Hoe meet je een kinderwens?

Plaats reactie
Pinguin
Berichten: 14
Lid geworden op: 25 april 2012, 17:01

Hoe meet je een kinderwens?

Bericht door Pinguin » 25 april 2012, 17:20

Hallo iedereen,

Na een hele lijdensweg (van twee jaar) van onderzoeken en operaties zou ik binnen een half jaar eindelijk kunnen beginnen met ivf.

Maar ik twijfel...

Toen mijn man en ik zoveel jaren geleden op een natuurlijke wijze zwanger probeerden te worden, hadden we uiteraard een kinderwens.
Maar nu vraag ik me soms af of ik al de ellende die ivf met zich meebrengt wel wil doorstaan. Ik ben al zo lang ziek, het zou zoveel deugd doen op gewoon eens terug gezond en energiek te zijn. Als ik dan denk aan de hormonen, onderzoeken, medicatie,... dan zakt de moed me in m'n schoenen.
Bovendien zijn mijn man en ik best gelukkig nu. We doen wat we willen, we amuseren ons en ik heb niet de indruk dat we iets missen in ons leven.

Maar langs de andere kant: je kan natuurlijk niks missen als je niet weet wàt je mist. En als ik niet voor ivf kies, dan blijven we definitief kinderloos. Ga ik daar gaan spijt van krijgen?

Ik weet dus gewoon niet hoe groot mijn kinderwens is! Hoe meet je zoiets? Heeft er iemand daar ervaring mee?

evaernewijck
Berichten: 59
Lid geworden op: 11 juli 2011, 11:36

Bericht door evaernewijck » 26 april 2012, 15:00

Je schrijft dat je ziek bent wat heb je juist?

Ik zelf zou moest ik kunnen herbeginnen nooit met de ivf gestart zijn. Na 5 pogingen ben ik ermee gestopt. De gyn zeiden om door te gaan maar het ging niet meer. Heb zware endometriose en ben in 3 jaar tijd 5 keer geopereerd. Heb nu serieuze bloedarmoede. Na mijn 5e poging heeft mijn gyn me doorgestuurd naar leuven en daar hebben ze gezegd dat door de ivf mijn endo serieus is verergerd. Heb nu de ergste graad en heel veel kans dat het snel terug komt.

Ik wil je niet bang maken. Ik kan je alleen mijn verhaal vertellen. Er zijn heel veel meiden waarbij het direct lukt. Ik heb natuurlijk de pech dat het niet gelukt is. Het is nu een jaar later en soms denk ik er toch aan van wat er zou gebeurd zijn als ik de laatste poging toch had gedaan.

Noa09
Berichten: 3487
Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46

Bericht door Noa09 » 26 april 2012, 15:21

Hoi Pinguin,

Ik ben van februari 4j bezig met mijn kinderwens als BAM. Het is al een hels parcours geweest vol ups en downs en met veel verdriet en pijn en gemis...

Volgens mij weet je pas echt hoe diep je kinderwens zit als je aan kinderen begint en het maar niet wil lukken. Ik heb intussen een miskraam met curettage en een bbz met spoedoperatie te verwerken gekregen bovenop een zoveelste endo-operatie... en toch kan ik nog niet opgeven precies...

Ik ben het niet met je eens dat je niet weet wat je mist als je het niet kent, ik wil al zo lang zo graag mama worden dat het steeds meer pijn doet te beseffen dat mijn metekindje dat ik zo graag zie niet 'van mij is', dat veel mensen het krijgen van kinderen als iets vanzelfsprekends beschouwen en alleen maar lijken te klagen over hoe lastig kinderen wel niet kunnen zijn en hoezeer ze je vrijheid belemmeren, begrijp je 't een beetje?

Alleen jijzelf kunt uitmaken hoever je wilt gaan in de hoop een kind te krijgen. Achteraf bekeken was de stap om te starten met de behandelingen veel kleiner dan de stap om eventueel te beslissen er mee te stoppen.

Veel succes met jullie keuze, en wat jullie ook beslissen, het zal de juiste keuze zijn zolang jullie je er beiden in kunnen vinden.

Noa09

anie
Berichten: 784
Lid geworden op: 16 juni 2011, 23:48

Bericht door anie » 26 april 2012, 22:39

Dag Pinguin, ik begrijp je dubbele gevoelens.
Als je zelf zegt dat je al heel wat hebt meegemaakt en eigenlijk precies niets lijkt te missen, moet je er inderdaad is over nadenken. Met IVF/ICSI ben je ook veel in ziekenhuizen en massa's met hormonen en ingrepen bezig. Maar misschien krijg je er op een dag spijt van... Je kan altijd eens 1 poging proberen, wie weet valt het voor jou reuzegoed mee en ben je nog zwanger bovenop. Heel veel vrouwen zijn na hun 1ste of 2de poging blijkbaar zwanger (zie maar onder topic ivf, clubje start 2012).
Ik zou zelf noooooit stoppen, mijn mama-wens is daarvoor te groot. Ik ga over lijken voor mijn kind!

Ik zeg altijd: Het grootste cadeau dat iemand me kan geven, is het afnemen van mijn kinderwens.
Dus ik wil maar zeggen voor mij is mama worden alles, mijn hele wereld. Ik kan me niet voorstellen geen kinderen te hebben.

Denk aan de raad die je hier krijgt en praat er vooral samen over. Jullie komen er wel uit!

liefs,

Anie

fee
Berichten: 1470
Lid geworden op: 20 september 2009, 15:23

Bericht door fee » 6 mei 2012, 17:11

hallo Pingiun

Een kinderwens is niet te meten, je voelt het gewoon. Bij mij was die immens groot, ik zou er alles aan gedaan hebben. Gelukkig ben ik na 11 terugplaatsingen zwanger van een tweeling. Het heeft allemaal beloond. Stoppen was voor mij geen optie, enkel als de artsen mij geen hoop meer gaven, dan zou ik er mij met veel tegenzin bij hebben neergelegd. Maar zolang er hoop was, bleef ik verder doen.

Fysiek vond ik de ivf-behandeling nog meevallen ondanks mijn zware endometriose. De emotionele belasting, vond ik 100x zwaarder.

Hopelijk komen jullie er gauw uit.

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 9 mei 2012, 14:02

als mama van twee kindjes (IVF-ICSi) heb ik makkelijk praten, maar ik zou me geen leven meer zonder kindjes kunnen voorstellen.
voordat wij een kinderwens hadden, waren wij ook gelukkig. We hadden elkaar, werk, gezondheid, vrijheid, ... Toch waren wij jaloers op elk koppel met kindjes en de leuke dingen die zij als gezin met kinderen deden. Dit heeft onze kinderwens aangewakkerd. en ja, eens je met behandelen begint, wordt die kinderwens alleen maar groter. omdat je per sé wil hebben wat je misschien niet kan hebben. 't is soms moeilijk om te onderscheiden of je echt echt echt wel een kindje van jezelf wil of dat je gewoon een kind wil omdat 'iedereen er een heeft'. dat moet je af en toe wel eens overwegen. ook wij hebben die twijfels gehad, maar dan moest ik nog maar naar een babietje kijken om halsoverkop verliefd te worden...
wij hebben ook een lijdensweg achter de rug, met 2x risico op eigen leven. Maar het is het dubbel en dik waard geweest.
in elk geval, na de complicaties bij de behandeling van ons 2e kindje was het voor ons wel duidelijk dat we, moest die poging niet gelukt zijn, we het niet nog een keer zouden doen. Toen had ik er ECHT genoeg van. ik wou geen risico's meer nemen. toen zouden we het zelfs bij 1 gezond kindje gehouden hebben, MET een gezonde mama.
Maar kijk, hier is er alsnog een kinderwens voor een 3e wondertje.... maar dat kan binnen enkele maanden weer anders zijn

dus ik zou je aanraden, overdenk het goed, forceer niets, zet positieve en negatieve dingen op een rijtje, stel grenzen voor jezelf. hoever wil je gaan. maar wees ook bereid om die grenzen eventueel te verleggen in het verloop van je traject!

Ik wens je veel succes

Pinguin
Berichten: 14
Lid geworden op: 25 april 2012, 17:01

Bericht door Pinguin » 10 mei 2012, 8:50

Bedankt voor jullie raad en steun!

@ evaernewijck: Ik heb ook endometriose type 4, waarbij mijn darmen zo fel waren aangetast dat ze een stuk hebben moeten verwijderen.
Maar ik heb ook een te hoge fsh-waarde. Dat is me een dik jaar geleden gezegd maar het is niet verder onderzocht omdat ik eerst terug aan de pil moest om de endometriose een halt toe te roepen. Maar ik weet al wel dat die hoge fsh-waarde ervoor zorgt dat de slaagkansen van in vitro kleiner zijn dan gemiddeld bij mij. Ik heb intussen ook al vernomen dat ivf de kans dat ik terug endometriose krijg doet toenemen.
En alsof dat niet genoeg is, heb ik ook een afwijking aan mijn baarmoeder. Het is geen grote afwijking, maar ze zou wel voor een miskraam of vroeggeboorte kunnen zorgen.

Dat is dus een hele boterham, waardoor ik toch nog steeds twijfel, ondanks alle wijze woorden.
Mijn man denkt er trouwens net hetzelfde over: hij is ook niet zeker of hij definitief géén kinderen wil, maar hij wil ook liever niet beginnen met al die medische dingen.

Ik weet dat de beslissing uiteindelijk van mij en mijn man zal moeten komen, niemand kan die voor ons maken. Maar het is toch al een opluchting om er hier met lotgenoten over te kunnen praten.

evaernewijck
Berichten: 59
Lid geworden op: 11 juli 2011, 11:36

Bericht door evaernewijck » 10 mei 2012, 13:40

Pinguin: Had het aan mijn man gelegen, we waren al veel vroeger gestopt. Zelf heb ik niet gemerkt dat ik aan het achteruitgaan was. Na de 4e poging heeft hij me gesmeekt te stoppen maar heb dan nog een 5e poging gedaan. Ik heb in Leuven een operatie van 9 uur achter de rug. Ze hebben een stuk darm, appendix, beide eileiders en 1 eierstok verwijdert. Ik hou mijn hart vast in juli moet ik terug op controle en dan moet ik een spiraaltje en de pil nemen om de endo te proberen tegenhouden. Ik vraag me steeds af of het minder erg zou geweest zijn zonder de ivf. In Leuven zeggen ze van wel.

Pinguin
Berichten: 14
Lid geworden op: 25 april 2012, 17:01

Bericht door Pinguin » 6 januari 2013, 21:35

Even een update...

We zijn nu meer dan een half jaar verder en wat blijkt... Er is een nieuw probleem ontstaan. De endo is voorlopig weg, maar nu blijken mijn hormonen niet in orde te zijn. De kans dat we in aanmerking komen voor IVF is klein. En dat terwijl mijn man en ik uiteindelijk toch besloten hadden om voor IFV te gaan en dat laatste sprankeltje hoop toe te laten in ons leven.

:cry:

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten