For ever suikertante

liezeke
Berichten: 2798
Lid geworden op: 14 juli 2009, 7:23

For ever suikertante

Bericht door liezeke » 9 november 2010, 19:31

Ff beetje plan 'forever suikertante' lanceren;)

de laatste tijd is die kinderwens bij ons een beetje omgeslagen in 'ik-wil-wel-voor-kinderen-zorgen-maar-het-moeten-mijn-eigen-kinderen-niet-zijn'-wensl. ik probeer ergens te zoeken naar een manier om ook gelukkig te zijn zonder eigen levende kinderen. denk dat ook dat moet kunnen...
suikertante zijn heeft misschien ook zijn liefdevol nut. voordelen zijn er dat ik na mijn suikertanteverplichtingen ongestoord (behalve door het nachtmerriemonster) kan neerploffen in mijn bedje.
tvoelde aanvankelijk aan als 'falen' om die kinderwens te laten gaan maar nu lijkt het meer en meer alsof ons verder leven misschien ook wel zinvol kan zijn zonder eigen kinderen. brr, het idee lijkt nu nog vies maar begint meer en meer zijn plaatsje in te nemen in ons leven.
misschien ideetje voor de vrt;' het leven zoals het is: de suikertante';) chocolade genoeg in huis in ieder geval...

zoen,

liesje

lyse
Berichten: 1447
Lid geworden op: 19 juni 2009, 16:59

Bericht door lyse » 11 november 2010, 18:03

Hey Liesje,
Beetje raar dat ik hier als pril zwangere kom reageren maar ik wil vooral even zeggen dat ik je heel goed begrijp. Voor ik zwanger werd, was ik in mijn hoofd al heel veel bezig met de vraag "wat als er geen kinderen komen?". En het idee dat ik een supertante kon zijn voor mijn neefje en nichtje en tegelijk nog steeds het interessante leven met veel vrije tijd, reizen enz kon hebben met met mijn man begon me ook steeds minder afschrikwekkend te lijken.
Ik heb op dat vlak eigenlijk heel wat opgestoken van de levenshouding van enkele van mijn nichtjes die geen partner hebben. Die zien dolgraag kinderen en zijn echt de beste meters, tantetjes, .... die je je maar kan voorstellen van de kindjes in onze familie. Maar daarnaast hebben ze hun eigen leven met hobby's reizen, vrienden enz. Ze blijven niet bij de pakken zitten maar concentreren zich op wat ze wel kunnen doen met hun leven. Echt knap vind ik dat, en dat wou ik meer en meer ook gewoon proberen te doen...
Ondertussen heeft alles natuurlijk wel een andere wending genomen voor ons naar "suikertante for ever" was voor mij dus ook een plannetje dat ik al uitgebreid gewikt en gewogen had en niet zo vreselijk meer vond...

Liefs,

Lysie

lynn1209
Berichten: 477
Lid geworden op: 4 mei 2009, 22:55

Bericht door lynn1209 » 29 november 2010, 23:12

hey Liezeke,

k lees hier precies mijn eigen gedachten.
K heb twee prachtige neefjes (3 jaar en 2,5 maand) en 1tje op komst.
Hoewel ik nog steeds teken voor eigen kinderen, begin je op een moment toch te denken aan wat erna?
Uiteindelijk ben je na een tijdje zo murm geslagen door al die negatieve uitslagen dat je er gewoon niet in gelooft dat het ooit eens positief gaat zijn. Op dat moment ga je zoeken naar alternatieven en suikertante zijn zie ik ook zitten (en ben ik al).

Ondertussen is ons huis bijna af (verhuis eind dit jaar) en bij het idee 'kinderkamers' (2 stuks en nog een volledige zolder) kreeg ik het laaste half jaar een wrang gevoel. Onlangs kwam ik met het lumineuze idee om eenmaal als we verhuisd zijn al 1 van de 'kinderkamers' als 'neefjeskamer' in te richten. Dan heeft die toch al een bestemming want wat doe je met zo'n groot huis en al die lege kamers. Mijn schoonzus en neefje vonden het alvast een pracht idee!

Dus ik vind het een mooi alternatief: forever suikertante!

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 30 november 2010, 19:02

hej liezeke,
hej dames,

onze laatste vakantie deed me ook meer denken in deze richting... waarom niet gewoon genieten van zulke zaken met ons twee, in de plaats van die onbereikbare droom te blijven nastreven? (een kindje van ons twee zal altijd een droom blijven wegens onvruchtbaarheid van mijn man.)

maar dan blijft er toch dat wrange gevoel... suikertante? de band met de neefjes is helemaal niet zo... suikertante! hoewel wij al sinds onze verhuis begin 2008 een kinder-/logeerkamer klaar hebben, zijn ze hier nog nooit blijven slapen. ik word zelfs niet eens gevraagd als babysit bij hen thuis :cry:

misschien brengt het nieuwe neefje/nichtje in verwachting verandering in de zaak. ik zou zo graag meter worden... als mama worden dan toch niet kan... maar wat als ze míj niet als meter vragen, wat dan?

na het lezen van mijn bovenstaande kronkels kan ik maar één ding concluderen... ik ben nog niet klaar om suikertante te zijn :?

en toch... toch vind ik het een mooi idee van de chocoladefee :wink:

lynn1209
Berichten: 477
Lid geworden op: 4 mei 2009, 22:55

Bericht door lynn1209 » 30 november 2010, 23:46

hey,

hamster, de band met je neefjes is aan jouw om op te bouwen, he. k ken jou situatie natuurlijk niet, maar k bedoel hiermee dat mensen in je omgeving die je hele verhaal meevolgen misschien eerder geneigd zijn om jou niet te belasten met je neefjes.
Toen mijn schoonzus weer zwanger was van haar tweede(onze wens bestaat al van toen ze zwanger was van de oudste) heb ik een heel gesprek gehad met haar. Zij wou mij ook niet 'belasten' met haar zwangerschap, vreugde en mijn neefje terwijl wij steeds negatief nieuws kregen. K heb haar toen eerlijk gezegd dat de aankondiging verschrikkelijk hard was, maar dat dit niet betekent dat ik niet blij voor haar was en dat de kindjes zeker altijd welkom zijn en dat ik me vooral daaraan optrek. Dat ik door mijn neefjes weet waarom ik dit allemaal doe en volhou.
K heb wel het voordeel dat ze op 5 min van mijn deur woont en ik daar vaak binnenwip.

Het zelfde met mijn andere schoonzus die uitgerekend is voor maart. Ook zij wist niet goed hoe er mee om te gaan. Op dat moment is het aan ons om aan te geven dat het echt wel ok is en hoewel het hard is dat daarom dat kindje niet minder welkom is.

K ben meter van de jongste van mijn ene schoonzus (zus van mijn ventje) en k wordt ook meter van het kindje (dat onderweg is) van mijn broer. Het is leuk om te horen dat mensen je willen als meter, maar op zich maakt dat totaal geen verschil tov je band met die kindjes. De band die ik heb met mijn oudste neefje dat geen metekindje is, is ongelooflijk sterk. Soms vraag ik me af of ik dat met het tweede (wel mijn metekindje) ook kan bereiken. Dus meter of niet, laat gewoon voelen dat je er staat en dan komt dat babysitten, logeren en toch een huis vol kinderen (hoewel het de jouwe niet zijn) er wel.

Dikke knuffel en blijven volhouden, he!

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 6 december 2010, 21:47

hej lynn, bedankt voor je reactie.

ik woon wel een eindje van mijn neefjes, geen onoverbrugbare afstand, maar niet dat ik er zomaar elke dag kan binnenspringen. tot een paar maand geleden liepen we er wel geregeld binnen én genoten we van hun fratsen. maar sinds de behandelingen in combinatie met het werk is het vaak wat teveel en lukt het daarom niet zo vaak meer. maar van hun kant komt er nooit eens een bezoekje (en dan bedoel ik niet de neefjes), nooit eens die vraag om te babysitten... als je begrijpt wat ik bedoel.
't is gewoon of niemand ons zijn kinderen wenst toe te vertrouwen en dat zorgt voor een bijkomende dip!

de relatie met m'n zus is wel constanter. ook al lopen we de deur niet bij elkaar plat (de afstand is nog groter), we bellen geregeld en kunnen alles tegen elkaar zeggen. dus hopelijk loopt die band dan anders met het neefje/ nichtje in wording!

er wordt alleszinds aan gewerkt!

Vi
Berichten: 708
Lid geworden op: 5 november 2010, 11:51

Bericht door Vi » 7 december 2010, 10:13

Hoi Hamster,

ik wou ook even reageren op je berichtje want ik ken het gevoel. Mijn broers en schoonzussen vroegen mij ook nooit als oppas voor hun kindjes en dat deed zoveel pijn dat ik het hen toch maar eens gevraagd heb hoe dat kwam. Hun uitleg was dat ze het gewoon niet durfden vragen omdat ze dachten dat dit pijnlijk zou zijn omdat ikzelf nog geen kindjes heb. Toen heb ik hen op mijn beurt kunnen uitleggen dat het mij juist pijn doet dat ik niet op hun kindjes mag passen omdat dit voorlopig de enige manier is dat ik eens een kindje in huis heb. (ze weten wel niet dat wij bezig zijn met IVF/ICSI) Nu krijg ik ze al eens onder mijn hoede en dat is superleuk. Ik kreeg zelfs het compliment van mijn broers dat ze nu ook veel meer op hun gemak zijn als ze weg zijn wetende dat hun kindjes bij mij in goede handen zijn.
Misschien moet je het ook eens vragen want wie weet durven ze het net als mijn familie niet te vragen uit angst je te kwetsen.
Wat betreft het kindje dat op komst is, kun je misschien wat hints geven aan je zus dat je heel graag eens meter zou zijn als je dan toch het geluk niet mag kennen van mama te mogen zijn. Het is maar een idee. In ieder geval hoop ik met je mee dat dit het geval mag zijn.

Veel liefs
Vi

lynn1209
Berichten: 477
Lid geworden op: 4 mei 2009, 22:55

Bericht door lynn1209 » 8 december 2010, 0:04

Vi schreef:Hoi Hamster,

Mijn broers en schoonzussen vroegen mij ook nooit als oppas voor hun kindjes en dat deed zoveel pijn dat ik het hen toch maar eens gevraagd heb hoe dat kwam. Hun uitleg was dat ze het gewoon niet durfden vragen omdat ze dachten dat dit pijnlijk zou zijn omdat ikzelf nog geen kindjes heb.
Vi en vooral hamster, dit is nu juist wat ik bedoelde in mijn berichtje. Sommige mensen doen dit juist om je niet te belasten, of het nu uit het idee is van 'ze geniet nog van het leven (als je nog geen kinderen hebt)' of ' mss is het te pijnlijk (als ze weten dat je in behandeling bent)'.

K denk dat het niet het feit is dat ze je niet vertrouwen, hoor. Want je kinderen bij familie achterlaten heeft toch een bijkomend voordeel dat ze je goed kennen en dat je bij problemen zeker niet zal twijfelen om eens te bellen (wat bv jonge babysitters wel hebben).
Als ik als mama zou kunnen kiezen uit mijn 25-jarige (k weet niet hoe oud je bent maar t is maar een voorbeeld) nicht of een 16-jarige babysitter van uit de buurt dan zou ik zeker niet twijfelen.
Een babysitter biedt zich natuurlijk aan en daardoor is het minder moeilijk om die in te schakelen. Mijn schoonzus vraagt ook altijd heel voorzicht of het eventueel past en of ik het niet erg vind .... Natuurlijk pas het als ik het een beetje op voorhand weet en erg vind ik het helemaal niet :wink: . En een bijkomend voordeel voor mama en papa is dat ze nog kunnen uitslapen na een nachtje stappen ook!

Dus: gewoon aanbieden!

Groetjes

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 20 december 2010, 19:32

misschien moet ik inderdaad onder de kerstboom eens via een duidelijke boodschap te kennen geven dat ze ons meer kwetsen door ons te ontwijken dan ons te steunen... bedankt voor jullie tips!

x, hamster

myrthevl
Berichten: 89
Lid geworden op: 14 april 2009, 8:34

Bericht door myrthevl » 28 december 2010, 8:29

wij zitten in dezelfde situatie...al een tijdje uitbehandeld, al een tijdje in het adoptieparcours,...en toch door al die problemen (ook bij adoptie), denk ik soms ook aan het suikertante idee. Ik kan heel veel genieten van de vrije tijd die ik heb, heb ook nog heel veel plannen enzo. Natuurlijk blijft het 'tweede' keus en voorlopig heb ik het nog heel moeilijk, maar wij denken nu ook aan het omdopen van de kinderkamer tot een logeerkamer...mijn familie zit het alvast zitten...

moet wel zeggen dat ik ook gemengde ervaringen heb bij het suikertante spelen...in de familie van mijn man zijn kinderen het enige levensdoel. als je die niet hebt, val je uit de boot. dan heb je ook niet veel zin om te komen opdraven als ze je wel eens contacteren, enkel omdat ze een babysit nodig hebben (andere van zijn familieleden doen dat niet omdat ze denken dat je toch niets van kinderen weet!).

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 28 december 2010, 11:03

Hej dames,

Ik ben de gesprekken aan de feesttafel een beetje ontvlucht door te spelen met de neefjes... 't geknuffel en gehang van de jongste deden me wél deugd.

Maar de leukste verrassing kwam aan het einde van de pakjes... ik kreeg mijn allereerste nieuwjaarsbrief kado van mijn petekindje (in wording)!

Toen mijn man tegen mijn zus zei dat ze me ongelooflijk blij gemaakt had, antwoordde ze dat ze het niet om die reden gevraagd hadden. Deze reactie gaf me nieuw vertrouwen.

Indien ik alsnog voor de keuze kom te staan verder gaan met behandelen of suikertante worden... dan is de laatste optie toch al met succes geslaagd ;-)

Domibear
Berichten: 5
Lid geworden op: 17 februari 2011, 9:31

Bericht door Domibear » 11 maart 2011, 23:22

Hamster schreef:hej lynn, bedankt voor je reactie.

ik woon wel een eindje van mijn neefjes, geen onoverbrugbare afstand, maar niet dat ik er zomaar elke dag kan binnenspringen. tot een paar maand geleden liepen we er wel geregeld binnen én genoten we van hun fratsen. maar sinds de behandelingen in combinatie met het werk is het vaak wat teveel en lukt het daarom niet zo vaak meer. maar van hun kant komt er nooit eens een bezoekje (en dan bedoel ik niet de neefjes), nooit eens die vraag om te babysitten... als je begrijpt wat ik bedoel.
't is gewoon of niemand ons zijn kinderen wenst toe te vertrouwen en dat zorgt voor een bijkomende dip!

de relatie met m'n zus is wel constanter. ook al lopen we de deur niet bij elkaar plat (de afstand is nog groter), we bellen geregeld en kunnen alles tegen elkaar zeggen. dus hopelijk loopt die band dan anders met het neefje/ nichtje in wording!

er wordt alleszinds aan gewerkt!
Hallo Hamster,
Ik zit met hetzelfde gevoel. Wij wonen veel te ver van neefjes en nichtjes en ondertussen ook achterneefje en achternichtje om een hechte band te creëren.
In de buurt zijn er wel een aantal jonge gezinnen en ik heb ook al meer dan eens gezegd dat ik heel graag zou babysitten maar nog nooit hebben ze mij gevraagd. Het voelt echt aan als een tweede faling.
Ik ben wel vrijwilliger in de school hier om te helpen bij huiswerk, en ik ben ook leesmoeder bij een jongetje van 11 jaar maar da's niet hetzelfde hé.
Ik heb al gedacht om mij voor te stellen als "surrgogaat" grootmoeder, ik had daar eens iets over gelezen, maar ik vind hierover niets op internet. Volgens mij moeten er toch wel koppels of alleenstaande ouders zijn die er eigenlijk wel helemaal alleen voor staan....
Alleszins wens ik jou veel sterkte toe !
Lieve groetjes,
Dominique

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 29 mei 2011, 13:23

Hé dames,

dit 'forever suikertante'-topic ligt al even stil... toch wil ik even updaten.

wijzelf hebben nog niet de definitieve beslissing om te stoppen met behandelen durven nemen, al krijgt de gedachte van een leven zonder kinderen meer en meer plaats in mij hoofd. ik vind er meer en meer rust in!

maar sinds de geboorte van mij petekindje (een 3-tal weken geleden) heb ik precies nieuwe moed gevonden voor onze behandelingen, morgen heb ik een 2de pick-up. ook de contacten met de andere neefjes zijn meer hersteld. door de liefde van mijn 3 neefjes, lijkt het of we meer rust vinden in ons leven ondanks de hormonen en de behandelingen!

Zij en haar
Berichten: 576
Lid geworden op: 26 mei 2010, 16:41

Bericht door Zij en haar » 31 mei 2011, 12:03

Hamster schreef: maar sinds de geboorte van mij petekindje (een 3-tal weken geleden) heb ik precies nieuwe moed gevonden voor onze behandelingen, morgen heb ik een 2de pick-up. ook de contacten met de andere neefjes zijn meer hersteld. door de liefde van mijn 3 neefjes, lijkt het of we meer rust vinden in ons leven ondanks de hormonen en de behandelingen!
Fijn dit te horen, Hamster.
Ik wens je heel veel succes en hoop dat de PU goed verlopen is!!

Liefs,
Z/H

klavertje4
Berichten: 290
Lid geworden op: 19 januari 2010, 15:15

Bericht door klavertje4 » 12 juni 2011, 11:01

ik hoop met u mee hamsterke xxx

elske

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten