Pagina 1 van 1

Moeilijke verwerking

Geplaatst: 24 mei 2011, 10:59
door Ruhrke
Hallo,

Na een paar mislukte behandelingen meld ik mij nog eens hier bij het Forum van de Verdwaalde Ooievaar.

Ik ben 35 jaar en getrouwd met een schat van een man. Ik moet proberen te leven met het feit dat ik nooit een familie zal kunnen hebben. Soms gaat het beter maar heel vaak overmant het verdriet mij zo dat ik niets meer kan. Ik moet mijn werk afzeggen en spreek niet meer af met vrienden. Ik vind geen troost en alles wat ik vroeger leuk vond, zegt mij niet meer zoveel. Is dat een normale reactie? Herkent iemand dit of reageer ik overdreven?

Het zou mij echt goed doen met lotgenoten te kunnen spreken/schrijven: ik heb die namelijk niet in mijn eigen omgeving en in de fertiliteitcentra (in Duitsland) zit je met 20 in de wachtkamer maar niemand wisselt een woord met elkaar. Weet er iemand misschien of er zelfhulpgroepen voor kinderlozen bestaan?

Lieve groeten,
Ruhrke

Geplaatst: 24 mei 2011, 19:12
door Lindsey
Hallo Ruhrke,
ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Ik zelf heb ook al heel wat meegemaakt(11 icsi's, bbz, 1x zwanger met miskraam.) , maar ik heb nog altijd een beetje hoop. Ik ben ook gestopt met behandelingen met stimulatie, maar doe wel nog pu in natuurlijke cyclus. Momenteel ben ik omwille van cystes in een rustperiode. In augustus probeer ik misschien opnieuw.
Het is allemaal zo frustrerend, vele anderen zijn zwanger in een mum van tijd, en die durven dan soms nog te klagen.
Mocht de dag komen dat het niet gelukt is en we beslissen van te stoppen, dan weet ik ook niet hoe ik daarmee zal omgaan. Ik ben wel positief ingesteld en probeer ook van de andere dingen in het leven te gen ieten.
Ik hoop echt dat je je gauw wat beter voelt en dat je de moed vindt om vooruit te kijken en te genieten.
Ik weet niet of er zelfhulpgroepen bestaan. Hier kan je ook veel steun vinden.
Groetjes, Lindsey