannen ,heb het ook zo allemaal wat moeten leren hoor ,maar door mijn doorzetten is het me gelukt en het zal je zekers ook wel lukken Amélie !
ik wens je nog veel moed stuur je vriendelijke groetjes méé he
jacqueline

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

het is me gelukt !

Bericht door jacqueline » 15 mei 2008, 7:23

Hallo Vrienden

Het is me gelukt een bezoekje te brengen aan een baby ke , het geboorte kaartje stond al twee maand op de kast en telkens als ik naar het kaartje keek dacht ik ,, ik zal wel eens gaan ,,,, zal ik morgen gaan ,,, dan zal ik een betere dag hebben dan vandaag en zo werd het steeds uitgesteld nu deze week heb ik al mijn moed samen genomen en ben ik op bezoek geweest samen met William

Met een krop in mijn keel drukte ik op de deurbel en een stralende mama kwam ons verwelkomen ook zij had het moeilijk , hoe te reageren ze wist dat ik het ooo zo moeilijk had , maar ik probeerde mijn verdriet te verplaatsen en het geluk niet te verstoren ik moest me sterk houden !

Bij het zien van het kindje het was zo prachtig en vredig de jonge ouders waren zo fier , en ik ,,, ach je zal me wel verstaan hé

Ik liet hen vertellen ,,, ze waren zo gelukkig we klinkte samen op het geluk

Tot ik het plots heel moeilijk kreeg en de tranen begonnen te komen ,kon niks meer zeggen , ze begrepen mijn verdriet de krop in mijn keel kon ik niet meer tegen houden , heb nog een goede dag gezegt en we zijn naar huis vertrokken op de terug weg kon ik geen woord uitbrengen , thuis gekomen hebben we elkaar een knuffel gegeven en onze tranen de vrijje loop gelaten !samen stonden we te huilen en elkaar te troosten .

Maar ,,,

Ik was fier dat ik toch weer de stap heb gezet !
Dat wou ik jullie toch laten weten , als je het moeilijk hebt denk dan er komt een momentje dat het me wel zal lukken om te gaan voor een bezoekje al is het twee maand later .

Ik wens jullie het beste en veeeel groetjes
jacqueline

grietje
Berichten: 1
Lid geworden op: 31 januari 2008, 14:32

Bericht door grietje » 19 mei 2008, 17:09

jacqueline,echt een hele mooie tekst,de tranen rolden over mijn wangen.

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

Bericht door jacqueline » 19 september 2008, 7:08

Hallo Grietje

Kom weer eens langs hoe gaat het met je Grietje ?

Hier is het alweer wat beter na weer een paar zeer moeilijke dagen , ( zie topic zonder kinderen )
Daar heb ik eens weer mij gevoelens kunnen neer schrijven , ik ben blij dat ik het van me kan afschrijven en hoop zo toch een beetje een ruggesteuntje te zijn voor jullie allemaal .

De rede waarom ik dat doe ....is ook omdat ik persoonlijk weet hoe moeilijk het is te leren aanvaarden dat men verder moet gaan , ook als de vurige wens niet ingevuld kan worden .....!
Men moet er samen door ,,, samen ben je sterk , gelukkig hebben wij samen het al zo ver gebracht van jaren met zeer veel stil verdriet en onverwerkt verdriet ... maar dat verdriet zal ons blijven meevolgen zolang we er zijn .

Naar mate de jaren verstrijken.....wij zijn gelukkig 34 jaar al getrouwd het klinkt mischien raaar hé
Maar nu kijken wij naar de kleinkinderen van vrienden , wij hadden toch ook al grootouder kunnen zijn .En weet je in onze vijver zwemt nog steeds dat visje van toen .....mijn waar gebeurd verhaal !
Hij is al een kanjer van een vis geworden denk ongeveer 30 jaar .

Ik stuur je allemaal veel groetje en tot werderhoren !
Bedankt aan de verdwaalde ooievaar dat ik eens kon neer schrijven hé

Griejte het ga je goed !

veel groetjes
JACQUELINE

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten